เก่งจัง อ่านแล้วได้อีกมุมมองหนึ่งเลยค่ะ

มีความสุขกับสิ่งที่ทำ ก็ทำไปเถอะ.....เราเป็นกำลังใจให้บรรลุเป้าหมาย ภาวนาให้เจอปัญหาน้อยที่สุด แก้ปัญหาให้ผ่านไปได้ด้วยดี

ยังไม่มีขาประจำแวะเข้ามา

ไม่เป็นไรเนอะคุณแม่น้องนิก ว่าที่่่่เจ้าสาวของเราคงกะลังวุ่น และนับถอยหลังด้วยใจระทึก

เดือนนี้ท่าทางจะเีงียบแฮะ คุณแ่่ม่น้องนิก

บล็อกเหงาทันตาเห็น

คงต้องรอท่านนกขมิ้นกลับจากฮันนีมูน คงมีเรื่องเล่ามากมาย

คงมีตั้งแต่่่่วันแต่งงาน วันส่งตัว วันเข้าเวร 5555 สนใจก็ตรงเนี้ย!

มาร้องเพลงกันเถอะ...

ใครลืมใครก่อน

เคย รักกันปานจะกลืน
แล้วใครเล่าคืน คำมั่นคืนสัญญา
ใครลืมใคร ก่อนกันเล่าขวัญตา
พี่ผวา ยามเธอลา ร้างไปไกลพี่
รักเราเคยมั่น
ต้องกลับพลัน สิ้นไมตรี
นี่น่ะหรือ น้ำใจนารี
หนึ่งร้อยจะมี รักจริงกี่คน

ใจ น้องใยจึงรวนเร
รักง่ายถ่ายเท ร้อยเล่ห์ร้อยกล
มีชายควง มากมายหลายคน
ดูช่างสับสน
ใจเวียนวน เหมือนคนบ้าใบ้
เช้าสายบ่ายค่ำ
ใยไม่จำ บ้างว่าใคร
พี่หลงรัก ภักดีเพียงใด
ช่างแล้งน้ำใจ ไม่เคยเมตตา

ใคร หนอใครลืมใคร
แล้วใครไม่จำ คำมั่นคำสัญญา
ใครลืมใคร ก่อนกันเล่าขวัญตา
วันหนึ่งหรอกหนา
กานดา น้องจะร้องไห้
แล้วใครกันเล่า
ที่จะเฝ้า ปลอบเอาใจ
แต่ถ้าน้อง ร้องไห้วันใด
คิดถึงพี่ชาย จะช่วยปลอบขวัญ...

ธารดาวคะ

ท่าทางจะเหงา หรือไม่ก็ปั่นต้นฉบับส่งเขาหมดทุกฉบับแล้ว หรือไม่ก็ภรรยาพาลูกไปเที่ยวต่างจังหวัดหลายวันทิ้งธารดาวซักผ้ารีดผ้าทำกับข้าวอยู่คนเดียว หรือไม่ก็พ่อตาแม่ยายให้ออกไปทำไร่ ทำสวนแล้วโดนแดดเผามากไปหน่อย...เฮ้อ...ถึงกับชวนชาวบ้านร้องเพลง..อิอิ

แต่ก็น่ารักดีนะคะ (รู้สึกจะชมเป็นครั้งที่สองแล้ว)

วันนี้ไปออกธุระคนเดียวเพราะวทจบ.ติดประชุมด่วนต้องเข้ากรม (ยังไม่ได้เข้าเวร ไม่ต้องตกใจ) และตั้งใจไว้แล้วว่าคืนนี้จะเข้ามาคุย และส่งใบลาแม่น้องนิก กับ ธารดาวอยู่แล้ว (คนมีวินัยก็อย่างนี้แหละค่ะ)

แหม! ตั้งหน้าตั้งตารออ่านเรื่องเล่าวันส่งตัว (เลี่ยง ๆ วันเข้าเวร) อย่างเดียวเลยนะยะ ทำยังกับธารดาวไม่เค๊ย ไม่เคย มีกิจกรรมแบบนี้น่ะ
อ๊ะ! หรือว่าที่ผ่านมาใช้วิธี "ขอขมา" ฮึ...เอิ๊ก ๆๆ (รู้ลึก รู้จริง ไม่เชื่ออย่าลบหลู่)

ปกติชอบเพลงแจ๊สไม่ใช่เหรอธารดาว ทำเป็นเอาเพลงลูกทุ่งมานำเสนอ แต่เพลงนี้เพราะนะชอบ ๆ เหมือนกันค่ะ

******
แม่น้องนิกคะ

พี่ไม่อยู่จัดการธารดาวได้ตามสะดวกนะคะ
เดี๋ยวลูกแม่โดมก็กลับมาเป็นกำลังสำคัญฝ่ายหญิงแล้วค่ะ

ผมคนบ้านนอก ย่อมชอบลูกทุ่งอยู่แล้ว คุณนกขมิ้น ถือว่ารับปากแล้วนะเรื่องวันส่งตัว อย่าลืมกลับมาเล่าสู่กันฟังมั่งล่ะ เชื่อเถอะ มีหลายคนเงี่ยหูฟังอยู่
5555
ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ หนทางพิสูจน์ม้า
กาลเวลาพิสูจน์ระฆัง เหอๆๆ คือคบหากันนาน
เป็นสิบปียังงี้ ต้องเรียกว่ารักจริงรักแท้แหละครับ นานเป็นสิบปีกว่าจะได้ลั่นระฆัง

ใครเค้าจะเงี่ยหูฟังเหมือนธารดาวล่ะ..ทำเหมารวมไปได้

ธารดาวเชื่อมั๊ยว่า..ต่อให้มีเจ้าบ่าวอยู่ตรงหน้า ต่อให้ไปฮันนีมูน พี่หมิ้นก็ยังคิดถึงเราอยู่ดีล่ะ (เผื่ออยากเร่งวันเร่งคืนกลับบ้าน)แต่งานนี้กลับบ้านแล้วก็เลี่ยงหน้าที่ไม่ได้อีกต่อไป..อิๆ

