ใช่เพียงเรา..ที่มีปัญหา พักนี้..ไม่เพียงแต่จะเหนื่อยกับการไปรับไปส่งลูก ไปช่วยครู ปัญหาที่เจอและทำให้จิตตกไปพักหนึ่ง คือการที่นิก มีปัญหากับเพื่อนในห้องเรียนและคุมอารมณ์ของตัวเองไม่เป็น แทนที่จะหนีเพื่อนแต่นิกกลับวิ่งเข้าชนกับปัญหา ซึ่งฉันก็ต้องแก้ไขปัญหาแต่ละเรื่องเป็นเปลาะๆไป บางครั้ง..ฉันคิดว่า ทำไมชีวิตมันถึงไม่ราบเรียบสบายๆ ทำไมเด็กๆถึงได้มีปัญหาให้เราต้องแก้ไข ในแต่ละช่วงวัยถึงขนาดนี้ นี่เป็นสิ่งที่ฉันคาดไม่ถึง ฉันไปฟังครูพูดถึงการเลี้ยงลูก ครูบอกว่า..สิ่งหนึ่งที่เขาอยากขอร้องผู้ปกครองก็คือ อย่าได้ขึ้นเสียงดุด่าลูกให้ลูกเจ็บช้ำ เด็ก..ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรเขาถึงต้องโดนด่า เราต้องสอนให้เขาเข้าใจว่าเพราะอะไรเขาถึงไม่ควรทำ และหากลูกจะเป็นอะไรไปในอนาคต คนที่ทำให้ลูกเป็นอย่างนั้นก็คือพ่อแม่นี่เอง ฉันก็นำสิ่งที่ครูบอก มาปรับแก้กับนิสัยของฉันเอง นั่งคิดในยามที่ใจนิ่งว่า..วันหนึ่งฉันดุด่าลูกไปกี่ครั้ง เดือนหนึ่งมันจะเป็นอย่างนี้กี่ร้อยหน ฉันทำร้ายจิตใจลูกไปกี่มากน้อย เราคุยกันระหว่างพ่อแม่ลูก สิ่งไหนที่พ่อแม่ทำแล้วลูกไม่ชอบเราก็ลดละเพื่อลูก ฉันบอกลูกว่า..ฉันรู้ว่า ลูกไม่ชอบให้ฉันพูดมาก และฉันก็ไม่อยากทำอย่างนั้นเช่นกัน แต่ถ้าลูกไม่อยากให้แม่ทำ ลูกก็ควรรู้รับผิดชอบ ว่าเวลาไหนควรกินข้าว เวลาไหนควรอาบน้ำ ทำการบ้าน ถ้าทำได้ดี ฉันก็คงไม่พูดมากกับลูกหรอก สิ่งที่เราได้คุยกัน ก็ทำให้ได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของลูกในทางที่ดีขึ้น หรือเป็นเพราะฉันไม่ดุ ลูกเลยสบายใจตั้งใจเรียนก็ไม่รู้ ช่วงนี้ฉันเลยไม่ต้องพูดมากกับทุกเรื่อง อย่างนี้ ก็ใช่ว่าฉันจะสบายใจไปทั้งหมด เพียงแต่..อย่างน้อยๆในตอนนี้ลูกก็ไม่ได้มีปัญหาให้แม่นึกกลัว ว่าจะมีอะไรผิดปกติเกิดขึ้น เช้านี้..ฉันเจอโซเฟีย เพื่อนบ้าน..ซึ่งปกติเราไม่ค่อยได้คุยกันมากนัก แต่เช้านี้เราคุยกันนานอยู่ริมถนน..เรื่องลูก เธอเล่าให้ฉันฟังว่า ลูกเธอที่เพิ่งขึ้นปอหก(เด็กปอหกของแอลเอ ถือว่าเป็นเด็กมัธยมต้น) ลูกเธอบอกเธอว่า เขาอยากมีแฟน น่ากลัวมั๊ย? เด็กปอหกบอกแม่ว่าอยากมีแฟน เรื่องของเรื่องคือเพื่อนๆที่โรงเรียนทุกคนมีแฟนหมด เด็กคนนี้เลยโดนล้อว่า ไม่แน่จริง เราสองคนคุยกันว่า..อย่างน้อยๆลูกของเราก็ยังพูดคุยในสิ่งที่เด็กคิดและอยากทำ อย่างน้อยๆเราได้รู้ปัญหาและช่วยลูกแก้ไขให้ผ่านพ้นสิ่งต่างๆไปให้ได้ เพราะเราไม่รู้ว่า..