Bloggang.com : weblog for you and your gang
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก...ที่คงไม่มีวันเลือนหาย..ในความรู้สึกของแม่
Group Blog
เรื่องเล่าจาก Mommy and me
เรื่องเล่า..ในวันที่ลูกเรียน
<<
ธันวาคม 2550
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
2 ธันวาคม 2550
หายแซ๊บ..หายสอย
All Blogs
รูปล่าสุด
ได้กินจนได้
บ้าน
โอเรกอน
Thanksgiving
ไม้เลี้ยง
อั๊พเดท
ของที่ทำขาย
กุยช่าย
วันเกิด
ฤดูใหม่
โลว์ขวด
เปลี่ยนภาพ
อั๊พเดทรูป
ปีใหม่
นึกว่าเรื่องแบบนี้ มีแต่ที่เมืองไทย
พาชมสวนหลังบ้าน
คำถามนี้..ต้องตอบ
หยุดสามวัน
เด็กๆในห้องเรียน
ใครไม่รู้ แต่ฉันรู้แก่ใจ
ฝึกเด็กให้อ่านเป็น
แม่แบบนี้..ก็มี
เรื่องมีอยู่ว่า....
เรียนรู้ไว้ไม่เสียหลาย
เรื่องของเมื่อวาน
สิ่งที่เห็นและเป็นไป
เดินหน้าต่อไป
หิมะ..ทางที่ไม่คิดจะไป
สีสรรชีวิต
ไวโอลิน
หมอก
ส่งความสุขรับปีใหม่
ความอยากของคน
ถนนสายนี้
43 ปีที่ผ่านมา
ถามใจตัวเอง
ไม่ง่ายอย่างที่คิด
จันทร์เจ้าเอย
ฤดูร้อนเวียนมาอีกครั้ง
เปลี่ยนห้องเรียนใหม่
ฉลองปิดเทอม
วันเกิดของหนู
ใกล้เวลาปิดเทอม
ความรู้สึกดีๆ จากใจ
แรงฮึด
ความตั้งใจที่ไม่เท่ากัน
ช่วงนี้...เฮ่ออออ
พิซซ่า..สูตรของฉัน
เก่า..ใหม่..มาเจอกัน
มูลนิธิ นักเล่าเรื่อง
สมาชิกใหม่..บีชู..กินนี่พิก
มีแต่เรื่องชวนเศร้า
ลูกฉัน..ลูกเธอ
ทุกสิ่ง..ย่อมเกิดขึ้นได้เสมอ
ตามอลีนา..ไปเรียนภาษาอังกฤษ
โอกาสที่ได้มา
ชีวิตประจำวัน
เวลา..เป็นเครื่องทดสอบ
สังคมเล็กๆที่ฉันอยู่
สละเวลา..เพื่อลูก
เพียงเราเท่านั้น
จากใส้อั่ว..ถึงหมี่กรอบ
ที่มา..กับความเชื่อ
นึกว่าวางแผนไว้ดีแล้วเชียว!
ของขวัญที่ติดค้าง
ทำไมต้องเป็นเหมือนใคร
อั๊พเดทครอบครัว
เสน่ห์ปลายจวัก
สิ่งที่หวังไว้ในปีหน้า
ซื่อสัตย์ต่อตัวเอง
คริสมาสต์ของหนู
คนบ้านเดียวกัน
หายแซ๊บ..หายสอย
วันหยุด..การรอคอยคำตอบ
เรื่องดีๆ
เสมือนหนึ่ง นักจิตวิทยา
ยังไม่นิ่งพอ
ใช่เพียงเรา..ที่มีปัญหา
ไปช่วยคุณครู
หวงแหน..ความเป็นส่วนตัว
ไม่มีอะไรเป็นสาระ
ต่างคน..ต่างเรียน(รู้)
เหา..ที่เรากลัว!!
