Bloggang.com : weblog for you and your gang
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก...ที่คงไม่มีวันเลือนหาย..ในความรู้สึกของแม่
Group Blog
เรื่องเล่าจาก Mommy and me
เรื่องเล่า..ในวันที่ลูกเรียน
<<
พฤษภาคม 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
13 พฤษภาคม 2551
แรงฮึด
All Blogs
รูปล่าสุด
ได้กินจนได้
บ้าน
โอเรกอน
Thanksgiving
ไม้เลี้ยง
อั๊พเดท
ของที่ทำขาย
กุยช่าย
วันเกิด
ฤดูใหม่
โลว์ขวด
เปลี่ยนภาพ
อั๊พเดทรูป
ปีใหม่
นึกว่าเรื่องแบบนี้ มีแต่ที่เมืองไทย
พาชมสวนหลังบ้าน
คำถามนี้..ต้องตอบ
หยุดสามวัน
เด็กๆในห้องเรียน
ใครไม่รู้ แต่ฉันรู้แก่ใจ
ฝึกเด็กให้อ่านเป็น
แม่แบบนี้..ก็มี
เรื่องมีอยู่ว่า....
เรียนรู้ไว้ไม่เสียหลาย
เรื่องของเมื่อวาน
สิ่งที่เห็นและเป็นไป
เดินหน้าต่อไป
หิมะ..ทางที่ไม่คิดจะไป
สีสรรชีวิต
ไวโอลิน
หมอก
ส่งความสุขรับปีใหม่
ความอยากของคน
ถนนสายนี้
43 ปีที่ผ่านมา
ถามใจตัวเอง
ไม่ง่ายอย่างที่คิด
จันทร์เจ้าเอย
ฤดูร้อนเวียนมาอีกครั้ง
เปลี่ยนห้องเรียนใหม่
ฉลองปิดเทอม
วันเกิดของหนู
ใกล้เวลาปิดเทอม
ความรู้สึกดีๆ จากใจ
แรงฮึด
ความตั้งใจที่ไม่เท่ากัน
ช่วงนี้...เฮ่ออออ
พิซซ่า..สูตรของฉัน
เก่า..ใหม่..มาเจอกัน
มูลนิธิ นักเล่าเรื่อง
สมาชิกใหม่..บีชู..กินนี่พิก
มีแต่เรื่องชวนเศร้า
ลูกฉัน..ลูกเธอ
ทุกสิ่ง..ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ
ตามอลีนา..ไปเรียนภาษาอังกฤษ
โอกาสที่ได้มา
ชีวิตประจำวัน
เวลา..เป็นเครื่องทดสอบ
สังคมเล็กๆที่ฉันอยู่
สละเวลา..เพื่อลูก
เพียงเราเท่านั้น
จากใส้อั่ว..ถึงหมี่กรอบ
ที่มา..กับความเชื่อ
นึกว่าวางแผนไว้ดีแล้วเชียว!
ของขวัญที่ติดค้าง
ทำไมต้องเป็นเหมือนใคร
อั๊พเดทครอบครัว
เสน่ห์ปลายจวัก
สิ่งที่หวังไว้ในปีหน้า
ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง
คริสมาสต์ของหนู
คนบ้านเดียวกัน
หายแซ๊บ..หายสอย
วันหยุด..การรอคอยคำตอบ
เรื่องดีๆ
เสมือนหนึ่ง นักจิตวิทยา
ยังไม่นิ่งพอ
ใช่เพียงเรา..ที่มีปัญหา
ไปช่วยคุณครู
หวงแหน..ความเป็นส่วนตัว
ไม่มีอะไรเป็นสาระ
ต่างคน..ต่างเรียน(รู้)
เหา..ที่เรากลัว!!
เมื่อวาน..วันนี้..และพรุ่งนี้
เจ็ดปีกับบ้านหลังนี้
เจ้าหมา..ยัมยัม
ได้เวลาของหนูแล้ว
หลายวันที่ผ่านมา
คุยกันเรื่องลูก
เปิดเรียนวันแรก
ดีกว่าปีที่ผ่านมา
วันเกิด
เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ!
Follow your heart
ห้ามขาย
ของเล่นในยุคปัจจุบัน
จิตตก
ของฟรี..