หัวเราะๆเนี่ย..พี่หมิ้นกับธารดาวคงไม่รู้ว่า สองวันมาเนี่ย แม่น้องนิกท้องเสียและอาเจียน เป็นกันทั้งบ้านค่ะ แต่แม่และเมียอย่างเราดันตายไม่ได้ ล้มไม่ได้ ก็เลยไม่ได้เข้ามาคุยด้วย อลีนาเป็นอยู่สองวัน อาการดีขึ้นไปเรียนได้แล้ว ส่วนนิกยังไปไม่ไหว แข้งขาสั่นเอาตัวไม่รอด แล้วสุดท้ายก็แม่มัน หมดแรง หิวก็หิวแต่กินอะไรไม่ลงนอกจากน้ำกับกล้วย

วันนี้พอจะมีแรง ว่าจะออกไปซื้อข้าวโพดมาต้มกินให้หายหิว น้ำเกลือแร่ยังเอาไม่อยู่น่ะคิดดู กินเท่าไหร่ก็อาเจียนออกมาหมด นิกถามว่า..แม่..เราเป็นไวรัส สไวน์หรือปล่าว เราก็บอกว่า..ไม่หรอกนิก ถ้าเป็นอันนั้นเราต้องไข้ขึ้นไปละ แต่นี่เราแค่ท้องเสียกับอาเจียน มันก็คงเป็นไวรัสสายพันธุ์หนึ่งที่เข้าไปในกระเพาะเราแหละว่ะ

ครูเค้าเตือนมาตั้งแต่วันศุกร์ให้ระวัง เพราะมีนักเรียนเป็นกันในห้องอลีนา เฮ้อ..ดีเหมือนกัน น้ำหนักลดไปเพียบโดยไม่ต้องออกแรง

เข้ามาคุยตามที่ "ก็เคยสัญญา" กับอัสนี &วสันต์ & ธารดาว...เอาไว้ค่ะ

คนบ้านนอกส่วนใหญ่นิสัยดีนะคะ จริงใจดีค่ะ
ไม่รู้ว่าธารดาวเข้าสารบบนี้หรือไม่...อ๊ะ ๆ ไม่ต้องตอบค่ะ เพราะถามอะไรไม่เคยตอบ ถ้ามาตอบคำถามนี้เดี๋ยวจะแปลก ใครไม่รู้จะคิดว่าเป็นตัวปลอม

ธารดาวของแท้ ต้องไม่ตอบ..เอิ๊ก ๆๆ
(ระวังอกแตก)

จัดแจงล๊อกคอให้คุยเชียวนะ ขึ้นไปอ่านใหม่ยังไม่เห็นมีประโยคไหนที่เผลอรับปากเลยนิ
พิจารณาดูแล้วไม่มีใครเขาอยากฟังหรอกนอกจากท่านนักประพันธ์เอกคนเดียวแหละค่ะ ยอมรับแต่โดยดีแล้วจะให้อภัย!

ขอบคุณธารดาวมากนะคะ ที่เอาใจช่วยและอวยพรให้

แล้วธารดาวล่ะเป็นอย่างนี้หรือเปล่าคะ
"หนทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์ธารดาว สาวหมวยสวยขาว รักไม่เท่าภรรยา"

ขอให้มีความสุขค่ะ

แม่น้องนิกคะ

แซงพี่ได้ยังไงคะ
หายดีแล้วหรือ มิน่าธารดาวเขาพ้อ ๆ ว่าบล็อกเงียบไป

แม่น้องนิกไม่มียาสามัญประจำบ้านไว้ทานบ้างหรือคะ ลำพังน้ำเกลือแร่บางครั้งช่วยได้ไม่มาก แล้วเข้าใจผิดหรือเปล่าเรื่องทานกล้วยน่ะค่ะ เพราะกล้วยจะทำให้ถ่ายเหมือนกันนะคะ อีกอย่างข้าวโพดย่อยยาก ทานเข้าไปลำไส้ทำงานหนักนะคะ

ช่วงท้องเสียต้องระวังด้วยนะคะ เพราะช๊อคได้เหมือนกัน แม่น้องนิกคงไม่เป็นอย่างที่ว่าหรอกค่ะ แกร่งเกินไวรัสจะกินลงซะมากกว่า

แม่น้องนิกพูดถูก พี่หยุดไปคงคิดถึงทุกคน
พี่ไปไกลมาก เขาส่งให้ไปอยู่เกาะกันค่ะ ก่อนเดินทางจะเข้ามาคุยอีกครั้งนะคะ

คุณแม่น้องนิกไม่สบายหรอกหรือ ถึงว่า...ปกติไม่น่าจะเงียบได้ขนาดนี้
อุณหภูมิของโลกเปลี่ยนแปลง เชื้อโรคมากขึ้นและแปลกๆ ทั้งๆที่่วิวัฒนาการทางการแพทย์เจริิญสุดๆ แค่ไข้หวัด ยังแยกได้หลายประเภทหลายสายพันธุ์ ดูๆไปก็น่าขำเหมือนกัน
คงหายดีแล้วใช่มั้ยล่ะครับถึงมาตอบได้ ไวรัสก็ไวรัสเถอะน่า เจอรุ่นไม้กวาดก็กินไม่ลงเหมือนกัน อิอิ
น่ากลัวก็คนที่กำลังจะไปฮันนีมูน ถูกปล่อยทิ้งเกาะเลยเหรอ จริิงๆก็สมควรแหละนะ เล่นตัวอยู่ได้ตั้งเป็นสิบปี คราวนี้ดูสิ จะหนีไปไหนรอด อิอิ
ไปอยู่เกาะในหรือต่างประเทศล่ะครับ อย่าไปแม็กซิโกแล้วกัน ขากลับอาจถูกกักตัวให้อยู่ด้วยกันต่อ เห็นหน้ากันจนเอียนเลยแหละ 555
อะโธ่เอ๋ย คุณนกขมิ้น ไม่จำเป็นต้องรับปากหรอกว่าจะเล่าเรื่องตอนส่งตัวน่ะ ผมรู้ว่าคุณนกขมิ้นจะต้องกลับมาเล่าเอง น่าน...ติ๊งต่างซ้า