เมื่อวาน..วันนี้..และพรุ่งนี้
เจ็ดปีกับบ้านหลังนี้
เจ้าหมา..ยัมยัม
ได้เวลาของหนูแล้ว
หลายวันที่ผ่านมา
คุยกันเรื่องลูก
เปิดเรียนวันแรก
ดีกว่าปีที่ผ่านมา
วันเกิด
เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ!
Follow your heart
ห้ามขาย
ของเล่นในยุคปัจจุบัน
จิตตก
ของฟรี..
ยุง
เพื่อนเล่นของนิก
มิตรภาพที่ยั่งยืน
น้ำเน่าแบบเด็กๆ
บางภาคของชีวิตคู่
แล้วแต่ใจที่อยากจะอ่าน
ภาพไปเที่ยว..
เหลือแต่ใจที่ใช้เดินทาง
น้ำใจมนุษย์
มิตรภาพในโลกอินเทอเนท
จากข้าวเหนียวถึงสาคูใส้หมู
นินเทนโด้ DS
วันงานของมาเรีย
วันแห่งความสุขของมาเรีย
ได้เวลาเที่ยวจนได้
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (6)
ต้นไม้..สวนครัว...ให้อะไร
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (5)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (4)
สิ่งที่นับว่าเป็นความสุข
9 มิถุนายน เมื่อสี่ปีที่แล้ว
ทุกชีวิต มีบททดสอบ
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (3)
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (2)
ห่างไกล ไม่ห่างกัน
หลายเรื่องราว...เล่าเรื่องลูก (1)
ความตั้งใจดี..ที่เริ่มถอย
ไม่ง่ายเลยกับการเรียนฟรี
บนความน้อยใจ..
ตัดออกจากกองมรดกใจ
ระลึกถึงผ่านโปสการ์ด
เรียนรู้..ผ่านตัวอักษร
ระหว่างฝัน..กับความเป็นจริง
หรือชีวิตมีค่าเพียงเท่านี้
น้ำใจที่ไม่ต้องซื้อหา
รักให้เป็น
พาลูกเที่ยวสวนสัตว์
เหตุผลแบบแม่..กับคำถามที่ไม่เข้าใจ
เพียงช่วงเวลานึง คิดถึงเพื่อนๆจริงๆ
รู้จัก-รักษา-สัญญา
ไม่ใช่ทุกคน ที่จะให้อภัย
จริงหรือ..ที่ความสุขนั้น น่าเบื่อ
ต่างเหตุผล - ต่างความคิด
ต้นไม้ของแฟร้งคลิ่น
กฏของฉัน
เวรกรรมน่ะมีจริง
ฉันเป็นของฉันอย่างนี้
แฉความรู้สึกบ้างดีกว่า
พี่ผัวตัวร้าย กับ น้องสะใภ้ตัวแสบ
ฉันจะพยายาม
นี่แหละชีวิตจริง
ความพอใจในชีวิต
สวัสดีปีใหม่ด้วยภาพ
ของขวัญปีใหม่..จากพี่คนหนึ่ง
ความงดงามในยามสุข
วันนี้..ที่ลมพัดแรง
ของที่มีความใส่ใจกับการให้ส่งเดช
ป้าจูดี้
ลูกพร้อมแม่ก็พร้อม
วันที่ใบไม้เปลี่ยนสี
ความสุขในแต่ละวัน
ปิดเทอมก็ควรจะหยุดเรียน
ความรู้สึกเหงา
งานที่ต้องเร่งทำ
Thanksgiving
เล่าสู่กันฟัง
คิดเองไม่เป็น
Back to normal
สองวันที่รอคอย
อึดอัดใจ..
