พี่หมิ้นคะ พรุ่งนี้ตอบนะคะ แต่วันนี้ไปซื้อของกับเพื่อนเพื่อทำขาย กลับมาซะค่ำ ลงรูปให้พี่ดูหน้าตามันไปพลางๆก่อน เมื่อเทียบกับรูปที่ลงก่อนหน้านี้ คนละเรื่องเลยเนาะพี่เนาะ

แมวใส่ไส้กุยช่ายสี่ลูก หน่อไม้สามลูกในหนึ่งกล่องค่ะ พี่หมิ้นติชมมาได้เลยนะคะ อันนี้เพื่อนสอนให้จัดวางค่ะ

โอ้โฮ...แมวเล่นเอามาโชว์ตอนท้องเริ่มว่าง...อิอิ

จากที่ตั้งใจไว้ว่าจะทำใจแข็งเริ่มใจอ่อนเพราะคงต้องไปหาซื้อกุยช่ายมาทานเสริมกำลังใจอีกแย๊ววว....เฮ้อ

ดูจากรูปน่าทานดีค่ะ แพคเกจและการจัดวางใช้ได้ แต่ถ้าถ้วยน้ำจิ้มเล็กลงมาอีกซักนี๊ดดดนึงน่าจะสามารถจัดวางตัวกุยช่ายได้ดีขึ้น แต่พี่ว่าคนซื้อเขาไม่สนใจหรอกเพราะดูจากหน้าตารูปร่างอวบอ้วนดีกว่าทำให้ผอมลงหรือบรรจุน้ำจิ้มไม่พอทาน (ให้จุใจ)

น่าจะตลาดแบบบรรจุไส้เดียวดูบ้างนะคะ เพราะบางคนไม่ทานหน่อไม้จะได้ไม่เสียของ (เพราะต้องไปหาคนช่วยกินไส้หน่อไม้) โดยเฉพาะคนทำนี้ห้ามไปกินหน่อไม้เด็ดขาดนะแมว ชิมรสชาติได้แต่อย่าไปชิมหน่อไม้ด้วยนะแมวไม่ดีต่อสุขภาพของแมวค่ะ

วันก่อนพี่ซื้อซาละเปา (พี่ต้องตัดใจในบางครั้งที่ผ่านปั๊มใกล้ ๆ บ้าน เพราะมีซาลาเปาเจ้าอร่อยมาปักหลักดูดเงินพี่อยู่อย่างไม่เกรงใจ) เขาหลากหลายไส้มากค่ะ พี่ชอบไส้เขียวหวานมันเข้ากันได้ดีกับแป้งซาลาเปาจริง ๆ เห็นไหมว่าขนาดซาลาเปายังต้องพัฒนาไส้ให้มากขึ้นเพื่อเป็นทางเลือกให้ลูกค้า

ยังมีขนมปังอีกเจ้าหนึ่งที่กำลังมาแรง คือ ขนมปังเว้ย...เฮ้ย (ชื่อนี้จริง ๆ) สนนราคาทุกไส้แค่ 20 บาท พี่เห็นเข้าแถวซื้อกันเลยสนใจไปซื้อมาลองทานดู ก็อร่อยไปอีกแบบไส้เยอะมาก ๆ ตัวขนมปังก็โต (แต่รูปทรงไม่สวยเพราะเขาขายขณะที่ยังร้อน ๆ ) พี่เคยซื้อไส้หมูหยองมาแล้วทานไส้ไม่หมดต้องเอาไปกินต่อกับข้าวต้ม...555

คำนวณเวลาที่บ้านแมวก็ดึกมากแล้ว

พักผ่อนให้มาก ๆ เพื่อวันรุ่งขึ้นจะได้สดชื่นมีแรงปั้นผลงานออกมาสู่ปากท้องคนรักกุยช่ายค่ะ

รูปนี้เป็นรูปเมื่อแรกเริ่มทำใหม่ๆแล้วค่ะพี่หมิ้น

แต่ตอนนี้ แมวทำใหญ่กว่าเดิมอีกค่ะ ยัดกล่องแทบไม่ลง เพราะคิดไปคิดมา แมวขายตัวนึงตั้ง15 บาท แรกๆทำตัวเล็กก็ขายหมด ทำตัวใหญ่คนสงสัยยิ่งชอบค่ะ เพราะไส้จะเยอะกว่า อีกอย่างกุยช่ายบางทีราคาถูก แล้วแต่วันที่ซื้อ บางทีก็แพงนิดนึง แต่ไงก็กำไรถ้าขายหมดแบบนี้นะคะ

เมื่อวานแมวไปซื้อของกับเพื่อนที่ตลาดขายส่งของคนไทย จะขึ้นรถกลับอยู่ละ เพื่อนบอก พี่แมว..อยากไปดูกุยช่ายที่เขาทำขายป่ะ ว่าต่างจากของพี่ตรงไหน ที่เขาขายแป้งเขาบางกว่า เหมือนแป้งฮะเก๋า ตัวก็พอๆกับที่แมวทำตอนนี้ เพื่อนบอก..ไส้เขาเยอะกว่าเพราะเขาทำแป้งบาง แต่ไงก็ตาม แป้งเขาไม่อร่อยเท่าแป้งของพี่แมว ของเขาทำขาย 5 ตัว $3.50....10 ตัว $7

สูตรแป้งมันไม่เหมือนกันน่ะค่ะพี่ ของเขาเวลานวดแป้งมันจะแข็ง ถึงได้ทำจีบง่าย ของเขาจีบสวย ของแมวปิดตัวแป้งเหมือนซาละเปา เพราะแมวจีบไม่เป็น ส่วนกล่องน้ำจิ้มอ่ะ ไซส์นี้กำลังดีค่ะค่ะ หน้ามันกว้าง แต่แบนค่ะ ถ้าเล็กกว่านี้หน่อย ก็จะไม่พอทาน

เพื่อนแมวเค้าก็ติงแบบพี่หมิ้นค่ะ แต่เพื่อนบอก พี่แมวพยายามจัดวางมันให้ปิดกล่องน้ำจิ้มให้มาก ไม่ใช่จัดให้กุยช่ายมันหลุดลงไป แล้วน้ำจิ้มเด่นขึ้นมาอย่างนั้น อาทิตย์ที่แล้วแมวก็เลยจัดกุยช่ายให้คลุมน้ำจิ้ม

มีคนถามเหมือนกันค่ะว่า ไส้กุยช่ายอย่างเดียวมีมั๊ย แต่แมวทำขายอย่างนี้ไปแล้ว ถ้าทำแยก เดี๋ยวคนกินแบบเก่าได้ไส้กุยช่ายไป อย่างเดียว คงมีโดนบ่นค่ะ คนกินเขารู้แต่ว่า มันมีสองไส้ในหนึ่งกล่อง ถ้าเราจะเปลี่ยนแปลง มันจะยากอีกค่ะพี่หมิ้น แต่ไงแมวก็จะรับคำพูดพี่ไปคุยกับเพื่อนอีกทีค่ะ ว่าจะทำไง

จริงๆแล้ว ทำสวยไม่สวย คนกินไม่ค่อยใส่ใจหรอกค่ะแมวว่า ถ้าอร่อยและถูก คนก็ซื้อ เพราะมันไม่ได้หากินง่ายๆ ไม่มีคนทำขายกันเกร่อน่ะค่ะ

มันคงเป็นจังหวะของแมวอ่ะพี่หมิ้นที่จะได้ทำมาหากิน แมวลองทำกินเล่นๆ เลยกลายเป็นสิ่งที่ใช้ทำมาหากินไป ทำส่งร้านก็ทำ แต่วันธรรมดา ลูกน้องที่ร้านเพื่อนเขาจะสั่งทำเยอะ ให้เพื่อนเขาหลายคนค่ะ แมวจะขายกล่องละ $7 มีกล่องละ 15 ตัว เพราะแมวไม่โดนหักภาษี บางทีเขาสั่งที เจ็ดแปดกล่อง ทำสนุกเลยพี่ แต่วันเสาร์อาทิตย์เนี่ย ทุกคนจะรู้ว่า สั่งทำอะไรไม่ได้ คุณนายแมวไม่ว่างทำให้

ของที่พี่หมิ้นทราบว่าแมวทำ แมวจะทำอร่อยและไม่แพงสำหรับเขา แต่เราได้กำไรบ้าง ก็ดีกว่าอยู่ว่างๆอ่ะพี่เนาะ และเวลาแมวทำแมวถือคติที่เพื่อนสอนไว้ว่า..ทำกินยังไง ทำขายอย่างนั้น เพราะมันจะขายได้ตลอดไปถ้าวัตถุดิบดี เห็ดหอมเนี่ย มีอย่างถูกกับแพง ถ้าเราเอามาสับมันก็คงไม่เห็นว่าเราเอาอย่างถูกหรือแพงมา แต่เพื่อนแมวมันให้ซื้ออย่างแพง อย่างแมวบอกพี่ ไงก็กำไร ก็เลยซื้อมา

พี่หมิ้นเป็นไงบ้างคะ โถ..ทำน้องนุ่งเป็นห่วง แมวคิดไปหลายเรื่องแหละค่ะ ถามธารดาวมันก็อยู่ข้างพี่หมิ้นล้วนๆ..พี่จะไปห่วงพี่หมิ้นทำไม นู่น นี่ นั่น มันอธิบายอย่างกับรู้จักพี่หมิ้นดีกว่าแมวงั้นแหละ แมวก็..เฮ๊ย ปกติพี่หมิ้นเค้าไปไหน เค้าบอกก่อนนะเว๊ย นี่เงียบอ่ะ ถ้าสบายดี แล้วไปทำสมาธิ ทำบุญ ฉันก็ไม่ห่วงหรอก แต่ไอ้ไม่รู้นี่ดิ ฉันห่วง เป็นอะไรไปก็ขาดกันเลยนะเว๊ย เพราะพี่หมิ้นเค้าติดต่อเราได้ทางเดียว อีกอย่างฮอทเมลเก่าของแมวที่มีอีเมลของพี่อ่ะ แมวเข้าไม่ได้ ยังไงพี่หมิ้นให้ลูกน้องเมลมาหาแมวได้มั๊ยคะ ตอนนี้แมวใช้อันนี้ค่ะ wirari@hotmail.co.th ขอมีอีเมลพี่ไว้กันเน่า แมวก็พอใจละ

เพื่อนพูดถูกแล้วคะเราทำกินแล้วอร่อยยังไงก็ทำขายอย่างนั้น เหมือนธารดาวปลูกข้าวอินทรีย์ไม่ใช้ปุ๋ยไม่ใช้ยากำจัดศัตรูพืช ใช้แต่แรงกายและแรงใจ....ข้าวจากนาของเขานอกจากจะทำกินเองแล้วยังเผื่อแผ่มาให้พี่ด้วย....พี่จึงได้รับอนิสงฆ์ไปด้วย.....อิอิ (เฮ้อ...นึกขึ้นมาแล้วอยากไปช่วยธารดาวดำนา)

กุยช่ายที่ดูจากภายนอกใส ๆ ไม่ได้หมายความว่าจะอร่อยค่ะแมว เพราะพี่ลองมาแล้วหลายเจ้า แต่แป้งหนา ๆ แล้วไม่อร่อยด้วยนี่ซิ
แย่หน่อย

มีเจ้าหนึ่งแถว ๆ สำเพ็งขายมานานมาก พี่ไปทีไรต้องซื้อกลับไปกินบ้าน ล่าสุดพี่ไปหาซื้อของกับญาติแวะไปซื้อมาทาน แต่ต้องผิดหวังเพราะแป้งเขาเริ่มหนาขึ้น โดยลดปริมาณไส้ลง เข้าใจว่าคงลดต้นทุนเพราะของแพงละมั๊ง แล้วไส้มันแกวของเขาเพี้ยน ๆ ไป คือเผ็ดมาก (พริกไทยเยอะไปหน่อย) พี่จึงผิดหวังเล็กน้อย (ขนาดผิดหวังพี่กับญาติก็โซ้ยหมด) เลยไม่แน่ใจว่าหากได้ไปสำเพ็งอีกครั้งจะแวะไปอุดหนุนกุยช่ายเขาอีกไหม พี่คิดว่าคงไปแหละ เหตุผลคือไปคุยกับเขาว่าทำไมจึงเป็นอย่างนี้ (เพราะเป็นลูกค้ากันอยู่)

แมว....ขอบคุณด้วยใจจริงที่เป็นห่วงพี่

ธารดาวอยู่ข้างพี่จริงหรือ? ไม่อยากจะเชื่อเลย....555 วันก่อนไปแอบอ่านนิยายของเขาที่แผงหนังสือ (ทำประจำ) นึกในใจว่าธารดาวนี่เก่งหลายอย่าง (ไม่เก่งก็เรื่องเอาใจภรรยา)

พี่แวะเข้าร้านสะดวกซื้อไม่รู้อะไรดลใจให้เข้าไปดูที่แผงหนังสือ เห็นหนังสือเรื่องสั้นเกี่ยวกับผี ๆ เล่มหนึ่งน่าสนใจเลยซื้อมาพออ่านจบเล่มสังหรณ์ใจว่าเป็นฝีมือธารดาวแน่ ๆ เพราะเค้าเขียนเรื่องผี ๆ ด้วย หนังสือนี้เล่มละ 30 กว่าบาทเท่านั้นค่ะแมว มีสนุก ๆ หลายเรื่อง

หน้าตาน่ากินเหมือนกัน ก็ดีกว่าอยู่เปล่าๆเนาะ มันอยู่ได้นานกี่วันล่ะ มันแช่แข็งได้ใช่ไม๊ ขอให้กิจการแกดีนะ มีคนสั่งเยอะๆ
เออ....เรายังไม่ได้ลงรูปงานศพเลย รอก่อน

ไม่ให้เรียกว่าอยู่ข้างพี่หมิ้น แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะคะพี่ ถามอะไรมันเถียงแทนหมด แมวยังจะบอก..งั้นไม่เป็นพี่หมิ้นซะเองล่ะวะ

พี่เชื้อ..มีอยู่ไม่กี่คนนักหรอกค่ะพี่หมิ้น แมวก็ห่วงทุกคน ถ้าสบายดีก็แล้วไปค่ะ เพราะต่างคนต่างมีภาระหน้าที่ๆจะต้องทำ แต่เงียบหายไปนี่ น้องๆมิสบายใจนะคะ เออ..ถ้าพี่หมิ้นบอก พี่จะไปนั่งวิปัสนาเดือนนึง อันนั้นน้องจะอนุโมทนาบุญ แล้วจะเลิกห่วงค่ะ

แรกๆที่ทำกุยช่าย แมวก็ทำแป้งหนาไส้น้อยนั่นแหละค่ะ ก็มีคนติชมมา คงเป็นเพราะแมวคิดว่า ของเจ้าอื่นเขาขายแพง ของเราขายถูกเราก็ทำตัวเล็กหน่อย ไส้ก็เลยไม่เยอะ แต่พอทำไปเพื่อนก็ติงมาเรื่อย ว่าไส้น้อย ด้านล่างตัวกุยช่ายแป้งหนาไป แมวก็ฝึกฝนว่าห่อยังไงให้แป้งล่างมันบาง ยัดไส้เข้าไปเยอะอีกหน่อยนึง ยังไงเราก็ได้กำไร ยิ่งถ้าขายหมดก็ยังได้อีก บวกกับความคิดที่ว่า ทำกินยังไงทำขายอย่างนั้น แมวก็เลยไม่หวงไส้

แมวทำหลายไส้ไม่ไหวพี่ แค่สองอันนี้ก็มึนแล้วค่ะ แมวต้องทำตารางนับ ว่ารังถึงนึงทำ14 ตัว ต้องนึ่งกี่ถาดถึงจะครบ 25 กล่อง ไม่งั้นไม่ทันค่ะ กุยช่ายต้องทำกี่ตัว หน่อไม้ต้องทำกี่ตัว เวลาปั้นก็ไม่ต้องคิดมากด้วยพี่

ท๊อปมันเพิ่งบอกเราว่าน้าวัฒเสีย เสียใจด้วยนะแก แล้วแกมาจัดการข้าวของที่บ้านเด่นชัยยัง ทำไมแกไปง่ายไปดาย ไม่เห็นแกเล่า

ขำธารดาวอะไรจะเข้าใจพี่ขนาดนั้นเชียวหรือ....อิอิ

เวลาเราทำอะไรแล้วประสบความสำเร็จก็จะเกิดความสุข เกิดความภาคภูมิใจค่ะแมว

มีตัวอย่างเพื่อนรุ่นน้องของพี่คนหนึ่ง ก่อนหน้าที่จะผันตัวเองมาเป็นแม่ค้าเธอทำงานด้านบัญชี ทำอยู่นานมาก จู่ ๆ ก็มีคนมาเทคโอเวอร์บริษัท และเธอก็เป็นหนึ่งในคนที่ถูกเลิกจ้าง ได้รับเงินค่าชดเชยรวมค่าตกใจด้วยก็หลายบาท

หลัังจากได้รับเงินมาก็มานั่งคิดว่าจะทำมาหากินอะไรต่อด้วยเงินจำนวนนี้ เดิมทีน้าของเธอขายอาหารก็ได้มีโอกาสไปช่วยบ้างในวันหยุด เธอก็เลยทดสอบดูว่าหากมาขายอาหารจะเป็นอย่างไร เวลานี้ร้านอาหารปักษ์ใต้ของเธอไปได้ดีมากค่ะ (เป็นคนชุมพร) มีคนมาอุดหนุนเต็มทุกวัน เพราะเธอสามารถดึงเอาทักษะด้านอาหารและการจัดการมาบริหารร้านได้เป็นอย่างดี

พี่แวะไปหาเธอในมื้อกลางวันวันหนึ่ง เห็นลูกค้าแน่นพอสมควร หลังจากแขกทยอยกลับก็นั่งคุยกัน ถามว่าเหนื่อยไหมเธอบอกไม่เหนื่อยกลับสนุกและมีความสุขกว่าที่ต้องไปนั่งทำบัญชีให้คนอื่น ตอนนี้เอาวิชาบัญชีมาช่วยงานร้านของตัวเอง วันหนึ่งให้ลูกน้องไปตลาดสองรอบเพราะต้องการของสด ๆ

รอบแรกสำหรับมื้อกลางวัน และรอบสองสำหรับมื้อเย็น ที่น่าสนใจคือร้านก็คือบ้านที่อยู่อาศัยของเธอนั่นแหละ แต่จัดวางโต๊ะเหมือนมานั่งกินอยู่บริเวณหน้าบ้าน แล้วอยู่ในหมู่บ้านซึ่งลึกเข้าไปพอสมควร ไม่มีโฆษณาด้วยนะลูกค้ายังหากันจนเจอ

เธอเล่าว่ามีลูกค้าโทรมาบอกว่าร้านหายาก ที่สุดต้องไปขออนุญาตหมู่บ้านขอติดป้ายชื่อร้านไว้หน้าปากซอยทางเข้าหมู่บ้านอ่ะ (ป้ายเล็ก ๆ)