ก็รุ่นไม้กวาด มีเหรอจะปล่อยให้บล๊อกทิ้งร้าง ก็เพราะมันร่อแร่น่ะสิ ถึงได้เงียบไป

พี่หมิ้นคะ หนูก็ไม่รู้ล่ะพี่ เมืองนอกจะไปหายาสามัญอะไรเหมือนบ้านเราพี่ แค่น้ำเกลือแร่ของมันก็ ไม่อร่อยเท่าบ้านเรา ส่วนยาที่หนูซื้อไปจากเมืองไทย มันก็ดันหมดอายุ

มันกินอะไรไม่ลงเลยพี่วันแรกๆ กลัวจะอาเจียนออกมาหมด ยิ่งของมันๆ ยิ่งกินไม่ลง หนูก็หาอะไรให้มันหนักท้องไว้ก่อน ก็เลยกินกล้วย ส่วนข้าวโพดหนูก็ไม่รู้ว่ามันย่อยยากหรอกค่ะ รู้แต่ว่า กินอะไรที่มันเป็นแป้งได้ก็กินเข้าไปละกัน

พี่หมิ้นมีคำแนะนำอะไรเรื่องการท้องเสีย พี่ก็แนะนำด้วยนะคะ บ้านหนูเป็นอยู่ไม่กี่โรคหรอกพี่

หนูก็กลัวลูกช๊อคเหมือนกันค่ะพี่ โดยเฉพาะนิก ยิ่งผอมๆอยู่ด้วย เรื่องไปหาหมอน่ะ ยังไงซะมันก็ต้องดูแลขั้นพื้นฐานอย่างเราอยู่ดี และหนูบอกนิกว่า ถ้าไม่ไหวจริงๆ นิกบอกแม่เลยนะ แม่จะพาส่งโรงพยาบาล อันนี้ลูกรู้ตัวดีพี่

นี่ก็..เด็กคนนึงที่ห้องอลีนา น่ากลัวติดไวรัสเหมือนกัน ขาดเรียนไปสี่วันตั้งแต่วันศุกร์ที่แล้วพี่ เค้านั่งข้างอลีนา แสดงว่าอลีนาติดมาจากเด็กคนนี้ เพราะอลีนาเป็นวันอาทิตย์

ส่วนเพื่อนนิกโทรมาหาวันนี้ มันบอก..เพื่อนๆสงสัยว่า นิกจะเป็น swine flu นั่น..ปากเสียอีก เพื่อนนิกมันบอก ไม่มีนิกที่ห้องนะ เพื่อนเหงากันไปเลย หนูตะโกนอก ยูอย่าเวอร์หลาย ยูคนเดียวแหละที่เหงาเพราะไม่มีเพื่อนเล่น

++++++++++
จริงๆนะธารดาว ตั้งแต่อากาศวิปริตเกิดขึ้นในโลก ไวรัสสายพันธุ์ใหม่เกิดขึ้นมากมายอย่างไม่น่าเชื่อ ไอ้ที่ไม่เป็นไรเนี่ย มันไม่ใช่เป็นเพราะแม่น้องนิกเป็นรุ่นไม้กวาดรุ่นบุกเบิกหรอก แต่คงติดเชื้อไวรัสดื้อจากธารดาวมามากกว่านะ..เราว่า

ธารดาวรู้ด้วยเหรอว่า..ไม่ถาม พี่หมิ้นก็ต้องเล่าให้ฟังอยู่ดี เอ๊ะ..เริ่มรู้จักพี่หมิ้นดีขึ้นแล้วนี่นา แต่แม้จะเล่าอย่างไร พี่หมิ้นก็อาจจะข้ามๆบางบทไปนะ..ฮื่อ!

เข้าบล็อกแก๊งไม่ได้ซะ 2 วัน ชีวิตเหมือนขาดอะไรไปนะครับแ่ม่น้องนิก
พี่สาวของเรา พี่ขมิ้น (ขอเปลี่ยนไม่เรียกคุณนกขมิ้นแล้ว ถือเป็นการตีเสมอ อิอิ) คงไปติดเกาะเรียบร้อยแล้ว แฮ่ม...กะตัวจริงเสียงจริงของชีวิต
น่าอิจฉาจริงๆ
แม่น้องนิกเป็นไงบ้าง ตะเพิดไวรัสไปจากชีวิิตได้หรือยัง
มันไม่ไปก็หาไม้กวาดปัดๆออก...ปัดรังควาญ
คุณลูกแ่ม่โดมอยู่แห่งหนใดของโลก คิดถึงเหมือนกันนะเนี่ย

แต่แม่และเมียอย่างเราดันตายไม่ได้

55++


ต้องเรียกแอนโทนี่มาช่วยดูแลซะหน่อยละ ^^

เน่ๆ..แม่อวบ เรียกมันมาให้พี่ถีบเรอะ

แล้วอย่าทำเป็นขำไป ถึงตาตัวเองมีก่อนเหอะ จะเข้าใจคำว่า..ตายไม่ได้!

