อิจฉาคนมีลูกเรียนเก่ง
ลูกพี่โดมก็เรียนเก่ง
ลูกพี่หนอนฯก็เรียนเก่ง
น้องนิกก็เก่ง
กำลังคอยลุ้นแม่ตัวเล็กของตัวเองแหละว่า
จะเอาถ่านขนาดไหน...
ใจคอไม่ค่อยดีเพราะ เจ้าหล่อนเคยถามว่า

"แม่ขา..หนูจะเลี้ยงหมาหรือเลี้ยงควายดีคะ"

คุณพี่..ตะเบบูญ่า

โถพี่..จินนี่น่ะ ไม่เก่งให้ปรับเลี้ยงข้าวเลยอ่ะ
ถ้าไปเมืองไทยนะจ๊ะ ดูเธอตั้งคำถามก็ขำละ

แมวเชื่อว่า..ด้วยความเอาใจใส่ของพี่
ลูกต้องไปได้ดีค่ะ นิกเขาไม่ใช่คนเก่งนะพี่
ดูไงก็ไม่เคยเห็นว่าลูกเรียนเก่งซะที
ตัวก็เล็กกว่าเพื่อน ความรับผิดชอบก็น้อย
แต่ความเข้าใจในเรื่องที่เรียนดูจะมีมาก
เพราะแม่ไม่ยอมละเลย แกก็เลยไปได้สวย
ครูรู้ค่ะว่านิกมีแม่เป็น back

นิกเก่งเพราะแม่เป็นBACK จริงๆด้วย คอยจ้ำจี้จ้ำไชลูก น้องกุ๊กไม่ได้เลย ถ้าไปอยู่ใกล้ๆเขาขณะที่เขาทำงานเขาจะไม่ทำเลย รอให้แม่ไปก่อน มันคนละวัยกันเนาะ วัยน้องกุ๊กวัยรุ่นว่ะ นิกเชื่อฟังแม่ดีเนาะ
.....แล้วถ้านิกไม่ย้ายก็ได้หรือ อยู่ไปจนชั้นอะไรล่ะ ที่โรงเรียนมีถึงชั้นอะไร ตอนนั้นที่ให้ดูรูปโรงเรียนดูเหมือนมีไม่กี่ห้องเอง ดูโรงเรียนมันเล็กนะ .....

แม่น้องนิก.....เข้าไปดูเราใหม่ซิ่ เราเพิ่มรูปนางงามอีก 2 รูปตอนท้าย เต็มจอเลย ถ่ายสดๆร้อนว่ะ

มาเยี่ยมค่ะ
น้องนิกเก่งจังค่ะ นำความชื่นใจมาให้พ่อแม่ด้วยสิ เออ...เอนะ ถ้าวิคเป็นพ่อแม่เราก็คงตัดสินใจไม่ถูกเหมือนกันค่ะ
ที่โน่นระบบการเรียนดีจังนะคะ มีการประเมินติดตามผลและดูแลเด็กด้วย

ฝากหอมน้องนิกกับน้องสาวด้วยค่ะ

สวัสดีครับแม่น้องนิก


มาอ่าเรื่องราวจากแดนไกล
มาฟังบรรดาแม่ๆเขาคุยเรื่องลุกกัน
คุณตะเบบูญ่าเอ่ยพาดพิงว่าลูกพี่โดมเรียนเก่ง
จะยอมรับเดี๋ยวเค้าจะว่าเห่อลูก
จะปฏิเสธหรือก็...เดี๋ยวว่าแกล้งไม่ยอมรับ

แต่ในวัยเดียวกันกับพ่อกับแม่
นึกทบทวนดูสมัยเราเป็นหนุ่มเป็นสาว
ลูกผมเรียนเก่งจริงๆ ที่ว่าเก่งก็คือเรียนเก่งกว่าพ่อกว่าแม่ของเธอสมัยอายุเท่ากับเธอในตอนนี้
แต่ถ้าเทียบกับเพื่อนๆของเธอที่เรียนด้วยกันลูกสาวผมไม่ได้เรียนเก่งอะไรเลย