ยุง
เพื่อนเล่นของนิก
มิตรภาพที่ยั่งยืน
น้ำเน่าแบบเด็กๆ
บางภาคของชีวิตคู่
แล้วแต่ใจที่อยากจะอ่าน
ภาพไปเที่ยว..
เหลือแต่ใจที่ใช้เดินทาง
น้ำใจมนุษย์
มิตรภาพในโลกอินเทอเนท
จากข้าวเหนียวถึงสาคูใส้หมู
นินเทนโด้ DS
วันงานของมาเรีย
วันแห่งความสุขของมาเรีย
ได้เวลาเที่ยวจนได้
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (6)
ต้นไม้..สวนครัว...ให้อะไร
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (5)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (4)
สิ่งที่นับว่าเป็นความสุข
9 มิถุนายน เมื่อสี่ปีที่แล้ว
ทุกชีวิต มีบททดสอบ
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (3)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (2)
ห่างไกล ไม่ห่างกัน
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (1)
ความตั้งใจดี..ที่เริ่มถอย
ไม่ง่ายเลยกับการเรียนฟรี
บนความน้อยใจ..
ตัดออกจากกองมรดกใจ
ระลึกถึงผ่านโปสการ์ด
เรียนรู้..ผ่านตัวอักษร
ระหว่างฝัน..กับความเป็นจริง
หรือชีวิตมีค่าเพียงเท่านี้
น้ำใจที่ไม่ต้องซื้อหา
รักให้เป็น
พาลูกเที่ยวสวนสัตว์
เหตุผลแบบแม่..กับคำถามที่ไม่เข้าใจ
เพียงช่วงเวลานึง คิดถึงเพื่อนๆจริงๆ
รู้จัก-รักษา-สัญญา
ไม่ใช่ทุกคน ที่จะให้อภัย
จริงหรือ..ที่ความสุขนั้น น่าเบื่อ
ต่างเหตุผล - ต่างความคิด
ต้นไม้ของแฟร้งคลิ่น
กฏของฉัน
เวรกรรมน่ะมีจริง
ฉันเป็นของฉันอย่างนี้
แฉความรู้สึกบ้างดีกว่า
พี่ผัวตัวร้าย กับ น้องสะใภ้ตัวแสบ
ฉันจะพยายาม
นี่แหละชีวิตจริง
ความพอใจในชีวิต
สวัสดีปีใหม่ด้วยภาพ
ของขวัญปีใหม่..จากพี่คนหนึ่ง
ความงดงามในยามสุข
วันนี้..ที่ลมพัดแรง
ของที่มีความใส่ใจกับการให้ส่งเดช
ป้าจูดี้
ลูกพร้อมแม่ก็พร้อม
วันที่ใบไม้เปลี่ยนสี
ความสุขในแต่ละวัน
ปิดเทอมก็ควรจะหยุดเรียน
ความรู้สึกเหงา
งานที่ต้องเร่งทำ
Thanksgiving
เล่าสู่กันฟัง
คิดเองไม่เป็น
Back to normal
สองวันที่รอคอย
อึดอัดใจ..
หลังตู้เย็น...กับคำว่าคุณค่า
เมื่อลูกทะเลาะกัน
คุณเลือกคบเพื่อนจากอะไร
รู้จักรับผิดชอบ
ความรู้สึกที่ไร้ตัวตน
แรงขับ..เปลี่ยนแปลงชีวิต
สอนให้ลูกรักการอ่าน
คำถามที่ต้องตอบ
เมื่อรัก..ต้องปรับ..เพื่อความสุข
รูปครอบครัวที่ไม่เคยมี
ชีวิตที่ยึดติด
คุณค่าในมิตรภาพ
ของขวัญที่อยากได้
Angel Child,Dragon Child
เรื่องของภูมิ(ภาคต่อ)
ความแตกต่างระหว่างคำว่า..เพื่อน
เข้มแข็งกว่าที่คิด
เมื่อห้ามไม่ได้
ขอบคุณจากใจจริง
น้ำใจและการตอบแทน
ในความทรงจำ
รอเก็บเกี่ยว
เล่าถึงรัฐOregon
เหมือนไม่ใช่ญาติ
น้ำใจที่ได้รับ