+++++++++++
ธารดาว..พูดอะไรผิดไปหรือปล่าว จะไปอิจฉาพี่หมิ้นทำไม อย่างนี้..ต้องใช้คำว่า น่าสงสาร ถึงจะถูก

ติดเกาะ เห็นแต่ น้ำ ฟ้า และหน้าเจ้าบ่าว เนทก็ไม่รู้จะไปถึงหรือปล่าว คิดถึงเราก็เข้ามาเยี่ยมหน้าไม่ได้ อาทิตย์เดียว พี่หมิ้นก็เฉาแล้ว เชื่อดิ..อิๆ คนมันเคยคุยกัน แล้วจู่ๆก็ปิดกั้นหรรษาแห่งชีวิตกระทันหันซะงั้น
(เข้าข้างตัวเองเข้าไว้..ธารดาว)

ส่วนคุณน้องลูกแม่โดมน่ะ ป่านนี้คงกลับมาแล้วล่ะ แต่ทว่าคุณน้องคงจะเจ็ทแล๊ก ง่วงเหงาหาวนอนเพราะนอนผิดเวลา คงว่างเข้ามาโม้แบบเราได้หรอก

สุดท้าย..ไวรัสทำอะไรเราไม่ได้ เพราะหญิงมั่นอย่างเรา ฆ่าไม่ตาย ย่ะ

หายไปสองวันเพราะเขาแก้ไขบล๊อก ทำเหงาไปได้ เมียน่ะ มีไว้ทำไมกันพี่ธารดาว คุยเข้าไปสิ..เอ๊ออออ..ต้องให้บอก*__*

แม่อวบ 'แอนโทนี่' กิ๊กเก่าแม่น้องนิกเหรอ
ฮ่า ฮ่า

ตอนนี้้้เราก็เฝ้ารอ เรื่องเล่าหลังการเข้าหอและติดเกาะของพี่สาวเราด้วยใจระทึก

แม่น้องนิก เมียเค้าไม่มีเอาไว้ให้คุย มีไว้ประดับบารมีไปงั้นแหละ

นี่ๆ พ่อธารดาว อย่าได้เอ่ยถึงได้เด็กเป-รตนี่นะ พูดไปแล้วของขึ้น มันโตมากับมือเราก็ว่าได้ แต่แล้ว วันหนึ่งมันเล่นเอาหินขว้างกันทำกระจกหลังรถเราแตก ดอลนึงพ่อมันก็ไม่ใช้ ไม่พอ..มันบังอาจโกหกว่าเห็นเด็กวัยรุ่นใช้บีบี้กันยิงโดนรถเรา

สรุปแล้ว ชาตินี้ เมิงกับกุ อย่าได้เจอกันอีกเลย อย่าได้มาเหยียบพื้นที่บ้านฉันอีก ข้าวมันไม่มียาง สอนมาเท่าไหร่มันก็ดีไม่ได้ ดังนั้นก็..เอี้ยไปตามใจเมิงเลยละกัน

แล้ววันนี้..แม่ไอ้เจ้าแผดข้างบ้าน นานๆจะได้พูดกับเค้าซะที เพราะหล่อนทำงานหนักหาเงินผ่อนบ้าน เพื่อจะให้ลูกมีบ้านอยู่ ไม่ใช่ไปซุกอยู่อพาร์ทเม้นท์ ไอ้เจ้าสองตัวนี้ แม่น้องนิกเคยติวให้ก่อนสอบ แต่..มันไม่รักดี เราก็ไม่รู้จะเปลืองน้ำลายสอนไปทำไมให้สิ้นใจ

วันนี้ แม่มัน..บอกเราว่า ยูไม่รู้เหรอว่าลูกฉันหนีเรียน..อ้าว..เอ๊ะ..ธารดาว ฟังแล้วคล้ายๆมันตำหนิอิฉันหรือปล่าวจ้ะเนี่ย ไอ้เราก็..อ้าวเหรอ..ฉันก็นึกว่า ยูอนุญาตให้ลูกหยุดเรียนได้ซะอีก นี่..โง่ตอบให้ซะเลย

ตกลงว่า ลูกหล่อนหนีเรียนบ่อยมาก และเราก็รู้แหละ แม่มันให้เบอร์เราไว้ว่าถ้ามีอะไรช่วยโทรบอกหน่อย เราก็ไม่อยากจะไปเจือกเรื่องอะไรของมันให้เด็กมันเกลียด แต่วันนี้แม่มันขอร้อง ว่าถ้ารู้ ช่วยโทรบอกที

งานนี้..ได้เสียแน่เมิง เพิ่มศัตรูอีกนิดจะเป็นไรไป..เพื่อชาติ..เนอะธารดาวเนอะ

+++++++++
แล้วไม่ต้องไปเฝ้ารอพี่หมิ้นเค้าหรอก เดี๋ยวเค้าจะเดินสะดุดฝ่าเท้าสามีเอา..นี่ก็

สมมุติพี่เค้ากำลังเดินกอดแขนกันชมดาว เดินสะดุดแล้วจะทำไงล่ะนั่น บอกแล้วจำไม่ได้เหรอ ว่าอย่าไปบ่นถึง คนเค้ากำลังมีความสุข เดี๋ยวพอคิดถึงเรา อยากจะเล่าขานความสุขแทบแย่ กลับมา พี่เค้าก็เล่ายาวเองแหละ ทำอย่างกับไม่รู้จักพี่หมิ้นนะธารดาวนะ

เรื่องสุดท้าย..

อ้อ..เพิ่งจะรู้ ว่าผู้ชาย มีเมียไว้ประดับบารมี

เดี๋ยว.. ไปถามสามีเราดีกว่า ว่ามีเมียไว้ประดับบารมีหรือปล่าว?

คำตอบ..สามีบอก ไม่รู้สิ แต่เมียผม น่ารัก

ฮู้ย..สามีตอบถูกใจ

ให้มันรู้บ้าง ว่ามารยารุ่นไม้กวาดน่ะ รุ่นบุกเบิก

แก้ไข..คำว่า ไอ้เจ้าแฝด ข้างบน

"มีเมียไว้ประดับบารมี"

"มารยารุ่นไม้กวาด"

........

เจ๊จ๋าเจ๊เคลียร์ความหมายให้คนรักครอบครัวอย่างเฮาฟังกำลอ"

........

อิ อิ

แม่น้องนิกเกิดมาเพื่อเป็นศัตรูกะเด็ก...เปรต

เอาทางธรรมเข้าข่มไว้ นะโม สังโฆ โมโห ถีบ

อิอิ

แม่น้องนิกเอ๊ย...