หลังตู้เย็น...กับคำว่าคุณค่า
เมื่อลูกทะเลาะกัน
คุณเลือกคบเพื่อนจากอะไร
รู้จักรับผิดชอบ
ความรู้สึกที่ไร้ตัวตน
แรงขับ..เปลี่ยนแปลงชีวิต
สอนให้ลูกรักการอ่าน
คำถามที่ต้องตอบ
เมื่อรัก..ต้องปรับ..เพื่อความสุข
รูปครอบครัวที่ไม่เคยมี
ชีวิตที่ยึดติด
คุณค่าในมิตรภาพ
ของขวัญที่อยากได้
Angel Child,Dragon Child
เรื่องของภูมิ(ภาคต่อ)
ความแตกต่างระหว่างคำว่า..เพื่อน
เข้มแข็งกว่าที่คิด
เมื่อห้ามไม่ได้
ขอบคุณจากใจจริง
น้ำใจและการตอบแทน
ในความทรงจำ
รอเก็บเกี่ยว
เล่าถึงรัฐOregon
เหมือนไม่ใช่ญาติ
น้ำใจที่ได้รับ
วันเดินทางกลับ
ก่อนจะหนีไปเที่ยว
เมื่อคุณคิดว่าฉันไม่เคยใส่ใจ
บทลงท้ายของภูมิ
โชคร้ายของภูมิ
เมืองนี้น่าอยู่มั๊ย
วันที่เฝ้าคอย
ภาพแห่งความสงบ
วันเกิดอนิก
ชีวิตที่ถูกกระทำ
วันคล้ายวันเกิด(Alina's birthday)
ห้องเรียนของนิก
ของกินเมืองนอก
ในวันที่อากาศร้อน
ปัญหา..ที่หนีไม่พ้น
คนต่างด้าว
เขียนด้วยมือลบด้วยเท้า
ทาชาเน
โบสถ์..กับการดับทุกข์
พี่ชายกับน้องสาว
ทางที่เลือกเดิน
รอยมือน้อยๆ
ความตั้งใจของเด็กคนหนึ่ง
เหตุที่เกิดในโรงเรียน
ยุน ผู้จบชีวิตลูก
แอนโทนี่
Gifted child
คิดถึงความหลัง
เทพีหาบเงิน
ตาแก่ข้างบ้าน
เด็กชายณัฐภูมิ
ความหลังที่มาพร้อมกับสายฝน
เพียงเพราะเธอไม่ใช่คนขาว
หายแซ๊บ..หายสอย
เพิ่งจะได้โอกาสเปิดบล๊อก เห็นคอมเม้นท์เพื่อนๆจ่ม(บ่น)ว่า..หายแซ๊บหายสอย
ฉันอดที่จะอมยิ้มไม่ได้นะ..ว่ายังมีคนที่ห่วงใยและแคร์ฉันอยู่ ถือว่าเป็นความรู้สึกดีๆที่มีให้ฉันก็แล้วกัน
ที่จริง ฉันไม่ได้หายไปไหนหรอก ยังอยู่ดี เพียงแต่อาทิตย์ที่ผ่านมา มันเหนื่อยกายจนอยากพักผ่อน ก่อนที่จะเป็นลมตายในวันรุ่งขึ้น ตัวเราย่อมรู้ตัวเองดีว่า ร่างกายเรา ไหวหรือไม่ไหวแค่ไหน วันพุธที่ผ่านมา เป็นวันปิดคอร์สการประชุมของผู้ปกครองห้องเรียนอลีนา ฉันต้องทำปอเปี๊ยะไปร่วมงานฉลอง(ฉลองที่ไม่ต้องไปประชุมอีกต่อไปแล้ว) ที่ต้องทำปอเปี้ยะเพราะแม่ๆทั้งหลายขอมา ฉันต้องตื่นหกโมงเพื่อเริ่มทอดปอเปี๊ยะ 50 ชิ้น วันอังคารฉันได้หนังสือใหม่มาอ่าน กว่าที่ลูกจะเข้านอนก็สี่ทุ่ม แม่มันอ่านหนังสือ 2 เล่มไม่จบ..ก็วางไม่ลง ตั้งหน้าตั้งตาอ่านไปจนจบปาเข้าไปตีสอง เช้าวันพุธต้องตื่นขึ้นมาทอดปอเปี๊ยะ สรุปว่าได้นอนแค่ 4 ชั่วโมง