การเอาใจใส่ในเรื่องเรียนนั้น ถ้าจะพูดตามตรงแล้วมาจากตัวเธอเองเสียมากกว่า

แม่ก็มีส่วนบ้าง
พ่อแทบจะไม่มีส่วนเลย

เราได้แต่ดูอยู่ห่างๆคอยสอนคอยเตือนในเรื่องอื่นๆ เพราะถ้าเรื่องเรียนแล้วเราไม่รู้จะเอาอะไรไปแนะนำเธอ

ถ้าจะโอ่กับเพื่อนผมก็จะบอกว่า..ลูกผมเรียนเก่ง (เว้นวรรคนิดหนึ่ง) เก่งกว่าพ่อกว่าแม่สมัยที่พ่อแม่เป็นนักเรียนน่ะ"

โดยส่วนตัวแล้ว ไม่คิดว่าการเรียนเก่งจะเป็นเรื่องสำคัญที่สุดสำหรับชีวิตของคนๆหนึ่ง แต่เป็นห่วงเรื่องการช่วยเหลือตัวเองให้อยู่ได้ในสังคมของเพื่อนๆและในยุคของเขา การมีมนุษยสัมพันธ์กับผู้คน เติบโตมาแล้วไม่เป็นคนเห็นแก่ตัว หากไม่เป็นคนดีมากก็ขออย่าให้เป็นคนชั่ว อะไรทำนองนี้

สำหรับเรื่องเรียนนั้นขอให้เวลาสอบเลื่อนชั้นสอบผ่านก็พอแล้ว คือผ่านทุกๆระดับที่เรียนน่ะครับ ถ้าไม่ผ่านก็เรียนให้ผ่านให้จบไปตามครรลอง

นี่คือความคิดเห็นจากจากพ่อที่มีลูกสาวกำลังเป็นวัยรุ่นคนหนึ่ง

(โปรดอ่านด้วยวิจารณญาณ)

พี่วิคกี้

แม่น้องนิกก็ตัดสินใจไม่ถูกเหมือนกันล่ะค่ะ
วิคกี้ แต่ไม่คิดอะไรมากหรอก
อากาศร้อนๆคิดมากปวดหัวปล่าวๆ

++++++++
คุณพ่อพเยีย

โดนใจค่ะคุณโดม ที่บอกว่า..ลูกเก่งกว่า
พ่อแม่ตอนที่เรายังอยู่ในวัยนั้น
แมวว่า..คนเป็นพ่อก็จะคิดอย่างคุณโดม
จอห์นเขาก็คิดอย่างนั้น หลายครั้งเขามักจะ
พูดว่า ลูกต้องเรียนรู้ที่จะปรับตัวและเรียนรู้
จักคนในสังคมให้มากขึ้น จะได้มีภูมิคุ้มกัน
ให้ตัวเองได้

แต่คนเป็นแม่ก็อย่างว่าล่ะค่ะ
นึกห่วงไปซะหมดทุกเรื่องเลย
ก็พยายามผ่อนสั้นผ่อนยาวให้มากที่สุด
เท่าที่จะทำได้ แต่นิกเขาก็ไม่รั้นนะคะคุณโดม
รักแม่..และดื้อบ้างก็ตามประสาเด็ก

ตัดสนใจยากจริงๆ แฮะ โอกาสมาถึงแล้วเราก็ไม่อยากจะทิ้ง แต่ก็ไม่มั่นใจว่าเมื่อรับโอกาสนั้นแล้วเราจะพลาดอะไรไปไหม

น้องนิกมีสำนึกรับผิดชอบที่ดีอยู่แล้ว แต่อย่างหนึ่งที่สำคัญ คือน้องนิกคิดอย่างไรกับจุดเปลี่ยนนี้