เป็นไงบ้าง คิดถึงเสมอนะ
เด็กๆของพี่เพิ่งเปิดเรียนกันวันนี้
ค่อยสบายหน่อย หลังจากเครียดมาหลายสัปดาห์
ก็รบกับลูกน่ะแหละ
รบกับลูก 2 ตัวของตัวเองก็ประสาทจะกลับอยู่แล้ว
ให้พี่ไปรบกับกับเด็กอื่นๆอีกอย่างแม่น้องนิกคงไม่ไหว
เส้นเลือดในสมองคงระเบิด
แม่น้องนิกนี่เยี่ยมจริงนะ
อดทนได้เป็นเลิศ รักษาตัว รักษาใจนะจ๊ะ

สวัสดีค่ะพี่แมว และคุณธารดาว

กลับมาเข้าเวรแทนพี่นกขมิ้นค่ะ
ขอบคุณนะคะคุณธารดาวที่คิดถึง

พี่แมวดูแลสุขภาพทุกคนในครอบครัวด้วยนะคะ
ด้วยความห่วงใยค่ะ

:))

อิป้อหนาน ถ้าถามว่า..มีเมียไว้ประดับบารมี
หมายความว่าอย่างใด ก่ไปถาม..ธารดาว ปู้น
บ่ต้องมาถามเฮา เพราะเฮา คือเมีย บ่ใจ้ผัว

แล้วไอ่กำว่า..คนฮักครอบครัวอย่างอปน.ก่ไปอู้กับวัยจะร่วงอย่างธารดาวปู้น ป้อหนานกับธารดาว ก่คงรุ่นเดียวกั๋นนั่นละ เอ๊ะ! จะว่าไปคนรุ่นนี้ มีเมียไว้ประดับบารมีแต๊เลยหวะ

กับจาวบ้าน..ทำซ่า ว่าข้าบ่กั๋วเมีย แต่อยู่ในบ้าน เมียชี้นกเป๋นนก ชี้หยังก่พยักหน้าหมดนั่นละ จ๊าด..คนกั๋วเมียมันเป็นอย่างอี้ ยะอย่างกับว่าเฮาฮู้บ่ตัน

(ธารดาว อย่าลืมขยายความ ของคำว่า มีเมียไว้ประดับบารมี ให้คนอย่างครูบ้านนอกชื่อว่า พ่วง ฟังด้วยล่ะ วัยเดียวกันนี่ ทำความเข้าใจกันเองเหอะ)

ส่วนคำว่า..รุ่นไม้กวาด เฮาอธิบายได้ว่า สมัยนั้นวันยังเยาว์ แม่เฮาไล่ตี๋ ตี๋บ่ตัน ก่เอาด้ามไม้กวาดพุ่งนำ ธารดาวก่เลยตั้งสมญานามหื้อเฮาว่า รุ่นไม้กวาด

หรือ..ป้อหนานบ่เกยซักเตื้อก่ะ ด้ามไม้กวาด

ดีแล้ว บ่เกยปะ แต่เฮาปะหมั่นขนาดหวะ

++++++++++++
ธารดาว ไม่เพียงแต่เป็นศัตรูกับเด็กแต่เพียงอย่างเดียว กับผู้ใหญ่เราก็เป็น ถ้าของขึ้นนะ ไม่รู้จะเลี้ยงใจใครไว้ทำพ่อทำแม่ทำไมน่ะ

ความใจดีแบบไทยๆ มันใช้ไม่ได้ผลกับเด็กฝรั่ง ธรรมะ..มีไว้กับตัวเพื่อใช้กับคนดีย่ะ

+++++++++++++
พี่ตะเบบูญ่าคะ

วันนี้ ก็ทั้งเหนื่อยและเมื่อยปากเหลือเกินพี่ เรื่องของเรื่อง เด็กปอสองมันต้องเรียนเรื่องนาฬิกาบอกเวลา จำได้ว่า การเรียนเรื่องเวลาเป็นภาษาอังกฤษเนี่ย แมวเรียนตอนมัธยมโน่นน่ะ แล้วเนี่ยเด็กปอสอง เรียนกันละ และมันก็ยากมากสำหรับเด็กที่จะเรียนรู้ศัพท์บอกเวลา มันพลิกแพลงให้มันยากไปทำพ่อมันทำไมไม่รู้เหมือนกันพี่ อย่างเช่น

อีก 15 นาที เจ็ดโมง เด็กจะต้องเรียนรู้ว่า
a qaurter to 7
a quarter before 7
15 minutes bofore 7
15 minutes to 7

แล้วคำว่า quarter เด็กก็จะต้องเข้าใจว่ามันคือ 15 นาที ซึ่งคือเลข 3 กับ 9 ต่างกันที่ ถ้าเลข 3 คือ a quarter after
ส่วนเลข 9 คือ a quarter beforeหรือ to

แค่วันนี้ พยายามอธิบายให้เด็กสามคนเข้าใจเรื่องแค่นี้ ยังยากเลยพี่ เมื่อยปากไปหมด เด็กมันไม่เข้าใจ จนครูและหนูปวดหัว ว่าจะทำไงกันดีวะ ที่จะทำให้เด็กมันเข้าใจ

เท่านั้นไม่พอนะพี่นะ ไอ้คำว่า
a quarter to 7 เด็กจะต้องเรียนรู้ว่า มันคือ
6:45

น่าสงสารเด็กเลื้อออออออเกินล่ะพี่เอ๊ย
แค่เราบอก..หนูจำแค่ที่ฉันบอก จะจำได้มั๊ย
มันมีคำศัพท์ที่ต้องรู้ อยู่แค่นี้เองในการเรียนเรื่องนาฬิกา

เด็กมันส่งสายตามองตอบหนู ด้วยความว่างปล่าวน่ะพี่ เฮ้อ..อยากเอาหัวพุ่งชนธารดาว

ลูกแม่โดมจ้ะ ดีใจที่กลับถึงเมื่องไทยอย่างปลอดภัย ไง..ไม่เห็นเล่าเลยว่า สนุกมั๊ย เป็นไงมั่งกับทริปนี้