สมองของลูกเรานั้นคิดอะไรอยู่ สิ่งเดียวที่เราทำได้ คือพูดคุย..ให้ลูกเข้าใจ ให้ลูกรู้ว่า..นี่คือครอบครัวที่เขาสามารถเปิดใจพูดได้ทุกเรื่อง และเราจะช่วยกันแก้ไขปัญหา ไม่เพียงแต่โซเฟีย..ไม่เพียงแต่ฉันที่ต้องแก้ไขปัญหาของตัวเองซึ่งนับว่าน้อยเมื่อเทียบกับคนอื่น..วันก่อนฉันเจออีวา(ฝรั่งชื่อซ้ำกันเหลือเกิน) อีวาเป็นเพื่อนบ้าน วันก่อนอีวาบอกฉันว่า..เธอเหนื่อยกับชีวิตเธอเหลือเกิน ลูกคนกลางของเธอมีปัญหาที่โรงเรียน ส่วนคนเล็กก็ไม่พูดจนเธอจะต้องพาไปโรงเรียนพิเศษ ทั้งๆที่หูก็ไม่หนวกแต่เด็กไม่ยอมพูดจนอายุ 3 ขวบ ที่หนักกว่านั้น..ลูกคนโตของเธออายุ 18 ทำแฟนท้อง แฟนอายุ 19 และกำลังท้องได้ 6 เดือน เลยต้องพาแฟนมาอยู่ที่บ้านทำให้เธอต้องเหนื่อยหนักเข้าไปอีก เพราะที่อเมริกาเด็กอายุ 18 สามารถตัดสินใจทำอะไรด้วยตัวเองโดยพ่อแม่ไม่สามารถยุ่งเกี่ยวได้อีกต่อไป ที่เล่ามา ไม่ได้จะประจานอะไรใครหรอก เพียงแต่..ฉันนึกถึงลูกตัวเอง ว่าลูกจะทำแบบนั้นมั๊ย คิดไปไกลว่า..ถ้าลูกทำ..ฉันจะเตะมันออกบ้าน แต่ในความเป็นจริงมันยากที่จะทำ สิ่งที่พบเห็น..ทำให้ฉันมองว่า..เมื่อลูกเริ่มโตขึ้น ฉันอาจจะเจอกับปัญหาเหล่านี้ หลายๆปัจจัยที่ฉันไม่ได้เผชิญกับมันเช่นลูก ฉันคงต้องตั้งรับให้ดี ค่อยๆพูดกับลูกให้เข้าใจ เดาเอาว่า..แม้จะมีปัจจัยมากมายที่จะเปลี่ยนลูกเราไปในทางไหนก็ตาม แต่ถ้าบ้าน อบอวลไปด้วยความเข้าใจและความรัก ฉันก็น่าจะผ่านพ้นสิ่งต่างๆไปได้ ฉันให้กำลังใจตัวเองแม้จะเหนื่อยใจอย่างไรก็ตาม..ว่าทำวันนี้ให้ดีที่สุด ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด คงไม่มีพ่อแม่คนไหนทำถูกต้องไปเสียทุกเรื่อง ขอเพียงเราได้รู้และแก้ไข เราจะผ่านพ้นไปได้ด้วยดี   Create Date : 26 ตุลาคม 2550 21 comments Last Update : 26 ตุลาคม 2550 7:40:07 น. Counter : 718 Pageviews. Share Tweet

เด็กเมืองนอกโตเป็นผู้ใหญ่เร็วกว่าเด็กบ้านเราเนาะ ถ้าเป็นบ้านเราป.6 ก็ยังไม่รู้เรื่องรู้ราวเลย เปิงแล้วที่แกคอยระวังเฝ้าสอนลูกขออย่าได้เจอกับปัญหาเป็นดีที่สุด.... เออ...เราตอบอยู่บล๊อคเรานะ ไปอ่านหรือยัง วันเสาร์ 27 เราจะไปตักบาตรหน้าศาลากลางนะ เขามีตักบาตรเทโวกัน ถ้าได้กลับบ้านเร็วก็จะเปิด M รอแกแล้วกัน ถ้าสายมากๆก็จะไปเรียนปั้นดอกไม้เลย   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 203.146.201.10 26 ตุลาคม 2550 9:17:45 น.