เล่าให้ฟังเป็นตัวอย่างของการค้นพบตัวเอง เมื่อมาถูกทางความสำเร็จก็อยู่ไม่ไกลค่ะ

แมวอ่ะ อยากทำงานอะไรก็ได้ ที่มีเวลาให้ลูกและสามีมากที่สุดค่ะพี่หมิ้น เมื่อก่อนตอนลูกยังเล็ก จอห์นเค้าไม่ให้ทำงาน เค้าอยากให้แมวดูแลลูกให้เต็มที่ พอลูกโต แมวก็มีโอกาสได้ทำกุยช่ายขาย เพลียก็ตรงที่ต้องตื่นตีสี่ลุกมาทำ แต่ก็สามารถงีบหลับหลังจากส่งของเสร็จเนาะพี่

อีกอย่าง..แมวก็ทำส่งแค่ร้านเดียวและแค่เสาร์อาทิตย์เท่านั้น มากกว่านี้ก็ไม่อยากทำค่ะพี่หมิ้น ถ้าเราหาร้านส่งเพิ่ม ทีนี้มันจะกลายเป็นความกดดันไป แทนที่จะทำแบบสบายๆ กลับกลายเป็นหงุดหงิด อันนั้นไม่ทัน อันนี้ไม่ทันไปซะ

ปกติก็ขายหมดค่ะ แป้งที่แมวทำมันนิ่มอ่ะพี่ พอคลายความร้อน มันก็ยังนิ่ม เหมาะกับคนแก่ วันนี้แมวทำ25 กล่อง ตอนเอาไปส่ง พี่คนเช็คของก็มัวแต่เม้าท์กับแมวอยู่นั่น จนจอห์นต้องบอก เช็คของก่อนครับ ผมจะเอาไปวาง พอพี่เขาเช็คของเสร็จ ยังไม่ทันจะวาง คนซื้อก็หยิบจากในกล่องไปเลยที่เดียวพี่

แอบดีใจแบบ..เออนะฉันก็ทำของขายได้แฮะ ไม่อยากจะพูดว่าของแมวอร่อย เพียงแต่มันเป็นความโชคดีที่ มันไม่มีใครสามารถทำขายได้ คู่แข่งไม่มี อีกทั้งราคายังถูกกว่าตลาดอื่น ถ้าอร่อยใช้ได้ คนเขาก็กินเพราะมันหากินยาก

วันนี้คุณป้าคนนึงเขาซื้อ จอห์นก็โม้แหลก คุณป้าเธอก็ชอบใจว่า ฝรั่งพูดไทยได้ แล้วคุณป้าก็หันมาบอกแมวว่า หนูทำแต่กุยช่ายอย่างเดียวได้มั๊ย ป้ากินหน่อไม้ไม่ได้ ปกติแมวแพ๊คไส้กุยช่าย4 หน่อไม้ 3 ต่อกล่อง ก็เลยคิดว่า พรุ่งนี้จะทำกุยช่ายอย่างเดียวทั้งกล่อง และกุยช่ายผสมหน่อไม้ด้วย

ว่าแล้วเชียวในโลกนี้ต้องมีคนไม่กินหน่อไม้อีกหลายคน.....ลูกค้าถึงกับร้องขอให้บรรจุไส้ผักกุยช่ายอย่างเดียว....อิอิ

เขาคงคำนึงถึงว่าเสียเงินซื้อแล้วก็อยากได้ของที่ถูกปากมากที่สุด อะไรที่ไม่ถูกปากไม่กินแล้วต้องเสียเงินเผื่อนี่เรา ๆ ก็เป็นใช่ไหมแมว

เห็นภาพจอห์นกับแมวช่วยกันทำมาหากินแล้วน่ารักดีเนาะ แล้วเขียนภาษาไทยได้ด้วยหรือเปล่าคะ มีผรั่งหลายคนเก่งทั้งภาษาพูด ภาษาเขียนและใช้ภาษาไทยได้ดี

แมวยึดหลักทำแล้วไม่กดดัน ไม่เครียดก็ดีค่ะ เพราะแมวก็ต้องคำนึงถึงสุขภาพด้วย นี่ถ้าเราไม่สบายปวดหัวตัวร้อนขอเวลาพักแล้วหยุดส่งของชั่วคราวลูกค้าจะถามหาไหมนะ

โหพี่หมิ้น ตอนนี้ดูเหมือนลูกค้าจะรู้ว่า มีกุยช่ายขายที่ตลาดบางรักค่ะพี่ เช้านี้แมวเอาของไปส่งตอนเกือบสิบเอ็ดโมง พอเข้าไปปุ๊บ พี่แคชเชียร์บอกว่า..มีคนรอซื้อกุยช่าย ตอนที่แมวยังไม่ไปน่ะค่ะ

แมวก็พอรู้อ่ะพี่ ว่าหน่อไม้เนี่ยแสลงสำหรับคนเป็นโรคเก๊าท์ ดีที่ลูกค้าถาม เราก็ต้องทำสนองความต้องการซะ วันนี้เพื่อนแมวเค้าเอาขนมเค้าไปส่ง หล่อนก็เชิญชวนเขาซื้อกุยช่าย แต่คนซื้อถามว่า ไส้เผือกมีมั๊ย เพื่อนแมวเค้าคิดในใจว่า มีให้กินก็ซื้อกินไปเหอะ อย่าเลือกมากนักเลย แค่สองไส้เนี่ย แมวก็แทบเดี้ยงละพี่หมิ้น ถ้าหลายไส้ เลิกทำเลย ปล่อยให้อยากกันซะให้เข็ด

จอห์นเค้า พูด อ่าน เขียนไทยได้ค่ะพี่หมิ้น เนื่องจากเธอเคยเป็นนักศึกษาที่ธรรมศาสตร์ เธอเป็นฝรั่งคนแรกที่เรียนภาคภาษาไทย ตอนนั้นยังไม่มีอินเตอร์ค่ะพี่หมิ้น ทางธรรมศาสตร์เขาบอก ถ้าสอบอ่าน เขียนและพูดไทยได้ เขาก็จะให้เรียน เธอก็เลยได้เรียนคณะบัญชีที่นั่น แต่เรียนได้แค่อนุปริญญานะคะพี่หมิ้น เพราะเธอไม่ไหว ภาษาไทยล้วนๆฉุดเกรดเธอหล่น เธอเลยโอนไปเรียนต่อจนจบที่โอเรกอนยูน่ะค่ะ

เพื่อนฝูงเธอเยอะแยะพี่หมิ้น ทั้งตอนเรียนธรรมศาสตร์ และเธอก็ไปต่อโทที่ศศินทร์อีก ที่นี่กลุ่มเพื่อนเธอเหนียวแน่นมากค่ะ ทุกวันนี้ก็เม้ากันผ่านเฟสบุ๊คและถ้าไปเมืองไทยเธอก็นัดเจอกลุ่มเพื่อนคนไทยของเธอ

ถ้าไปเมืองไทย แมวไม่ต้องดูแลเค้าเลย เค้ามีเพื่อนเค้า เรามีเพื่อนเรา เรียนเมืองไทย ทำงานเมืองไทยตั้งหลายปี เผลอๆพี่แกจำเก่งกว่าแมวอีกพี่หมิ้น ถนนหนทางน่ะ

เราจะไปเก็บข้าวของวันหลัง นี่แม่พี่ป๋อมบ้านย่าหลังนารีก็เสียอีกคน ป่วยพร้อมแม่เราเลย เผา 29 สิงหานี้ เราไม่อยู่ด้วยไปอบรมกทม. เสื้อผ้าแม่เราใครอยากได้ก็ให้มาเอาไป บางอย่างเราก็เอาไว้อย่างนั้น พ่อแกก็เอา เผื่อมีญาติพี่น้องมาพัก พ่อแกว่าอย่างนั้น เราก็ขี้เกียจเอาไปบ้านเรา มันไม่มีที่เก็บวันหลังค่อยไปเอาว่ะ ถ้าเราไม่เอาก็จะให้น้าบาง เขาช่วยงานเรามากกว่าใครเลย

เข้าไปดูบล๊อคเราซิ่ เราลงรูป

คุณแม่น้องกุ๊ก

รู้ว่ามีญาติแมวเสียชีวิตจากคำบอกเล่าของแม่น้องกุ๊กวันก่อนแต่ไม่ทราบว่าญาติคนนั้นเป็นใครและเกี่ยวข้องกันอย่างไรกับครอบครัวแมว

มาวันนี้ได้อ่านและเข้าไปดูรูปงานจึงรู้ว่าเป็นแม่ของแม่น้องกุ๊ก พี่จึงขอแสดงความเสียใจมาณ บล็อกนี้นะคะ

ข้าวของ ๆ ผู้เสียชีวิตส่วนใหญ่จะนำไปบริจาคเป็นทานให้แก่ผู้ยากไร้ หรือ ให้กับวัด เมื่องานของคุณปู่ คุณย่าของพี่ก็เก็บไว้เป็นบางส่วนนอกนั้นบริจาคหมด

ขอให้ดวงวิญญาณของท่านไปสู่สวรรค์

แมวคะเพิ่งรู้ข้อมูลเพิ่มเติมนะว่าจอห์นเป็นคนไทยครึ่งหนึ่งแล้วเพราะมีทักษะเกือบครบคุณสมบัติของคนไทย....อิอิ

บุพเพอาละวาดให้มาเจอแมวจนได้ แล้วเจอกันครั้งแรกที่มาเมืองไทยเลย หรือ ว่าเจอกันครั้งที่มาเรียนศศินทร์ พี่ก็เคยไปสอบที่ศศินทร์แต่ว่าข้อสอบมันง่ายเกินไปเลยไม่ได้ทำข้อสอบส่งซะงั้น ถือว่าดูถูกภูมิความรู้....555

กุยช่ายไส้เผือกพี่ก็ชอบนะแมวแต่ว่าไม่ค่อยมีคนทำเท่าไหร่ค่ะ คนกินก็อย่างนี้แหละอยากได้ของที่ชอบเพราะเสียเงินแล้ว แต่ถ้าไปสนองอารมณ์คนกินมากไปคนทำก็เดี้ยงซิ

หน่อไม้เป็นอะไรที่มีข้อห้ามสำหรับการรับประทานเยอะเหมือนกันค่ะแมว เวลาพี่อ่านหนังสือเกี่ยวกับสุขภาพก็จะมีบอกไว้ ส่วนใหญ่จะเป็นหน่อไม้ดอง ถ้าเป็นหน่อไม้สด ๆ คงไม่มีผลอะไรมากนัก

คุยกับธารดาวก็ฝากคิดถึงด้วยนะคะ

พี่หมิ้นคะ แม่น้องกุ๊กเค้าเป็นลูกของน้าแมวค่ะ แม่..ของแม่น้องกุ๊กเค้าอยู่ที่บ้านเก่าที่เป็นของยาย แต่พ่อแมวซื้อไว้ เราไม่ได้ให้ใครเช่าก็เลยให้น้ามาอยู่ แกรักชีวิตอิสระค่ะพี่หมิ้น แกอยู่กับลูกหลานไม่ได้หรอก แมวก็เหลือแต่พ่อ แม่น้องกุ๊กก็เหลือแต่แม่ แมวก็หวังว่า น้าจะช่วยเป็นหูเป็นตาดูแลพ่อ เพราะต่างคนต่างอยู่ตัวคนเดียว แล้วพ่อแมวก็แก่แล้ว ที่ไหนได้..น้าดันลาโลกไปซะก่อนพ่ออีกค่ะพี่

ตอนที่โทรหาพ่อ เมื่อสองอาทิตย์ที่แล้ว น้าคงยังไม่เสีย แมวยังบอกพ่อเลยพี่..ว่าพ่อดูแลตัวเองดีๆนะ อย่าเพิ่งตาย รอใช้เงินลูกไปนานๆก่อน พ่อก็หัวเราะ

+++++++++++++
จอห์นเค้าแทบจะเรียกว่าเป็นคนไทยได้เลยนะพี่หมิ้น แต่เกิดมาเป็นฝรั่งแค่นั้นเองค่ะ เวลาใครพูดว่า โห..พูดไทยเก่ง สงสัยเมียพูดไทยด้วยทั้งวัน ถ้าเริ่มอธิบายก็คงยาวไปอีก แมวก็ได้แต่ยิ้มๆ เธอเก่งมาก่อนเจอเราอีกพี่หมิ้น

แมวเจอจอห์น ตอนที่เธอใกล้จบ แล้วต้องไปฝึกงานที่ยูนิลีเวอร์ค่ะ แมวอ่ะจบใหม่ได้ทำงานที่นั่น ส่วนจอห์นเค้าไปฝึกงานก่อนจบ สาวลีเวอร์ สวยๆทั้งนั้น ดั๊นมาชอบของแปลกอย่างเรา (เพื่อนแมวมันชอบว่างั้น) ทุกวันนี้ยังจำความหลังได้เสมอค่ะพี่ ก็เราไม่สวยเนาะพี่ สาวๆตรึมมีให้จีบ ไม่จีบ ดันมาพึงใจคนแปลกอย่างเรา ตอนนั้นแมวก็ไม่มีใครมาจีบ เกือบขึ้น...ทองฝังเพชรแล้วล่ะพี่ คุณเธอก็มาชวนไปดูหนัง..รอบแรกก็ไม่ไป รอบสองก็ไม่ รอบสาม..เริ่มคิดหนัก ถ้าตูไม่ไปคราวนี้สงสัยมันเลิกชวนแน่เลย ความกลัวขึ้นคานก็เลยต้องไป จากนั้นก็เลยเป็นบัดนี้ไปเลยค่ะ

เราก็กลัวสิเนาะพี่หมิ้น คนสวยเยอะแยะไม่จีบ มาจีบเรางี้ เราไม่สวย เราก็คิดแค่..มันหวังฟันตูแน่เลยเนี่ย มาตอนหลังคุยกัน จอห์นเค้าบอกสเป็กเค้าชอบผู้หญิงแนวจีนๆ ตาชั้นเดียว ขาวๆอวบๆ(แมะ..เข้าทางเลย)

เผือกที่อเมริกาแพงค่ะพี่หมิ้น แมวทำขายไม่ได้ค่ะ ช่วงนี้ยังถือว่าถูก ถูกยังไงก็ยังแพง ถ้าถึงตอนที่แพงจริงๆ ก็จะยากสำหรับแมวอีก

ศศินทร์นี่พวกไฮโซกับฝรั่งเรียนกันทั้งนั้นแหละพี่ รุ่นจอห์นก็มีนามสกุลดังๆเรียน แต่รุ่นเค้าเหนียวแน่นมากพี่หมิ้น ยังติดต่อ พบปะกันเสมอ เคยมีครั้งนึงที่เขาเลี้ยงรุ่น เขายังเล่นสไกพ์ให้จอห์นทักทายเพื่อนๆในงานเลี้ยงเลยค่ะ

ศศินทร์ก็ให้อะไรจอห์นมากมายค่ะพี่หมิ้น เธอมีเพื่อนร่วมรุ่นที่รักเธอ ปกติคนไทยไม่ค่อยคบฝรั่งเนาะพี่ แต่ฝรั่งคนนี้เผอิญพูดไทยซะเก่ง เขาเลยรับเป็นพวก ไปเมืองไทยก็มีเพื่อนไทย อยู่อเมริกาเธอก็มีเพื่อนร่วมรุ่นศศินทร์ที่เป็นอเมริกัน ที่สนิทกันมาตั้งแต่เรียน ทุกวันนี้เราก็ยังติดต่อกันเสมือนญาติ

เพื่อนจอห์นเขาโทรหาจอห์นทุกวันค่ะ เขาอยู่อีกรัฐนึง ลูกเราคนโต เกิดเมืองไทยทั้งคู่ แมวคาดหวังว่าจะได้ลูกสาว (แต่ไม่ได้)แมวตั้งชื่อลูกเอาไว้ทีแรก ว่าถ้าเป็นลูกสาวแมวจะตั้งชื่อไทยว่า อลิสา เพราะเรียกเป็นชื่อฝรั่งได้ด้วย เพื่อนจอห์นเค้าเลยจิกชื่อนั้นไปตั้งให้ลูกสาวเค้าซะเลย เป็นสิ่งเตือนใจว่า ลูกสาวเค้าเกิดที่เมืองไทย เลยได้ชื่อนี้ สะกดเป็น Alyssa

คนมันจะเป็นคู่กันอ่ะเนาะพี่หมิ้น ไกลแค่ไหนก็ได้เจอกัน

ขอบคุณค่ะแมวที่เล่าที่มาที่ไปของการได้เป็นสะใภ้อเมริกัน แต่พี่ยังขำเล็ก ๆ ว่าจอห์นผิดกับผรั่งคนอื่นนิด ๆ เรื่องที่สเป็กออกมาแนวจีน ๆ ขาว สวย หมวย อึ๋มที่ชาวไทยบางคนก็ชอบแนวนี้ คิดว่าคงตาม ๆ เพื่อนคนไทยหรือเปล่า

แรกเริ่มเดิมทีสเป็กพี่ก็ออกแนว ๆ ไวท์ ทอล แอนด์แฮนด์ซั่ม ถ้าเป็นสมัยนี้ก็ต้องแนวเกาหลี (มาแรง) เผอิญว่าตอนนั้นดูแต่หนังจีนทั้งกำลังภายในและหนังชีวิต เลยฝัน ๆ ไปเหมือนกัน ทว่าชีวิตจริงผลิกผัน.....555

แมวบอกว่าคนมันจะเป็นคู่ไกลแค่ไหนก็ได้เจอกันอันนี้เห็นจะจริง ต้องมีสักวันที่ได้พบเจอกันแล้วเป็นจุดเริ่มต้นที่จะเป็นคู่รักดูใจกันต่อไป

ชื่อลูกที่เตรียมไว้ว่า "อลิสา" เพราะดีค่ะ พอมาเป็นอลีน่าก็เป็นแนวฝรั่ง ๆ นะคะ

พี่หมิ้น..แฟนคนแรกของจอห์นเค้าเป็นจีนไต้หวันนะคะ..ไม่ต้องแปลกใจหรอกค่ะ ชีวิตมาถึงวันนี้แล้ว สเป็กก็เป็นส่วนนึงในความพอใจที่จะคบหาแต่แรกเริ่ม แต่อยู่ๆกันไป จิตใจล้วนๆเลยเนาะพี่ ที่ทำให้การอยู่ร่วมกันมันยั่งยืน

แมวอ่ะ..ชอบคนหน้าตี๋ๆ ขาวๆและชอบคนเรียนเก่ง สมใจที่ได้จอห์นมาเป็นสามี เพียงแต่ไม่นึกว่าจะได้ฝรั่งแค่นั้นเองค่ะพี่ บางทีนึกย้อนไปตอนเป็นวัยรุ่น คนมาชอบก็มาก เราก็ไม่เอา เพราะมัวแต่มองหาสเป็ก บางทีแอบนึกเสียดายนะพี่หมิ้น เพราะคนที่เรามองผ่านไปน่ะ เขาตำแหน่งราชการใหญ่พอตัวเชียวค่ะ วาสนาจะไม่ได้เป็นคุณนายซะงั้น