แหม..เสียดายลูกแม่โดมเล่าไม่เก่ง เนี่ยพี่รอพี่หมิ้นให้กลับมา คงได้ฟังเรื่องราวหวานแหววจนมดขึ้นบล๊อกพี่เลยล่ะ

ส่งรูปให้พี่ดูมั่งสิ

ตามนี้ mwirari@yahoo.com

ขอบคุณล่วงหน้าจ้ะ

มีเมียไว้ประดับบารมีเหรอ...อิอิ ผมคิดเล่นๆน่ะ อย่าถือเป็นจริงจัง
คล้ายๆกับการจะมีคอมสักเครื่องหรือรถยนต์สักคัน บางคนนะ โหย ตั้งสเป็คไว้สูงมาก แต่พอได้มาจริงๆ ก็ไม่ได้ใช้อะไรมากมาย คอมก็ใช้แค่เวิร์ดธรรมดา ดีหน่อยก็แช้ท เล่นเน็ต รถยนต์หรือ นานๆถึงจะมีโอกาสออกไปเที่ยวไกลๆซักที จอดอยู่ในบ้านงั้นแหละ
เมียก็ความหมายประมาณนี้...

คิดเล่นๆนะ คิดเล่น ย้ำ เดี๋ยวแม่น้องนิกย้อนเอา เพราะแม่น้องนิกน่ะ เป็นมากกว่าเมีย ทรีอินวัน คุ้มจริงๆ พ่อจอห์นถึงได้เลือกไง ทั้งๆที่ดอกฟ้ามีให้เลือกมากมาย ยังไม่เลือก มาเลือกผ้าขี้ริ้ว ผ้าขี้ริ้วที่ทำให้ชีวิตคนอื่นสะอาดเอี่ยมอ่อง

แม่น้องนิก เรื่องนาฬิกาน่ะ สมัยเรียน ผมไม่รู้เรื่องเหมือนกัน จนจบประถมหกก็ไม่รู้เรื่อง บอกเวลาไม่ได้ ย้อนคิดไปในห้วงขณะนั้น ยังนึกไม่ออกว่า มันยากตรงไหน

ลูกแม่โดมเล่าไม่เก่งหรือยังเหนื่อยอยู่ อยากเห็นรูปหนุ่มๆสวิสมั่งจัง เผื่อค้นพบตัวเอง
อิอิ

น่าเป็นห่วงพี่สาวคนโต กลัวจะหวานจนน้ำตาลขึ้น
เส้นแบ่งระหว่างสวรรค์กับนรกนั้น เฉียดกันแค่เส้นยาแดงผ่าแปด

สวัสดีค่ะพี่แมว คุณธารดาว

สนุกดีค่ะ...ตะลอนทัวร์
สวิสก็มีบรรยากาศแตกต่างจากอเมริกาไปอีกแบบ
พื้นที่ไม่กว้างใหญ่ การคมนาคมโดยรถไฟสะดวกมากค่ะ
แล่นไปถึงทั่วทุกแห่งหนตำบล ไปทุกที่ที่มีราง!!!

อากาศช่วงสัปดาห์แรกก็ประมาณ 4-10 องศาเซลเซียส
สัปดาห์หลังก็ประมาณ 20 องศา กำลังสบายๆค่ะ
บ้านเมืองเค้าสวยงาม อยู่ตามเชิงเขาและริมทะเลสาบ
ชาวสวิสนิสัยน่ารักนะคะพี่แมว มีน้ำใจคล้ายๆคนไทย

สรุปแล้วประทับใจและสนุกดีค่ะ
กลับมาตัวเบาหวิวเลยพี่แมว ก็เงินหมดกระเป๋าน่ะค่ะ
ไว้จะส่งรูปให้ดูนะคะ

:))

มารยารุ่นไม้กวาด 5555++


เดี๋ยวเปิดบล๊อกอีกทีดีกว่า แต่แหม กลัวว่าอิพวกเล้าหมูจะมาสอดแนม รำคาญอะพี่แม่น้องนิก เอาไงดี?

ธารดาว..เข้าใจหาคำมาเปรียบเทียบนักนะ แล้วรู้แมะ พอแม่น้องนิกอ่านแล้วเนี่ย ใจมันพูดออกมาว่า..

ดูมันๆ..ดูมันว่ากู๊! เข่นเขี้ยวเคี้ยวฟันไปด้วยอย่างแค้นสาหัส แบบอยากจะแก้คืนน่ะ แล้วไอ้คำว่า กุ เนี่ยนะ พูดกับตัวแม่น้องนิกเองนะ

พูดกับคนเขียนหนังสือ ไงมันก็แพ้ทางอยู่แล้ว
อ้อ..แล้วคำว่าผ้าขี้ริ้วน่ะ ตกคำว่า ห่อทองนะยะพ่อ อย่าทำเป็นแกล้งลืมสิจ้ะ แหม!

แล้วแม่น้องนิกเนี่ยนะ อิตอนเลือกสามีเนี่ย ไม่ได้หวังสเป๊กสูงอะไรเล๊ย บอกตรงๆ เอาแค่เงินเดือนดี เลี้ยงเราได้ แค่นั้นแหละ แต่พอเอาเข้าจริงๆแล้วอ่ะ อยากตั้งสเป๊กน่าดูเลยนะธารดาว ตอนนี้ อยากได้แบบ..ไม่กรน รายได้ทุกบาทมอบให้เมียหมด เมียสั่งได้ อะไรทำนองนี้ แต่เห็นทีจะยาก

ก็เลยได้แต่บ่นทุกวันว่า รู้งี้ เป็นโสดดีกว่า

ธารดาวไม่ต้องบ่นเรื่องเมียเลยนะยะ ลับหลังเมียก็ต้องไปบ่นกับเพื่อนเหมือนกันแหละว่าเบื่อสามี..จริงป่ะ?