แม่น้องกุ๊ก แกว่ามั๊ย..เด็กไทย หกขวบยังวิ่งเล่น สนุกสนาน เมืองนอกนะแกเอ๊ย..ปอห้า มันเป็นสาวก็มี ราวกับว่า..สังคมที่โน่น มันเปิดซะจนเด็กใจแตกว่ะ บางที..เราก็ยังนึกกลัวที่จะสอนลูกตัวเอง เรื่องเซ็กส์เลยนะแก..อายปากตัวเองว่ะ เหมือนชี้โพรงให้กระรอก แต่ลูกเราอยู่ใน สังคมอย่างนี้ ไม่สอนก็จำเป็นต้องสอน เออ..แกไปทำบุญตักบาตรเหอะ ไม่ต้องห่วง ว่าจะต้องมาใช้เอ็มหรอก อยากไปเรียน ปั้นดอกไม้ก็ไป เจอกันก็เจอ ไม่เจอก็แล้วไป ทำในสิ่งที่แกอยากทำไปเหอะ เรื่องคุยกัน ไว้วันหลังก็ได้วะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.98 26 ตุลาคม 2550 10:17:34 น.

เรื่องมีแฟน ปกติครับ ผมเองยังอยากมีแฟนตั้งก่ะเรียนป.4 ด้วยครับ แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรหรอก ก็แค่แอบชอบบางคน อะไรทำนองนี้ เด็กมักจะกลัวการถูกล้อเลียน ไม่ทัดเทียมเพื่อนอยู่แล้วครับ เป็นเรื่องปกติเลยที่จะมีเรื่องกันบ่อย ๆ แล้วห้ามก็ไม่ได้ด้วย มันเป็นช่วงวัยของเขาเอง ได้แต่ทำใจครับ ดีที่สุดก็พยายามสอนให้เขามั่นใจในตนเอง ไม่งั้นโตไป หมดความมั่นใจในตัวเองจะแย่หนัก ตอนนี้คงยังไม่ต้องกังวลเรื่องลูกชายทำหญิงท้องหรอกครับ พอซักมัธยม ก็สอนเรื่องการพกถุงยางอะไรพวกนี้ได้แล้วล่ะครับ ดีกว่าไปปิดกั้นเรื่องพวกนี้ซะหมด ยิ่งปิดกั้น ผมว่ายิ่งทำให้เตลิดนะ   โดย: Darth Trowa IP: 58.9.157.77 26 ตุลาคม 2550 13:02:21 น.

เอ้ว่า เลี้ยงลูก น่าหนักใจที่สุดก็ตอนเริ่มเป็นวัยรุ่นเนี่ยแหละค่ะ ไหนจะเพื่อน ไหนจะสิ่งยั่วยุต่าง ๆ ไม่ว่าจะลูกชายหรือลูกสาว ก็น่าห่วงไปคนละแบบ สังคมเมืองไทยเดี๋ยวนี้ก็ไม่ต่างกันหรอกค่ะ แล้วของเราก็ยังก้ำกึ่งกันอยู่ เรื่องเซ็กส์บางทีก็เหมือนปิดกั้น บางทีก็เหมือนเปิด หมายถึง สังคมไทย พ่อแม่หรือครูก็ยังไม่ค่อยกล้าที่จะสอนหรือพูดคุยเรื่องนี้กับเด็กเท่าไหร่ แต่เราก็รับเอาวัฒนธรรมตะวันตกเข้ามามาก เด็กวัยรุ่นไทยเลียนแบบวัฒนธรรมตะวันตกแต่ยังขาดความรู้ความเข้าใจเรื่องเพศศึกษา มันเลยมีปัญหาอื่นตามมาอีกเยอะ แต่ถ้าจะสอนถึงวิธีป้องกัน บางคนก็ว่าเหมือนเป็นการชี้ทางหรือเปล่าอีก แล้วพี่แมวว่าอย่างไหนมันแย่กว่ากันคะ ระหว่างกึ่งปิดกึ่งเปิดเหมือนสังคมไทย กับเปิดไปเลยเหมือนเมกา อยู่ที่พ่อแม่ผู้ปกครองแล้วล่ะค่ะ ที่จะต้องสอนลูกหลานของตัวเอง บางทีเอ้เห็นพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมของเด็กวัยรุนบางคน แล้วนึกถึงพ่อแม่ของเด็ก ว่าเขาจะรู้สึกยังไงนะที่ลูกตัวเองเป็นแบบนี้   โดย: น้องเอ้ IP: 125.25.143.144 26 ตุลาคม 2550 16:03:23 น.

