ความพอใจในชีวิต
ฉันนั่งคิดถึงชีวิตของตัวเอง ในความคิดคำนึงฉันบอกตัวเองว่าฉันพอใจในชีวิตของตัวเองที่เป็นอยู่ขณะนี้
ครั้งหนึ่งฉันเคยคาดหวัง ทุกๆการให้ฉันคาดหวัง เมื่อไม่สมหวังไม่ว่าจะเป็นเพื่อน หรือคนในครอบครัว ฉันก็เป็นทุกข์ นั่งร้องไห้บ้างนั่งเสียใจจนโกรธคนๆนั้นไปเลยก็มี โดยที่เขาไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าฉันโกรธคงเป็นเพราะฉันโตเป็นผู้ใหญ่ รู้จักคิดมากขึ้น รู้จักมองตัวเองมากขึ้นเข้าใจโลกมากขึ้น ทำให้ฉันกลับมาคิดว่า...ทำไมฉันต้องมานั่งเสียใจในการที่ใครๆไม่สามารถสนองในสิ่งที่ฉันต้องการได้ไปทุกเรื่อง
ความจริงน่าจะเป็นว่า หากฉันอยากให้ด้วยความเต็มใจ ก็ควรหยุดเพียงเท่านั้นและในความเป็นจริง ไม่มีใครตอบสนองฉันไปได้ทุกเรื่องในสิ่งที่ฉันต้องการเพราะมีหลากหลายเหตุผลที่ฉันควรยอมรับด้วยว่า..เขาอาจจะไม่ว่างในขณะนั้น เขาอาจจะมีเหตุผลส่วนตัวที่ไม่สามารถบอกได้ เขาอาจจะไม่อยากไปแต่เกรงใจที่จะปฏิเสธมากมายหลายเหตุผล นั่นทำให้ฉันเรียนรู้ว่า ฉันต้องรู้จักยอมรับความคิดของคนอื่นเช่นกัน
การคิดอย่างนี้ทำให้ฉันเป็นสุข ฉันสามารถยอมรับการปฏิเสธจากคนอื่นได้ ฉันมีเพื่อนหลากหลายที่สามารถช่วยเหลือฉันในยามที่ฉันร้องขอ ซึ่งไม่ใช่เป็นการร้องขอที่บ่อยนัก ทุกครั้งที่ฉันให้ ฉันมักจะบอกใครๆว่า ไม่ต้องคิดเกรงใจว่าต้องมาตอบแทนอะไร เพราะถ้าฉันไม่อยากให้แม้เพียงน้ำใจ ใครก็ไม่สามารถเอามันจากฉันไปได้ ฉันไม่อยากให้ใครรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณ เพราะไม่มีใครเป็นเจ้าบุญนายคุณใคร ฉันมักจะบอกทุกคนอย่างนี้เสมอ
เวลาที่ใครให้อะไรในสิ่งที่ฉันไม่ได้ร้องขอ ให้เพราะฉันอยู่ในความคิดคำนึงของเขา ให้เพราะอยากตอบแทนฉันบ้างในสิ่งที่เขาพึงมี ฉันยังรู้สึกเกรงใจ บางครั้งฉันหยุดให้ไปเลยก็มี เพราะฉันไม่อยากรับอะไรจากใคร ฉันพอใจเท่าที่ฉันมี พอใจในความสุขที่มีและอยากแบ่งปันให้คนอื่นบ้างเท่านั้นเอง
Create Date : 09 มกราคม 2550 |
Last Update : 9 มกราคม 2550 7:17:32 น. |
|
4 comments
|
Counter : 716 Pageviews. |
|
|
สิ่งที่อาร์ตต้องการจากคนรอบตัวไม่ใช่เรื่องหนักหนาอะไรอาร์ตต้องการแค่ "ความเสมอต้นเสมอปลาย" เท่านั้นเอง
แต่เมื่อคนบางคนให้ไม่ได้ หรือละเลยที่จะให้ มันก็เหมือนบางอย่างในชีวิตมันขาดไป หายไป อาร์ตก็จะเบ๋งๆ หงอยๆ แล้วก็พยายามทำใจคิดว่าเขาคงไม่ว่าง ...ทั้งๆ ที่อาร์ตคิดไปก่อนแล้วแหละว่าเออ.. เรามันคงไม่สำคัญหรอก เขาคงไม่ได้นึกถึงเราหรอก อะไรทำนองนี้
ทั้งที่จริงๆ แล้ว เมื่อเราพิจารณาย้อนกลับไปดีๆ ทำใจนิ่งๆ ค่อยๆ คิด จะเห็นว่าแต่ละคนต่างก็มีความสำคัญต่อคนอื่นๆ ในรูปแบบต่างๆ กัน เพียงแต่ว่าเราอาจจะเป็นคนแรกที่เขานึกถึงเมื่อมีความทุกข์ ไม่ใช่คนแรกที่เขานึกถึงเพื่อจะแชร์ความสุขด้วยกัน - -แต่นั่นคงไม่ใช่เรื่องไร้ความหมาย