อยู่กับจอห์นแมวก็สบาย แต่มันต่างกันตรงที่ เราไม่ได้เลือกคนที่..รักเรา..ไงพี่ แต่เราเลือกคนที่..เรารัก บางครั้ง..เราต้องยอมให้คนที่เรารักไงคะ แต่กับคนที่รักเราน่ะ เราคงชี้นิ้วสั่งได้แหละค่ะ

อลีนาก็เป็นชื่อไทยนะคะพี่หมิ้น แปลว่าว่องไวหรือไงนี่แหละค่ะ จำไม่ได้ แต่แมวไปห้องสมุดใกล้บ้าน หยิบหนังสือตั้งชื่อลูกของไทยมา แล้วก็หาชื่อที่ใกล้เคียงภาษาอังกฤษที่สุด ก็ได้ชื่อนี้ค่ะ ส่วนอนิก..ก็เป็นชื่อไทย แปลว่า กองทัพ ค่ะ

ดีจ๊ะแมวได้สิ่งที่ดี ๆ มาครอบครองเป็นมงคลกับชีวิต หากไปแต่งกับตี๋อาจจะเป็นอีกรูปแบบหนึ่ง....อิอิ

คำว่า "คุณนาย" มีเรื่องขำ มีอยู่มื้อหนึ่งไปทานข้าวกับเพื่อน ๆ นั่งรวม ๆ กัน บริกรเข้ามาถามรายการอาหารเค้าถามเพื่อนพี่ว่า "คุณพี่" จะทานอะไรดีครับ" เพื่อนพี่ก็บอกรายการอาหารไป พอมาถึงพี่เขาบอก "คุณนายจะรับอะไรดีครับ" พี่ก็เฮ้ย!....ไม่เอาเรียกพี่อย่างเดียวพอ คิดในใจว่าราศรีจับขนาดนั้นเชียวหรือ (วะ) จากนั้นก็ชี้ไปที่เพื่อนคนหนึ่งแล้วบอกน้องเขาว่านั่นคือคุณนายตัวจริงนะเธอ ส่วนพี่น่ะไม่ใช่แค่มากับคุณนายเท่านั้น....555

บางทีไปทานอาหารบริกรก็มั่วพอสมควร ไปด้วยกันก็เรียกไปต่าง ๆ นา เดี๋ยวคุณนาย เดี๋ยวพี่ เดี๋ยวเจ๊ เดี๋ยวก็ซ้อ ทั้งวงมีครบหมด

พี่ก็เพิ่งจะรู้ว่าชื่อลูกของแมวเป็นชื่อแบบไทย ๆ หน้าแตกเลยค่ะ

หน้าไม่แตกค่ะพี่หมิ้น ชื่อลูกแมวต้องหาชื่อไทยเป็นชื่อแรก เพราะแม่เป็นไทย สกุลก็เป็นฝรั่ง ชื่อกลางเธอก็ตั้งของเธอไป แต่ชื่อแรกเนี่ย ต้องไทยเพราะพ่อแม่ฉันจะต้องเรียกชื่อหลานเป็นภาษาไทย จะได้ง่ายต่อการเรียกเด็กลูกครึ่งอ่ะพี่ จะตั้งชื่อฝรั่งไปทำไม ครั้นจะให้ชื่อไทยจ๋า สายทางพ่อเขาก็คงเรียกไม่ถูกอีกล่ะพี่ แมวถึงต้องตั้งง่ายๆ เป็นได้ทั้งไทยและฝรั่งค่ะ

ก่อนได้ชื่อไทยที่เลือกไว้ แมวก็ต้องไปหาหนังสือตั้งชื่อลูกเป็นอังกฤษ ว่ามันมีชื่อนี้พ้องด้วยหรือปล่าว สะกดอย่างไร ก็ได้ Anick ส่วนอลีนาก็ได้ Alina มาค่ะ นอกจากนี้ ก็ต้องดูอักษรที่เป็นมงคลกับวันเกิดอีกด้วยนะพี่ ซึ่งเราต้องหาเองค่ะ จอห์นไม่รู้เรื่อง โชคดีที่ลูกทั้งสองคนผ่าคลอด เราเลือกวันผ่าได้ ชื่อก็เลยไม่เป็นปัญหาในการตั้ง เพราะเราหาจนครบวันไว้หมดแล้ว

แมวก็ไม่ทันคิดว่า ลูกสองคนมีอักษรนำคือตัวเอ..เวลาเซ็นชื่อย่อ เขาจะต้องเขียน AB ตัวบีคือชื่อสกุลค่ะ ของแมวก็ WB

ขำพี่หมิ้นที่บอกว่า ได้สิ่งดีๆมาครอบครอง จะได้เป็นมงคลกับชีวิต ก็ไม่เถียงหรอกพี่ว่าเขาดีน่ะ แต่บางทีไม่ได้ดั่งใจเราๆก็หวนกลับไปคิดถึงอดีตไงคะพี่หมิ้น

อ๊าว...แมวต้องผ่าท้องหรือคะ มีเหตุผลอะไรจึงไม่คลอดแบบธรรมชาติ แต่เดี๋ยวนี้เห็นหลาย ๆ คนก็นิยมผ่าท้องหรือว่าแบบธรรมชาติจะเป็นวิธีโบราณไปเสียแล้ว หมดยุคที่จะนำมาใช้กัน

พี่คิดถึงเรื่องแม่นาคพระโขนงที่คลอดลูกจนเสียชีวิตคิดแล้วก็เสียว ๆ เหมือนกันนะคะ คนที่คลอดแบบธรรมชาตินี่สุดยอดจริง ๆ

การแต่งงานแล้วมีชีวิตที่สมบูรณ์มีความสุขนี่ก็เปรียบได้กับได้สิ่งที่เป็นมงคลมานะคะ ไม่ว่าจะเป็นมงคลข้างฝ่ายหญิงหรือฝ่ายชาย สำหรับแมวพี่มีความเห็นว่าได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่าย จอห์นก็ได้ภรรยาดี แมวก็ได้สามีดี เสมอกัน (พูดแล้วคิดถึงคนบุรีรัมย์ตะหงิด ๆ)

ที่เด่น ๆ ตอนนี้ก็ช่วยเอาของไปวางขายไงล่ะ....ไม่รักจริงคงให้หอบเอาไปเอง...อิอิ

ตอนท้องนิกเนี่ย น้ำคร่ำมันเดินแล้วค่ะพี่ แมวก็ไปหาหมอ หมอก็สั่งให้ไปรอที่โรงพยาบาลแล้วหมอก็ตามไปทีหลัง นอนรอเป็นคืนกับอีกเช้า มันก็ไม่ปวดท้องซะที หมอเลยสั่งผ่าตัดเลยค่ะ

ส่วนท้องสอง หมอที่อเมริกาเค้าจะให้คลอดแบบธรรมชาติ แต่แมวบอกหมอว่า ท้องนี้แมวต้องการทำหมันเลย หมอก็เลยผ่าคลอดให้ หมอให้เหตุผลว่า ไหนๆก็เคยผ่าคลอดมาครั้งนึงแล้ว ท้องนี้ก็ผ่าแล้วทำหมันไปพร้อมๆกัน

แมวอ่ะ ผ่ามาจนชินแล้วล่ะพี่หมิ้น ดังนั้นพอเป็นโรคอะไรที่ต้องผ่า ก็เลยไม่ค่อยกลัวเท่าไหร่ ถ้าใจเราแกร่งพออ่ะพี่

คุณพี่จอห์นเธอได้ภรรยาดีน่ะไม่แปลกหรอกพี่ เพื่อนแมวยังว่า..พี่จอห์นโชคดีที่ได้พี่แมวว่ะ แมวถามทำไม..เธอบอก ก็พี่แมวทำอาหารอร่อยไง ถึงว่า..แมวไปไหนไม่ค่อยได้ ดูเพื่อนมันคิดดิพี่ แมวมีดีแค่ตรงนี้แค่นั้นเอง ก็น่าแปลกนะพี่หมิ้นที่จอห์นเค้าไม่อายที่จะเอาของไปส่งให้ และยังบรรยายสรรพคุณว่าอร่อยอีกต่างหาก ทั้งๆที่เธอก็ไม่เคยลองทานไส้กุยช่ายเลยนะคะ

อื้อฮือ....นอนรอคลอดหนึ่งคืนกับอีกหนึ่งเช้า ทำไมใจเย็นเป็นน้ำแข็งเลย (หมายถึงหมอ) แต่ในเมื่อเราอยู่ที่โรงพยาบาลแล้วก็ไม่มีอะไรต้องเป็นห่วง ภาษาชาวบ้านเขาบอกอยู่ในมือหมอแล้ว (มือหมอก็เล็กพอ ๆ กับมือคนไข้)

ท้องสองคงสบายแมวใช่ไหมคะ เรียกว่าเชิญคุณหมอตามสบาย แมวก็แค่ว่ารอลืมตามาดูหน้าลูกเท่านั้น

จอห์นไม่น่าจะต้องอายหรอกค่ะ น่าจะเป็นความภูมิใจมากกว่าเพราะไม่ใช่ฝรั่งทุกคนที่มีภรรยาคนไทยแล้วเก่งเรื่องอาหารการกิน พี่เคยได้ยินฝรั่งคุยกันเขาบอกว่าถ้าทำอาหารเก่งก็เป็นลำดับแรก ๆ ที่สนใจเพราะเขาต้องให้ไปช่วยดูแลเขาถ้าเป็นการว่าให้เขามาดูแลนี่สงสัยคิดหนัก

มีเพื่อนผู้หญิงที่เป็นฝรั่งเคยถามว่าถ้าหากจะจีบผู้ชายไทยต้องทำอย่างไรบ้าง คือเขาถามไปอย่างนั้นแหละ อยากรู้คำตอบแต่ชีวิตจริงสามีเขาเป็นฝรั่ง เขาบอกเห็นผู้ชายไทยบางคนก็ชอบทำอาหาร พี่ยังแซว ๆ ว่าทำไมไม่นำคำถามนี้มาคุยกันก่อนแต่งงานกันล่ะ

แมวคะ...แค่จอห์นเอาไปส่งไม่ต้องตะโกนเรียกลูกค้าก็ดีแล้วค่ะ ถ้าอยู่เมืองไทยออกขายตามตลาดนัดต้องร้องเรียกลูกค้าด้วยนะ ไม่เช่นนั้นไม่รู้ว่าฝรั่งนั่งขายอะไร

กุยช่ายอาหร่อย ๆ คร๊าบบบบ.....

วันนี้เนทไม่ค่อยดีค่ะพี่หมิ้น ไว้ค่อยคุยพรุ่งนี้ค่ะ

วันนี้ แมวตื่นมาทำกุยช่ายให้เพื่อนกิน เพื่อนชวนนั่งรถไปเป็นเพื่อนไปที่ร้านของเธอ ขณะที่รอเพื่อนทำงาน อลีนาก็โทรหาแมวเพื่อที่จะบอกว่าผลการสอบวัดผลออกมาแล้ว

แมวรู้แหละพี่ ว่าลูกต้องได้คะแนนระดับแอดวานซ์ ลำพังเห็นสติปัญญาของเค้า แมวก็พอเดาได้ ว่าถ้าสอบเขาต้องได้ระดับนี้แหละ แต่แมวก็พูดกับลูกว่า แม่มีรางวัลให้ ถ้าหนูได้คะแนนระดับแอดวานซ์ แม่จะให้วิชาละ $7 และถ้าทำไม่ผิดเลยซักข้อ แม่ให้วิชาละ $10 แต่ถ้าได้แค่โพรฟิเชี่ยน คือผ่านเกณฑ์มาตรฐาน แม่ให้วิชาละ $5 หนูเลือกเอา ว่าจะอยากได้เงินแบบไหน

ที่แมวบอก..แมวจะให้วิชาละสิบเหรียญเนี่ย ก็พูดไปงั้นแหละพี่ ไม่คิดหรอกค่ะว่าลูกจะทำได้ เพราะไงแมวก็มั่นใจว่าลูกต้องได้แอดวานซ์นอนมาอยู่ ตอนสอบๆแค่สองวิชาคือ อังกฤษ..กับคณิตศาสตร์ วิชาละ 80 ข้อ ยากง่ายตามแต่เนื้อหา อังกฤษก็จะเป็นอ่านเอาเรื่องทั้งหมด และตอบคำถามที่จะแยกย่อยออกไปทั้งศัพท์ ทั้งแกรมม่าและการอ่านจับใจความ ทั้งสองวิชาคะแนนเต็มแต่ละวิชา 600 คะแนนค่ะพี่หมิ้น

ลูกบอกว่า..หนูได้คะแนนอังกฤษที่ 450/600 ซึ่งในระดับแอดวานซ์ ต้องได้คะแนน 402 ขึ้นไป ส่วนคณิตศาสตร์ ต้องทำคะแนน 414 ขึ้นไปจึงจะได้แอดวานซ์ พี่รู้ป่ะลูกแมวทำได้ 600 คะแนนเต็มอ่ะพี่ หล่อนรีบโทรทวงตังแม่ยิกๆว่า ตกลงแม่เป็นหนี้หนูเท่าไหร่คะ แมวบอกอ๋อ..$17 ไง

เธอดี๊ด๊ามากพี่หมิ้น แมวบอกลูกว่า แม่ขอบคุณหนูมากที่นำความชื่นใจมาให้พ่อแม่ เงินที่หนูจะได้ก็สมควรที่หนูจะได้รับเพราะหนูตั้งใจทำอย่างเต็มที่ แต่..เมื่อเราทำได้อย่างนี้ หนูก็ควรจะรักษามาตรฐานให้ดี

พ่อเขาก็ดีใจค่ะพี่หมิ้น เมื่อปีที่แล้วเด็กคนนึงสอบได้คะแนนเต็มในวิชาอังกฤษ ครูยังเล่ากันไม่ขาดปาก เพราะมันไม่มีใครทำได้กันเท่าไหร่ แมวยังบอกลูกนะคะว่า ถ้าหนูทำผิดข้อ สองข้อ แม่ก็จะหยวนให้เงินสิบเหรียญ ใครจะไปนึกว่าหล่อนเอาจริง ทำแบบไม่ผิดซักนิดนึง แต่แมวก็ต้องขอบคุณครูที่สอนเขานะคะพี่ แมวนับถือเขามากตรงที่ เขาไม่เคยละเลยเด็กทุกคน เขาบอกแมวว่า..ลูกยูน่ะเก่ง แต่สิ่งที่ควรระวังและต้องเตือนลูกก็คือ ให้เขาทำข้อสอบช้าๆ อ่านทานคำตอบซักนิด ครูเชื่อว่าเขาจะทำได้ดีทีเดียว

ไว้เปิดเทอมแมวคงหาของขวัญไปให้ครูเขาหน่อยล่ะค่ะ ลูกฉลาดก็เป็นส่วนนึง แต่ถ้าไม่ได้ครูที่ใส่ใจเด็ก แมวก็คงเหนื่อย และตอนลูกเรียนปอสอง แมวไม่เคยต้องช่วยลูกทำการบ้านเลยพี่ แมวยังบอกครูว่า แมวยกเครดิตทั้งหมดให้ครู เขาก็ขอบคุณนะคะ

ตอนลูกสอบเนี่ย ครูยังบอกแมวว่า..เขาเชื่อว่าอลีนาต้องได้คะแนนระดับแอดวานซ์แน่ๆ แต่ไม่รู้แค่นั้นเองว่าได้เท่าไหร่ เพราะอลีนาตั้งใจทำมากๆ อีกอย่างข้อสอบเนี่ย ไม่มีโจทย์ให้เด็กอ่านนะพี่หมิ้น เด็ก..ต้องฟังครูอ่านโจทย์ ซึ่งถ้าไม่ตั้งใจฟังมันก็จะทำผิดได้ ครูสามารถอ่านได้แค่สองครั้งเองค่ะ

เฮ้อ..พี่หมิ้น คืนนี้แมวต้องนอนฝันดี ภูมิใจในตัวลูกมากค่ะ ว่าอย่างน้อยๆเลือดไทยในตัวเขาก็ไม่ทำให้แม่ผิดหวัง แม่เนี่ยได้หน้าได้ตาเลยนะพี่หมิ้น ทางโรงเรียนเขาจะมีรางวัลให้เด็กที่สอบผ่านในระดับโพรฟิเชี่ยนกับแอดวานซ์ เป็นเสื้อสีเขียวที่สกรีนตรงอกว่า Honor Student ใส่เสื้อนี้ก็ยืดอกได้เลยค่ะ เพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะได้ และเขาให้ใส่แทนยูนิฟอร์มไปเรียนได้เลย

ขอแสดงความยินดีด้วยค่ะแมว ลูกสาวเก่งมาก ยิ่งได้เสื้อสามารถมาสวมทำให้ยิ่งเกิดความภูมิใจมากไปอีก เมืองไทยก็ต้องเป็นประกาศนียบัตรเอาไปใส่กรอบแปะไว้ที่ข้างฝาบ้าน

เมื่อก่อนเราคุยกันเรื่องห้องเรียน ทำเอาเซ็ง ๆ ไปเนาะ มาตอนนี้ก็เห็นแล้วว่าผลการเรียนนี่ขึ้นอยู่กับสมองและความตั้งใจเอาใจใส่การเรียนมากกว่าห้องที่เรียนว่าจะเป็นห้องเด่นห้องดังนะคะ

ธรรมชาติของคนเป็นครูพี่คิดว่าเขาดีใจกับความสำเร็จของนักเรียนทุกคน เพราะส่วนหนึ่งก็เป็นความสำเร็จในอาชีพของเขาด้วย สอนศิษย์ให้ได้ดี ครูก็หายเหนื่อย

วันนี้ไม่ต้องกินอะไรแมวก็อิ่มทิพย์ใช่ไหมคะ....อิอิ

ไม่ได้อิ่มทิพย์หรอกค่ะ แต่มันดีใจจนลืมอยากอ่ะพี่ ถ้านั่นเรียกอิ่มทิพย์ก็คงใช่ค่ะ วันนี้แมวได้รับจดหมายบอกห้องที่ลูกจะต้องเรียนปีหน้าแล้วค่ะ

ขอบคุณพี่หมิ้นที่ยินดีไปกับหลาน ไม่ว่าจะเรียนห้องไหนเนาะพี่ ถ้าเด็กมันจะเก่งโดยเนื้อแท้ มันก็จะแสดงความเก่งออกมาให้เห็น อันนี้หมายถึงเด็กทุกคนที่สติปัญญาดีนะคะ วันนี้เพื่อนอลีนาคนเวียดนาม มาเล่นที่บ้านแมวค่ะ แมวก็พูดกับเด็กว่า สติปัญญาอย่างพวกยูเนี่ย สามารถทำงานดีๆได้เลย พ่อแม่จะพูดอั
งกฤษได้หรือไม่ๆสำคัญเลย สำคัญที่ยูตั้งใจเรียนให้ดี วันนึงพ่อแม่ยูจะมีชีวิตที่ดีกว่าที่เป็นอยู่นี้ เพราะพวกยูนำความสำเร็จ ความสุขมากองไว้แทบเท้าพ่อแม่ยูไง