วันเดินทางกลับ
ก่อนจะหนีไปเที่ยว
เมื่อคุณคิดว่าฉันไม่เคยใส่ใจ
บทลงท้ายของภูมิ
โชคร้ายของภูมิ
เมืองนี้น่าอยู่มั๊ย
วันที่เฝ้าคอย
ภาพแห่งความสงบ
วันเกิดอนิก
ชีวิตที่ถูกกระทำ
วันคล้ายวันเกิด(Alina's birthday)
ห้องเรียนของนิก
ของกินเมืองนอก
ในวันที่อากาศร้อน
ปัญหา..ที่หนีไม่พ้น
คนต่างด้าว
เขียนด้วยมือลบด้วยเท้า
ทาชาเน
โบสถ์..กับการดับทุกข์
พี่ชายกับน้องสาว
ทางที่เลือกเดิน
รอยมือน้อยๆ
ความตั้งใจของเด็กคนหนึ่ง
เหตุที่เกิดในโรงเรียน
ยุน ผู้จบชีวิตลูก
แอนโทนี่
Gifted child
คิดถึงความหลัง
เทพีหาบเงิน
ตาแก่ข้างบ้าน
เด็กชายณัฐภูมิ
ความหลังที่มาพร้อมกับสายฝน
เพียงเพราะเธอไม่ใช่คนขาว
แรงฮึด
วันอาทิตย์ที่ผ่านมา เป็นวันแม่ของอเมริกัน
ตั้งใจว่า..จะอั๊พบล๊อก ก็ไม่ได้อั๊พ เพราะเที่ยงๆ
เด็กเพื่อนบ้านมาบอกว่า..ที่บ้านมีปาร์ตี้และมี jumper
เขาก็เลยมาชวนนิกกับอลีนาไปกระโดดโลดเต้นด้วย
ช่วงเช้านั้น คุณสามีพาลูกๆไปโบสถ์ ซึ่งก็มีปาร์ตี้เช่นกัน
ฉันทำปอเปี๊ยะให้ 50 ชิ้น เธอก็หอบไป ตั้งใจว่าจะอวด
บาทหลวง ถึงฝีมือของภรรยาตัวเองซักหน่อย เธอหอบ
เอาไปวางที่โต๊ะรวมกับอาหารของคนที่นำมาวางไว้
แต่พอออกมาที่โต๊ะ..เจ้าปอเปี๊ยะอันตรธาน หายไปเสียสิ้น
เหลือไว้แต่ถาดให้ดูต่างหน้า พี่แกโมโห..ประมาณว่า
ใครกินของข้าหมดวะ คิดไปคิดมา แทนที่จะได้บุญ
กลับจะได้บาปที่ด่าคนกิน เลยทำใจ บอกตัวเองว่า..ช่างมัน
เธอหอบมาทำบุญ ใครกินไปแล้วก็ช่าง เสียดายแต่บาทหลวง
ไม่ได้ชิมฝีมือเมียตัวเอง
ตกค่ำ..เจ้านิกเริ่มอาการไม่ดี คลื่นใส้อยากอาเจียน ถามว่า
ไปกินอะไรมา นิกบอกว่า ผมกินฮอทดอกที่โบสถ์ครับ แล้วไม่ได้
กินอะไรต่อจากนั้นเลย เจ้าฮอทดอกทำพิษ ทำให้นิกอาเจียนตั้งแต่
สามทุ่มถึงเที่ยงคืน แม่ก็เลยเพลียไม่ได้นอนเพราะห่วงลูก
เจ้าลูกชาย ยังอุตส่าห์เห็นใจแม่ บอกแม่ว่า..แม่ครับ นิกขอโทษครับ
ที่ทำให้แม่ต้องอดนอน แล้วต้องมาทนกลิ่นอ๊วกของนิกอีก
เรารึ..ไม่กล้าหลับ กลัวลูกเป็นอะไรขึ้นมา เพราะเธออาเจียนจนตัวโก่ง
ยิ่งตัวผอมๆอยู่ด้วย กะว่าเกิดอะไรขึ้น แม่จะพาส่งโรงพยาบาล
เช้ามา แม่ต้องไปช่วยครูที่ห้องน้อง ทิ้งนิกไว้ที่บ้านไม่ได้
เลยหอบกันไปโรงเรียน ทั้งๆที่เพลีย แต่บอกครูว่า สิบโมงครึ่ง
จะขอพาลูกกลับบ้าน ยังไม่ทันสิบโมงครึ่ง เก้าโมง ครูโทรเรียกพ่อเธอ
ไปรับที่โรงเรียน เพราะลูกถ่อสังขารเรียนไม่ไหว ขอนอนพักที่บ้าน
นี่แหละ ครอบครัวเดี่ยว เป็นอะไรก็ต้องหอบหิ้วกันไป
บางวัน คาดการณ์ไว้ว่า จะทำสิ่งนั้นสิ่งนี้ ก็ต้องมีอันเปลี่ยนแปลง
เพราะสิ่งที่ไม่คาดหวังเกิดขึ้นเสมอ ในวันรุ่งขึ้น