คุยกันหรือยังน่ะคะ

น้องนิกเก่งจังเลยค่ะ อย่างนี้คงต้องให้น้องนิกเป็นคนเลือกเองว่าจะไปหรือไม่ไป แม่ปุ๊ว่าอย่างไหนก็ดีเหมือนกันค่ะ ดีคนละแบบ สำคัญที่สุดอยู่ที่ตัวเด็กมากกว่าค่ะ

พ่อเซธจะว่าแม่ปุ๊ได้ไงล่ะคะที่ลูกเจ็บก็ตอนนั้นพ่อเซธเป็นคนดูเคนเนธอยู่น่ะค่ะ

พี่นิกเก่งจริงๆ
แต่ก็เพราะได้พี่แมวคอยเอาใจใส่ด้วยทำให้พี่นิกเป็นเด็กมีคุณภาพคะ

ไม่ได้มานานเลย
คิดถึงนะคะพี่แมว
ช่วงนี้ขวัญปวดตาปวดหัวมากๆกับการหัดทำและทำเว็บไซค์คะ
จากทำไม่เป็นเลยก็อาจหาญรับงานมาทำแล้วด้วย
ยังไงก็ต้องทำให้สำเร็จคะ
เพราะเค้า(คนจ้าง)ส่งเงินมาให้แล้ว555

นอกจากเรื่องทำเว็บก็แอบปวดหัวกับพวกแม่ๆที่รร.น้องอินคะ
ขอบ่นที่นี่ได้มั้ยคะไม่รู้จะบ่นกับใคร

ที่รร.น้องอินค่าเทอมค่อนข้างแพงเล็กน้อย
และโดยมากจะเป็นครอบครัวที่เค้ามีอันจะกินคะที่ให้ลูกมาเรียนที่นี่
แต่ที่ขวัญให้ลูกเรียนที่นี่ก็เพราะว่าชอบหลักสูตรและคิดไว้แล้วกับสามีว่าเราส่งลูกได้คะไม่เดือดร้อนอะไร

และโดยปกติสามีขวัญเป็นคนประหยัดด้วย
เค้าไม่ขับรถยนต์ไปทำงานเพราะบอกว่าเปลืองและเสียเวลาเค้าก็เอามอเตอร์ไซค์ไป
พอลูกเข้าเรียนเราก็ไปส่งลูกด้วยมอไซค์คะโดยขวัญไปส่งด้วย และพอรับกลับขวัญจะพากลับด้วยtaxi

ปรากฏว่าแอบมีแม่ๆบางกลุ่มบางคนไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรแต่เค้าคงหาว่าครอบครัวขวัญโลโซมั้งคะเค้าก็เม้าส์ๆกัน
ขวัญก็เฉยๆไม่สนใจเพราะสิ่งที่เราทำเป็นสิ่งที่เราทำแล้วสบายใจที่จะทำและเราไม่คิดจะเปลี่ยนการใช้ชีวิตของเราเพื่อจะสร้างภาพอยู่แล้ว

ก็ใช้ชีวิตปกติจนมีบางคนถึงขนาดไปสืบว่าสามีขวัญทำงานอะไรและเมื่อรู้ว่าทำงานอะไร ที่ไหน รายได้เท่าไหร่เค้าก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยคะ แบบว่าน่ากลัวมากๆคะ
คือใช่ว่าสามีขวัญจะทำงานใหญ่โตเพียงแต่คำว่าโปรดิวเซอร์สำหรับคนบางกลุ่มคงคิดว่ามันเท่มั้งคะ
ที่แน่ๆตอนนี้แม่ๆพวกนั้นทำดีกับขวัญจนน่ากลัวคะ
ขวัญไม่คิดเลยว่าสังคมรร.ที่มีแต่เด็กใสๆ
จะมาเจอผู้ใหญ่แย่ๆแบบนี้ด้วย
เบื่อมากๆไม่อยากเจอหน้ากากก็เจอ
เดี๋ยวนี้ไปรับลูกก็รีบกลับคะ
กลัว.....................แม่ๆเค้ามาฝากให้ลูกเข้ากล้องคะ

