.. ดีใจด้วยที่คุณมีความสุข ตื้นตันกับลูกค่ะ

ทิ้งท้ายซะซึ้งเลยแม่น้องนิก ถ้าแม่น้องนิกทำอาหารไปครั้งหน้า เค้าต้องชอบกันแน่ๆ เลย คนแมกซิกันชอบอาหารค่ะ เพราะชอบรสจัดเหมือนกัน

ฝนก็ได้แต่รอวันที่น้องกรานต์จะอ่านออก เขียนได้ ค่ะ ฝนจะได้อ่านว่าลูกจะเขียนอะไรจากใจถึง พ่อกับแม่ได้อ่านบ้างน่ะค่ะ


คงสนุกสนานกับวันขอบคุณพระเจ้านะคะ ทานไก่งวงเผื่อฝนกับน้องกรานต์ด้วยนะคะ

น่าสนุกเนอะ

ดูหนังมาเหมือนฝรั่งให้ความสำคัญมากๆ กับการไปร่วมกิจกรรมกับลูกที่โรงเรียน
นี่ถ้าอาร์ตไปฟังลูกกล่าวขอบคุณอย่างนี้ต่อหน้าเพื่อนๆ และครู เห็นทีต้องน้ำตาคลอเหมือนกัน

..แต่เรื่องทำกับข้าวไปแชร์กันหม่ำนี่ ...

น่ารักจังเลยค่ะพี่แมว อารมณ์เดียวกับงานวันแม่ที่เมืองไทยนะคะ

อือม์นะ... เคยคิดแต่ว่า วันนี้ คือ วันไปกินไก่งวงบ้านแกรนด์มา..55 แบบคิดได้แค่เนียะ....แหม๋ม พอมาอ่านบล็อกนี้แล้ว ถึงได้เริ่มสะกิด...แหะ แหะ...ขอบคุณนะคะ สะกิดถูกจังหวะ

คุณสร้อย

แม่น้องนิกไม่ได้ไปเยี่ยมบล๊อกใครเลยค่ะ ว่างก็ถักตุ๊กตา ถักไว้เป็น
ของขวัญคริสมาสต์ด้วย ถักเป็นเซ็ตเลย

มันเป็นอย่างนั้นจริงๆนะคุณสร้อย
ไม่ได้เขียนให้ซึ้งหรอก ก็มันเป็น
ความรู้สึกของลูกแต่ละคนที่กลั่น
ออกมา บางคนเขียนได้ดีมากเช่น

ขอบคุณพระเจ้าที่นำพ่อและแม่ที่ดี
มาให้หนู..

แม่น้องนิกงี้..ซึ้งแทน..คิดว่า..
ทำไมลูกเราไม่เขียนงี้วะ..

คุณฝน

ปีนี้ไม่กินไก่งวงค่ะ ตัวมันใหญ่ซะจนกินไม่หมด เหลือเราก็ไม่กินต่อ
ปีนี้ไปซื้อหมูก้อนใหญ่มาหมักเกลือ
เม็ดผักชี พริกไทย ค้างคืนไว้
พรุ่งนี้อบกินได้เลยจ่ะ จะกินเผื่อคุณฝนนะจ๊ะ..อิๆ

น้องอาร์ต

ตอนเช้าพี่ไม่ได้อาบน้ำด้วยซ้ำ
ตอนที่ไป ไม่คิดว่าจะไปดูลูกเพราะ
ไม่ได้นำอาหารไป มันเป็นประเพณี
ที่ต้องนำไปร่วมกินกันในวันนี้

นิกบอกพี่ว่า แม่จะไปก็ไม่เห็นเป็นไร ไปดูนิก บางคนเขาก็ไม่ได้
นำอาหารไปก็มี..ลูกพูดอย่างนี้ก็เลยฮึดไปดูลูก เพราะเขาเลือกห้องลูกเราน่ะจ่ะ

พอไปก็เหมือนเป็นเอเลี่ยนในนั้น
เพราะ..พ่อแม่ทั้งหมดเป็นแม๊กซิกัน
มีพี่เป็นเอเชีย..เขาเลยใช้ภาษา
เสปนพูด เราก็โง่ฟังไป ดีที่เจ้าหน้าที่ของโรงเรียน เขาสังเกตุหน้าพี่ เลยถามว่า ต้องการภาษาอังกฤษมั๊ยคะ พี่เลยเยสใหญ่