ชีวิตฉันดูเหมือนไม่มีอะไรมาก ดูเหมือนสุขสบายดี
แต่ลึกๆแล้ว..บางอย่างที่เราไม่ได้คาดคิด ก็ทำให้รู้สึกกลัว
อย่างบอกไม่ถูก ความกลัวมีอยู่ในใจของทุกๆคน
บางวันที่เหนื่อยล้า ฉันก็กลัวว่า..ตัวเองจะวูบแล้วหมดลมหายใจไปเลย
แต่จะทำยังไงได้ ทุกครั้งที่ลูกพูดถ้อยคำที่ปลอบประโลมใจ
ก็มีแรงฮึดขึ้นมาอีกครั้ง
ทุกๆวันของชีวิต ดูเหมือนว่า แรงฮึด มันมาจากลูกล้วนๆเลยทีเดียว
คนพี่นอนหมดแรง
คนน้อง..ยังยิ้มสู้
Create Date : 13 พฤษภาคม 2551
Last Update : 13 พฤษภาคม 2551 3:28:14 น.
16 comments
Counter : 575 Pageviews.
Share
Tweet
น้องๆน่ารักมากเลยค่ะ แวะมาทักทายจ้า
โดย:
Irish girl
วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:4:19:51 น.
สงสารน้องนิกจัง อาการดีขึ้นหรือยังค่ะเนี่ย
โดย:
rambujan
วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:4:20:11 น.
โดย:
HAG
วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:6:02:30 น.
แวะมาทักทายค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆๆ
สู้เพื่อลูก!!!!
โดย: Mint (
Mint-Mint555
) วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:6:36:58 น.
โดย:
vintage
วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:12:50 น.
ขอให้น้องหายเร็ว ๆ แล้วก็ขอให้กำลังใจคุณแม่ด้วยนะคะ สู้ ๆ ค่ะ
โดย:
nam_sila
วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:31:01 น.
เอ่อ จริงๆ น่าจะส่งโรงบาลตั้งแต่ 4 ทุ่มแล้วพี่ อ๊วกแหลกแบบนั้นเนี่ย หมอเขาจะได้ให้ยาฆ่าเชื้อกับยาปรับสภาพลำไส้ครับ จะได้หายเร็วขึ้น
ป่านนี้คงหายแล้วมั๊ง แต่คงยังเพลียอยู่แน่ ๆ
โดย:
DarthTrowa
วันที่: 13 พฤษภาคม 2551 เวลา:13:20:13 น.
ปี้แมวครับ
อ่านบล็อกวันนี้แล้ว
เอาใจช่วยหื้อน้องนิกหายป่วยและแข็งแรงเร็วๆเน้อครับ
ตะวาผมก่เกือบไปครับ
เป๋นหวัดครับ
เลยรีบปิดคอมเข้านอนตะเจ๊าเลยครับ
วันนี้เลยดีขึ้น
บ่ได้ห่วงตั๋วเก่าครับ
ห่วงว่าหวัดของเฮาจะเอาไปติดลูกติดมาดามครับ
โดย: ก.ก๋า (
กะว่าก๋า
) วันที่: 14 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:23:23 น.
ถึงว่า แกหายเงียบไป นิกป่วยนี่เอง กุกก็เคยเป็นเหมือนกัน เป็นตอนกลางคืนเหมือนนิกนี่แหละ ไม่ได้ให้ยาอะไรกินเลย ก็นั่งรอมันอ๊วกอย่างนี้แหละ ปวดท้องด้วย รอจนมันหลับ เรากับพี่ไก่ถึงจะหลับลงได้ เช้ามาก็ค่อยหายากิน
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.146.129 วันที่: 14 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:38:38 น.