ก็คงคล้าย ๆ กันน่ะค่ะ แมว อิ่มทิพย์คือไม่ต้องมีอะไรตกถึงท้องก็อิ่มซึ่งก็ต้องรวมถึงอิ่มใจเข้าไปด้วยจึงจะเรียกว่าอิ่มทิพย์จริง ๆ แมวก็อยู่ในข่ายนี้....อิอิ

เด็ก ๆ เวียตนามรุ่นนี้น่าจะเป็นรุ่นที่สามนะคะ เมื่อหลายสิบปีมาแล้วมีกลุ่ม boat people ซึ่งเป็นชาวเวียตนามหนีภัยสงครามมาทางเรือเข้ามาอาศัยอยู่ตามแนวชายฝั่งของไทย จากนั้นได้ถูกส่งตัวไปอยู่หลาย ๆ ประเทศ ประเทศหนึ่งคืออเมริกา ซึ่งรับไว้เยอะพอสมควรอันนี้เป็นรุ่นแรก

รุ่นที่สองเมื่อเติบโตมาเป็นคนหนุ่มสาวมีบางส่วนได้นำความรู้ที่ได้ร่ำเรียนและประสบการณ์ชีวิตกลับมาพัฒนาประเทศของตัวเอง เขายังมีความรักชาติของเขาอย่างเต็มเปี่ยม เดี๋ยวนี้เวียตนามเจริญเติบโตเร็วมากและอาจจะแซงหน้าไทยได้ในไม่ช้า (ถ้าบ้านเมืองเรายังแยกสีและทะเลาะกันไม่เลิกอย่างทุกวันนี้ แต่คนไม่ดีเราก็ไม่อยากให้มาครองบ้านครองเมืองนะ)

โหพี่ ถ้าไม่เทียบความเจริญทางวัตถุนะคะ เวียดนามล้ำหน้าเราไปเยอะ พี่ดูดิว่าร้านหนังสือ บาร์นแอนด์โนเบิล ไปตั้งที่เวียดนาม ถ้าร้านอย่างนี้ไปตั้งเมืองไทย พี่ว่าขายได้มั๊ยคะ อัตราคนไทยอ่านหนังสือก็น้อย

เด็กเอเชี่ยนเนี่ย เก่งนะพี่หมิ้น ภูมิใจเนาะพี่ที่เราเป็นเอเชี่ยนอ่ะ ครูเอเชี่ยนสอนเลขเก่งกว่าฝรั่งอีกค่ะ เด็กปอหนึ่งบ้านเราท่องสูตรคูณได้แล้ว เด็กฝรั่งปอสามบางทียังท่องไม่ได้เลยพี่

พูดถึงร้านนี้แล้วบอกได้เลยว่าเยี่ยม หาหนังสืออ่านให้จุใจ เล่มไหน ๆ ก็น่าอ่าน น่าซื้อไปหมด (เงินหมดกระเป๋าก็คุ้ม) นี่ถ้ามาเปิดสาขาที่เมืองไทยคงต้องทำใจว่ายอดขายจะไม่เป็นไปตามที่คาดหวังละมั๊ง แต่ก็ไม่แน่นะคะแมว เดี๋ยวนี้พี่เห็นเด็ก ๆ ทั้งประถมและมัธยมที่สนใจเรื่องการอ่านมีเพิ่มมากขึ้น แต่ก็นั่นแหละถ้าเปรียบเทียบกับประเทศเพื่อนบ้านคงยังต้องกระตุ้นต่อมรักการอ่านกันต่อไป

เวลาไปตามห้างไม่รู้ว่าเป็นอะไรจะชอบไปร้านหนังสือเหมือนมีแม่เหล็กคอยดูดให้เข้าไปดูหนังสือ เคยเข้าไปร้านขายหนังสือญี่ปุ่น คนขายก็มาถามว่าต้องการหนังสืออะไร พี่ก็ยิ้ม ๆ บอกว่าขอเข้ามาดูหน้าตาหนังสือ (อ่านไม่ออกหรอกแต่อยากไปเปิด ๆ ดู) เป็นความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่ได้สัมผัสหนังสือค่ะ

แมวมาจุดประกายให้พี่ฝันอยากให้ BN มาเปิดที่บ้านเราจังเลย

Nook Tablet น่าสนใจเนาะแมว

เข้าร้านหนังสือญี่ปุ่น แมวเคยเข้าร้าน คิโนะคูนิยะที่เซ็นทรัลเวิร์ลอ่ะพี่ ตั้งแต่มันยังไม่เป็นเซ็นทรัลจนกลายเป็น ร้านนี้ก็ยังอยู่ ดีที่มันมีหนังสือไทยด้วยน่ะค่ะ

ร้านหนังสือถ้ามาเปิดเมืองไทยต้องคิดหนักหน่อยล่ะพี่

วันนี้แมวเตรียมของทำกุยช่าย สองอาทิตย์ก่อนนู้น พี่คนนึงเขาสั่งทำเอาไปขายให้ลูกน้องเขาค่ะ วันนี้พี่เขาโทรมาสั่ง บอกว่า คนที่ซื้อไปเขาชมว่า แป้งนุ่ม อร่อยมาก

แหมพี่..ไม่นึกเนาะว่าหน้าตาอย่างแมว ทำของอร่อยด้วยอ่ะพี่

หน้าตาอย่างแมวต้องเป็นอย่างไรละคะ....อิอิ

ชื่อเสียงขนมกุยช่ายแม่แมวเริ่มดีขึ้นเรื่อย ๆ จะเหนื่อยก็คราวนี้แหละค่ะ เวลาขายของแล้วคนพูดถึงในทางบวกจิตใจสดชื่นนะแมว พี่ดีใจด้วยที่การทำอะไรแล้วคนชื่นชมทำให้แมวมีความสุข (ทั้ง ๆ ที่เหนื่อยจะแย่)

เมื่อวันเสาร์พี่ไปทานอาหารกับญาติ ร้านก็อยู่ไกลเหมือนกัน พอทานเสร็จขากลับคุยกันเรื่องรสชาติอาหารส่วนใหญ่จะเห็นว่าไม่ค่อยอร่อยเท่าราคาคุย แต่ยอมรับเรื่องบรรยากาศ อีกมุมมองหนึ่งมันเป็นการรุกล้ำที่สาธารณะ พวกเราเลยสรุปว่าต่อไปไม่มาละ

คิโนะคูนิยะหนังสือเยอะดีค่ะ พี่ก็ชอบเข้าไปดูหนังสือ ดูรูปเพลินดี เมื่อก่อนเคยคิดจะเรียนภาษาญี่ปุ่นเหมือนกัน มาตอนนี้ก็คิดอีกไม่รู้ว่าจะสายเกินไปหรือเปล่า ใคร ๆ ก็บอกว่าทำไมไม่เรียนภาษาเกาหลีล่ะ กำลังฮิต

เซ็นทรัลเวิร์ลตอนนี้ปรับปรุงเกือบร้อยเปอร์เซนต์แล้วค่ะ (ปิดหลังจากเกิดไฟไหม้ช่วงประท้วง) พี่ไปมาหลายครั้งแล้ว ส่วนใหญ่ไปดูพวกเสื้อผ้า

เซ็นทรัลบางนาเพิ่งจะเกิดไฟไหม้ศูนย์อาหารเมื่อวันเสาร์ ไม่รุนแรงมาก ตามข่าวบอกว่าไม่มีผู้บาดเจ็บ วันเดียวกัน (28/8/54) ก็เปิดเซ็นทรัลลาดพร้าวหลังจากปิดเพื่อรีโนเวทเมื่อเดือนกุมภาพันธ์ 54 ที่นี่พี่ก็ชอบไป เป็นห้างดั้งเดิมที่พี่ชอบไปเดินเล่น นี่รอ ๆ ให้ทิ้งระยะก่อนค่อยไปเดินดูว่าเขาปรับปรุงให้ทันสมัยอย่างไร

แมวชอบไปกินอาหาร นัดเพื่อนที่เซ็นทรัลเวิร์ลค่ะพี่หมิ้น แต่เข้าไปแล้วเนี่ย หาทางออกยากอ่ะพี่ มันวกวนไงไม่รู้มัน แล้วไม่มีทางบอกว่าออกไปทางไหนอีกต่างหาก

ที่ว่า..หน้าตาอย่างแมวเนี่ย..ถ้าดูเผินๆ ดูเหมือนเป็นคนไม่น่าจะทำอะไรอร่อยไงพี่หมิ้น หน้าดุๆ ดูลำบากไม่ค่อยจะเป็น แต่ถ้าได้ลงมือทำ ก็มีความตั้งใจจริงและพยายามนะคะพี่หมิ้น ประมาณว่า..เสียหน้าไม่ได้เลย

วันเสาร์ แมวทำกุยช่ายไปส่งร้าน 26 กล่อง กว่าจะเสร็จเกือบเที่ยงอ่ะพี่หมิ้น พอสามโมงพี่เขาโทรบอกเพื่อนแมวว่า..กุยช่ายหมด ขายดีมากค่ะพี่หมิ้น แต่คนทำๆไม่ไหว นี่เพื่อนจะให้ทำส่ง 30 กล่อง แมวบอก..อ๋อ แกอยากเห็นพี่ตายเป็นลมฟุบอยู่กับโต๊ะเหรอ ตายอ่ะไม่กลัวเว๊ย แต่ฉันหวงสมบัติที่จะตกเป็นของอิเมียใหม่ เพื่อนมันขำก๊ากอ่ะพี่ ส่วนวันอาทิตย์ก็ยืนพื้น ส่ง 15 กล่อง เพื่อนแมวบอก วันอาทิตย์ถ้าพี่ทำส่ง 20 ก็หมดนะพี่แมว

อิคนให้กำลังใจเนี่ย งกกว่าคนทำอีกนะคะพี่หมิ้น สั่งเอาสั่งเอา

คนซื้อเขาไม่ได้ซื้อกล่องเดียวนะพี่ บางคนหยิบสามกล่องงี้ค่ะ แต่แมวเริ่มชินกับการตื่นตีสี่แล้วค่ะ ทำเสร็จเอาของไปส่ง แมวก็กลับมางีบหลับพักนึง เวลาเห็นคนซื้อแล้วขายหมด แมวก็ดีใจนะพี่หมิ้น แอบปลื้มใจนิดๆ แมวว่าจะขยับขยาย ซื้อตู้เย็นอีกตัว จะได้ซื้อของมาตุนและเก็บของที่ทำเตรียมไว้น่ะค่ะ

ลืมเล่าให้พี่หมิ้นฟังว่า..พักหลังๆเนี่ย คนไม่ค่อยกินไส้หน่อไม้แล้วอ่ะพี่ เขากินไส้กุยช่ายกันค่ะ แมวก็ทำไส้กุยช่ายเยอะกว่าไส้หน่อไม้ผสมกุยช่ายน่ะค่ะ

ธารดาวอิจฉาแมวเลยนะพี่หมิ้น เป็นล่ำเป็นสันกันเลยทีเดียวค่ะ

ยังพอมีเวลาอีกนิดก่อนแมวจะเข้านอน (คุยกับแมวต้องคำนวณเวลาที่อเมริกาประกอบด้วย....555)

ก่อนคุยเรื่องห้างขอขำก่อน.....555 ๆๆ

แหมคนอะไรหน้าก็ไม่ดุ (พูดผิดพูดใหม่) แต่หวงสมบัติอีกแน่ะ แค่เอารูปถ่ายมาปิดไว้หน้าบ้านก็คงไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้ามายุ่งกับจอห์นแล้วละ (นอกจากไปหาเรื่องยุ่งกับเขาเอง) สรุปว่าทุกวันนี้หวงสมบัติมากกว่าหวงคุณสามีเช่นนั้นหรือ....อิอิ

มาคุยเรื่องห้างเซ็นทรัลเวิร์ล ทางออกมันวกวนใช่ไหม แต่สำหรับพี่ ๆ จำร้านที่อยู่ใกล้ ๆ ทางออกเป็นหลัก ส่วนใหญ่จะออกด้านรถไฟฟ้า เพราะจะมีคนแต่งตัวเท่ห์ ๆ คอยเปิดประตูให้ (รปภ.ของโรงแรมในห้าง)

ไส้หน่อไม้ก็อย่าเพิ่งตัดทิ้งค่ะ ยังต้องเอาใจลูกค้าที่ยังชอบอยู่

*******
พาดพิงธารดาว....คิดถึงเขานะ แต่เขาคงไม่คิดถึงพี่หรอก เขาจะคิดถึงพี่ก็เฉพาะเวลาจะส่งข้าวฮางมาให้เท่านั้นแหละ ยิ่งถ้าไม่มีข้าวฮางเขาก็คงหลงลืมไปเลย....อิอิ (ไม่นะอย่าเป็นจริง โอม..เพี้ยง)

ธารดาวเขาก็มีดี เขาเขียนนิยายไม่ต้องเหนื่อยอะไร แค่มองฟ้ามองดินเขาก็เขียนได้เป็นมหากาพย์แล้ว

เราสองคนซิ...ต้องอิจฉาเขา (เขาใช้เงินเป็นหรือเปล่าก็ไม่รู้)

ถ้าจะนินทาธารดาว นินทาได้เลยตอนนี้พี่หมิ้น เพราะเธอไม่ค่อยได้มาเช็คบล๊อกเท่าไหร่ ต่อให้ไม่มีข้าว เดี๋ยวธารดาวก็หาเรื่องติดต่อพี่หมิ้นจนได้แหละค่ะ เธอไม่มีทางทิ้งพี่กับแมวหรอก ลงว่าเป็นเพื่อนกันแล้ว ไงธารดาวก็ไม่ทิ้งค่ะพี่

สงสัยเธอคิดว่า..กว่าเธอจะได้เงินแต่ละที ต้องนั่งปั้นฝันให้เป็นตัวหนังสือ พอเขียนเสร็จยังต้องเสี่ยงกับการยอมรับอีก แต่แมวทำกุยช่าย ไม่ต้องคิดไรมาก ปั้นเงินเป็นกอบเป็นกำ บางทีเธอมีกัดนิดๆนะพี่หมิ้น

ธารดาวคงใช้เงินไม่เป็นหรอกพี่

++++++++

เรื่องสมบัติ ต้องหวงกันหน่อยแหละค่ะ เพื่อลูกไงคะ ตายเราเอาไปไม่ได้ก็จริง ไว้ลูกเรียนจบสิคะ ตอนนั้นแมวไม่หวงหรอก สามีก็ไม่หวง ถ้าลองคิดปันใจ ไงซะแมวก็ยังจะขูดทรัพย์สินแบ่งครึ่งมาได้ จอห์นไม่กล้าแบ่งหรอกพี่ สู้เก็บเราไว้ทำอาหารให้กินไม่ดีกว่าเหรอคะ ผู้หญิงหาง่ายค่ะ แต่หาแล้วสั่งได้อย่างเรา มันหายากนะพี่หมิ้น

แมวก็ไม่รู้จะทำไงกับกุยช่ายดีค่ะพี่หมิ้น ขายดีซะจนต้องบริหารเวลากันใหม่แล้วมังคะ

แรกๆที่คนไม่รู้ว่ามีขายที่ร้านนี้ มันก็ยังมีเหลือคืน ตั้งแต่ทำมาเหลือคืนแค่สามกล่องค่ะ นอกนั้นหมดตลอด ยิ่งคนรู้ว่ามีกุยช่ายขายปากต่อปาก มันหมดก่อนเวลาที่ควรจะหมดค่ะ อย่างแมวบอกพี่ว่า..มันหากินยากหนึ่งล่ะ ที่สำคัญ..แป้งของแมวมันนุ่ม ต่างจากเจ้าอื่น น้ำจิ้มก็โอเคนะพี่ แมวไม่ใส่ชูรสค่ะ ที่บอกโอเคก็คือ เพื่อนแมวเขากินรสจัด ที่เขามาปรุงให้มันเปรี้ยวจี้ดไปหน่อย แต่แมวแอบลดเปรี้ยวลง และไม่บอกมัน ลูกค้าที่ซื้อไปไม่เห็นมีใครบ่น นอกจากมันคนเดียว

ปากคนอ่ะพี่ บางคนกินรสพอดี บางคนกินรสจัด ถ้าแมวทำจัดตามเพื่อนบอก ลูกค้าอาจจะไม่ชอบกิน เพราะลูกค้าแมวมีแต่คนแก่ซะส่วนมาก

แมวกำลังคิดว่า ถ้าทำแล้วเอาไปส่งก่อนส่วนนึง ซักเที่ยงๆค่อยเอาไปส่งอีกส่วนนึง มันก็จะได้เยอะ แต่ถ้าทำแล้วเอาไปส่งรอบเดียวมันก็จะได้ส่งตอนสายๆ เกือบเที่ยงอ่ะพี่ ตอนนั้นลูกค้าบางคนจะหลุดมือไป ถ้าเขามาซื้อของตอนเช้า หรือไม่..อีกทางก็คือ แมวตื่นตีสามลุกมาทำ มันก็คงจะได้ซัก 30 กล่อง

คิดแบบงกๆนะคะพี่หมิ้น ขายดี เงินก็อยากได้ แต่อีกทางแมวก็ห่วงสุขภาพตัวเองเช่นกันค่ะ แต่ตอนนี้แมวยังไม่ได้เงินซักบาทจากทางร้านเลยค่ะ คงรอราวๆสองเดือนเขาจะเริ่มทะยอยจ่ายให้เราทีละสองวีค เดือนนึงก็สองครั้ง แมวก็ว่าจะให้เงินจอห์นส่วนนึงเป็นค่าน้ำ ค่าไฟ จ่ายค่าของ อีกส่วนนึงแมวเก็บไว้ไปแท่ดๆเมืองไทยปีหน้า ให้จอห์นจ่ายค่าตั๋ว เงินกินเที่ยวแมวใช้ของแมวเอง จะได้ไม่ต้องเกรงใจคนหาน่ะค่ะ

ตอนที่ลูกยังเล็ก แมวยังนึกว่า ถ้าลูกโตมาฉันจะทำมาหากินอะไรดี ก็เนี่ยค่ะพี่ ลงตัวพอดี ทำมาหาเงินอยู่กับบ้าน พระเจ้าประทานสิ่งนี้มาให้

แหม...แมวพูดให้กำลังใจพี่ซะแระ....ธารดาวเค้ามีหรือจะลืมพี่.....อิอิ ขอให้เป็นความจริงเถอะ เมลล์พี่มีปัญหาค่ะแมว ตอนนี้พี่ไม่ได้จัดการใหม่ วันก่อนเข้าไปเช็คเมลล์ก็เข้าไม่ได้ ขึ้นหน้าจอว่าหมดเวลาสำหรับเมลล์ของคุณแล้ว พี่เลยทำใจไม่ง้อสักพัก หรือไม่ก็เปลี่ยนใหม่ไปเลย...ฮึ!