บ่นยาวเลยไปก่อนนะคะ
คิดถึงคะ

แม่ขวัญ

พี่ไปตอบที่บล๊อกนะ

แม่ปุ๊

ได้ทีสยบพ่อเซธเลยนะนั่น
ดูแลลูกยังไงให้เจ็บตัวใช่ป่ะ
แต่ถ้าเป็นเราดูแลเถอะน่ะ พี่แกบ่นได้ทั้งวัน

+++++++
อาร์ต

คุยกับนิก นิกว่า..นิกไม่อยากเปลี่ยน
พี่ก็รู้สึกอย่างนั้นนะ ถ้าย้ายก็เรียนโรงเรียน
ใหม่แค่2 ปี แล้วก็ต้องย้ายอีก โรงเรียนประถม
ที่โน่นมีถึงแค่ชั้นปอ 5

เกรด 6-8 ทางโน้นเรียก Middle school
ก็จะต้องย้ายที่เรียนอีก พี่คิดว่าจุดเปลี่ยน
คือมิดเดิล สคูลนี่แหละที่จะเรียนต่างไปจาก
ประถม ย้ายตอนนั้นก็ครั้งเดียวเรียนสามปี
พอจบก็ย้ายไปอีกโรงเรียน เฮ้อ..เยอะนะ
อาร์ต โรงเรียนที่โน่นมันแบ่งอย่างนี้แหละ

แม่น้องนิก...
ที่ไปบอกไว้บล๊อกพี่โดมว่า
จะให้พี่ช่วยส่งบทสัมภาษณ์พี่โดมในอิมเมจให้อ่านน่ะนะ
เล่มไหน ออกเมื่อไรบอกด้วยนะจ๊ะ
พี่ไม่ได้ติดตามเรื่องนิตยสาร
แล้วจะจัดส่งไปให้ตามคำขอจ้ะ

ขวัญขอบคุณมากพี่แมว
ขวัญก็คิดแบบพี่แมวแหละ
แต่ว่าบางทีก็รำคาญมากๆคะ
ปกติขวัญเป็นคนไม่ค่อยยุ่งกับใครเลยไม่เข้าใจที่โดยคนอื่นมายุ่งเรื่องของเราคะ

แวะมาทักทายแล้วก็ Happy Birthday นิกล่วงหน้าครับ

ไม่ออกความเห็นในเรื่องเรียนของนิกนะครับเพราะคิดว่าแม่น้องนิกคงมีคำตอบที่เหมือนผมอยู่แล้ว ก็เหลือแต่นิกเท่านั้นเองว่าเขาจะเอายังไง แต่ถ้าเป็นผม ผมไม่ย้ายนะต่อให้รู้ว่าดีกว่า บางทีความผูกผันกับเพื่อนๆ อาจารย์มีเยอะมาก แล้วเราไม่รู้ว่าถ้าเราก้าวไปสู่ที่ใหม่ เราจะปรับตัวได้ดีเท่าที่เดิมรึเปล่า

ฝากการ์ดให้นิกด้วยครับ ไม่ได้แต่งอะไรมากเลยเพราะช่วงนี้งานเร่ง+เยอะมาก ทำแทบไม่ทันเลย ) (ตอนนี้ต้องการคนช่วยแปลงานภาษาอังกฤษมากเลย ตั้ง 5 หน้าแน่ะครับ )



ของขวัญวันเกิดนิกปีนี้ แนะนำดาบแสงเจไดครับ (แบบของเล่นที่มันมีแสงเสียงน่ะครับ แนะนำเลยรับรองโดนใจนิกแน่ๆ หวังว่าราคาคงไม่แพงเกินไปนะ)

พี่ตะเบบูญ่า

น้องเขาบอกว่า ได้ลงเดือนหน้าค่ะ
คือ กรกฏาคม แมวก็ไม่รู้ว่าอิมเมจน่ะ
ออกเดือนละกี่ครั้งค่ะพี่ สงสัยพี่ต้อง
เปิดดูตามแผงว่าออกเดือนละกี่ครั้ง
เป็นบทสัมภาษณ์การเล่นบล๊อกน่ะค่ะ