ได้เรื่องเลย ร่างกายมันไม่ไหว เวียนหัวไปหมด แล้วต้องเดินรับส่งลูกอีก
กิจกรรมประจำวันที่บ้านก็ละไม่ได้ ก็ทนๆก้มหน้าก้มตาจัดการไปให้ลุล่วง ตกเย็น
หัวถึงหมอนคอมพิวเตอร์ที่วางอยู่บนโต๊ะ กลายเป็นของเหม็นสำหรับฉันไปเลย ขอนอนพักก่อนดีกว่า การไม่ได้นอนพักผ่อนอย่างเพียงพอ สำหรับคนมีอายุเลยสี่สิบ
ไปแล้วนี่ ฉันต้องนอนทดแทนถึงสามวันเชียวนะกว่าที่จะฟื้นตัว
คิดอยู่เหมือนกันว่า เพื่อนๆจะคิดว่าฉันหายไปไหนเพราะปกติฉันก็เป็นคนที่ไม่ค่อย
จะละเลยกับเรื่องอะไร และมักจะบอกกล่าวกันล่วงหน้า พอหายไปก็มักจะทำให้หลายๆคนที่ผูกพันธ์ เกิดความรู้สึกว่าเกิดอะไรขึ้น ขอโทษทุกๆคนด้วยนะถ้าทำให้
คิดไปต่างๆนาๆ บางคนอาจจะคิดว่า ฉันหายไปกับกระทงก็ได้นะเออ
++++++++++++++++++++++++
วันอาทิตย์ที่ผ่านมา น้องคนหนึ่งชวนไปเซอไพร้ซ์ปาร์ตี้วันเกิดให้สามีเธอ นึกถึงตัวเองว่า ไม่เคยเซอไพร้ซ์จ๊ะเอ๋ให้สามีแปลกประหลาดใจใดๆทั้งสิ้นกับเขาซะที ดูๆไปก็เป็นความน่ารักที่ภรรยาจะทำให้สามีนะ แอบชื่นชมความน่ารักของเขาล่ะ
สามีพูดเพราะ ครับลงท้ายทุกคำกับภรรยา ฉันยังแอบจิกเขาทั้งคู่ว่า แหม..เราเปลี่ยนสามีไปอยู่บ้านกันซักวันดีแมะ อยากได้จังเลยคนพูดเพราะๆเนี่ย ครับๆ ยังไม่เท่ากับเขาเรียกภรรยาว่า น้องครับทุกคำซะด้วยสิ ก็อย่างว่าแหละนะ..ได้มาเท่าที่ได้ก็บุญละ จะหาคนดีครบร้อยคงหาได้ยากเชียวล่ะ
ก่อนไป จอห์นบอกว่า ไปแป๊บเดียวนะ สองชั่วโมงก็กลับ ฉันก็ไม่อยากฝืนใจใครให้อยู่ ไปร่วมยินดีกับเขาก็ดีกว่าไม่ไป เสียน้ำใจคนชวนหมด พอไปถึง พี่พลสามีน้องแว่น ก็นำเบียร์มาให้จอห์นดื่ม หมดไปขวดแรก ตามมาขวดที่สอง กรึ่มได้ที่ หัวหน้างานของพี่พลตามมาร่วมงานด้วย สามหนุ่มกรึ่มกันได้ที่คราวนี้เม้าท์แตกเลย บอกเราว่าสองชั่วโมงกลับ กลายเป็นอยู่ยาววววว ฉันเลยบอก คราวหน้าถ้าจะมาฉันจะหอบเสื้อผ้ามานอนบ้านนี้ รู้แล้วรู้รอดไป
เนี่ยนะผู้ชาย..เอาแน่ไม่ได้ถ้าถูกใจกับอะไรขึ้นมา นี่เป็นอีกกิจกรรมหนึ่งที่ไม่คาดคิดว่าจะต้องไป จอห์นน่ะกินเบียร์เยอะไม่ได้เพราะต้องขับรถกลับ เกิดพลาดท่าเสียที ดวงไม่ดีเจอตำรวจกลางทางล่ะยุ่งเลย เพราะกฏหมายห้ามไม่ให้เมาแล้วขับ แต่เราก็กลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยดี
Create Date : 02 ธันวาคม 2550
Last Update : 2 ธันวาคม 2550 2:05:32 น.