แมวอย่าได้คิดปรับเวลาเป็นตีสามนะคะ เพราะเราต้องถนอมร่างกายของเรา นอนให้เพียงพอดีกว่า และพี่เห็นด้วยกับการนำส่งสินค้าเป็นสองรอบ ทำทีละน้อยทยอยส่ง

น้ำจิ้มพี่ก็ไม่ชอบเปรี้ยว ชอบแบบกลมกล่อม ไม่ใส่ชูรสดีแล้วค่ะ อาศัยรสมือของแมวนี่แหละ หากไม่ดีก็จะมีคนวิจารณ์เอง

พี่เห็นร้านซาลาเปาเขาแช่แข็งเอาไว้ พอถึงหน้าร้านก็เอาออกนึ่ง แมวลองดูนะถ้าหากเอากุยช่ายไปแช่แข็งแล้วนำออกมาใส่ลังถึงนึ่งแล้วผลออกมาเป็นอย่างไร ดีไหม นุ่มเหมือนเดิมหรือเปล่า

เวลาพี่ซื้อซาลาเปาจากร้านสะดวกซื้อถ้าในตู้อบไอน้ำไม่มีพี่จะไม่ซื้อเพราะหากเอาที่แช่แข็งไปใส่ไมโครเวฟผลออกมาไม่ได้เรื่อง ขนาดเขาบอกอุ่นไมโครเวฟหนึ่งนาที ผิวนอกของแป้งยังหยาบเลย หากทิ้งไว้สักพักเป็นอันจบกันทานไม่ได้แข็งเป็นกระดาษ

แมวมีความคิดดีเรื่องการปล่อยวางในบางเรื่อง ชีวิตจริงเราก็ต้องเลือกที่จะปล่อยวางบ้าง แต่อย่างแมวจอห์นคิดดีแล้วว่า ออลโพโพสต์.....เค้าคงไม่ปล่อยวางหรอก....อิอิ

ฮอทเมลอันเก่าของแมวก็มีปัญหาเหมือนกันค่ะพี่หมิ้น เข้าไม่ได้ ก็เลยไม่ง้อมัน สมัครใหม่หมดเรื่องไป น่ารำคาญอ่ะพี่ ฮอทเมลสู้ยาฮูไม่ได้เลยค่ะ แมวใช้ยาฮูไม่เคยมีปัญหาซะที ใช้ยังไงก็อย่างนั้น

แมวไม่เคยลองซะทีค่ะพี่หมิ้น อาจจะต้องลองทำดู แต่ตู้แช่แข็งที่มีขายมันก็เล็กนิดนึงเอง เป็นทรงลึก แต่ถ้ามีตู้เย็นใหม่น่ะ น่าจะทำได้พี่ แหม..ว่าจะตื่นตีสามซะหน่อย แบบ..นอนเอาแรงซักสองทุ่มไงพี่ พี่หมิ้นทักแบบนี้ ต้องกลับไปคิดใหม่ค่ะ แมวเองก็กลัวเหมือนกัน บางทีคิดไป ได้แค่ไหนเอาแค่นั้นแหละพี่ เดี๋ยวลองพูดกับจอห์นดูอีกที ถ้าเขายอมเอาไปส่งให้ มันจะดีมากพี่ เผลอๆได้สี่สิบห้าสิบกล่องเฉพาะวันเสาร์ ก็พอใจแล้วค่ะ ส่วนวันอาทิตย์น่ะ ขอแค่สิบห้า หรือยี่สิบก็พอ เพราะจอห์นต้องไปโบสถ์ตอนเก้าโมงค่ะพี่

พี่แกอยากให้เราทำเงินได้เยอะๆ แต่พี่แกก็ติดขัดนั่นนี่ แมวก็จนปัญญาค่ะ เราทำอยู่คนเดียวหมด แมวไม่อยากให้เขามายุ่งอ่ะพี่หมิ้น แมวระวังเรื่องความสะอาด ใส่ใจขั้นตอนการทำ ถ้าให้เขาทำแล้วทำให้เรากังวลก็ไม่ต้องให้ช่วยดีกว่า ขอแค่ไปส่งให้เราก็ใช้ได้ละพี่หมิ้น

ขำพี่หมิ้นใช้คำว่า..ออลโพโพสต์ จริงๆนะพี่หมิ้น ถึงเราไม่สวย แต่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ไม่เรื่องมาก มีให้กินทุกมื้อ ไม่โง่ และอีกจิปาถะ ถ้าหาใหม่ หาได้อย่างเดิมหรือปล่าวเหอะพี่

พี่เคยอ่านบทความเขาบอกไว้ว่าเวลาเรานอนถ้าหากเราได้นอนแบบเต็มอิ่มคือไม่มีอะไรมากระตุ้นให้ต้องตื่นจะดีค่ะแมว แล้วเวลาที่เรานอนได้ลึกที่สุดจะเป็นช่วงตีหนึ่งถึงตีสี่ (ดึกสงัดมืดสนิท) ดังนั้นจึงเป็นเหตุผลที่พี่บอกว่าแมวไม่ควรตื่นตีสามน่ะค่ะ เดี๋ยวเกิดไปง่วงนอนระหว่างวันแมวก็ต้องงีบนะ ถ้าไม่งีบทำไปสัปหงกไปเสียภาพพจน์แม่ค้าจอมอึดหมด

มาถึงตอนนี้ก็เป็นบทพิสูจน์แล้วว่าแมวเป็นสิ่งมีชีวิตอันพึงสงวนไว้คู่บ้านคู่เรือนแล้วละ....อิอิ

แมวทำอยู่ที่บ้านค่ะ ไม่มีใครเห็นแมวหาวหรือสัปหงกหรอกพี่ พอส่งของเสร็จก็หลับเอาแรงเหมือนกันค่ะ ไม่งั้นไม่ไหวพี่ ครั่นเนื้อครั่นตัว ได้หลับงีบนึงก็ยังมีแรงทำของวันต่อไปได้

อ่านแล้วขำพี่หมิ้น..ไม่ว่าจะเป็นแมวสัตว์หรือแมวคน ก็เป็นสิ่งที่พึงสงวนไว้คู่บ้านคู่เรือนทั้งคู่เนาะพี่ เมื่อคืนแมวก็คุยกับจอห์นเค้า คำนวณเงินให้เค้าดูว่า เราจะได้เท่าไหร่ต่อเดือน ซึ่งถ้าเราทำส่งได้มาก มันก็ได้มาก ขึ้นอยู่กับจอห์นว่า จะทำให้หรือปล่าว ถ้าไม่ทำแมวก็ไม่เป็นไรพี่ ได้แค่ไหนเอาแค่นั้น

เมื่อคืนวานแมวก็ทำขนมเปี๊ยะให้พี่คนนึง เขาสั่งทำห้ากล่องๆละ $3 แมวไม่ทำขายส่งร้านค่ะพี่ มันยุ่งยากและใช้เวลาเยอะ อยากกินก็สั่งทำเหอะ แมวทำให้ ขายเยอะกว่าที่ตลาดอีก เพราะเราไม่ได้หักภาษีค่ะ

พูดถึงเรื่องสัปหงกพี่เคยไปอบรมหลักสูตรหนึ่ง ที่จริงไม่ได้นั่งแถวแรก ๆ หรอก วันนั้นรุ่นน้องก็ดั๊นถ่ายวิดีโอ เขาคุยกันแซวกันเรื่องฟังได้ความรู้อะไรมาบ้าง พอมาถึงความเห็นพี่ ๆ ก็พูด ๆๆๆ น้อ่ง ๆ บอกพี่นั่งหลับแล้วพี่รู้เรื่องได้ยังไง......555 (ก็อ่านเอกสารมาก่อนไง)

ทีแรกพี่ไม่รู้ว่ามีวิดีโอพี่ก็เถียง (หัวไม่ถึงกับชนข้างฝา) บอกว่า เฮ้ย...ฟังว๊อย พอเห็นตัวเองในคอมพ์ถึงกับอึ้ง บอกเออ...เอาอย่างนี้ก่อนไปพรีเซนต์น่ะช่วยลบช๊อตนี้ออกไปได้ไหม จะให้เลี้ยงสามมื้อรวดเลยก็ยินดี น้อง ๆ เขาก็ดีบอกได้เพ่....จัดให้ (ไม่ยอมรับเลี้ยงน่าร๊ากกกมาก)

เรื่องอ้อนจอห์นนี่ไม่ห่วงแมวหรอกค่ะ ลองทำดูแล้วจะเห็นจริงว่าอ้อนแล้วได้ผลดีเกินคาด

ขนมเปี๊ยะทำไม่ง่ายเนอะ บางเจ้าก็ไม่อร่อย พวกขนมเนี่ยพี่ชอบสังเกตก่อนซื้อ ดูหน้าตาก่อนว่าเป็นอย่างไร ด้วยความที่เป็นคนชอบลองขนมหลาย ๆ แบบ ผิดหวังบ้างสมหวังบ้าง ทำให้สะสมประสบการณ์พอสมควร

ของบางอย่างแมวทำตามสั่งก็ดีเหมือนกันค่ะ จะได้ไม่เหนื่อยจนเกินไป เราดูสภาพความพร้อมของเรา ถ้าร่างกายพร้อม จิตใจพร้อม (ให้บริการ) ลุยเลยค่ะ.....เชียร์ค่ะ

เฮ้อ..พี่ เนทไม่ดีอ่ะ เสียอารมณ์ จอห์นไม่จัดการให้ พี่หมิ้นอย่าลืมนะคะ วันศุกร์นี้เป็นวันเกิดแมวค่ะ

นี่ กุยช่ายไม่มีขายที่ตลาดจีนอ่ะพี่ แมวอาจจะต้องไปซื้อที่ดาวทาวน์น่ะค่ะ เพราะวันอาทิตย์มีคนสั่งทำ 60 ตัว เอาไปวันเกิด พี่อีกคนสั่งสองกล่อง และแมวต้องทำไปส่งร้านด้วยค่ะ

ไม่ลืมค่ะแมว พอขึ้นเดือนกันยา (วันที่ 2) ก็เป็นวันเกิดแมว....เอ๊ะ...ทำไมรีบเกิดต้นเดือน...อิอิ (เดี๋ยวมีพยากรณ์ช่วงท้าย)

มีคนสั่งทำ 60 ตัว! ....ไม่ใช่น้อยนะแมว เที่ยวนี้คงจะมีเหงื่อหยดกันบ้างแหละ แมวเวลาทำเปิดวิทยุฟังเพลงไปด้วยซิคะจะได้เพลิน ๆ ไม่เช่นนั้นอาจจะใจจดจ่อกับงานมากเกินไป

พี่จะมีวิทยุรุ่นเก่าเครื่องหนึ่ง เอามาจากบ้านเดิมเวลาอยู่ในครัวพี่ก็เปิดเพลงฟัง แต่พี่ไม่ได้ทำอาหารเป็นเรื่องเป็นราวอะไรมากนักหรอกค่ะ ฟังแล้วก็เพลินดี

เมืองไทยช่วงนี้ฝนตกทุกวันค่ะ ตอนนี้ไม่ต้องรอกลิ่นดินแล้วจะเป็นกลิ่นน้ำเน่า (ที่ท่วมขัง) แทน ผักหลาย ๆ ชนิดก็หายหน้าไปจากหน้าร้านแต่ก็มีผักบางชนิดที่ออกมาวางขาย ยิ่งเป็นเห็ดมีหลายชนิด พี่ซื้อเห็ดมาผัดน้ำมันหอยกินเป็นผัดเห็ดรวมมิตร กลางเดือนนี้พี่จะไปบ้านเพื่อนแถว ๆ สุพรรณบุรี เขาบอกว่าจะหาเห็ดโคนมาให้กิน (จะมีเยอะประมาณเดือนก.ย.-ต.ค) เคยไปราชบุรีมีขายตามรายทางราคาแพงมาก

เอาละเชิญอ่านพยากรณ์สำหรับคนที่เกิดวันศุกร์ที่ 2 กันยายน

ชีวิตครอบครัว : กำลังดีไม่สุขไม่ทุกข์จนเกินไป อาศัยเจ้าของวันเกิดเป็นคนมีความมั่นใจในตัวเอง พูดจริงทำจริงเลยสามารถควบคุมสถานการณ์ต่าง ๆ ไว้ได้

ความรัก : มั่นคง รักใครรักจริง สามารถฟันฝ่าอุปสรรคด้านความรักไปได้ด้วยดี

การงาน : ทำธุรกิจสินค้าด้านอาหารจะประสบความสำเร็จ จะมีชื่อเสียง หากคิดจะยึดเป็นอาชีพก็สามารถทำได้ ขึ้นอยู่กับอารมณ์และความรู้สึกเป็นตัวตัดสินใจ ไม่มีคำว่าท้อ ไม่มีคำว่าถอย มีแต่คำว่า เหนื่อย (ว๊อย)

สุขภาพ : กลาง ๆ ค่อนมาทางดี ให้ดูแลเรื่องอาหารการกิน การพักผ่อนและการออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ กีฬาที่เหมาะสมคือวิ่ง (ส่งของให้ทันเวลา) สภาพจิตใจดี

บริวาร : บุตรทำให้เกิดกำลังใจ ทำให้มีความสุข แต่ต้องดูแลใกล้ชิดเพราะอยู่ในวัยกำลังโต ส่วนสามีขอให้ระวังผู้หญิงที่โทรมาหายามวิกาล หากยังไม่หลับก็ขอให้แอบฟังว่าคุยเรื่องอะไร ถ้าสั่งกุยช่ายก็แล้วไป

การเงิน : จะต้องเหนื่อยหน่อยจึงจะได้เงินมาเป็นกอบเป็นกำ แต่ก็ทำให้ชื่นใจเพราะเป็นน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง ทำเองเก็บเงินเองไม่รั่วไหล

หมายเหตุ พยากรณ์ได้ปีละ 1 ครั้งและไม่รับพยากรณ์เป็นกลุ่ม.....555

*****

สุขสันต์วันเกิดค่ะแมว
ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรง

พี่หมิ้นอ่ะ ตั้งใจอ่านซ้า นึกว่าพี่ไปหามาจากไหน..อ่านจบ..เอ๊ะ..ไมมันเหมือนตัวกุวะ เอ๊ะ พี่หมิ้นพยากรณ์จากนิสัยเรานี่หว่า อ่านแล้วเหมือนจริงนะเนี่ยพี่หมิ้น ตกลงพี่หมิ้นพูดเองใช่ป่ะคะ

ขอบคุณสำหรับคำอวยพรค่ะพี่หมิ้น สุขไหนไม่เท่าสุขที่ได้พรจากผู้ใหญ่ที่เราชื่นชมนะคะ

วันเสาร์แมวจะต้องทำกุยชายส่งร้าน กะว่าวันเสาร์จะทำซักสามสิบกล่องค่ะ ส่วนวันอาทิตย์ว่าจะทำซักยี่สิบ แต่คงได้ไม่เกิน 15 เพราะมีน้องเขาสั่งจะเอาไปวันเกิดญาติเขาวันอาทิตย์ 60 ตัว แล้วมีพี่อีกคนที่สั่งทำสองกล่องวันอาทิตย์ด้วย ก็สามสิบตัว แต่เขาเอาบ่ายๆค่ะ ทำเงินเป็นกอบเป็นกำอยู่นะคะพี่หมิ้น

ช่วงที่ทำแมวไม่มีเวลาฟังเพลงเลยค่ะ ทุกอย่างต้องเร่งทำหมด มัวฟังเพลงมันจะกลายเป็นปั้นช้าไปซะสิคะพี่หมิ้น จริงๆแล้วมันช้าตรงที่ ต้องรอให้กุยช่ายมันเย็นก่อน ถึงจะแพ๊คใส่กล่องได้น่ะค่ะ ถ้ามันไม่เย็น ไอน้ำมันจะจับหน้ากล่องจนมองไม่เห็นตัวกุยช่ายเลยพี่

แมวอยากให้ฝนที่แอลเอตกบ้างจัง อากาศร้อนมาก แมวชอบฤดูฝน ถึงจะหนาวแต่เราก็ใส่เสื้อผ้ากันหนาวได้ แต่ถ้าร้อนเนี่ย แก้ผ้าไม่ได้ไงพี่หมิ้น

ไม่ได้ไปหามาจากไหนหรอกค่ะแมว พยากรณ์จากที่เราคุย ๆ กันนี่แหละ....อิอิ ติดใจเดี๋ยววันหลังมีพยากรณ์ให้อีก แปลว่าตอบแล้วนะคะว่าคิดเองพูดเอง

แต่การจะพูดมันก็ต้องมีพื้นฐานจากการรับรู้ระหว่างการพูดคุยของเราด้วยค่ะแมว ถ้าไม่ได้คุยกันจะพูดไม่ถูกนิ

แมวบอกว่าช่วงปั้นไม่ได้ฟังเพลงแสดงว่าต้องการให้ความเงียบเป็นพลังเป็นสมาธิในการทำขนม แหม...ไม่มีว๊อกแว่กเลยนิ

ไม่รู้ว่าขั้นตอนการแพ๊คของแมวเป็นอย่างไร ถ้าเป็นพี่ ๆ จะเอากล่องวาง ๆ เรียงไว้ให้เป็นตับก่อนเมื่อขนมสุกก็เอามาเรียงใส่ (ไม่ต้องรอให้เย็นอยู่ในรังถึง) เรียงรวดเดียวให้หมดหนึ่งล๊อต จากนั้นก็ไปปั้นล๊อตใหม่เตรียมใส่รังถึง หันกลับมาอีกทีที่เราเรียง ๆ ไว้ก่อนหน้าก็ปิดฝากล่องได้ละเพราะไอน้ำระเหยไปหมดแล้ว จากนั้นก็ได้เวลาพักสักครู่เพื่อรอบรรจุล๊อตใหม่ แต่อย่าไปเอาพัดลมเป่า (อันนี้แมวคงรู้แล้วละ)

แมวแถว ๆ สุโขทัย แพร่ น่าน น้ำยังท่วมขังอยู่เลยค่ะ บางหมู่บ้านจะครบเดือนแล้ว เมื่อวันก่อนทางการเขาบอกว่าภาคกลางเตรียมรับน้ำได้เลย อาการจะเหมือน ๆ น้ำท่วมใหญ่เมื่อหลายปีมาแล้วค่ะ

ร้อนก็อดกลั้นไว้ค่ะแมว ขืนทำอย่างที่คิดจะเสียชื่อมาถึงพี่ (ซึ่งเป็นคนไทยด้วยกัน) หมด....555

ตอนเรียนหนังสือ..เปิดละครแล้วทำการบ้านไปด้วย ยังทำได้เลยพี่ แต่ตอนนี้ถ้าเปิดเพลงแล้วทำขนมไปด้วย น่ากลัวหูมันจะคอยฟังเพลงมากกว่าปั้นขนมค่ะ

ขนมเนี่ย นึ่งเสร็จ..แมวยังเอาออกจากรังถึงไม่ได้ค่ะพี่หมิ้น เพราะมันยังร้อนและนิ่ม ต้องรอให้มันเย็นลงนิดนึง ถึงจะเอาออกได้ ถ้าหยิบตอนร้อนออกมา มันจะเสียรูปทรงหรือไม่ก็แตกขณะหยิบไปซะ