มีเวลาว่างเลยแวะมาเยี่ยมค่ะ ได้อ่านแล้วนึกถึงตัวเองวันๆหนึ่งตวาดลูกไม่รู้กี่ครั้ง พอมานั่งนึกย้อนหลังบางครั้งอยากร้องไห้ว่าเราทำแบบนี้ทำไมแต่บางครั้งเมื่อลูกดื้อพูดไม่ฟัง มันก็ห้ามใจตัวเองไม่อยู่สักที ตอนนี้ลูกสาวมีอาการตอบโต้บ้างแล้วค่ะ มีการตวาดกลับ บางทีอยากได้อะไรจะพูดไปร้องไห้ไป เครียดมากๆเลยค่ะ เพราะเหนื่อยมากๆ ไม่รู้จะทำยังงัยดี ไม่รู้ว่าใช้อารมย์เลี้ยงลูกมากไปหรือป่าวเริ่มรู้สึกผิดมานานแล้วค่ะ แต่แก้ปัญหาตัวเองไม่ได้สักที แม่น้องนิกมีข้อแนะนำบ้างไหมคะ   โดย: เพื่อนใหม่ IP: 203.146.85.150 26 ตุลาคม 2550 16:03:56 น.

ดช. แชมป์ ขี้ป๊ก บ่ได้เฮียนพิเศษ เพราะเพื่อนบอกว่าถ้าแชมป์เฮียน เพื่อนๆจะบ่เฮียนเพราะแชมป์..ขี้ป๊ก ......... ปิดเทอมครูจะสอนพิเศษมีก๋านปาละอ่อนไป เฮียนว่ายน้ำตวย .......... แชมป์เป๋นละอ่อนมีป๋มด้อยขี้บ่เป๋นเวลา เพื่อนรังเกียจกั๋วแชทป์ขี้ในน้ำ...เฮาเอ็นดู ขนาด .......... แชมป์อ่านหนังสือออกแต่เขียนบ่ได้ เป๋นเรื่องแปลก เฮาเครียดกับน้องแชมป์ขนาด ........... อี่ไย้ลองบอกเกร็ดจากตังปู้นในเรื่องแบบนี้ฮื้อ เฮาพ่องลอ.....เอ็นดูละอ่อน   โดย: อี่ป้อหนานคนเดิม เดิม IP: 125.25.18.49 26 ตุลาคม 2550 23:46:14 น.

ปล. เฮาลืมบอกไปว่าน้องแชมป์อยูป.5 ครอบครัวเกยมีฐานะ แต่ต๋อนนี้ยุบ พ่อแม่แยกทาง   โดย: อี่ป้อหนานคนเดิม เดิม IP: 125.25.18.49 26 ตุลาคม 2550 23:51:29 น.