18 comments
Counter : 1135 Pageviews.
Share
Tweet
เอ็ม
พี่เข้าไปดูที่เอ็มบอกให้พี่ไปอ่านแล้วนะ
แต่ยังไม่ได้อ่านละเอียดค่ะ ไว้พี่ว่างพี่จะ
ช่วยอ่านให้ ว่าเข้าใจหรือไม่เข้าใจตรงไหน
ในฐานะที่เรียนการประชาสัมพันธ์มา
พี่ไม่ลืมหรอก แต่ขอเวลานิดนึงนะ
+++++++++++++++
อิป้อหนานฯ อิวอกน้อย
เฮาบ่ได้หายไปไหน เฮาขอพัก
กั๋วเป๋นลมต๋ายละลูกละสมบัติเนาะ
บ่ได้ๆ..ต้องฮักษาตั๋วเฮาไว้หื้อดี
เมาก่ะก้มหน้ารับใช้ลูกผัว
หนังสือก่เป๋นสิ่งที่เฮาชอบอ่าน
เลยทำท่าว่าจะเน่า ดันทำทุกอย่างพร้อมกั๋น
ลืมสังขารตั๋วเก่าไป
โดย: แม่น้องนิก (
Mommy and me
) วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:2:01:39 น.
ลงชื่อเจิมก่อนเลยครับ
เรื่องเมาแล้วขับ เคยนั่งรถไปกะพี่ที่ทำงานตอนดึก ขณะนั่งรถกลับ ก็โดนตำรวจเรียก คำถามที่ตำรวจถามคือ
"เมารึเปล่าครับ"
คำตอบจากปากพี่ผมคือ
"คุณนั่นแหละเมา!!!"
กลิ่นเหล้างี๊หึ่งเชียว เมาก็เพราะพี่ตำรวจยื่นหน้ามานี่แหละ
โดย: Darth Trowa IP: 58.9.158.134 วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:2:05:25 น.
เอ็ม
ยังไม่นอนอีกเรอะ ตาคนนี้นอนเช้าแฮะ
สิบเอ็ดโมงเช้าของพี่แล้วนะเนี่ย
โดย: แม่น้องนิก (
Mommy and me
) วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:2:07:12 น.
เพิ่งกลับมาเปิดคอมนี่แหละครับ ว่าจะแปลงานซักหน่อย วันอังคารต้องพรีเซนต์งานครับ
ตอนนี้พยายามหัดเขียนบทความ เพราะเวลาสอบ ถ้าเขียนเก่ง จะช่วยได้เยอะ อาจารย์ที่เป็นผู้พิพากษา...โหดซะด้วยสิ
โดย: Darth Trowa IP: 58.9.158.134 วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:2:11:44 น.
เวลคัมแบคคะ
เหมือนกันเลย ช่วงนี้ เรตติ้งบล็อกนู๋มรรคกำลังดี แต่ยัยแม่ขี้เกียจขึ้นมาเสียเฉยๆ 55
กำลังเซ็งสุดขีดเลยคะ ว่าจะทำงานเต็มเวลา เลยต้องเสาะหาโรงเรียนใหม่ให้นู๋มรรค... ส่วนพ่อเค้าแก้ปัญหาง่ายๆ เอาลูกเข้าเดย์แคร์ข้างๆ ออฟฟิศเค้าน่านแหละ... เฮ้อ คิดมากเวียนหัวคะ
โดย:
มรรคณิชา
วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:14:09:45 น.