ถ้าแมวปั้นใส่รังถึงนึง อีกรังถึงก็จะมีกุยช่ายที่สุกแล้ววางอยู่ พอมันเย็นลงนิดนึง แมวก็จะใช้ถุงมือหยิบออก นำออกมาเรียงใส่ถาดพัก แยกชิ้นกัน จากนั้นก็เอาไปเรียงใส่ถาดใหญ่ทับซ้อนกันอีกทีนึง ถึงตอนนี้มันเริ่มเย็นตัวลงแล้วค่ะ ทำเสร็จครบหมดแมวถึงจะเอามาเรียงลงกล่องทีเดียวค่ะ

อย่างพี่หมิ้นถาม ว่าเอากล่องวางเรียงกัน แล้วเอากุยช่ายไปเรียงใส่เลย แมวคิดว่า..ถ้าขนมเย็นตัวลงแล้ว เราลดขั้นตอนที่จะเอาไปวางเรียงในถาดใหญ่ ด้วยการเอาไปใส่ในกล่องเลย น่าจะได้ ขั้นตอนที่พี่แนะนำมันก็ดีค่ะ ลดขั้นตอน ไว้ยังไงเสาร์นี้แมวจะลองดูค่ะ

อิๆ..แหมพี่ อยู่ต่างประเทศนี่ ลำบากใจนะคะ จะทำอะไรต้องรักษาหน้าตาประเทศเสมอ มีครั้งนึงแมวไปตลาดขายส่งของคนไทย เราก็เข้าคิวรออยู่ เพราะของเราเป็นรถลากใหญ่ จู่ๆมีผู้หญิงคนนึง มาจากไหนไม่รู้พี่ หน้าเป็นเอเชี่ยน ลัดคิวเอาของเข้าไปวางตรงที่แคชเชียร์ แมวก็..เอ๊ะ นังนี่มาจากไหน อย่าบอกว่าคนไทยนะเมิง นี่ถ้าไปทำกับแบบนี้ในที่ฝรั่ง มันด่าตาย โชคดีค่ะพี่..ที่มันไม่ใช่คนไทย ไม่งั้นเสียหายหมด แต่ไงมันก็เป็นเอเชี่ยนอยู่ดี มาอยู่ถึงอเมริกา ตาไม่หัดสังเกตว่าบ้านเขาเมืองเขามีวินัยกันอย่างไร

ก็ไม่แปลกใจหรอกพี่ ที่ฝรั่งมันจะดูถูกคนที่ไม่ใช่สีผิวเดียวกับมัน เพราะคนเอเชี่ยนบางคนก็ไม่เรียนรู้ที่จะปรับตัวให้เข้ากับสังคมที่ตัวเองอยู่ ไม่เพียงเท่านี้นะพี่หมิ้น บางคนอยู่มาเป็นสิบๆปี ภาษาก็ไม่พัฒนาไปถึงไหน แต่แมวนับถือพี่คนนึง แกเป็นคนบ้านเดียวกับแมว แกจบปอสี่ค่ะพี่หมิ้น แต่ภาษาแกเกินกว่าที่คนจบปอสี่เรียนรู้อีกค่ะ อักขระถูกต้อง แมวถามแกว่า พี่เรียนยังไง แกตอบ ก็ฟัง..ถ้าพี่เข้าใจพี่ก็ก๊อปเสียงเขาให้ถูก

เนี่ยพี่..คนฉลาดที่จะเรียนรู้ เสียอยู่แค่ พี่เขาไม่มีโอกาสทางการศึกษาแค่นั้นเองเนาะพี่หมิ้น แต่ยังไงเขาก็พลิกแพลงการเรียนรู้ของเขาให้อยู่ในสังคมได้

ขั้นตอนอย่างที่แมวทำอยู่ก็โอเคค่ะ แต่พี่คิดว่าไหน ๆ เราก็ต้องหยิบออกมาจากรังถึงแล้วก็เอาใส่กล่องที่เปิดฝารอไว้เลยจะได้ไม่ต้องให้ตัวกุยช่ายช้ำเพราะย้ายไปย้ายมาน่ะค่ะ

เรื่องลัดคิวนี่ที่เมืองไทยเราก็ยังมีอยู่ค่ะ บางครั้งก็โมโหเหมือนกัน คนลัดคิวก็ตีบทแตกทำหน้าตายเหมือนฉันไม่ได้ทำผิดอะไร

ครั้งหนึ่งพี่ไปรอจ่ายเงินที่ซุปเปอร์มีผู้ชายคนหนึ่งมากับแฟนเข้าคิวต่อจากพี่ ที่นี่ไม่มีสายพานรางเลื่อนอัตโนมัติแคชเชียร์ต้องเอามือกวาดมาเอง เพื่อนพี่เขาฝากซื้อน้ำตาลทราย 6 ถุง พี่ก็จับแยกไว้คนละบิล ทีนี้พอพี่เสียเงินของพี่เสร็จ ยังไม่ทันไรผู้ชายคนนี้ก็เอาของ ๆ ตัวเองลงมาคั่นเตรียมให้คิดเงิน

พี่บอกว่ายังไม่เสร็จนะคะมีอีกบิลหนึ่ง เขาบอกว่ายังไงรู้ไหม เขาบอกว่าเอาไว้คิดของผมเสร็จก่อนก็แล้วกันเพราะเอาของลงมากองไว้หมดแล้ว

พี่ก็คิดในใจเอาวะ ไม่ยอมดีกว่า เลยบอกแคชเชียร์ว่าให้เอาของ ๆ ผู้ชายคนนี้ออกไปให้หมดก่อนไม่เช่นนั้นก็จะไม่ไปไหน จะยืนอยู่อย่างนี้แหละเพราะยังขาดอีก 1 บิล

แคชเชียร์ก็มองไปที่ผู้ชายส่งสายตาเขาก็ยังไม่ยอมเก็บของใส่รถเข็น จนพี่ทนความหน้าด้านไม่ได้พี่ก็เลยบอกผู้หญิงที่มาด้วยว่า นี่ คุณพิจารณาแฟนคุณหน่อยนะ คิดให้ดี ๆ เราเป็นผู้หญิงเรามีสิทธิเลือกได้คนไหนดี คนไหนไม่ดี เท่านั้นแหละเธอก็บอกให้แฟนเธอเก็บของออกจากสายพาน พี่จึงได้จ่ายค่าน้ำตาล พี่คิดแล้วว่าจะยืนจนอยู่ตรงนั้นจนกว่าจะมีคนมามุงดูเยอะ ๆ ....555

ภาษานี่ต้องฟังและพูดเยอะ ๆ นะคะแมว พี่ก็ต้องใช้วิธีนี้ พูดผิดพูดถูกก็ขอให้ได้ส่งสำเนียงออกไปแล้วเจ้าของภาษาเขาจะแนะนำเอง

คนฉลาดอยู่ที่ไหนในโลกก็เอาตัวรอดได้ค่ะ

God..พี่หมิ้น โคตรหน้าด้านเลยเนาะผู้ชายอะไร เห็นแก่ตัวสิ้นดี ไงซะพี่หมิ้นก็เข้าคิวรออยู่ มันรอให้เราเสร็จก่อนไม่ได้หรือไง อย่างแมวบางทีไปช๊อปกับเพื่อน แมวก็ใช้รถเข็นคันเดียวกัน แต่แยกคนละบิล ถ้าใครมาว่า สงสัยแมวกับเพื่อนลุยกันตรงนั้นเลย เราราศีเดียวกันค่ะ แมวบอกเพื่อนรุ่นน้องคนนี้ว่า เธอกับพี่ไม่มีใครห้ามใครได้ นอกจากจะลุยไปด้วยกัน

มีครั้งนึง แมวไปช๊อปกับเพื่อนคนแม๊กซิกัน ด้านหลังเรา มีผู้ชายคนนึงเขามีของชิ้นเดียว แมวก็บอกให้เขาผ่านไปก่อน มันเป็นสิทธิของเราอ่ะพี่ เพราะเราอยู่หน้าเขาอ่ะ แต่มียัยแก่คนนึงที่มันอยู่หลังผู้ชายคนนี้ มันไม่ยอม มันเดินปาดหน้าขึ้นมาบอกว่า ถ้าผู้ชายคนนี้ตัดหน้าได้ มันก็ทำได้ ผู้ชายคนนี้ก็เถียงว่า เขาไม่ได้ตัดหน้า แมวอนุญาตให้เขาไปก่อน

ก็เถียงกัน สรุปผู้ชายคนนี้ เขาเลยไม่ไป เขาเข้าคิวอยู่หลังแมวนั่นแหละค่ะ แล้วสั่งให้ยัยป้านั่น กลับไปยืนหลังเขาตามเดิม และผู้ชายคนนี้ก็ยังขอบคุณแมวที่มีน้ำใจนะพี่ แมวก็รู้สึกผิดกับเขาที่โดนยัยป้านั่นงี่เง่าใส่

จริงๆแล้วมรรยาทฝรั่งที่เขาทำกัน ถ้าจะถึงคิวเรา แล้วเราเห็นว่าของๆเราเยอะ เราก็มีสิทธิให้คนข้างหลัง ที่อาจจะมีของชิ้นเดียว ผ่านไปก่อนได้น่ะพี่ แต่ยัยป้านั่นมันคงไม่เรียนรู้อะไร มันเลยไม่ยอม

สะใจพี่หมิ้นลุยอิตานั่นจริงๆค่ะ

สวัสดีวันจันทร์ค่ะแมว

วันนี้ก็เริ่มลุยงานกันต่อ

พี่พูดต่ออีกหน่อยว่าผู้ชายคนนั้นนอกจากมารยาทไม่ดีแล้วหน้าตายังห่วยอีกนะ นึกแล้วเสียดายคุณผู้หญิงคนนั้นจังเลย

เมื่อวานไปซื้อของที่ร้านเกษตรอินทรีย์แห่งหนึ่ง คนในร้านก็ไม่ได้มากมายอะไร พี่เดิน ๆ อยู่มีคุณผู้ชายคนหนึ่ง ทีแรกพี่ก็ไม่รู้หรอกว่าแกรวย

ระหว่างที่พี่ยืนดูอาหารในตู้แช่อยู่แกก็มายืน ๆ อยู่ตรงมุมขายปลาซึ่งใกล้ ๆ กัน จากนั้นก็สั่งให้ชั่งปลาหลายตัว ปากก็บอกคนขายว่าเอาหลาย ๆ ตัวมีบัตรทอง....เฮ้อ! (ไม่รู้จะพูดเพื่ออะไร เพราะมีพี่ยืนอยู่ตรงนั้นพอดิบพอดี หรือว่าพี่เป็นเป้าหมายที่ต้องการให้ได้ยิน)

เรื่องมันก็น่าจะจบใช่ไหมคะแมว แต่ยังค่ะ
พี่ก็เดินเลี่ยงมาตรงมุมเต้าเจี้ยว พี่จะซื้อมิโซะค่ะ อิตานี่ก็เดินมาแถวที่พี่ยืนอยู่อีก แล้วพูดหยอกเย้าน้องคนขายว่ามีอะไรให้เหมาบ้าง

พี่รำคาญมากเลยพูดกับน้องคนขายว่า วันไหนจะมีคนเหมาทั้งร้านช่วยติดป้ายบอกไว้ก่อนนะคะจะได้ไม่เสียเวลาเข้ามา

คนเรานี่ก็แปลกเนาะแมวอยากให้คนอื่นเขารู้ฐานะตัวเองจนมีการแสดงออกที่น่ารังเกียจ

เมื่อคืนฝนตกค่ะแมว ตกแบบนิ่ม ๆ เป็นชั่วโมงเลย

ทำใจค่ะพี่หมิ้น..คนบางประเภทก็เป็นแบบพี่หมิ้นว่ามาแหละค่ะ ดีนะพี่เขาไม่ใช่เพื่อนเราน่ะ พี่หมิ้นคิดดูดิ ว่าเพื่อนเขาจะเป็นคนแบบไหน

เมื่อวาน..เพื่อนแมวจากนิวยอร์คโทรมาปรับทุกข์ หลังจากเราเม้าๆกันเรื่องขายของ เพื่อนชาย(ไม่จริง)ของแมวเขาก็ได้ไอเดียทำอาหารขายน่ะค่ะพี่หมิ้น เธอเลยลาออกงานที่ทำ ไปอยู่บ้านแฟน แล้วทำอาหารเหนือส่งร้านอาหาร เธอเล่าว่า..มีรุ่นน้องคนนึง ตอนนี้เป็นเจ้าของร้านอาหาร ซึ่งเมื่อก่อนเธอได้ช่วยเหลือเขาเรื่องเงินทอง แต่ณ.วันนี้เพื่อนแมวขอเอาอาหารไปฝากขาย ซึ่งเพื่อนแมวเขาก็ไม่ติดต่อให้ดีก่อนไงพี่ว่ามันเต็มใจหรือปล่าว

พอไปถึง มันพูดไม่ดีใส่ว่า..มีใบอนุญาตอะไรมั๊ย ของเนี่ยจะอยู่ได้กี่วัน ถ้าเกิดนั้นมันทิ้งนะ คือเขาพูดแบบขวานผ่าซากใส่เพื่อนแมว แล้วไอ้เพื่อนนี่ก็เก็บเอามาเสียใจ แมวก็บอกว่า..คนแบบนี้เธอจะไปเสียใจให้มันทำไม อย่างน้อยๆเราก็ได้รู้จักสันด..นเขาว่าเป็นคนแบบนี้ อย่างมากก็หาร้านใหม่ คนเราเป็นเพื่อนกัน พูดกันดีๆก็ได้ เมิงไม่ต้องมาทรีทกุแบบนี้หรอก คนเรามีค่าความเป็นคนเท่าๆกัน มีร้านอาหารแล้วเป็นเทวดาหรือไงล่ะ เนาะพี่

วันเสาร์ แมวตื่นตีสี่ลุกมาทำกุยช่าย วันศุกร์ว่าจะไปทำบุญวันเกิด ดันไม่ได้ไปค่ะพี่ เพราะกุยช่ายขาดตลาด ต้องวิ่งหากุยช่ายถึงดาวทาวน์นู่นค่ะ แพงซะด้วยพี่ แต่หาไหนไม่ได้ก็จำต้องซื้อ เฉพาะค่ากุยช่ายเนี่ย พันบาทค่ะพี่ แต่ไงก็ยังกำไรค่ะ

แมวทำรอบเช้าได้ 13 กล่องให้จอห์นเอาไปส่งรอบนึงก่อน แมวก็นั่งทำต่อไปจนบ่าย ได้อีก 17 กล่อง 17 กล่องเนี่ย แมวส่งตอนบ่ายโมงเศษๆนะคะพี่หมิ้น ตอนที่เอาของวางชั้น ยังมีของรอบเช้าเหลืออยู่สี่กล่อง แมวยังคิด..วันนี้จะเหลือหรือปล่าววะ เหลือตั้ง 21 กล่องแน่ะ แต่พอสองทุ่ม เพื่อนแมวเอาขนมไปลงเพิ่ม เขาโทรมาบอก พี่แมวกุยช่ายพี่วันนี้ส่งเท่าไหร่ แมวบอก 30 ว่ะ มันบอก..ตอนนี้หมดแล้วพี่ เสาร์หน้า ทำ 40 เลยพี่

มันขายดีจริงๆนะคะพี่หมิ้น เอาลงเท่าไหร่ก็หมด เพิ่มจำนวนก็ยังขายหมดอีก วันนี้เพื่อนแมวสั่งทำ 60 ตัวรับของไปละ พรุ่งนี้มีออเดอร์อีกสี่กล่องใหญ่ มันได้เงินจริงแหละพี่หมิ้น แต่แมวรู้สึก..เบื่อค่ะ มันวนเวียนอยู่อย่างนี้ จะเลิกก็เลิกไม่ได้ สงสารคนกิน เรียกได้ว่า ซุปเปอร์มาร์เก็ตไทยที่นอร์ธ ฮอลลีวู้ดเนี่ย มีกุยช่ายของแมวขายอยู่เจ้าเดียวอ่ะพี่

วันนี้สามีเพื่อนมารับกุยช่ายที่สั่งทำ เขาก็ดีใจที่เห็นแมวทำกุยช่ายขาย พี่เขาบอกว่า..แมวอ่ะทำอาหารอร่อย(แมวทำให้บ้านพี่เขากินบ่อยค่ะ)น่าจะทำของขายตั้งนานแล้ว พี่เขาดีใจที่เห็นแมวมีรายได้จากฝีมือของแมวน่ะค่ะ

เวลาทำอาหารอะไรฝากเมียเขาไป พี่เขากินปุ๊บ เขาก็ถามว่า..ซื้อไหนมา เพื่อนบอก..พี่แมวทำให้กิน พี่เขาก็บอก..ทำไมไม่ทำขายเนี่ย ทำอาหารอร่อยทุกอย่าง แต่ไม่ยอมทำขาย เพื่อนแมวเลยบอก ก็ไปบอกพี่แมวเองดิ แมวทำกุยช่ายอย่างเดียวพอละค่ะพี่หมิ้น นับวัน กิจการเจริญรุ่งเรือง ส่งร้านเดียวเนี่ย ทำเงินไม่น้อยเลยค่ะพี่ ครั้นจะทำส่งหลายร้าน ก็กลัวว่าจะตายก่อนเวลาอันควร คิดสระตะ..ส่งร้านเดียวนี่แหละวะ วันที่เหลือใครจะสั่งทำอะไรก็สั่งมา คือแมวอยากมีเวลามีสังคมบ้างน่ะค่ะพี่ ใจยังไม่อยากทิ้งโรงเรียนซะทีเดียว

อ๊าวแมว....วันเกิดตัวเองทั้งทีไม่ได้ฉลองหรอกรึ มัวแต่วิ่งวุ่นเรื่องทำมาหาเงินซะนี่ แต่เราก็ฉลองมาทุก ๆ ปีแล้วไม่ใช่หรือคะ ปีนี้งดสักปีหนึ่งคงไม่เป็นอะไรหรอกเนาะ

กิจการท่าทางจะรุ่งซะแล้ว ใครไม่ได้กินต่อไปต้องถามหา พี่เห็นด้วยนะเรื่องการจัดแบ่งเวลาเรื่องทำของขาย เรื่องส่วนตัว และ เรื่องกิจกรรมทางสังคม เดี๋ยวไม่ไปช่วยครู ๆ ก็ถามหาอีก เหนื่อยแทนแมวแล้วละ แต่พี่ยังเชื่อว่าแมวคงจัดการได้ลงตัวโดยที่ไม่กระทบต่อสุขภาพนะคะ

ดูเหมือนว่าเพื่อนจะยุขึ้นใช่ไหมคะ บอกให้เพิ่มแมวก็เพิ่ม เดี๋ยวถึงวันละร้อยตัวเมื่อไหร่บอกพี่ด้วยนะคะ จะได้ฉลองด้วยค่ะ

ที่จริงพี่ก็ว่าเพลินดีนะคะ ทำแล้วขายได้ดีกว่าเพื่อนโทรมาบอกว่า "พี่ ๆ ขนมพี่หนูแบ่งลูกน้องกินหมดแล้วละ คราวหน้าไม่ต้องทำมามากนะคะ" .....นี่จะเสียกำลังใจน่ะ....อิอิ

