Bloggang.com : weblog for you and your gang
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก...ที่คงไม่มีวันเลือนหาย..ในความรู้สึกของแม่
Group Blog
เรื่องเล่าจาก Mommy and me
เรื่องเล่า..ในวันที่ลูกเรียน
<<
มกราคม 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
21 มกราคม 2551
นึกว่าวางแผนไว้ดีแล้วเชียว!
All Blogs
รูปล่าสุด
ได้กินจนได้
บ้าน
โอเรกอน
Thanksgiving
ไม้เลี้ยง
อั๊พเดท
ของที่ทำขาย
กุยช่าย
วันเกิด
ฤดูใหม่
โลว์ขวด
เปลี่ยนภาพ
อั๊พเดทรูป
ปีใหม่
นึกว่าเรื่องแบบนี้ มีแต่ที่เมืองไทย
พาชมสวนหลังบ้าน
คำถามนี้..ต้องตอบ
หยุดสามวัน
เด็กๆในห้องเรียน
ใครไม่รู้ แต่ฉันรู้แก่ใจ
ฝึกเด็กให้อ่านเป็น
แม่แบบนี้..ก็มี
เรื่องมีอยู่ว่า....
เรียนรู้ไว้ไม่เสียหลาย
เรื่องของเมื่อวาน
สิ่งที่เห็นและเป็นไป
เดินหน้าต่อไป
หิมะ..ทางที่ไม่คิดจะไป
สีสรรชีวิต
ไวโอลิน
หมอก
ส่งความสุขรับปีใหม่
ความอยากของคน
ถนนสายนี้
43 ปีที่ผ่านมา
ถามใจตัวเอง
ไม่ง่ายอย่างที่คิด
จันทร์เจ้าเอย
ฤดูร้อนเวียนมาอีกครั้ง
เปลี่ยนห้องเรียนใหม่
ฉลองปิดเทอม
วันเกิดของหนู
ใกล้เวลาปิดเทอม
ความรู้สึกดีๆ จากใจ
แรงฮึด
ความตั้งใจที่ไม่เท่ากัน
ช่วงนี้...เฮ่ออออ
พิซซ่า..สูตรของฉัน
เก่า..ใหม่..มาเจอกัน
มูลนิธิ นักเล่าเรื่อง
สมาชิกใหม่..บีชู..กินนี่พิก
มีแต่เรื่องชวนเศร้า
ลูกฉัน..ลูกเธอ
ทุกสิ่ง..ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ
ตามอลีนา..ไปเรียนภาษาอังกฤษ
โอกาสที่ได้มา
ชีวิตประจำวัน
เวลา..เป็นเครื่องทดสอบ
สังคมเล็กๆที่ฉันอยู่
สละเวลา..เพื่อลูก
เพียงเราเท่านั้น
จากใส้อั่ว..ถึงหมี่กรอบ
ที่มา..กับความเชื่อ
นึกว่าวางแผนไว้ดีแล้วเชียว!
ของขวัญที่ติดค้าง
ทำไมต้องเป็นเหมือนใคร
อั๊พเดทครอบครัว
เสน่ห์ปลายจวัก
สิ่งที่หวังไว้ในปีหน้า
ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง
คริสมาสต์ของหนู
คนบ้านเดียวกัน
หายแซ๊บ..หายสอย
วันหยุด..การรอคอยคำตอบ
เรื่องดีๆ
เสมือนหนึ่ง นักจิตวิทยา
ยังไม่นิ่งพอ
ใช่เพียงเรา..ที่มีปัญหา
ไปช่วยคุณครู
หวงแหน..ความเป็นส่วนตัว
ไม่มีอะไรเป็นสาระ
ต่างคน..ต่างเรียน(รู้)
เหา..ที่เรากลัว!!
เมื่อวาน..วันนี้..และพรุ่งนี้
เจ็ดปีกับบ้านหลังนี้
เจ้าหมา..ยัมยัม
ได้เวลาของหนูแล้ว
หลายวันที่ผ่านมา
คุยกันเรื่องลูก
เปิดเรียนวันแรก
ดีกว่าปีที่ผ่านมา
วันเกิด
เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ!
Follow your heart
ห้ามขาย
ของเล่นในยุคปัจจุบัน
จิตตก
ของฟรี..
