วันนี้ได้โอกาสเปิดบล๊อกซะที หลังจากที่ปิดไปทำใจให้สบายมาหลายวัน ที่จริงอาทิตย์เดียวก็สบายใจแล้วล่ะ แต่ลูกๆเกิดไปติดหวัดใครก็ไม่รู้ที่มันเอามาปล่อยไข้ขึ้นสูงถึง 102 แม่เลยแทบไม่ได้นอน คนพี่หายคนน้องก็เป็นตามมาติดๆทุกครั้งที่ลูกไข้ขึ้นสูงเราที่เป็นแม่ก็ต้องอดหลับอดนอนเป็นของธรรมดา

ไม่ได้เขียนบล๊อกนานๆก็เลยไม่รู้จะเริ่มต้นเขียนเรื่องอะไร ไม่รู้จะเล่าอย่างไรดีว่าที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้น แต่อย่างน้อยๆการที่ได้มีเวลาให้กับตัวเองก็สามารถแก้ไขปัญหาหลายๆอย่างให้ลุล่วงไป

ช่วงนี้อากาศหนาวจับใจ วันก่อนคิดว่าจะเดินไปเรื่อยๆจนถึงห้างใกล้บ้าน อยากมีเวลาย่ำเท้าไปบนพื้นถนน อยากทอดเวลาให้ยาวออกไปจนกว่าจะถึงปลายทาง อยากเดินสบายๆโดยไม่ต้องมีลูกมีสามีมาคอยแว้วๆอยู่ข้างๆ คิดว่าไปถึงที่หมายปลายทางก็จะซื้อรองเท้าคอนเวิร์สซักคู่มาใส่ อาจจะเป็นสีน้ำเงินหรือสีกากีก็ว่าไป เวลาที่เดินๆไปน่ะแหละมันพอจะตัดสินใจเลือกสีใดสีหนึ่งได้ คิดได้อย่างนั้นก็จัดแจงอาบน้ำแต่งตัวใส่เสื้อกันหนาวเต็มที่ มองท้องฟ้าที่เริ่มมืดครึ้มก็เริ่มไม่แน่ใจว่าจะเดินถึงที่หมาย แต่ก็คว้าร่มมาคันนึงไว้ป้องกันตัวเองจากฝนหรือลูกเห็บเผื่อมันตก เปิดประตูออกบ้านได้เท่านั้น..ทั้งลม..ทั้งฝน มันพากันสาดลงมาอย่างน่าเจ็บใจ เดินไปก็คงไม่คุ้มที่จะเปียกปอนแล้วเสี่ยงต่อการเป็นไข้หวัดอีก เลยเปิดประตูกลับเข้าบ้านซะดื้อๆ แล้วก็บ่นให้สามีฟังว่า..ไม่ไปละ..ฟ้าไม่เป็นใจให้เสียเงินซื้อของ อยากเดินฟ้าก็ไม่เป็นใจจะให้เดิน นอนมันอยู่บ้านนี่แหละคุณสามีก็ไม่พูดซักคำ เพราะรู้ว่าเมียเริ่มโมโหที่แต่งตัวเก้อ

ซักวันที่ฟ้าฝนเป็นใจ แม่น้องนิกคงจะได้เดินไปซื้อรองเท้าคอนเวิร์สอย่างที่อยากได้ และในเวลาที่ทอดยาวออกไป เราคงสามารถคิดออกว่าเราอยากได้สีอะไร ตอนนี้แม้ใจจะร้อนรุ่มในความอยากได้ แต่ก็คิดว่า..เออ..วันหน้ายังมีเพราะถึงอย่างไรเงินมันก็นอนอยู่ในกระเป๋าอยู่แล้ว อดทนอีกนิดก็ไม่เสียหายอะไร พอๆกับชีวิตเลยนะ ที่ต้องอดทนอดกลั้นเพื่อให้ได้มาในสิ่งที่อยากได้

Create Date : 01 กุมภาพันธ์ 2550
Last Update : 1 กุมภาพันธ์ 2550 7:18:36 น.		20 comments
Counter : 648 Pageviews.
Share Tweet