ใกล้เวลาที่พี่ผัวฉันจะมาพักอยู่ด้วยแล้วล่ะ
เพียงวันเดียวก็เป็นวันสำคัญที่ฉันต้องจัดการรับมือ
เตรียมทุกอย่างให้พร้อมที่จะทำให้เขาผิดหวัง
และไม่อยากมาอยู่อีกต่อไป เพราะยิ่งสบายแบบ
ไม่ต้องเสียเงินเท่าไหร่ ใครๆก็อยากมา

เงียบไว้! สามีฉันไม่รู้หรอก..อาทิตย์หนึ่ง
ที่พี่ผัวฉันเคยมาพักอยู่ที่บ้าน ฉันพอจะรู้เวลาหลับ
เวลานอน รู้ว่าเขาชอบกินอะไร ไม่ชอบอะไร
รู้ว่าเขาชอบหรือไม่ชอบทำอะไร..ที่ฉันจะปฏิบัติการ
ตอบโต้ คือสิ่งที่เขาไม่ชอบน่ะแหละ

ชอบกินช๊อกโกแล๊ตเหรอ..เอาไปซ่อนสิ..
ชอบไอติมเหรอ..ไม่ซื้อดีกว่า ชอบนม 1% เหรอ
ซื้อนมไขมันเยอะดีกว่านะ ชอบข้าวผัดเหรอ..
ฉันไม่คิดจะผัด..ชอบเป๊บซี่เหรอ..อย่าซื้อเลย
ที่มีๆก็จะเก็บไปซ่อนให้หมด
ให้มันลงแดงกันไปข้างนึงเลย

เขาเป็นคนนอนตีสอง ตื่นสิบโมง..ครั้งนั้น
ฉันต้องคอยให้เขาตื่นแล้วทำอาหารให้
กินเสร็จมันก็ล้มตัวลงนอนตรงโซฟา
แล้วก็ถกก้นกลับเข้าห้อง มื้ออื่นๆก็เป็นอย่างนี้
แล้วทิ้งจานที่กินเสร็จไว้ให้ฉันเก็บ มันน่ามั๊ยเนี่ย!
ที่ทำให้กินแล้วมันยังให้เราทั้งเก็บทั้งล้าง
จะรอให้มดช่วยมาหอบไปเก็บ มันก็บ้านฉันน่ะ
ฉันคอยมดไม่ไหว

ครั้งนี้..อยากนอนตื่นสาย..ด้ายยยย! ไม่ต้องกิน
มีมือมีเท้าหากินเอง ข้าวปลาอาหาร
ฉันก็ซื้อมาเก็บไว้ กินได้ก็กิน กินไม่ได้ก็ไม่ต้องกิน
แต่มื้อเย็นฉันบอกสามีฉันว่า ฉันจะทำอาหารให้ทุกคนกิน ทำเป็นใจดีเชียวนะ..ฉันน่ะ แต่ขอโทษ..ฉันจะทำ
ข้าวราด จะได้ต่างคนต่างกินไม่ต้องทนมองหน้าใคร
แล้วฉันจะทำอาหารที่มันไม่ชอบให้กินๆไม่ได้ก็ทิ้งไป เพราะฉันถือว่าทำให้กินแล้ว สามีก็เอาผิดฉันไม่ได้

ครั้งนั้นแม้แต่เสื้อผ้าฉันก็ยังต้องซักให้
ปากที่กินอาหารที่ฉันทำให้ก็ร่ายพูดเอาดีเข้าตัว
ต่อหน้าสามีฉัน มันก็บ่นแต่เจ็บหลัง ปวดหลัง
เรียกว่า อาการนี้..ทำให้ง่อยเดี้ยงลุกเอาจานที่กินเสร็จ
ไปไว้ในซิ๊งค์ไม่ไหว แต่ตกดึกของทุกคืน..
ราวกับกระสือเข้าสิง ต๊าย..มีแรงลุกไปเปิดเป๊บซี่
ฟาดไปคืนละสามกระป๋อง..
ช๊อกโกแล๊ตของลูกฉันของสามีฉันมันฟาดเรียบ
เพราะของตัวเองที่ฉันจ่ายเงินไปให้..มันหมด

โซฟาที่ตัวเดียวที่มีในบ้าน ที่ฉันชอบนั่ง มันก็จองนั่ง
จองนอนทั้งวัน ไม่สนใจว่าใครจะเคยนั่งมาก่อนหรือปล่าว ไม่มีตามองว่าเจ้าของบ้านต้องลงไปนั่งกับพื้น
เปิดทีวีดูอเมริกันฟุตบอลที่ตัวเองชอบ ดูแบบไม่แคร์ว่า
เจ้าของบ้านก็อยากจะดูทีวีของตัวเองบ้าง ครั้งนั้น..
ฉันยอมเพราะคิดว่ามันติดอยู่ในสถานบำบัดนาน
ฉันโกรธนะ..ที่ความเห็นใจของฉันมันไม่มีค่า
ยิ่งฉันให้เท่าไหร่ มันก็ยิ่งตักตวงเอาอย่างน่าเกลียด
และครั้งนี้ฉันจะไม่ให้มันได้ดูทีวี..ฉันจะเปิดไทยทีวีทั้งวัน ให้มันฟังภาษาที่มันไม่รู้เรื่อง ทนไม่ได้ก็เข้าห้องไป

เนี่ย..แผนเบาะๆที่ฉันวางเอาไว้รับมือกับพี่ผัว
ฉันเบื่อที่จะทำตัวเป็นคนดีกับคนที่ไม่มีน้ำใจ
ทำไมฉันต้องอดทนกับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพียงแค่พี่ผัว
ฉันไม่ใช่น้องสะใภ้แบบในหนังที่จะทนถูกกระทำซ้ำซาก ฉันว่ายุคนั้นคงหมดไปแล้วล่ะ เหลือแต่ยุคตาต่อตา
ฟันต่อฟัน แต่ฟันอย่างฉัน..ขบเนียนๆ

Create Date : 15 มกราคม 2550
Last Update : 15 มกราคม 2550 1:49:24 น.		19 comments
Counter : 3847 Pageviews.
Share Tweet