รบกวนพี่ก๊อปส่งมาให้อ่านเท่านั้นค่ะพี่
เดี๋ยวแมวมาขยายอ่านเอาเอง

++++++++++++

สวัสดีค่ะเอ็ม

ขอบคุณมากค่ะที่ส่งรูปนี้มาให้
เจ้านิกยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ บอกว่า cool!
ชอบมากเลยล่ะ แต่พี่ไม่ได้ซื้อดาบให้นิก
หรอกนะ นิกเขาเลือกของแพงกว่านั้น
เป็นเกมส์บอยรุ่นใหม่น่ะค่ะ พี่เลยให้ตัง
แล้วเก็บๆสะสมให้ครบเองถึงซื้อ

โดยปกตินิกชอบอ่านหนังสือ และซื้อ
เลโก้มากกว่าอื่นใด

เป็นกำลังใจให้นะเธอ ถ้างานเยอะก็อดทน
ไป แต่พี่ช่วยแปลไม่ได้หรอก ขอโทษที
อยากทำให้นะ แต่สติ สมาธิไม่มีหรอกค่ะ
ยังต้องเตือนตัวเองในเรื่องที่จัดการแต่ละวัน
ให้ลุล่วงได้ซะก่อนนะเอ็ม ไปละ.. ต้องไปซื้อ
ของเตรียมฉลองวันเกิดให้นิก

ขอบคุณอีกครั้งค่ะ

ดีใจมากครับที่นิกชอบ ^-^

เลือกเกมส์บอยยังดีครับ เด็กที่ผมไปสอนนี่มีเครื่องเล่นเกมส์มือถือแบบนี้แทบจะทุกแบบตั้งแต่เกมส์บอย Advance , Nintendo DS แล้วก็ PSP เครื่องละหมื่นกว่า (แต่มันเจ๋งเกือบๆ สมราคาแหละครับ) แต่เล่นแบบกองๆ ไว้ตามซอกนู่นตู้นี้ พอเวลาคนอื่นหยิบเล่นก็จะเข้ามาแย่งเล่นทั้งๆ ที่ตอนที่คนอื่นไม่เล่นก็ไม่หยิบ (นิสัยเสียจริงๆ)

เรื่องงานแปล เนื้อหาที่มีประมาณ 5 หน้าแต่อ่านจริงๆ ผมอ่านไม่ถึงครับเพราะหาเนื้อหาภาษาไทยได้บางส่วน แต่เนื้อหาที่เป็นหัวใจของเรื่องจริงๆ เจ้าของเรื่องเขาเขียนขึ้นมาใหม่ อันนี้แหละครับที่ต้องมานั่งแปลและทำความเข้าใจเอง เผลอๆ ยังต้องบัญญัติศัพท์เองอีกต่างหาก ก็กะว่าวันนี้จะตะลุยอ่านๆ ทำความเข้าใจให้มันจบๆ ไปครับ คืนพรุ่งนี้จะได้นั่งพิมพ์ลงเครื่องคอมเตรียมการพรีเซนต์ซะที

คืนนี้ผมแย่ครับ ท้องเสีย นอนไม่ได้เลยลุกมานั่งทำงานมั่ง เขียนบล๊อกมั่ง ปวดท้องก็ลงไปเข้าห้องน้ำแล้วกลับมานั่งทำงานต่อ แต่ก็ดีครับเพราะมันปวดท้องนี่แหละเลยไม่ง่วง ทำให้ทำงานได้เรื่อยๆ (พอดีก่อนจะปวดท้องนอนไปซักชั่วโมงกว่าๆ ด้วย)

ฝากอวยพรนิกด้วยครับขอให้แข็งแรง เรียนเก่งๆ เป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ เป็นคนดีของสังคมนะครับ