เมื่อกี้เพื่อนเพิ่งมารับของไปค่ะพี่หมิ้น เขาสั่งกุยช่ายห้ากล่องใหญ่ ทีแรกบอกสี่ ทำไปทำมาเปลี่ยนใจเป็นห้า แล้วแมวต้องทำขนมเปี๊ยะไส้เผือกอีกห้ากล่อง เนี่ยแป๊บๆแมวได้เงินสดมาพันห้าร้อยบาท

ทำไป..แมวก็คิดไปว่า..ตั้งแต่คบเพื่อนคนนี้มา มันเคี่ยวเข็ญจนแมวให้แมวมีอาชีพ เงินมันได้ก็จริงค่ะพี่หมิ้น แต่เวลาที่เราเคยสบายมันหายไป ถึงวันศุกร์ปุ๊บ แมวไม่มีสิทธิทำอะไร นอกจากเตรียมของขาย แล้วต่อเนื่องไปจนถึงวันจันทร์ด้วยค่ะ

พี่หมิ้นต้องบอกว่า ทำถึงวันละร้อยกล่องเมื่อไหร่ให้บอกด้วย เพราะลำพังทำวันเสาร์ แมวทำสองร้อยกว่าตัวค่ะ

จะว่าไม่ได้ฉลองก็ไม่ใช่นะพี่หมิ้น วันเสาร์คสม.เค้าพาไปซื้อไก่อบ สลัดมากินมื้อเย็นน่ะค่ะ

ว๊ายยย....วันเสาร์ผลิตได้ร้อยกว่าตัว...เฮ้อ...ไม่ธรรมดาซะแล้ว เอาอย่างนี้ลองไปคิดดูว่าจะหาเครื่องทุ่นแรงอะไรได้บ้าง แต่พี่ก็ไม่เคยเห็นนะว่ากุยช่ายมีเครื่องไม้เครื่องมืออะไรที่ทุ่นแรงได้นอกจากมือของเราเอง

พี่ดูรายการมาร์ธา วันนั้นมีชายชื่อชาร์ลีมาทำช๊อคโกแลตให้ดู เขาทำเป็นธุรกิจ บอกว่าเป็นแฮนด์เมด ช่วงเขาสาธิตก็ใช้มือตลอดไม่ว่าจะปั้นเป็นก้อน ๆ แล้วเอาไปคลุกผงช๊อคโกแลต มาร์ธาถามว่าเทศกาลทำยังไงเพราะต้องผลิตเยอะ ๆ ชาร์ลีตอบว่าก็เกณฑ์คนมาช่วยน่ะซิ ดูจากหน้าตาแล้วน่ากินมากค่ะแมว

ฮั่นแน่.....ไปซื้อไก่อบซื้อสลัดมากินใต้แสงเทียนรำไรหรือเปล่า พี่เคยนะจะทำแบบโรแมนติค กินข้าวแบบไม่มีแสงไฟ คสม.บอกเอ๊ะ...ทำไมไม่มีใครเปลี่ยนหลอดปล่อยให้มืดอยู่ได้ แต่บางครั้งก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ บอกเอาเทียนมาซิ.....555

พี่หมิ้นจ๋า วันเสาร์อ่ะ สองร้อยสิบตัวจ้ะพี่ ไม่ใช่ร้อยกว่าค่ะ เพื่อนแมวที่นิวยอร์คน่ะ เขาก็พูดว่า..เพื่อนสาวจ๋า เธอต้องใช้เครื่องทุ่นแรงแล้วล่ะ แต่แป้งอ่ะ ใช้เครื่องทุ่นแรงยังไงก็ต้องเอามานวดอยู่ดี อย่างพี่หมิ้นพูดแหละค่ะ มันงานแฮนเมด เผอิญแมวไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินอ่ะพี่หมิ้น แม้จะเป็นงานที่ต้องใช้แรงงาน แต่ถ้าใจไม่ชอบ ก็คงทำไม่ได้ พอเราไม่มีความจำเป็นจะต้องใช้เงิน มันก็สนุกที่จะทำค่ะ แมวสนุกทุกครั้งที่มันขายหมด แต่บางทีก็นึกถึงความสบายที่เคยเล่นเนท ก็ไม่อยากทำขายเลยค่ะ แต่ถ้าเรามีเหตุผลอยู่บ้าง เงินมันมาเห็นๆอยู่ตรงหน้า จะไม่หยิบก็กระไรนะพี่นะ

จะวางใจให้คนอื่นทำ เขาก็จะดูแลได้ดีเท่าเราหรือปล่าวเหอะพี่หมิ้น แมวอ่ะกลัวเส้นผมหล่นใส่จะตาย ทำคนเดียวสบายใจกว่าเยอะค่ะ เหนื่อยหน่อย แต่เราระวังทุกจุดจนถึงขั้นตอนแพ๊คลงกล่อง

ที่ทำได้ก็คือ ส่งสองรอบค่ะพี่ ถ้าส่งรอบเดียว นอกจากจะทำได้น้อยแล้ว ยังเสียเวลาว่าต้องส่งก่อนเที่ยง แต่ถ้าส่งสองรอบ แมวก็ทำแบบสบายๆ เช้ามา..ส่งเก้าโมง เราดักลูกค้าที่เป็นเจ้าของร้านอาหารมาซื้อของที่ตลาดได้บ้าง ส่วนลูกค้าทั่วไปที่มาซื้อของ คนไหนมาเช้า ก็ยังได้กินกุยช่ายของเรา บ่ายเราส่งอีกที เราก็เก็บลูกค้าได้หมดแล้วพี่หมิ้น

ทำส่งแค่สองวันเนี่ย กำไรเป็นร้อยกว่าดอลเลยนะคะพี่ อย่างวันนี้ไม่ได้ทำส่งร้าน แต่มีเพื่อนสั่งทำห้ากล่องใหญ่ กับขนมเปี๊ยะ ก็รับมาห้าสิบเหรียญ

แมวไม่ได้กินไก่ท่ามกลางแสงเทียนหรอกค่ะ แค่ไม่ต้องทำอาหารก็บุญละพี่ กินกันตายไปก่อน เพราะวันเสาร์แมวทำกุยช่าย 210 ตัว วันอาทิตย์ทำส่งอีก 105 ตัว วันเดียวกันเพื่อนสั่งไปเลี้ยงวันเกิดญาติเขาอีก 60 ปั้นจนปวดแขน ไม่มีเวลา enjoy life เลยค่ะ ศุกร์ เสาร์ อาทิตย์เนี่ย ไม่ต้องอะไรเลยพี่หมิ้น กุยช่ายล้วนๆ

จอห์นเค้าตั้งใจว่า เดือนธันวาจะไปโอเรกอน แมวก็ต้องไปด้วย ไม่รู้ว่าทางร้านเขาจะว่าหรือปล่าวอ่ะพี่ ถ้าไปต้องหยุดทำ 2 เสาร์และอาทิตย์เลยค่ะ อีกทีก็จะไปเมืองไทยกลางปีหน้า เป็นเดือนเลยทีนี้ ลูกค้าจะด่าหรือปล่าวไม่รู้

ตอนแรกก็เชียร์เต็มที่ มาตอนนี้ชักลังเลว่าจะเชียร์ต่อไปดีหรือเปล่า เพราะแมวเล่นบอกว่าไม่มีเวลา enjoy life เพราะจำเป็นต้องไป enjoy ทำกุยช่ายแทน.....อิอิ

ขอเปลี่ยนเป้าหมายใหม่จากร้อยตัวเป็นสามร้อยตัวก็แล้วกัน (ทีแรกพิมพ์ว่าห้าร้อยคิดไปคิดมาจะผิดไหมถ้าแมวเดี้ยงเลยลบเปลี่ยนเป็นสามร้อยตัว)

ทำไปคิดไปก็ดีค่ะแมว การตลาดนี่อยู่นิ่งไม่ได้ บางทีก็ปรับเปลี่ยนตามพฤติกรรมผู้บริโภค ของบางอย่างพอวางขายบอกว่าเป็นของใหม่ แต่พอวางทิ้งไว้สักพักลูกค้างอแงบอกเป็นของเก่า ทั้ง ๆ ที่แม่ค้าเขาก็เอามาส่งล๊อตเดียวกันนั่นแหละแค่ทยอยออกมาวางเพราะพื้นที่จำกัด

หากแมวไม่อยู่ก็ทำป้ายชี้บ่งไว้ตรงจุดที่เราเคยวางขายว่า on vacation หรือไม่ก็ re-honeymoon ดีไหมคะ....555

ไม่ทันได้ดูใจหรอก เขาไม่รู้สึกตัวตั้งแต่บ้านแล้ว หมอบอกว่าเลือดออกในสมอง ประมาณว่าเส้นเลือดในสมองแตก ออกมากแล้วด้วย สงสัยอาหลั่นไปเจอเขาช้าเกินไป เลือดก็เลยออกมาก ผ่าตัดไม่ได้ อยู่โรงพยาบาลเราเฝ้าคนเดียว 3 วัน ร่างกายเขาไม่ตอบสนองอะไรสักอย่างเลย ตาก็ไม่ลืม เหมือนคนนอนหลับไปเฉยๆ แต่คืนสุดท้ายที่แม่จะตายนั้น เราเห็นตาเขาแง้มมานิดหน่อย ถ้าไม่สังเกตจะไม่รู้ แต่เรารู้เพราะเราเช็ดหน้าเช็ดตัวตลอด เพราะมีไข้ตัวร้อนตลอด เราเช็ดหน้าตาก็จะปิดอยู่เสมอไม่มีการแง้มหรอก เขาไปอย่างสงบว่ะ เราทำใจตั้งแต่วันแรกที่หมอบอกแล้วล่ะแก เราคิดว่าแม่เราหลับสบายแล้วกัน คนรอบข้างเขาเล่าให้เราฟังว่า ก่อนแกจะเป็น แม่ได้กินของหวานเยอะมาก กินน้ำหวานมากกว่าทุกวัน แล้วบอกคนอื่นว่ากินนิดเดียว อยากกิน เราสันนิษฐานว่าคงช๊อค น้ำตาลสูงมากเกินไป เรื่องวันจัดงานศพ ผ่านไปได้ด้วยดี ดีนะที่เราเอาศพไว้ในเมือง ถ้าไว้เด่นชัยคงจะไม่มีใครไปงานมากนอกจากชาวบ้านไม่มาก วัดอยู่หน้าที่ทำงานเรา สะดวกมาก แขกก็มากันเยอะทั้งกลางวันกลางคืน ได้ซองก็ดีกว่าอยู่บ้านเด่นอีก คนทำงานน่ะแก เขาใส่เยอะ เรารู้จักคนเยอะด้วย ซองได้เกือบห้าหมื่น แต่หมดไปเป็นแสน แต่ก็ช่างมันเถอะ แม่เราเนาะ แต่เราได้ฌาปนกิจของสหกรณ์การเกษตรที่แม่เราทำไว้แล้วเราเป็นคนส่ง ประมาณ แสนกว่า หักค่าใช้จ่ายไปแล้วก็เหลือนิดหน่อย ส่งฌาปนกิจของยาสูบ ได้สองแสนกว่า แม่เราทำให้นกคนเดียว เราก็รับแล้วให้มันไปเรียบร้อยแล้ว ส่วนไอ้หมูแม่ไม่ได้ทำอะไรให้มันหรอก แต่วันที่มันกลับไปเราก็ให้เงินมันด้วยแต่มันขออีกเราไม่ให้ เพราะมันไม่รู้จักพอ ไม่ช่วยอะไรในงานศพเลย แถมยังกินเหล้าอีก ไม่เห็นหน้าตอนงานกลางคืนเลย ให้มันเท่าไหร่ก็หมด แกว่าไม๊ ปล่อยให้มันดิ้นรนเอาตัวรอดเอง มันไม่รู้จักคิดเลยแก ค่าใช้จ่ายในงานศพเป็นแสน เราก็จ่ายคนเดียวนะแก มันก็เห็นอยู่ ถ้าเราไม่มีเงินทำไงล่ะ ต้องกู้หนี้ยืมสินคนอื่นล่ะซี เรายังไม่ได้ไปเคลียบ้านให้แกเลย เดี๋ยวดูอาทิตย์นี้ก่อน เราหารถขนของก่อน พี่ไก่ไม่ค่อยว่างด้วย เราเพิ่งกลับจากอบรมกรุงเทพ มีงานเยอะ ใกล้สิ้นงบประมาณด้วย แค่นี้ก่อนนะแก

พี่หมิ้นคะ ขอโทษด้วยค่ะที่ไม่ได้ตอบเมื่อวาน เพราะลูกเปิดจะเปิดเรียน วันนี้แมวไปช่วยครูที่โรงเรียนมาค่ะ แดดแรงมาก หน้างี้แดงยังกับก้นลิงอ่ะพี่

ไป..ก็ไปเจอครูๆที่เคยช่วย และครูใหม่ที่กำลังช่วย บอกเขาว่า คงไม่ได้มาช่วยบ่อยนัก เพราะตอนนี้ฉันทำขนมขาย ทุกคนที่เคยกินฝีมือแมว ตื่นเต้นกันค่ะพี่หมิ้น เพราะหลายหนที่ครูพวกนี้บอกว่า..มิสซิสบาร์โลว์ ทำไมไม่ทำขายล่ะ ยูทำอร่อย

++++++++++++
แม่น้องกุ๊ก

หมูมันคงอยากได้เงินมั๊งแก นกก็ได้ แกก็ได้ เหลือมันคนเดียวที่ไม่ได้ มันก็อยากได้มั่ง

เอาเหอะแก ไม่มีพ่อแม่เหลือละ ต่อไปก็คงต่างคนต่างไปมีชีวิตของตัว แม่แกก็ไม่ยุติธรรมว่ะ ลูกเหมือนกัน แต่แกทำฌาปณกิจยาสูบให้นกคนเดียว ส่วนของแกก็ได้สหกรณ์นั่นไป

ไว้แกว่างวันไหน แกช่วยไปจัดการของที่บ้านให้ด้วยละกัน พ่อเราคนเดียวคงไม่ไหวหรอก แกแหละที่ต้องไป อันไหนจะให้ใครก็ให้ไป แต่อันไหนที่พอจะเก็บไว้ที่บ้านได้ ก็ไว้ที่นั่นนะหนึ่ง เผื่อใครเป็นใครตาย ญาติพี่น้องมา ไงก็ยังมีที่พักที่บ้านหลังนั้น มีข้าวของเครื่องใช้ไว้ใช้สอย หรือเผื่อเราไปเมืองไทยปีหน้า เราก็ยังไปนอนบ้านนั้นได้ แต่ปกติเพ็ญมันจะชวนเราไปนอนบ้านมันมากกว่า

ขอบคุณมากนะหนึ่งที่จะช่วยไปจัดการข้าวของให้ หรือถ้าแกไม่เอาอะไร แกก็ให้พ่อเราจัดการให้คนอื่นเขาไปก็ได้ โทรหาพ่อเรานั่น ข้าวของเครื่องใช้ไฟฟ้าอ่ะ แกจะเอาไปทำไมวะ มันขายได้ราคาอยู่เหรอน่ะ ทีวีก็คงตกรุ่นไปแล้วอ่ะแก ทิ้งไว้ที่บ้านหลังนั้นแหละหนึ่ง เผื่อใครไปใครมา

วันเวลาช่างรวดเร็วจริง ๆ นะคะแมว เผลอแป๊บเดียวโรงเรียนเปิดอีกแล้ว และแมวก็ต้องมีจิตอาสาช่วยเหลืองานของโรงเรียนด้วย ช่วยครู ช่วยเด็ก เหนื่อยหน่อยแต่ไม่ได้เงิน ได้บุญ ได้กุศลแทน อันนี้ก็เป็นสิ่งที่ดีค่ะ

ทีแรกคิดว่าแมวคงเมื่อย ๆ มือง่ะ เลยหยุดเม้าท์ชั่วคราว.....อิอิ

พูดถึงก้นลิงสีแดง ๆ ทำให้คิดถึงลิงพันธุ์นี้เวลาไปสวนสัตว์ดุสิตเป็นต้องไปดูมีเยอะด้วยค่ะ จำได้เจ้าหน้าที่บอกว่าแพร่พันธุ์ได้เร็ว

เมืองไทยช่วงกลางวันแดดก็แรงค่ะ แต่พอตกเย็นฝนก็กระหน่ำเทลงมาอย่างกับรู้เวลาเลยค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยนะแมว กระทบร้อนกระทบเย็นเดี๋ยวไม่สบายจะปั้นขนมกุยช่ายไม่เข้าเป้า....555

นี่ก็เป็นหวัดค่ะพี่หมิ้น สองวันแรกเนี่ย น้ำมูกไหล ตาสู้แสงแทบไม่ได้ แต่วันนี้ดีขึ้นมาหน่อยค่ะ น้ำมูกไม่ไหล แต่ก็คัดจมูกอยู่ พรุ่งนี้แมวไม่ได้ไปช่วยโรงเรียน เพราะต้องเตรียมของ ก็คงได้พักอยู่บ้านค่ะ

ปีนี้ แมวช่วยครูปอหนึ่ง แล้วก็ช่วยครูปอสามที่เป็นครูของอลีนา ครูปอหนึ่งเนี่ย ตอนนี้เขาไม่ได้มีอะไรให้ช่วยมากนัก เพราะปิดเทอมเขาไปเที่ยวยุโรป เลยไม่ได้เข้าอบรม เขาก็เลยต้องศึกษาว่าต้องสอนอะไร พอเขาไม่มีอะไรให้แมวทำ เขาก็ถามว่าแมวจะช่วยครูห้องข้างๆเขานี่ได้มั๊ย เพราะเขาต้องการคนช่วย

ครูห้องข้างๆเนี่ย เขารู้จักแมวค่ะ แมวเคยช่วยเขาทำงานหนเดียวเพียงเพราะเขายิ้มให้ เขาเคยบอกแมวว่า ถ้าแมวว่าง เชิญไปช่วยเขาที่ห้องได้ แต่ตอนนั้นแมวช่วยครูหลายคน พอปีนี้ได้ไปช่วยครูปอหนึ่ง เขาก็คงคุยกันน่ะค่ะ เลยถามให้แมวช่วย

ถ้าพี่หมิ้นเห็นจะสงสารแมว เธอรู้ว่าแมวทำงานเร็ว เธอสั่งงานเยอะอ่ะพี่ แต่เธอก็พูดดี๊ดีกับเรานะคะ หวานหูเชียว มรรยาทครบพร้อม ไม่ทำก็เกรงใจที่เขาพูดดีน่ะค่ะ ว่าจะช่วยแค่สองห้อง กลายเป็นสามห้องไปซะงั้นค่ะพี่

นับว่าเป็นโชคดีของครูและโรงเรียนที่มีผู้ปกครองที่มีจิตใจดีช่วยงานโรงเรียนแบบนี้ค่ะ