จริงๆแล้วพี่อยากไปร่วมทุกงานแหละ แต่เวลาไป เราต้องโดนแยก
เพื่อฟังภาษาอังกฤษทุกที แล้วจะพูดกับใครก็ลำบาก เพราะคนเหล่านั้นพูดอังกฤษไม่ค่อยได้ พี่รู้ว่าเขา
ก็อยากพูดสื่อสารกับเราอยู่หรอก
แต่ก็มีอุปสรรค

คุณแม่ลิเดีย เธอนั่งข้างๆพี่ พอนิก
พูดจบ เธอเป็นหน้าม้า ตะโกนสุด
เสียง บราโว..อนิก เรางี้อ๊ายๆ
คิดว่า ลูกฉันนะเว๊ย ใช่ลูกเธอ พอถึงตาลูกเธอ..เธอยิ่งตะโกนเชียร์
สุดฤทธิ์สิ

สวัสดีจ่ะแม่ปุ๊

เหมือนวันแม่จริงๆด้วยแหละ
ทีแรกพี่คิดว่า โพเอ่มอะไรของนิกมันวะ ที่อยากให้แม่ไปดู

เราก็คิดว่าลูกต้องอายแน่ๆ
เพราะพูดออกไมโครโฟนทีละคน
พี่ก็สอนลูกว่า..ห้องนิกน่ะโชคดี
ที่ครูเลือกให้เป็นตัวแทนนะ
คิดสิว่า..เรามีโอกาส นิกก็น่าจะทำ
ให้ดีที่สุด เราทำความดี เราก็ต้อง
มั่นใจสิ..

ลูกกล้ากว่าที่แม่คิดอีกค่ะ
เขามองหาแม่ใหญ่เลยตอนเดิน
เข้าไปห้องประชุม พอเห็นแม่
เธอยิ้มหน้าบานซ้า..คิดถึงเคนเนธ
ตอนโตนะแม่ปุ๊..อยากรู้ว่าจะออก
มาแนวไหน..

คุณแม่หนูมรรค

งั้นแสดงว่า ปีนี้ คุณแม่หนูมรรค
จะแสดงฝีมือ ไปอวดคุณย่าบ้างเหรอคะ

พูดถึงตอนเช้าแล้วแม่น้องนิกก็
อายนะ ไปกินฟรีอาหารของเขา
แล้วยังมีคนบริจาคตะกร้าของขวัญ
ที่อุดมไปด้วยไก่งวง ของกินที่จะ
ใช้ทำอาหารวันแต๊งส์กี๊ฟวิ่งด้วย

แต่สำหรับแม่น้องนิก ไม่ค่อยจะมี
โชคในการจับรางวัลเท่าไหร่
แห้วกินทุกที..เลยไม่หวังอะไร

น้องนิกน่ารักนะคะ เป็นลูกที่ดีมากเลยคะ คุณแม่คงปลื้มมากเลยซิคะ มีความสุขมากๆนะคะ

รู้สึกดีๆ ครับ
ขอบคุณสำหรับความงดงามของเด็กๆ

สวัสดีค่ะแม่น้องนิก
สบายดีมั้ยคะ
ปลื้มใจแทนพ่อแม่จังเลยค่ะ เด็กๆน่ารักค่ะ

สวัสดีจ้ะ

แม่น่ะนะ ลูกพูดอะไรก็น้ำตาร่วง เป็นเหมือนกันหมดแหละ
มาดูงานวันแม่ที่บ้านเราสิ ลูกๆคลานเอาดอกมะลิไปกราบแม่
อู๊ย..ท่านแม่ทั้งหลายก็ปาดน้ำตาไปสิ คงไม่มีใครอยากร้องไห้หรอก
แต่เชื่อว่ามันท้นออกมาจากใจเอง ห้ามไม่ได้

พี่ยังไม่เคยเจอนะ ประเภทลูกทำซึ้งน่ะ
มีแต่ที่ครูแปะไว้หน้าห้องลูกตามคำบอกของเด็กๆ จินนี่บอกว่า แม่หนูเป็นนางฟ้า

จะมีก็แต่เวลาที่เหนื่อยจนฟิวส์ขาด แล้วลูกทำผิด
พอสั่งสอนไป ลูกบอกว่า แม่ขา..หนูขอโทษ หนูจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว
ร้องไห้น่าสงสารเชียว เราก็พลอยร้องไห้ไปด้วย

บางทีก็โมโหจนฟิวส์ขาดเหมือนพี่ค่ะ แต่ก็จะบอกนิกซึ่งรู้เรื่องมากกว่าอลีนาว่า ถ้าแม่จะโมโหบ้างก็อย่า
ถือสาแม่ ถึงอย่างไรแม่ก็รักนิกและน้องเสมอ