นิกชอบเลโก้เหมือนผมตอนเด็กเลย สมัยเด็กผมมีชุดเลโก้ดูโปลอยู่ 1 ชุด เป็นของเล่นที่เล่นได้ทนที่สุด เล่นมาเกือบ 10 ปี ไม่มีหายเลยซักชิ้น (จะหายได้ไงล่ะครับก็ชิ้นมันใหญ่ขนาดนั้น แถมเล่นเสร็จก็ต้องเก็บใส่กล่องตลอด) พอโตหน่อยก็มีที่เป็นเครื่องบินอยู่ 3 อันได้ ไม่เคยมีชุดใหญ่ๆ กับเขาเพราะเกรงใจพ่อและรู้ว่าพ่อคงไม่ซื้อให้แน่ๆ แต่ยังโชคดีที่น้องชายผมพ่อแม่มันใจดีซื้อชุดปราสาทมาให้แล้วพวกนั้นมันเด็กเลยต่อไม่เป็น ผมเลยได้อานิสงค์ไปมีเลโก้ชุดปราสาทเล่นโดยที่ไม่ต้องขอพ่อ แถมเวลาต่อไม่ต้องกลัวว่าใครจะมาแย่งเล่นเพราะในบรรดาพี่ๆ น้องๆ ผมเป็นคนเดียวที่ต่อเลโก้เป็น (แต่ต่อปราสาทนี่เครียดมาก เพราะแบบของเลโก้สมัยก่อนไม่ได้ทำออกมาดูง่ายๆ แบบสมัยนี้ คนต่อจะต้องสังเกตเอาเองว่าชิ้นต่อไปที่เราต้องต่อนั้นคือชิ้นไหนและอยู่ตรงไหน กว่าจะต่อเสร็จก็ใช้เวลาทั้งวันได้ นี่ขนาดปราสาทแบบป้อมค่ายธรรมดานะครับไม่ใช่ปราสาทพระราชวัง ถ้าพระราชวังนี่สงสัยคงต้องนั่งต่อข้ามวันแหงๆ) พอโตมาผมก็เฉยๆ กับเลโก้แล้ว ไม่รู้สึกอยากได้อะไร แต่ถ้ามีลูกก็จะซื้อให้เล่นแน่นอน (จะแอบเล่นกะลูกด้วย)

พี่ว่าจะให้พ่อเค้าพริ้นท์รูปให้นิกเอาไปอวดเพื่อนที่โรงเรียนน่ะ ทั้งแก๊งค์เค้าเลยชอบ
สตาร์วอร์

นิกอยากได้นินเทนโด้ DS ซึ่งพี่ไม่ค่อย
รู้จักหรอกของพวกนี้น่ะ เลโก้ก็ต่อไม่เป็น
มันยากในความรู้สึกของพี่ ไม่เคยต่อได้ซะที
มีสองพ่อลูกเขาที่ต่อกันได้อย่างสนุกสนาน
สามีพี่เขาก็เหมือนเอ็ม ที่เล่นเลโก้มาแต่เด็ก
ของเล่นของลูกทุกชิ้นไม่เคยหนีเลโก้
ไม่ใช่ซื้อพร่ำเพรื่อหรอกนะเอ็ม กว่าจะได้
นิกต้องทำงานหาเงินซื้อเอง หรือวันเกิด
วันคริสมาสต์ ถึงจะได้

พี่สอนนิกไม่ได้คาดหวังอะไรจากใคร
อยากได้ต้องเก็บเงินซื้อเอง แม่พ่อให้
ก็แค่เงินจำนวนหนึ่งเท่านั้น เขาก็ต้อง
รู้จักอดทน แม้เราอยากจะให้ลูกแค่ไหน
แต่ก็อยากให้ลูกภาคภูมิใจในตัวเอง
ว่าเงินนั้นเป็นของหายาก ดีกว่าได้ทุกอย่าง
อย่างไม่รู้คุณค่า

แต่สิ่งที่พี่ไม่เคยเกี่ยงที่จะซื้อให้เลย
คือหนังสืออ่านนอกเวลา

หายท้องเสียเร็วๆล่ะ

แวะมาทักทายพี่แมวค๊า