พอสอนห้องหนึ่งอีกห้องหนึ่งก็มีการร้องขอตามมา

เมืองไทยพี่ยังไม่เห็นมีโรงเรียนไหนที่มีผู้ปกครองมาช่วยแบบยั่งยืนอย่างนี้เลยค่ะ จะมีก็เป็นบางช่วง บางเวลาเท่านั้น

อาการเป็นหวัดต้องดูแลด้วยนะแมว บางทีคิดว่านิดหน่อยเดี๋ยวก็หายทีนี้มันไม่หายง่าย ๆ เชื้อโรคก็เก่งขึ้นทุกวัน ๆ

เมื่อวานมีข่าวอรัญญา นามวงศ์ เส้นโลหิตในสมองแตก เธอปวดหัวมากจนต้องบอกให้เศรษฐา ศิระฉายและลูกสาวพาส่งโรงพยาบาลด่วน ทางครอบครัวเขาออกข่าวว่าพ้นขีดอันตรายแล้ว แต่ต้องทำกายภาพบำบัดเพราะมีอาการปากเบี้ยว น่ากลัวนะแมวจู่ ๆ ก็มีโรคมาโดยไม่ทันตั้งตัว

แมวรู้จักอรัญญา นามวงศ์หรือเปล่า เมื่อก่อนแสดงหนัง แสดงละครบ่อย ๆ

อรัญญา แมวรู้จักค่ะพี่หมิ้น รุ่นพี่หมิ้น รุ่นแมวเนี่ย ไม่รู้จักอรัญญาเนี่ย ถือว่าเชยนะคะ..อิๆ ดีนะคะที่นำส่งโรงพยาบาลทันเวลา สุขภาพนี่สำคัญนะคะพี่หมิ้น แมวอ่ะ เดี๋ยวนี้หมั่นตรวจเช็คร่างการแล้วค่ะ ทุกหกเดือนต้องไปตรวจภายใน ทุกหกเดือนแล้วแต่เดือนที่ตรวจต้องไปตรวจเลือด ทุกปีต้องไปทำเมมโมแกรม และถ้าไปตรวจเลือด หมอเขาตรวจทุกอย่างเลยค่ะ ความเครียด..เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยมี คือไม่เก็บกักไว้น่ะค่ะ เดี๋ยวนี้ถ้ามี แมววิ่งชนมันเลย

อาการเป็นหวัด วันนี้ก็ดีขึ้นมากแล้วค่ะ สงสัยร่างกายแมวอ่อนแอ เพราะนอนไม่พอ พอใครเป็นหวัดมาใกล้ เลยรับมาง่ายๆ แมวทำงี้ค่ะพี่หมิ้น อากาศมันร้อนแห้งกลางวัน เบาบางในกลางคืน ช่วงเย็นแมวจะรดน้ำหลังบ้านให้ชุ่ม ตกกลางคืน น้ำมันก็จะระเหย แมวก็ไปนอนกับลูกในห้องนั่งเล่น ปูนอนกันสามแม่ลูกให้น้ำระเหยเข้ามาในบ้าน ก็นอนสูดความชื้นทั้งคืน มันช่วยให้หายใจสะดวกและดีขึ้น ตามหลักหมอท่านว่าน่ะค่ะพี่หมิ้น

เมื่อคืน แมวโทรหาครูเก่าอลีนา ครูคนนี้สอนอลีนาตอนแมวไม่สบาย ซึ่งเขาเคยสอนอนิกตอนนิกเรียนอนุบาลสามด้วยค่ะ เรารู้จักกันมานาน และแมวเคยช่วยเขาสองปี จนเขานับแมวเป็นเพื่อน ตอนนี้เขาย้ายไปอยู่ที่อื่น แต่เราก็ยังติดต่อกันและเขาก็ให้เบอร์ทุกเบอร์ที่จะติดต่อเขาได้ ให้แมวไว้น่ะค่ะ

เราก็คุยกันเรื่องโรงเรียน เรื่องไปช่วยครู เขาถามแมวว่า..ที่นั่นเขามีการจ้างผู้ช่วยครู แมวไม่คิดจะสมัครเหรอ แมวก็บอกว่า..อยากน่ะอยากอยู่ แต่ไอน่ะยูก็รู้จักนิสัย ว่าไอไม่ชอบทำงานอยู่ใต้ใคร นิสัยไอก็พอกับยูน่ะแหละ สู้ไอไปช่วยอย่างที่ไอสบายใจดีกว่า คืออยากช่วยก็ช่วย ไม่อยากก็ไม่ต้องทำ แต่ถ้ากินเงินเขาไปแล้ว ไม่อยากก็ต้องทำ ซึ่งผิดวิสัยของไอ ครูเขาก็หัวเราะ เขาบอกว่า เด็กๆน่ะโชคดีที่มีผู้ปกครองแบบแมวช่วยเหลือ น้อยคนที่จะทำอะไรโดยไม่หวังผลแบบนี้

แมวบอกเขานะคะว่า ที่แมวไปช่วยเนี่ย แมวทำเพราะแมวเห็นแก่เด็กๆ ตั้งแต่ระดับผอ.ยันผู้ช่วยผอ. แต่ละคนไม่friendly กับผู้ปกครองหรอก แต่ไอไม่สนใจเพราะคนเหล่านี้ มา..แล้วก็ไป..แต่ผู้ปกครองและโรงเรียนยังอยู่ช่วยเหลือคอมมิวนิตี้ต่อไป ไง..ฉันก็ต้องทนมัน

แล้วแมวก็เล่าให้ครูเขาฟังว่า แมวทำกุยช่ายขาย เขาก็ยินดีกับแมวค่ะ เพราะเขาเคยกินอาหารที่แมวทำบ่อย เขาบอก เออ ยูเก่งนะมิสซิสบาร์โลว์ ยูทำอาหารอร่อยแล้วยูก็ใช้มันหาเงินให้ตัวเองได้ แมวบอก แมวพอใจที่ทำงานแค่สองวันแล้วแมวได้เงิน ส่วนที่เหลือ แมวยังสละเวลาไปช่วยเหลือสังคมได้

วันอาทิตย์นี้ แมวชวนเขาให้มาบ้าน มาเอากุยช่ายไปลองชิม แมวถามถึงครูเก่าอลีนาอีกคนที่เขาไปสอนโรงเรียนเดียวกัน ว่าจะเอาไปฝากเขามั๊ย ครูบอกว่า เดี๋ยวชวนเพื่อนครูคนนี้ไปบ้านแมวด้วยดีกว่า

ทำอะไรให้ใครกิน เขาก็กินกันหมดแหละค่ะพี่หมิ้น กิติศัพท์เรื่องการทำอาหารของแมวน่ะ ใครไม่ค่อยปฏิเสธ ถึงจะฟรีแต่ถ้าไม่อร่อย เขาก็คงไม่รับทานหรอกค่ะ อีกอย่าง บ้านเขาก็อยู่ไกล ก็ยังถ่อขับรถมาเอาไปลองกินอ่ะพี่

อ่านแล้วมีความสุขไปกับกิจวัตรของแมว ทำไปทำมาแมวเอาใจใส่เรื่องสุขภาพมากกว่าพี่อีกนะคะ ไปหาหมอบ่อย ๆ ทำให้เรารู้ข้อบกพร่องที่จะนำไปปรับปรุงแก้ไข

เปรียบเทียบระหว่างที่บ้านแมวกับบางพื้นที่ในเมืองไทยที่ประสบปัญหาน้ำท่วมอยู่ตอนนี้ บางบ้านก็ต้องนอนกลางน้ำ บางบ้านก็ต้องไปนอนอยู่บนไหล่ทางหลวง

วันก่อนเพื่อนพี่ (คนที่ชวนไปกินเห็ดโคน) เขาโทรมาบอก...เฮ้ย..น้ำจากแม่น้ำท่าจีนไหลเข้าบ้านแล้ว ปกติบ้านเขาน้ำไม่ท่วมมานานแล้ว มาวันนี้ฝนตกชุกและตกหนักน้ำเลยล้นเข้ามา เขาเห็นพี่ชอบเล่นน้ำ ชอบพายเรือ เลยโทรมาชวนบอกจะมาก็รีบมาเดี๋ยวน้ำลด อีกอย่างเขาบอกให้พี่รวบรวมเสื้อผ้าที่ไม่ได้ใช้มาให้หน่อยจะเอาไปบริจาคที่ชุมชน

แมวมีดีจะอวดก็อวดไปเลย เพราะมันเป็นเรื่องจริง เราทำแล้วอร่อย(คนกินชม) ทำเป็นการค้าได้ ก็เป็นความภูมิใจ ถึงจะมีข้อจำกัดในการผลิต (จำนวนน้อย) ก็เถอะ.....อิอิ

ดูเหมือนแมวเป็นคนไม่ค่อยจะว่างเลยเนาะพี่หมิ้น ต้องหาเรื่องทำอยู่ตลอดเวลา

วันนี้แมวตื่นตีสี่ทำกุยช่าย ทำไปจนเก้าโมง ได้สิบห้ากล่อง ก็ให้จอห์นเค้าเอาไปส่งที่ร้าน ทำไปจนถึงสิบโมง..เสียงฟ้าร้องครืนๆอ่ะพี่หมิ้น แล้วจู่ๆฝนก็ตก ทั้งๆที่เมื่อวานร้อนแทบตับแลบ แมวก็สองจิตสองใจแล้วทีนี้ว่า..ฝนตก..คนจะมาซื้อของกันเหรอ เอ..ทำไปส่งนิดเดียวดีมั๊ยวะ กลัวเหลือ แมวก็เลยรามือ ทำไปคิดไป ว่าจะทำไงดีอ่ะพี่

ที่สุดวันนี้ก็ทำได้แค่ 28 กล่อง จากปกติ 30 กล่อง แมวเอาไปส่งรอบบ่ายแค่ 13 ก็เช็คดูของรอบเช้า..เหลืออยู่แค่สองกล่องค่ะ เอาของวางชั้นวางเสร็จ แมวก็ซื้อของ ขณะที่พี่เค้าคิดเงินอยู่ มีคุณป้าคนนึง ไม่รู้เป็นเจ้าของร้านอาหาร หรือเป๋นแม่ครัว แกตะโกนหาเพื่อนซะดังว่า..ซื้อกุยช่ายไปละยัง กุยช่ายเจ้านี้เขาทำอร่อยนะ ซื้อไปยังน่ะ

แมวฟังแล้วแอบดีใจ แต่ไม่ได้พูดอะไรนะพี่หมิ้น ไม่กล้าบอก หนูทำเองค่ะ กลัวคนหมั่นไส้อ่ะพี่ แต่ดีใจที่มีคนชมโดยที่เขาไม่รู้ว่าเราคือเจ้าของ ไม่แปลกใจหรอกพี่ ว่าเดี๋ยวนี้ทำไมทำเท่าไหร่มันก็หมด

พี่ดีใจกับแมวด้วยที่อาหารของแมวเริ่มมีชื่อเสียงขึ้นเรื่อย ๆ ลูกค้านี่เป็นสื่อกลางให้สินค้าของเราได้ดีมาก ๆ นี่เป็นเพราะสินค้าเราดีจริงถึงได้มีคนถามถึงและบอกกันต่อ ๆ ให้ซื้อไปกินซะ (ของมีจำนวนจำกัด)

ช่วงนี้แมวงานชุกน่าจะพอ ๆ กับฝนที่เมืองไทยตกได้ทั้งวัน น้ำท่วมหลายจุดแล้ว เมื่อวานไปบ้านเพื่อนมาแล้วค่ะ ระดับน้ำเขาบอกลดลงบ้างแล้ว พี่ไปลุย ๆ เล่นพอครึ้ม ๆ กลัวคนเขาจะหาว่ามีความสุขบนความทุกข์ของคนอื่น....อิอิ

เห็นนาข้าวที่มีน้ำปริ่มแล้วสงสารชาวนา เขาก็รีบเกี่ยวข้าวกันทีนี้เกี่ยวเสร็จปัญหาที่ตามมาก็คือที่เก็บและเรื่องความชื้น

คิดถึงนาธารดาว....จะเป็นอย่างไรบ้างหนอ?

ขากลับก็โดนฝนตลอดทาง หัวค่ำถึงดึกก็ตกตลอด ที่ไหน ๆ ก็สูบน้ำออกหรือไม่ก็เตรียมถุงทรายเตรียมพร้อมรับสถานการณ์ค่ะ

ขำพี่หมิ้น..จะมีความสุขบนความทุกข์ของชาวบ้านก็ไม่ได้ ชีวิตทำไมลำบากงี้เนาะพี่ นี่ถ้าเป็นฝรั่ง มันคงไม่แคร์หรอกค่ะ เผอิญคนไทยมีความเกรงใจเต็มเปี่ยม เลยอดสุขซะงั้น

พี่หมิ้นไม่ต้องเป็นห่วงธารดาวเขาหรอกพี่ นาข้าวน่ะ น่าห่วงเพราะพี่ต้องได้ผลของมันกิน แต่ตัวคนทำน่ะ ไม่ต้องไปห่วงค่ะ ปล่อยน้ำพัดไหลไปลงทะเลยิ่งดี

แมวชอบฝนนะพี่หมิ้น พี่แคชเชียร์ที่ตลาดไทยเขาบอกว่า ฝนตก..ร้านยิ่งยุ่ง ลูกค้าเยอะ ดังนั้นไม่มีผลต่อการขายกุยช่ายค่ะพี่

ประมาณได้ว่า ลูกค้าเริ่มรู้ว่ามีกุยช่าย.. มีจำนวนจำกัด และมีขายแค่สองวัน วันที่สองก็ขายน้อย ถ้าไม่ซื้อไว้ มีสิทธิอดกิน

เดี๋ยวนี้แมวทำตัวใหญ่กว่าตอนขายแรกเริ่มนะคะพี่ คิดซะว่ายังไงก็กำไร ถึงจะไม่มากก็ตาม ก็เลยไม่อยากหวงของน่ะค่ะ ถ้ากุยช่ายถูกก็จะกำไรเยอะหน่อย บางทีคิดว่า..ถ้าไม่ได้ทำกุยช่ายขาย เราก็ทำของฟรีให้เพื่อนหรือครูกินอยู่แล้ว แต่นี่..ทำแล้วได้เงิน ก็ดีกว่าไม่อะไรเลย

เวลาน้ำท่วมเพื่อนเขาก็ห่วงหลายอย่าง อย่างหนึ่งคือทรัพย์สินบางทีระวังไม่ทันมันก็ถูกน้ำท่วมเช่นรถยนต์ เวลามีคลื่นน้ำก็กระฉอกเข้าไปในตัวรถทำให้พรมในรถเหม็นอับ

พี่ไปเห็นต้นใบเตยที่มีคนช่างคิดนำมาประดิษฐ์เป็นรูปดอกไม้แล้วเข้าช่อ ลูกค้าก็ซื้อเอาไปใส่ในรถดับกลิ่น เคยขึ้นรถที่มีใบเตยก็หอมดีค่ะแต่นั่ง ๆ ไปคิดถึงวุ้น คิดถึงขนมตะโก้แห้ว ตะโก้เผือกอะไรประมาณนั้น...อิอิ

แมวทำขนมให้ใหญ่ขึ้นอีกแล้วตัวขนมไม่คับกล่องหรือคะ เป็นแม่ค้าที่ดีนะคืนกำไรให้ลูกค้า นี่ถ้าแม่ค้าแถวห้างดัง ๆ เขามีความคิดอย่างแมวบ้างก็ดี เห็นลดขนาดลงไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวนี้เท่าหยิบมือ (คือรูปทรงจะเหมือนเอามือหยิบ ๆ ขึ้นมา) ไม่ขึ้นราคาแต่ลดขนาดลง

ความเห็นพี่คิดว่าแมวน่าจะทำเป็นโปรโมชั่นมากกว่าเพราะหากเราทำขนาดไม่เท่ากันบ่อย ๆ ลูกค้าจะสับสน บางคนไม่รู้เหตุผลว่าแม่ค้าใจดีก็จะคิดไปอีกแบบ มีนะลูกค้าที่คิดมากน่ะ แต่ละคนก็ต่างจิตต่างใจ

แมวพูดถึงน้ำพัดธารดาวลงทะเล นึกขึ้นได้เมื่อหลายอาทิตย์ก่อน ไปฟังเรื่องภาวะโลกร้อน มีภาพกราฟฟิคให้ดูที่เกี่ยวข้องกับเมืองไทย

ในภาพจะเป็นแบบว่าน้ำแข็งขั้วโลกละลายมาสมทบกับน้ำในทะเล ทำให้ปริมาณน้ำท่วมเข้ามาเรื่อย ๆ ทั้งสองด้าน น้ำท่วมขึ้นไปถึงนครสวรรค์ จากภาพนครสวรรค์เป็นชาดหาดเลยค่ะ จังหวัดอื่น ๆ ก็จมน้ำไปหมด

บ้านธารดาวก็ใกล้ทะเลเข้าไปทุกที

วิทยากรเขาบอกว่าเป็นเรื่องของอนาคตอีกห้าสิบปีโน่น แต่ตอนนี้พัทยาไม่มีชายหาดแล้วค่ะแมว มันกุดไปหมดกินพื้นที่ชายฝั่งไปหลายกิโลเมตร

ตอนนี้แมวทำมาตรฐานคือเท่ากัน ใหญ่คับกล่องเลยค่ะพี่หมิ้น อย่างแมวบอกพี่ว่า ยังไงก็กำไร ถ้าของราคาแพงขึ้นแมวอาจจะลดจำนวนชิ้นลง ราคาขายเท่าเดิม หรือจำนวนชิ้นเท่าเดิมแต่เพิ่มราคาขายซะ แต่ตอนนี้ แมวได้กำไรประมาณสองเท่าตัวของราคาที่ลงทุนไป ได้เท่านี้ก็โอเคละพี่หมิ้น คิดซะว่าเราทำให้คนกินได้มีความสุขกับของอร่อยที่หากินได้ยาก แล้วราคาสมน้ำสมเนื้อ คนจ่ายไม่ต้องคิดมากเวลาควักตังน่ะค่ะ

เพื่อนแมวเคยบอก..ที่เขาเคยซื้อกิน มีสิบชิ้น$7 เขาบอกเวลาเขาอยากกิน เขาต้องคิดหนักว่า ซื้อดีมั๊ย แค่อยาก แต่กินแล้วไม่ได้อิ่มอะไร ตอนนี้เพื่อนแมวมันสั่งซื้อของแมวบ่อยเลยค่ะ แมวคิดเงินนะพี่ จะให้ฟรีบ่อยก็ไม่ไหวค่ะ แต่ทำให้เพื่อนที แมวก็แถมเป็นสองเท่าอ่ะพี่

พี่หมิ้นพูดถึงเรื่องใบเตย ทำไมเลื้อยเป็นของกินไปได้ล่ะคะพี่ แมวเคยเห็นที่ตลาดไทยมีตะโก้ขาย แต่ตอนนี้ไม่เห็นมีขายละ ถ้าขายไม่ดี ก็ดับไปค่ะ ทำไปทำมา หาขนมโบราณกินยากขึ้นทุกทีแล้วพี่