รูปน้องๆในกล่อง comment น่ารักมากๆค่ะ
โดย:
parachute
วันที่: 2 ธันวาคม 2550 เวลา:22:03:25 น.
แม่หนูมรรค
พ่อกับแม่คิดต่างกันเนาะ พ่อก็คิดแบบ
ผู้ชาย เลือกสะดวกว่า ส่วนแม่ก็อยากได้
สิ่งที่ดีที่สุดให้ลูกน่ะนะ
ตามใจเราเข้าไว้แม่หนูมรรค แม้ว่าพ่อ
จะเหนื่อยก็ช่างเหอะน่ะเนาะ
มีความสุขกับการทำงานนะจ้ะ
แต่อย่าลืมล่ะว่า เงินที่ได้มาคุ้มมั๊ยกับการที่
จะปล่อยเวลาเพื่อลูกให้ผ่านเลยไป
อย่าลืมล่ะแม่หนูมรรค
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.135.2 วันที่: 3 ธันวาคม 2550 เวลา:0:55:16 น.
มาละก๋าคนเมืองแป้
อี่หล้าลูกเก๊าแฮ่นแอ่วดีขนาด
ไอ่หล้าลูกเก๊ามันบ่มีเวลาเหมือนแม่ก๊าเปิ้น
.........
นอนซุกปื๊นผ้าห่ม
กลายเป็นจอมโจรผ้าห่มต๊วงไปเหีย
........
บ้านเฮาอากาศดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
กึ๊ดเติงหากู้คนเน้อเจ้า
โดย: ชอลิ้วเฮียง IP: 125.25.21.249 วันที่: 3 ธันวาคม 2550 เวลา:8:27:32 น.
ท่านชอฯ นอนนักระวังอ้วนหนา
อิหล้าลูกเก๊า ปล่อยมันแฮ่นเต๊อะ
คนบ่มีลูกมีผัว ก่อย่างอี้ละ
ท่านชอฯ ก้ายแล้วก่หันใจ๋น้องมันพ่องก่ะ
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.53 วันที่: 3 ธันวาคม 2550 เวลา:9:25:39 น.
ลืมๆ..น้าชอเหย..ลืมถามว่า..
ปื๊นผ้าห่ม..มีไผซ่อนอยู่ตวยก่
บอกเฮามาเหียดีๆ อากาศซุ้มซิ้ม
เหมาะแก่ก๋านนอนแก่เนาะ
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.53 วันที่: 3 ธันวาคม 2550 เวลา:10:29:44 น.
ที่แท้ก็หายไปทำอาหารเลี้ยงเขานั่นเอง.....นึกแล้วว่าพวกแม่ๆต้องขอมาอีก เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา เพื่อนกุ๊กมาบ้าน เป็น 10 เราทำราดหน้าเลี้ยงล่ะ แถมลูกชิ้นปิ้งอีก 35 ไม้ ทำเตรียมไว้ให้เขา เวลาจะกินก็ให้เอามาอุ่นเวฟ เสร็จแล้วเราก็ไปเรียนปั้นดอกแคทรียา เป็นวันสุดท้ายที่จบคอร์สนะ ต่อไปเรียนทำบายศรี เสาร์ที่15 แล้วจะถ่ายมาให้ดู
โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 125.24.253.238 วันที่: 3 ธันวาคม 2550 เวลา:20:39:03 น.
เออ แกใจเย็นดีว่ะ เรางี้ขี้เกียจทำอาหาร
เลี้ยงใคร วันหยุดเราถือว่าเป็นวันพักของเรา
เราไม่ชอบให้ใครมาบ้านเราว่ะ
อยากพักผ่อนตามสบายที่สุด
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.138.223 วันที่: 4 ธันวาคม 2550 เวลา:10:03:01 น.
ปื้นผ้าห่มก่อมี
ลูกสาวทั้งสาม
อุ่นๆขิ่วๆ
..............