ยุง
เพื่อนเล่นของนิก
มิตรภาพที่ยั่งยืน
น้ำเน่าแบบเด็กๆ
บางภาคของชีวิตคู่
แล้วแต่ใจที่อยากจะอ่าน
ภาพไปเที่ยว..
เหลือแต่ใจที่ใช้เดินทาง
น้ำใจมนุษย์
มิตรภาพในโลกอินเทอเนท
จากข้าวเหนียวถึงสาคูใส้หมู
นินเทนโด้ DS
วันงานของมาเรีย
วันแห่งความสุขของมาเรีย
ได้เวลาเที่ยวจนได้
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (6)
ต้นไม้..สวนครัว...ให้อะไร
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (5)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (4)
สิ่งที่นับว่าเป็นความสุข
9 มิถุนายน เมื่อสี่ปีที่แล้ว
ทุกชีวิต มีบททดสอบ
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (3)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (2)
ห่างไกล ไม่ห่างกัน
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (1)
ความตั้งใจดี..ที่เริ่มถอย
ไม่ง่ายเลยกับการเรียนฟรี
บนความน้อยใจ..
ตัดออกจากกองมรดกใจ
ระลึกถึงผ่านโปสการ์ด
เรียนรู้..ผ่านตัวอักษร
ระหว่างฝัน..กับความเป็นจริง
หรือชีวิตมีค่าเพียงเท่านี้
น้ำใจที่ไม่ต้องซื้อหา
รักให้เป็น
พาลูกเที่ยวสวนสัตว์
เหตุผลแบบแม่..กับคำถามที่ไม่เข้าใจ
เพียงช่วงเวลานึง คิดถึงเพื่อนๆจริงๆ
รู้จัก-รักษา-สัญญา
ไม่ใช่ทุกคน ที่จะให้อภัย
จริงหรือ..ที่ความสุขนั้น น่าเบื่อ
ต่างเหตุผล - ต่างความคิด
ต้นไม้ของแฟร้งคลิ่น
กฏของฉัน
เวรกรรมน่ะมีจริง
ฉันเป็นของฉันอย่างนี้
แฉความรู้สึกบ้างดีกว่า
พี่ผัวตัวร้าย กับ น้องสะใภ้ตัวแสบ
ฉันจะพยายาม
นี่แหละชีวิตจริง
ความพอใจในชีวิต
สวัสดีปีใหม่ด้วยภาพ
ของขวัญปีใหม่..จากพี่คนหนึ่ง
ความงดงามในยามสุข
วันนี้..ที่ลมพัดแรง
ของที่มีความใส่ใจกับการให้ส่งเดช
ป้าจูดี้
ลูกพร้อมแม่ก็พร้อม
วันที่ใบไม้เปลี่ยนสี
ความสุขในแต่ละวัน
ปิดเทอมก็ควรจะหยุดเรียน
ความรู้สึกเหงา
งานที่ต้องเร่งทำ
Thanksgiving
เล่าสู่กันฟัง
คิดเองไม่เป็น
Back to normal
สองวันที่รอคอย
อึดอัดใจ..