บางครั้งโมโหใส่ลูกจนกลัวเขา
เกลียดเราอ่ะค่ะพี่

นิกเขาทำซึ้งบ่อยครั้งค่ะ ไม่ว่าจะเป็นคำพูด หรือการเขียน ส่วนมาก
เขาก็เขียนถึงแม่ อีกอย่างทางโรงเรียนมักจะเปิดให้เขียนเรื่อง
ที่อยากเขียนในวันแม่ วันพ่อ
ซึ่งลูกจะเขียนในสิ่งที่ตัวเองประทับใจ แล้วนำมามอบให้แม่กับพ่อที่บ้าน

ซึ้งด้วยคนพี่แมว
ลูกเราเขียนถึงเราแบบนี้เป็นขวัญคงน้ำตาไหลแน่เลยล่ะ
ไม่ได้เข้าบล็อกหลายวัน
ไม่ได้มาเยี่ยมพี่แมวเลย
คิดถึงคะ

หยุด 4 วัน ไปไหนกันบ้างจ้ะแม่น้องนิก บ้านนี้ไม่ได้ไปไหนเลย ขนาดไก่งวงยังซื้อแค่อกไก่งวง แล้วก็ซื้ออาหารที่ปรุงแล้วล้วนๆ เลย คนทำขี้เกียจน่ะค่ะ ปีนี้กินได้ไม่เยอะด้วย ขนาดอกไก่ยังกินกัน 2 วันเลยอ่ะ ปีนี้ไม่กล้าเชิญใครแล้ว กลัวเค้ามาพูดจาเหน็บๆ ให้ช้ำใจอีก ปรกติไม่ถือสา แต่ตอนเนี้ยชักจะโดนหลอกด่าบ่อยๆ ด้วย ตัดปัญหาดีกว่า ที่แม่น้องนิกว่ามาถูกทุกข้อเลยค่ะ คิดได้อย่างนั้นแล้วรู้สึกโล่งมากๆ เลย

น้องนิกเก่งจังค่ะที่กล้าแสดงออก นึกภาพตามแล้วปลื้มแทนพี่แมวค่ะ แม่ปุ๊อยากให้น้องเคนเนธโตขึ้นมาเป็นเด็กที่กล้าแสดงออกแบบน้องนิกไม่ขี้อายเหมือนแม่ปุ๊ค่ะ เท่าที่ดูก็พอจะมีหวังอยู่ค่ะเพราะน้องเคนเนธทะลึ่งไม่เบาเลย ฮ่าฮ่าฮ่า

เด็ก ๆ ที่นู่นเรียนหนักเหมือนกันนะคะ นึกว่าจะเป็นแต่เด็กไทยที่คุณครูขยันให้การบ้าน

เราเกรงใจเขาซะจนเราไม่มีความสุขใช่มั๊ยคุณสร้อย

อย่างพี่ เกรงใจพ่อเจ้านิก
กับเรื่องพี่ชายเขา จนเราไม่มีความสุข ถ้าไม่นึกถึงพ่อเจ้านิกน่ะเหรอ
แหลกไปแล้วล่ะค่ะ ไม่ใช่พี่จะไปทำ
อะไรเขาได้หรอก แต่พี่จะพูดตรงๆ
ให้เขาออกไปจากบ้านหรือจากชีวิตพี่เลย

แม่ปุ๊คะ

จริงๆแล้วห้องอื่นจะไม่เรียนหนัก
อย่างห้องนิกค่ะ แม้การเรียนจะคล้ายๆกัน แต่ห้องนิกเป็นห้องพิเศษสำหรับเด็กไอคิวดี เขาก็จะ
เรียนปอสาม ควบปอสี่ หนักกว่า
ห้องปกตินิดนึง เพื่อที่จะไปสอบ
เลื่อนชั้นขึ้นเกรด 5 ไงคะ

เลยเรียนหนักกว่าเพื่อน คิดหนัก
กว่าเพื่อน แต่พอสอบก็สอบเหมือน
ห้องปกติทั่วไป แต่แม่น่ะจะไม่ค่อย
รอดแล้วล่ะจ่ะ เหนื่อยกว่าเดิมอีก
มีหลายอย่างที่ต้องทำ

เรื่องเขียนอะไรถึงพ่อแม่
วีดวาดว่านานๆเด็กจะได้บอกถึงความรู้สึกลึกทั้งหมดของหัวใจ
นะคะ
ซึ้งมากค่ะ
ไม่ได้มาหลายวัน สบายดีไหมคะ