เออว่ะแม่น้องกุ๊ก
เมื่อวาน เราก็ไม่ได้ให้ไปโรงเรียน
มันปวดท้อง เดินไม่ไหว
เราเลยให้พัก รักษาตัวไว้ก่อน
เพราะอาทิตย์หน้าจะสอบใหญ่
แต่วันนี้ ดีขึ้นละ ที่นอนเดี้ยง
ก็เริ่มตวาดใส่น้องได้แล้วว่ะ
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.80.22 วันที่: 14 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:48:56 น.
หวัดดีครับไย้
โดย: อปน. IP: 118.172.66.189 วันที่: 15 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:01:18 น.
หวัดดีอปน.
โดนเมียเอาไม้ค้อนบุป เน่าขำบ้าน
เหียก้าน้องเฮา
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.67.121 วันที่: 16 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:10:37 น.
ง่ะ หายป่วยกันละย้างงงบ้านนี้???
ดักปิ้งโอ๋ย
โดย: อวน IP: 203.156.36.114 วันที่: 17 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:25:35 น.
วันนี้วันศีลใหญ่ศีลหลวงไหว้พระสวดมนต์
หลับได้ฝันดีฝันหาผีปู่ย่าบอกเลขหวย..เน้อ!
โดย: อปน. IP: 118.172.65.10 วันที่: 19 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:50:26 น.
ปิด 3 วัน เราไม่ได้ไปไหนเลย กลัวเงินเดือนติดลบ ลุงหลั่นเข้าโรงพยาบาล เขาส่งตัวมาในเมือง แกเจ็บหน้าอก หายใจขัด สงสัยเป็นโรคหัวใจ แม่ก็เฝ้าคนเดียว เมื่อคืนไปเยี่ยมมาแล้ว ไม่ได้ให้น้ำเกลือแล้ว ดีขึ้นแล้ว ตอนนั้นอาการไม่ค่อยดี ทางโน้นไม่มีเครื่องมือ เขาเลยส่งมาในเมืองด่วน .....
นิกหายแล้วมั้ง....ไปโรงเรียนได้แล้วใช่ไหม...
วันก่อนเราโทรหาเพ็ญ ได้ยินว่าแกก็ช่วยส่งท้อปด้วยใช่ไหม...... เออ...ดีแล้ว ค่าหอที่กทม. แพงว่ะ เห็นคนที่ทำงานลูกเขาติด ม.เกษตร เขาเดินหาหอพักใกล้ๆมหาวิทยาลัย ได้แล้ว แต่แพงว่ะ สี่พันกว่านะ ค่าน้ำค่าไฟยังไม่ได้คิดนะ แกช่วยท้อปมันน่ะดีแล้ว พ่อแม่มันจะต้องส่งเยอะมาก ค่ากินอีก ดีนะที่ท้อปเป็นคนขี้เหนียว(แม่มันบอก) คงอยู่ได้สบาย เพราะมีเพื่อนหารกัน ก็ดีไปอย่างเนาะ
เอาล่ะ แค่นี้ก่อน.....
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.146.129 วันที่: 20 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:44:48 น.
แม่น้องกุ๊ก
นี่..แก..ดีแล้วอ่ะ ดีกับพ่อแม่มันหรอกนะ
เรากลัวผมมันจะหงอกก่อนวัยน่ะ
เราช่วยเท่าที่เราช่วยได้เท่านั้นแหละ
นิดๆหน่อยๆว่ะแม่น้องกุ๊ก ไม่ได้ให้เป็นถังๆ
อย่างน้อยๆก็พอประทังชีวิตพ่อแม่มัน
มีเราก็ให้มันตุนไว้ อันไหนจำเป็น
ไม่จำเป็นค่อยว่ากัน แต่หนักสุด
ก็อยู่ที่พ่อแม่มันแหละ
โดย: แม่น้องนิก IP: 216.175.68.192 วันที่: 21 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:57:14 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Mommy and me
Location :
California United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
พ่อพเยีย
กากีซ่าส์
วีดวาด
แม่น้องกุ๊ก
pu_chiangdao
DarthTrowa
สัญจร ดาวส่องทาง
กวิสรา
pantamuang
แม่เฮือน
Webmaster - BlogGang
[Add Mommy and me's blog to your web]
Links
pijika
ไทยรัฐ
อิคุณน้อง
ผู้จัดการ
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.