หลังตู้เย็น...กับคำว่าคุณค่า
เมื่อลูกทะเลาะกัน
คุณเลือกคบเพื่อนจากอะไร
รู้จักรับผิดชอบ
ความรู้สึกที่ไร้ตัวตน
แรงขับ..เปลี่ยนแปลงชีวิต
สอนให้ลูกรักการอ่าน
คำถามที่ต้องตอบ
เมื่อรัก..ต้องปรับ..เพื่อความสุข
รูปครอบครัวที่ไม่เคยมี
ชีวิตที่ยึดติด
คุณค่าในมิตรภาพ
ของขวัญที่อยากได้
Angel Child,Dragon Child
เรื่องของภูมิ(ภาคต่อ)
ความแตกต่างระหว่างคำว่า..เพื่อน
เข้มแข็งกว่าที่คิด
เมื่อห้ามไม่ได้
ขอบคุณจากใจจริง
น้ำใจและการตอบแทน
ในความทรงจำ
รอเก็บเกี่ยว
เล่าถึงรัฐOregon
เหมือนไม่ใช่ญาติ
น้ำใจที่ได้รับ
วันเดินทางกลับ
ก่อนจะหนีไปเที่ยว
เมื่อคุณคิดว่าฉันไม่เคยใส่ใจ
บทลงท้ายของภูมิ
โชคร้ายของภูมิ
เมืองนี้น่าอยู่มั๊ย
วันที่เฝ้าคอย
ภาพแห่งความสงบ
วันเกิดอนิก
ชีวิตที่ถูกกระทำ
วันคล้ายวันเกิด(Alina's birthday)
ห้องเรียนของนิก
ของกินเมืองนอก
ในวันที่อากาศร้อน
ปัญหา..ที่หนีไม่พ้น
คนต่างด้าว
เขียนด้วยมือลบด้วยเท้า
ทาชาเน
โบสถ์..กับการดับทุกข์
พี่ชายกับน้องสาว
ทางที่เลือกเดิน
รอยมือน้อยๆ
ความตั้งใจของเด็กคนหนึ่ง
เหตุที่เกิดในโรงเรียน
ยุน ผู้จบชีวิตลูก
แอนโทนี่
Gifted child
คิดถึงความหลัง
เทพีหาบเงิน
ตาแก่ข้างบ้าน
เด็กชายณัฐภูมิ
ความหลังที่มาพร้อมกับสายฝน
เพียงเพราะเธอไม่ใช่คนขาว
นึกว่าวางแผนไว้ดีแล้วเชียว!
ชีวิตที่..นั่งคอยเงินคุณสามี ชีวิตที่..คอยสามีเลี้ยง บางทีมันก็ไม่สนุกหรอก
ครั้นจะไปทำงานนอกบ้าน ก็ทำไม่ได้ ไม่มีใครดูแลลูก ไปรับไปส่งที่โรงเรียน
หรือแม้หางานทำ สามีก็เย้ยให้ว่า..ทำแล้วมันคุ้มมั๊ยก้บการที่เอาเงินที่หาได้
มาจ้างคนเลี้ยงลูก แล้วลูกไม่รู้จักความรักของพ่อแม่ ก็เธอบอกเป็นนัยๆแหละว่า..
ไม่ให้ทำ
ก็ถูกของเธอ..แต่บางที การขอเงินสามีส่งให้พ่อทุกเดือนมันก็เป็น
ความเกรงใจ ถ้ามีรายได้นิดๆหน่อยๆเข้ามา มันก็ยังดีกว่าอ้าปากขอเขา
มันไม่ได้หมายความว่า..เงินอยู่ในมือเราแล้วเราจะทำอะไรก็ได้ตามใจฉัน
น้องคนหนึ่ง ทำขนมขาย ก็สร้างรายได้ให้กับเธอเป็นอย่างดี ออกจะอิจฉา
เธอนะที่เธอมีรายได้เข้ามือ แต่พอมองไปแล้ว ฉันเองก็ทำแบบน้องเขาไม่ได้
เพราะเธอแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอน ที่จะต้องขนมส่งเพื่อที่จะหาเงินเพิ่มขึ้น
ให้พอกับรายจ่ายที่เธอต้องดูแลลูกติดสามีเก่าอีกสองคน ถ้าจำเป็นที่จะไม่นอน
เพื่อหาเงินแบบน้องเขา ก็ปล่อยเขาหาไปก่อน ฉันน่ะอดหลับอดนอนไม่ไหว
ทำงานเต็มเวลาไม่ได้ งั้นนี่เลย..เป็นคนดูแลเด็ก ฉันเห็นบางคนรับจ้างดูแล
เด็กหลังเลิกเรียนจนค่ำ ดูแลจนพ่อแม่มารับกลับบ้าน วันหนึ่งต่อหัวแปดชั่วโมง