เอ็ม พี่ก็คุยกับแม่ของเด็ก..เขาสอนลูกเขาว่า ในเมื่อตัวลูกเองยังรับผิดชอบตัวเองไม่ได้ แล้วลูกจะไปรับผิดชอบผู้หญิงที่ไหนได้ เขาสอนลูกว่า..คนเรา..วัดกันที่สมองดีกว่า ไม่ควรจะวัดว่า..มีแฟนแล้วตัวเองเก่ง ลูกหญิง ลูกชาย ต่างกันตรงนี้แหละเอ็ม แล้ว..เรื่องแฟนเนี่ย..เมืองนอก ถ้ามันบอก อยากมีแฟน..ก็อย่างที่เอ็มเข้าใจนั่นแหละ แล้วแน่ใจได้ไงว่า..จะไม่ทำเขาท้อง เพราะ เด็กปอหก รู้จักป้องกันเก่งแค่ไหนล่ะ แล้วพี่บอกได้เลยว่า..เด็กบางคนอ่ะ ต้องการ หนีจากชีวิตในอพาร์ทเม้นท์ พอเห็นเด็กผู้ชายมีบ้าน เขาก็อยากมาอยู่เพื่อจะมีชีวิต ที่ดีกว่าเดิม ก็ตั้งใจท้องกันเลยล่ะ นี่คือสิ่งที่น่ากลัวนะพี่ว่า..เด็กอายุสิบแปด ชีวิตหนุ่มยังไม่ได้ใช้ให้คุ้มค่า..ก็มีลูกแล้ว ไม่แปลกใจหรอกที่สังคมอเมริกัน เด็กไม่รู้ ว่าใครคือพ่อของตัวเอง +++++++++++++ เอ้ พี่ก็บอกไม่ได้เหมือนกัน..เพราะมันยังไม่ถึง เวลาของลูกพี่ แต่พี่เห็นว่า..อายุเขายังน้อย สิบแปดของพี่ ยังอยู่ในมหาลัย ยังกินยังเที่ยว สนุกสนาน ใช้ชีวิตในวัยเรียนแบบคุ้มค่าน่ะ งานก็ไม่ได้ทำ..จนพี่ก้าวออกจากรั้วมหาลัย พี่ถึงมีแฟน พี่คิดว่า..นิกคงไม่คิดมีแฟนแต่เรียนมัธยมต้น เพราะเวลาที่เราพาเขาไปเมืองไทย เขาได้ เห็นสังคมที่ต่างจากอเมริกา ทำให้เขาคิดเป็น นิกยังเคยถามพี่เลยว่า...เมืองไทยต้องจ่ายค่า เล่าเรียนด้วยเหรอแม่..เมืองไทยมีอาหารฟรี กินแบบนิกหรือปล่าว..พี่ก็เล่าให้ลูกฟัง ให้ลูกเห็นคุณค่าของการศึกษาว่า..บางคน อยากมีโอกาสทางการศึกษามากมาย แต่ก็ ไม่มีโอกาส นิกน่ะมีโอกาส ก็ควรตักตวงให้ มากๆทดแทนซะ ++++++++++++++ คุณเพื่อนใหม่ เท่าที่ฟังครูพูดมา..แล้วแม่น้องนิกนำมาปรับ ใช้กับตัวเองเนี่ย..ครูบอกว่า..เด็กน่ะบางที ไม่รู้หรอกว่า..ตัวเองทำผิดอะไร สิ่งที่ทำนั้น ไม่ดีหรือไม่ถูกต้องเขาไม่รู้ คนที่รู้คือเรา แม้เราจะเหนื่อยแสนเหนื่อย โกรธจนอารมณ์ มาจุกอยู่คอหอย เขาก็ขอให้เราอย่าดุและ ตะคอกลูก เขาให้กดอารมณ์ลง แล้วนั่งจ้องหน้าลูก สอนทุกๆครั้งด้วยเสียงเด็ดเดี่ยวว่า หนูทำอย่างนี้ไม่ได้ และมันไม่ดี ต่อไปอย่าทำอีก แล้วก็บอกเหตุผลไป มันก็ไม่ใช่บอกครั้งเดียวแล้วเด็กจะฟัง ต้องบอกซ้ำซากจนน่าโมโห แต่เราก็ต้องทำ เพื่อลูก แล้วอาการร้องไห้อยากได้ของมันก็ เป็นเรื่องปกติ แม่น้องนิกไม่อายใครนะถ้าลูก จะร้องไห้อยากได้ของในห้าง แม่น้องนิกจะ พาลูกออกมานอกห้าง พูดกับลูกจนเขาหยุด ร้องไห้ บอกว่า..