+++++++++++++
ลูกแม่โดมจ้ะ หนูไปเที่ยวมาตั้งเกือบครึ่งเดือนเนี่ย เล่าได้แค่นี้อ่ะ โถ..พี่มองไม่เห็นภาพอะไรซักนิดนึง ไหน..ไม่เห็นเล่าเรื่องอาหารการกินอะไรเลย ความสนุก ความเปิ่น ความอะไรทั้งหลาย ไม่เล่าเหรอ

ไอ้ที่เล่าๆมาเนี่ย พี่เห็นได้จากหนังสือท่องเที่ยวจ้ะ เล่าเรื่องอาหารการกินให้พี่ฟังบ้างสิ
เผื่อจะได้สูตรอะไรที่ได้สัมผัสด้วยลิ้นมาบ้าง

แต่..ฝรั่งอะไรอย่างธารดาวว่าน่ะ อย่าไปฟังเค้าเลย หนุ่มไหน มันก็ไม่ต่างกันหรอกน้อง ขึ้นชื่อว่าผู้ชาย ชาติไหนมันก็เหมือนกันหมด
เผอิญของพี่แมวน่ะ จับมัดได้

จริงมั๊ย..ธารดาว

++++++++++++
แม่อวบจ้ะ

เปิดดิ เปิดเลย อยากคุยอยากอะไรก็ทำไป อย่าไปสนใจเล้าหมูว่ามันจะมาสอดแนมอะไรจ้ะ

ถ้าแม่อวบคิดอย่างนั้น ก็เท่ากับแม่อวบให้ราคามัน ทั้งๆที่มันไม่มีราคาในความรู้สึกของเราหรอก ถ้ามันสอดมาแล้วเจอแต่สิ่งดีๆในชีวิตของแม่อวบ มันก็คงเอาไปอ๊วกแหละพี่ว่า

ยิ่งสอดยิ่งโมโหและหมั่นใส้ ว่าทำไมชีวิตเล้าหมูไม่เป็นแบบนี้บ้าง และเท่าที่เห็นและเป็นอยู่น่ะ ก็ไม่มีใครพัฒนาเกินไปกว่าแม่อวบไม่ใช่เหรอ

แคร์อะไรล่ะ..นี่ก็ ทีมันแคร์อาร์ตซะทีไหน อย่าเอาความใจดี ไปเห็นใจคนชั่วเลยน้อง

ธารดาวเอ๊ย..แม่น้องนิกเพิ่งได้รับรูปจากคุณน้องลูกแม่โดม ได้เห็นหน้าค่าตากันก็คราวนี้

อยากบอกธารดาวว่า ไม่ต้องแปลกใจเลยว่าทำไมน้องเค้าคุยน้อย เพราะเค้า..จากที่เห็น เป็นผู้หญิงเรียบร้อยอ่ะ ดูเหมือนไม่ช่างเจรจาเหมือนแม่น้องนิก อิๆ และไม่ใช่ขาบู๊แบบเรา น้องเค้าก็เลยได้ชอบเวลาเราบู๊กัน ด้วยว่าน้องเค้าไม่มีบุคลิกแนวนี้เลย

ตกลง ทีหลังจะแซวลูกแม่โดม ก็ยั้งๆนิดนึงนะ เกรงใจความสุภาพของลูกแม่โดมเค้าอ่ะ

ป่านนี้ พี่สาวเรา คงมดกัด มดตอมแล้วมั๊งน่ะ คุณสามีคงยิ้มแก้มปริที่ถูกขังเดี่ยว แต่พี่สาวเราคงเร่งวันเร่งคืน อยากกลับมาเล่าให้เราฟังแทบแย่แล้วล่ะธารดาว เดาเอาว่า คงไปประมาณสองอาทิตย์มั๊ง ถ้ามดรุมก็อาจจะอยู่ต่อเท่าวันคืนที่ลา แต่ถ้ามดไม่รุมก็อาจจะกลับก่อน..(นั่น ไปว่าพี่เค้า เข้าข้างตัวเองไว้)

พี่แมวคะ

บางอย่างที่สัมผัสมันก็ไม่สามารถถ่ายทอดเป็นตัวหนังสือได้นะคะ
อย่าว่าแต่ไปมาสองอาทิตย์เลยค่ะ
ไปอเมริกามาสามปีติดต่อกันครั้งละสามอาทิตย์ ก็ไม่รู้จะเล่าอะไร
หนูมันประเภทอมภูมิ เอ๊ย! ไม่ใช่สิ เรียกว่าบรรยายไม่เก่งมากกว่า

อาหารที่นู่นก็ธรรมดาแซนด์วิช แฮมเบอร์เกอร์
ส่วนที่เป็นของเค้าจริงๆก็ประเภทชีส ชีสฟองดูว์ ช็อคโกแล็ต เค้ก
พวกที่ทำจากนมเนยเค้าจะอร่อยค่ะ หนูว่าอร่อยกว่าอเมริกานะคะ
ค่าครองชีพ อาหารการกินก็แพงกว่าค่ะ
แมคโดนัลด์ไม่มีรายการ one dollar ค่ะ
แบบถูกสุดก็ 2.5 CHF ตกราวๆ 80 บาท
เค้กชิ้นละประมาณ 140 บาท ช็อคโกแล็ตก็มีแบบแพงคำเล็กๆ 40 บาท
สปาเก็ตตี้ พิซซ่า ที่ละประมาณ 500 บาทไส้กรอกเค้าก็อร่อยไม่เค็มมาก
ส่วนขนมเค้กต่างๆก็ไม่หวานจัด
สังเกตว่าผู้คนจะไม่มีประเภทอ้วนๆเหมือนที่อเมริกา
อ้วนแบบที่ต้องนั่งรถไฟฟ้าจ่ายของในวอล์มาร์ทน่ะค่ะ

ส่วนเรื่องโรงแรมที่พักนั้น ราคาแพงกว่าอเมริกามากๆๆๆ
ตกคืนละประมาณ 6,000 บาทค่ะ มาตรฐานโรงแรมสุดยอดอยู่แล้ว
อาหารเช้าเพียบเลยพี่แมว ไม่ใช่แค่เบอร์เกอร์โดนัทแข็งๆ ไข่ต้ม นมคอนเฟล็กซ์

ไปเที่ยวครั้งนี้สนุกค่ะ แต่หนูก็ไม่รู้ว่าตัวเองเปิ่นอะไรบ้าง
อ้อ! มีขึ้นรถไฟผิดทิศครั้งเดียวค่ะ เสียเวลารอเที่ยวใหม่อีก 1 ชม.