วันละ 20 เหรียญ เป็นเงินที่ไม่มากนัก แต่บางคนแอบรับจ้างดูแลเด็กตั้ง5-6 คน
วันหนึ่งก็เป็นร้อย(ซึ่งผิดกฏหมาย) วันละร้อย เดือนละเท่าไหร่คิดดูเถอะ..มันทำ
ให้ฉันงกขึ้นมาทันตาเห็น..ขอซักหัวก็ยังดีนะ อาทิตย์ละร้อยก็ยังดีกว่าไม่ได้อะไร
ตั้งอกตั้งใจ..ขอคุณสามี ค่อยๆบรรจงเล่า บรรจงถาม อุตส่าห์หาเวลาที่คิดว่า
เธออารมณ์ดี มีความสุขแล้วเชียวนะ อ้าปากเล่าไปจบความ ถามเธอว่า..ยูคิด
ว่าเป็นไง ไอเดียนี้(หวังเต็มเปี่ยมเลยว่าเธอจะ say YES!)..เธอตอบว่า..ไม่ล่ะ
ผมไม่ชอบให้ใครมาอยู่ในบ้าน ขี้เกียจรำคาญ! แห้วรับประทานเลยงานนี้
อยากเอาหัวโขกหน้าคุณสามีรู้แล้วรู้รอด อุตส่าห์จะช่วยหาเงินซะหน่อย
ดันพับโพรเจคห้าแสนล้านของเราดื้อๆ ถ้าจะเถียงก็กลัวว่าเขาจะไม่เลี้ยงเรา..สู้เงียบไปเลยหรือถ้าจะโมโหก็แอบโมโหอยู่ในใจดีกว่า
แอบนินทาอยู่ในใจว่า..อะไรกัน ทีฉันบอกว่าจะไปช่วยโรงเรียนฟรีๆ ดันให้ไป
ทีเงินจะช่วยหา กลับไม่ให้เราทำ ฝรั่งก็เป็นแบบนี้แหละ..ชอบความเป็นส่วนตัว
ฉันก็ชอบคิดอะไรเรื่อยเปื่อย อยากทำโน่นทำนี่ ไปตามประสา แต่ก็ทำได้
ไม่นานหรอก ทุกวันนี้..สามีฉันพอใจในการที่ฉันดูแลลูก ยกหน้าที่นี้ให้แบบ
เทกระจาด แต่ดูแลลูกมันไม่ได้เงินนี่นะ มันก็ต้องมีวางแผนงกกันมั่งสิ
Create Date : 21 มกราคม 2551
Last Update : 21 มกราคม 2551 8:40:52 น.
12 comments
Counter : 602 Pageviews.
Share
Tweet
บางคนอาจจะมองว่า ไม่ต้องทำงานนอกบ้าน ให้สามีเลี้ยง คงจะสบาย แต่ถ้าเป็นเอ้คงจะไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่หรอกค่ะ ก็คงต้องหาอะไรทำเล็ก ๆ น้อย เป็นรายได้ ช่วยบ้างดีกว่า
แล้วพี่แมว ไม่ได้ถักตุ๊กตาส่งขายอีกแล้วเหรอคะ
โดย: น้องเอ้ IP: 125.25.129.198 วันที่: 21 มกราคม 2551 เวลา:12:46:00 น.
นึกออกและเข้าใจคุณแม่น้องนิกจังเลย
อืมม์ วิถีความคิดดฝรั่งเขาเป็นอย่างนี้เหรอคะ
เพื่อนสาวคนหนึ่ง ทุกวันนี้เป็นสะไภ้คนรวย
ก็เลี้ยงลูกอยู่กับบ้าน รับลูกส่งลูกแค่นั้น
เวลามาเจอเพื่อนฝูงที ก็ลิงโลดมาก
คงจะเหงาอยู่ ถ้าแม่น้องนิกมุ่งในอนาคตลูกๆ
ก็คงไม่คิดอะไรมากหรอกนะคะ
ถือว่าเราทำบุญมาดีเถอะค่ะ
ไม่ต้องดิ้นรนมาก จริงๆชีวิตก็แค่นี้ล่ะ
สบายใจดีออกค่ะ
โดย:
ยิปซีสีน้ำเงิน
วันที่: 21 มกราคม 2551 เวลา:19:08:13 น.
อู้ ประเสริฐเหลือหลายป้อไอ่หล้านิก
เพราะรักหรอกสิบอกไห่
ป้อไอ่หล้านิกจึงบ่ฮื้ออิด
หรือว่าปี้อ้ายเปิ้นไคร่ฮื้ออี่ไย้มีเวลาดูแลคุณ
ลูกทั้งสองและตัวแกเองเต็มที่
............
หว่างนี้เป๋นโรคปวดหลังนั่งก่ปวดยืนก่ปวด
สงสัยกระดูกจะผ่อยเหียละกู
โดย: อปน. IP: 118.172.65.29 วันที่: 21 มกราคม 2551 เวลา:21:09:38 น.