ปิง ปิง ปิงปอง อ้อนแอ้น
แม่มันหายสอย
โดย: ชอลิ้วเฮียง IP: 125.25.17.163 วันที่: 4 ธันวาคม 2550 เวลา:10:50:44 น.
โปดโท ธัมโม
ฮักหมาขนาดนั้นเลยก่ะน้าชอ
ชื่อหยังมาน่าฮัก อ้อนแอ้น
เสียบน้อง วอกน้อย ในผ้าห่มตวยคนไหวก่
หน้าน้าชอนี่...บ่เปิงฮักหมาเลาะ
นึกว่ากอดสาว.. เอ๊ยกอดขวด
เอ๊ย..ตบปากห้ากำ..กอดหยังดีหา..
ความจ๋ำเฮาเริ่มเลอะเลือนละนิ
น้าชอ..ฮักเด็ก..แม่นก่จ้าววววว
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.138.223 วันที่: 4 ธันวาคม 2550 เวลา:11:23:40 น.
อี่ไย้อ่ะ...
เซี้ยว!
อิ อิ อิ
โดย: ชอลิ้วเฮียง IP: 125.25.17.163 วันที่: 4 ธันวาคม 2550 เวลา:13:18:32 น.
เฮาตึงบ่อยากเจื้อเลาะ ว่าคนอย่างน้าชอ
จะอายเป๋นอย่างในฮูปหั้นน่ะ
เว่อร์ไปๆๆๆๆ
นอนอยู่บ้านเมินล้ำไป
เมื่อใดอิป้อจะเปิดเทอมไปหางัวน้อย?
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.138.172 วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:4:01:44 น.
วันที่ 5 เปิดแล้ว ไม่ว่างหรือไง.....
วันที่ 6 ทางเรา Line ใช้ไม่ได้ เขาประชุมกัน
วันที่ 7 ถ้าว่างก็จะเปิด คอยดูแล้วกัน
โดย: แม่น้องกุ๊ก (
แม่น้องกุ๊ก
) วันที่: 6 ธันวาคม 2550 เวลา:15:47:44 น.
แม่น้องกุ๊ก
ระยะนี้เราไม่ค่อยจะว่างว่ะ ไปช่วยครู
ดูแลนักเรียนห้องนิกไปทัศนะศึกษากัน
กลับมาเราก็เหนื่อยแล้ว เพราะเดินทั้งวัน
เราเลยไม่ได้เล่นเนทเท่าไหร่
โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.176 วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:9:22:18 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
Mommy and me
Location :
California United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
พ่อพเยีย
กากีซ่าส์
วีดวาด
แม่น้องกุ๊ก
pu_chiangdao
DarthTrowa
สัญจร ดาวส่องทาง
กวิสรา
pantamuang
แม่เฮือน
Webmaster - BlogGang
[Add Mommy and me's blog to your web]
Links
pijika
ไทยรัฐ
อิคุณน้อง
ผู้จัดการ
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
พี่เข้าไปดูที่เอ็มบอกให้พี่ไปอ่านแล้วนะ
แต่ยังไม่ได้อ่านละเอียดค่ะ ไว้พี่ว่างพี่จะ
ช่วยอ่านให้ ว่าเข้าใจหรือไม่เข้าใจตรงไหน
ในฐานะที่เรียนการประชาสัมพันธ์มา
พี่ไม่ลืมหรอก แต่ขอเวลานิดนึงนะ
+++++++++++++++
อิป้อหนานฯ อิวอกน้อย
เฮาบ่ได้หายไปไหน เฮาขอพัก
กั๋วเป๋นลมต๋ายละลูกละสมบัติเนาะ
บ่ได้ๆ..ต้องฮักษาตั๋วเฮาไว้หื้อดี
เมาก่ะก้มหน้ารับใช้ลูกผัว
หนังสือก่เป๋นสิ่งที่เฮาชอบอ่าน
เลยทำท่าว่าจะเน่า ดันทำทุกอย่างพร้อมกั๋น
ลืมสังขารตั๋วเก่าไป