ขอเล่าแค่นี้ก่อนนะคะพี่แมว

:))

แม่อวบ ขี้เกียจเปิดบล็อกก็มาบ้านนี้แหละ เจ้าบ้านเค้าใจดีมาก บ่นได้ทุกเรื่องตั้งแต่เรื่องลูกยันเข้าเวร อ๊ะ...คงอยากรู้ละซี้ เข้าเวรอะไร ต้องถามเจ้าของบ้านเองนะครับ อิอิ
อย่าไปเร่งรัดให้ลูกแม่โดมเล่าอะไรเลย แม่น้องนิก คงไม่รู้จะเล่าอะไรจริงๆ ให้นึกภาพเจลสำหรับแปะหน้าผากเด็กเวลาเป็นไข้ เจลชนิดนี้มันมีคุณสมบัติดูดความร้อน โดนน้ำดูดน้ำเข้าไปจนเต็ม จากแผ่นเล็กๆจะขยายตัวทำเอาเมืองไทยแตกตื่นว่ามันเป็นวัตถุจากนอกโลก ขอหวยกันเป็นแถวเมื่อหลายปีก่อน...
นั่นแหละ...ลูกแม่โดม
อิอิ
จะไปเหมือนแม่น้องนิกได้ไง ถามนิดเดียว เล่าได้ยาวจัง
พี่นกขมิ้นยิ่งแล้วใหญ่ คอยฟังให้ดีเถอะ เหตุการณ์หลังฮันนีมูน
สองคนหลังเหมือน...ฟองน้ำ จุ่มลงไปดูดน้ำ บิดทีเดียวเท่านั้น พรั่งพรูออกมาโม้ดดดด
555+

แม่อวบเค้าบ่นในบล๊อกไม่เก่งเหมือนธารดาวนี่จ้ะ แหม..เล่าได้เป็นตุเป็นตะ เรื่องเจลดูดความร้อน แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแม่น้องนิกล่ะ เรื่องที่เมืองไทยแตกตื่นว่าเป็นวัตถุนอกโลก

อ๋อ...จะให้เข้าใจว่า..ธารดาว เป็นคนที่แตกตื่น..งั้นเหรอ เข้าใจละ!

แม่น้องนิกไม่ได้เร่งรัดอะไรลูกแม่โดมเค้าเล๊ย ให้ตายสิ..แต่บ้านเมืองเค้าสวย ไปสนุกตั้งสองอาทิตย์ แต่เล่ามาจิ๊ดดดดนึงเงี้ย

อย่างนี้ พี่หมิ้นลบลายหมด ไว้พี่หมิ้นกลับมาเหอะ อิๆ..ถ้าไปแค่สองอาทิตย์ พี่หมิ้นจำได้ไม่ลืม เล่าได้ตลอดชีวิตเลยล่ะ เนอะธารดาวเดาว่า..น้ำตาลเรียกแม่เลยงานนี้ ประทับใจสุดๆเลยพี่สาวเรา

แต่อย่างแม่น้องนิกกับธารดาว คงจะหัวอกเดียวกันน่ะ พอเวลาเนิ่นนานผ่านไป มันมีแต่เรื่องบ่นตัลหลอด

เลิกพูดดีกว่า พูดไปก็เข้าตัวให้ธารดาวขำเล่นปล่าวๆ

เจลดูดความร้อน=ลูกแม่โดม สามารถดูดเอาความงามต่างๆได้มากมาย แต่ไม่อาจระบายออกมาได้
อิอิ
ฟองน้ำ=พี่นกขมิ้น แม่น้องนิก...คุณสมบัิติคล้ายๆกับข้างต้น แต่...ไม่อาจเก็บงำอะไรเอาไว้ตามลำพัง
รอพี่สาวใหญ่กลับมา ต้องล้างตาครับ ล้างตารออ่าน คาดว่าเรื่องจะยาวมากๆ
555

โถ..น้องธารดาวของพี่หมิ้น ป่านนี้แล้ว ตาของธารดาวยังล้างได้อยู่เหรอ นึกว่า ปูนนี้แล้วตามันคงกระด้าง ล้างเท่าไหร่มันก็ไม่ work แล้วน่ะ หัดทำใจและเข้าใจสังขารบ้าง ก็ไม่มีใครเค้าว่าอะไรหรอก

พี่หมิ้นยังไม่ทันกลับ ยังเข้ามาเช็คไม่ขาด ขืนรู้ว่าพี่หมิ้นกลับ คงเตรียมคำคมไว้รอเลยสิท่า

ธารดาวล้างตาไปคนเดียวเหอะ แม่น้องนิกน่ะ เลิกล้างแล้วล่ะ ปูนนี้ละ ถ้ามันจะเป็นกุ้งยิงเป็นต้อ ก็ช่างมัน รับลมมาซะเยอะแล้วนิ

คนเรา ต้องหัดเอาธรรมะเข้าข่มบ้างงงง อย่าไปอิจฉาความสุขอะไรของพี่เค้า ทำอย่างกับไม่เคยผ่านมา อดีตที่ผ่านไปแล้วไม่หวนกลับมาน่ะ ต้องหัดทำใจ ว่ามันจะไม่มีวันนั้นอีกต่อไปแล้ว เว้นซะแต่ว่า หล่อแถมกิ๊กเท่านั้นแหละ ความสุขมันจึงจะบังเกิด

แล้วให้เดา ก็เดาได้เลยว่า รุ่นนี้ กลัวเมียสุดๆ

(ฮู้ยยยยย..เขียนแล้วขำ)