เสียดายเนาะ...ถ้าเป็นพี่ไก่ก็คงเป็นเหมือนกัน
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.146.129 วันที่: 22 มกราคม 2551 เวลา:9:09:03 น.
เอ้
พี่ได้ถักตุ๊กตาเลยล่ะจ้ะ เพราะเวลาถัก
มันต้องใช้สมาธิ มันถึงจะทำได้เร็ว
การมีลูกตะแง้วๆ ข้างหูเนี่ย
ไม่เวิร์คค่ะเอ้ พี่เลยไม่ทำตอนนี้
แต่ก็ไม่คิดจะล้มเลิกนะ
+++++++++++
สวัสดีค่ะคุณยิปซีฯ
วิธีคิด..และวิถีฝรั่งต่างจากของเรา
มากมายเชียวล่ะค่ะ
เพื่อนคุณยิปซีฯคงไม่เหงาหรอกค่ะ
เพียงแต่ว่า ชีวิตวันๆนึง คงไม่มีเวลา
เจอเพื่อน เพราะต้องทุ่มเทเวลา
ให้ครอบครัว พอเจอเพื่อนที ไอ้ออก
นอกบ้านแบบไม่มีลูกตามติด
มันก็เหมือนปล่อยแก่
+++++++++++++
ฮู้ย...อิป้อหนานฯ
ตึงวันนี้ก่จะเน่าเพราะดูแลเปิ้นนั่นละ
กับข้าวก่บ่กิ๋นของค้างคืน
ว่าไป..ป้อไอ่นิกกิ๋นง่ายหนา
แต่ในความง่ายเนี่ย เฮาก่กั๋วเปิ้นอ้วน
เฮาสลิดคนเดียวเฮา ห่วงเปิ้น..เลยต้อง
ยะหื้อเปิ้นกิ๋นดีๆ จะได้ฮักเมียอี้ย่ะป้อ
งานราษฏร์ก่ดี งานหลวงก่บ่ได้เว้นเน่อ
อิดใบ้อิดง่าว ยิ่ง ฒๆ เฮาหมดไฟอ่ะ
เฮ๊ย..ไผว่าดีแช่งตั๋วเก่า กระดูกผ่อย
ได้อย่างใด บ่ลั้งเมาต๋ายมันทำพิษ
เหียละบ่ฮู้นะ เหล้าเถื่อนเมืองจี๋นล่ะ
แทรกซึมกระดูกทุกส่วนละก้า
นิๆ..ป้อหนาน..อากาศมันหนาว
เฮาก่เจ็บกระดูกเฮานะวันนี้
เลยเอาผ้าห่มไฟฟ้า ประคบน่องอ่ะ
ดักแส่บเลย หายเจ็บ ลองเอาผ้าฮ้อนๆ
ประคบผ่เน่อ คนเฮา ฒ เอย
อ้วนเอย..มันก่อย่างอี้ละ
+++++++++++++=
แม่น้องกุ๊ก
เออว่ะ เราก็เสียดาย
ทำไงได้ล่ะ เขาไม่ยอมอ่ะ
พอกับพี่ไก่ล่ะ ชอบความเป็นส่วนตัว
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.161 วันที่: 22 มกราคม 2551 เวลา:9:33:55 น.
คิดในแง่ดี แฟนพี่อาจจะไม่อยากให้พี่เหนื่อยเพิ่มขึ้นอีกก็ได้ครับ เพราะถ้ารับเด็กมาดู พี่ก็คงไม่มีเวลาไปช่วยครูที่โรงเรียน เวลาที่จะดูแลนิกกับอลีนาก็จะน้อยลงไปด้วยนะครับ
แต่บ้านเราเนี่ยนิยมมากเลยที่แม่บ้านอยู่บ้านเฉย ๆ แล้วก็รับเลี้ยงเด็ก ที่แน่ๆ น้องชายผม 2 คนอ่ะคล้าย ๆ กัน เพียงแต่ว่าย่าผมดูแลให้ฟรีไม่ได้คิดเงินเพราะย่าผมชอบเลี้ยงเด็กแล้วบ้านผมเองก็ไม่มีใครเกลียดเด็ก แถมยังรักเหมือนคนในบ้านแท้ๆ อีกตะหาก
เมื่อก่อนแม่เพื่อนผมก็รับเด็กมาเลี้ยงเหมือนกัน (ผมไปทีไรเจอมันนั่งดูเทเลทับบี้เกือบทุกที) ไม่รู้ป่านนี้ยังเลี้ยงอยู่รึเปล่า แต่ถ้าเป็นเด็กที่ผมเคยเจอ ป่านนี้คงเข้าโรงเรียนไปแล้วล่ะ
โดย: Darth Trowa IP: 58.9.160.243 วันที่: 22 มกราคม 2551 เวลา:10:48:09 น.
เอ็ม
ไม่หรอกจ้ะ แฟนพี่น่ะ ไม่ชอบเสียงอึกทึก
ไม่ชอบเลยล่ะ แค่ลูก..เขาทนได้
สำหรับพี่..ดูแลเด็กคนเดียว ไม่ยาก
แต่ถ้าความคิดเห็นไม่ตรงกัน
พี่ก็ไม่ฝืน มันต้องเห็นพ้องต้องกัน
ทำอะไรจะได้สบายใจ
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.215 วันที่: 23 มกราคม 2551 เวลา:0:40:59 น.
55
โดย: อุ๊ IP: 222.123.220.37 วันที่: 23 มกราคม 2551 เวลา:17:19:46 น.
นี่ๆ พี่แม่น้องนิก
เจ้าสองตัวเล็กในบ้านก็ซนใช่ย่อย จะมีแรงไปเลี้ยงลูกชาวบ้านไหวเรอะ อีกอย่างคุณสามีพี่แม่น้องนิกหาตังได้ทีไม่รู้จะนับไงไหว เขาก็ไม่อยากให้เมียไปเหนื่อยน่ะสิ
ไหนจะยังภารกิจที่พี่แม่น้องนิกต้องทำไม่ให้ขาดตกบกพร่องอีกละ
โดย:
นางสาวอาร์ต
วันที่: 25 มกราคม 2551 เวลา:9:07:44 น.
เสาร์อาทิตย์นี้ เราไม่ได้เปิดนะ ต้องไปเรียนพานพุ่มอีกแล้ว นึกว่าจะได้นั่งตัดชุดดำต่ออีกหลายๆ ต้องพับเก็บไปทำวันธรรมดา ค่อยคุยวันธรรมดาแล้วกัน
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 210.246.146.129 วันที่: 25 มกราคม 2551 เวลา:14:57:39 น.
อาร์ต...นี่ๆ..พูดเกินจริงย่ะ
+++++++
แม่น้องกุ๊ก..
เราก็ว่าจะพักผ่อนนอนอ่านหนังสือน่ะแก
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.162 วันที่: 26 มกราคม 2551 เวลา:6:57:49 น.
สวัสดีเจ้า ลูกชายก่หล่อ ลูกสาวก่สวย แต้ว่าเจ้า อิจฉาจังเลยเจ้า คนอยากมีลูกก่ม่มีซักเตื่อเจ้า ฮิ้วว อู้ละใค่ไห้เจ้า อิอิ คุณแม่น้องนิก จะอ่านรู้เรื่องรึป่าวเนี่ยะเจ้า
ข้าเจ้าก่อีกคนเจ้าที่เกาะสามีกิน ฮิ้วเป็น 10ปีแล้ว แต่ปีนึงก็หารายได้จากการทำขนมช่วงตรุษจีน พอหมดตรุษจีนก็เกาะสามีต่อ อิอิ
ขอให้มีความสุขนะเจ้า
โดย:
แม่เฮือน
วันที่: 28 มกราคม 2551 เวลา:1:42:05 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Mommy and me
Location :
California United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
พ่อพเยีย
กากีซ่าส์
วีดวาด
แม่น้องกุ๊ก
pu_chiangdao
DarthTrowa
สัญจร ดาวส่องทาง
กวิสรา
pantamuang
แม่เฮือน
Webmaster - BlogGang
[Add Mommy and me's blog to your web]
Links
pijika
ไทยรัฐ
อิคุณน้อง
ผู้จัดการ
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
แล้วพี่แมว ไม่ได้ถักตุ๊กตาส่งขายอีกแล้วเหรอคะ