ถ้ามาทุกครั้งแล้วร้องไห้ อยากได้ของ แม่จะไม่พามาอีก แม่น้องนิกก็เคยดุลูกอย่างคุณเพื่อนใหม่ คิดว่า..สิ่งที่เราทำนั้นคือความรัก ทั้งดุ ทั้งด่า ในทุกๆพฤติกรรมที่เราเห็นว่าไม่ดี เราคิดว่าเราเป็นพ่อแม่..เรามีสิทธิทำอย่างนั้น แต่แท้จริงแล้ว..ลูกนั้นก็รักเราไม่น้อยนะ แต่เขาไม่มีสิทธิตอบโต้เรา พฤติกรรมของลูก ก็จะเปลี่ยนไปเลยทีนี้ เพราะแรงกดดัน แล้วคนที่เสียใจก็คือเราไง เราทำกับลูกเอง รู้ทั้งรู้ก็ยังทำ ที่ผ่านมา แม่น้องนิกก็ถือเป็นบทเรียน บทหนึ่งนะที่เราได้ทำผิดพลาดไป ไม่ได้ หมายความว่า..พ่อแม่โกรธไม่เป็นหรอก แต่เราควบคุมตัวเองได้มากกว่าเด็ก ก็ไม่ ควรจะทำบ่อยครั้งนัก เช้านี้ ตอนเดินไปด้วยกันที่โรงเรียน นิกพูด ถามว่า..แม่..ทำไมแด๊ดอ่ะ..ห้ามไม่ให้นิกกิน ขนมหวาน แต่แด๊ดเดินกินทั้งวัน ถ้าห้ามไม่ให้ นิกทำ แล้วแด๊ดทำให้นิกเห็นทำไม.. คุณเพื่อนใหม่เห็นหรือยัง..เด็กมันเห็นพฤติกรรมของพ่อแม่..เนี่ย..กลับบ้านมาต้อง มาพูดกับสามีว่า..ลูกมันบอกฉันอย่างนี้ ยูแก้ไขเองก็แล้วกัน ให้เหตุผลกับลูกแก้ตัว เอาเองนะ เพราะฉันไม่ได้ทำ   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.207 27 ตุลาคม 2550 0:26:24 น.

อิป้อหนานฯ เป๋นดีเอ็นดูล่ะอ่อนเนาะ.. ใย้ว่า..เริ่มแรกเนี่ย อิป้อหนานต้องบอก หื้อไอ่งัวน้อยมันเลิกล้อ..ล่ะอ่อนคงมี ปั๋ญหาทางจิตใจ๋และเครียดน่ะ เลยทำหื้อบ่สามารถควบคุมระบบขับถ่ายได้ ยิ่งล้อมันก่ยิ่งเป๋น อิใย้ว่าของอย่างอี้ มันเป๋นเรื่องของจิตใจ๋ ที่ต้องใช้ความรัก ความเข้าใจ๋นั่งอู้กับล่ะอ่อน รวมถึงตางบ้าน เขาต้องร่วมมือกับเฮาตวยนะป้อหนานฯ บ่ใช่เฮาแก้ไขอยู่คนเดียว แล้วแม่มันบ่ได้ ลงมือทำเหมือนเฮา แหมอย่างเฮาก่บ่ฮู้ว่า ทางบ้านเขาอ่ะ แสดงออกกับลูกอย่างใด แม่มันอ่ะ ยะอย่างใดกับลูก เรื่องอ่านหนังสือออก แต่เขียนบ่ได้ ก่คงเป๋นเรื่องสมองนั่นละป้อหนานฯ เฮาว่านะ สมองบางส่วนอาจจะเก่ง ในก๋านจ๋ำและอ่านได้ แต่บางส่วนบ่ สามารถสั่งหื้อเขียนได้ในช่วงวัยนั้น ครูที่มาเล่าหื้อคำแนะนำ เปิ้นบอกใย้ว่า ลูกเปิ้น..ฟังคำสั่งยาวๆบ่ได้เลย ถ้าอู้ว่า..ปากก๋า มันฮู้ แต่ถ้าอู้ว่า ไปเอาปากก๋า มันบ่เข้าใจ๋ ทำต๋ามสั่งบ่ได้ ครูเปิ้นว่าเปิ้นต้องใช้ความอดทน หื้อเวลา สอนลูกในวัยนั้นขนาดหนัก แม้กระทั่งหื้อลูก เฮียนซ้ำชั้นเปิ้นก่ทำ..แต่พอมันเข้าเรียน มัธยมปล๋าย มันกล๋ายเป๋นล่ะอ่อนไบร้ท์ เฮียนเก่งกว่าไผ..ป้อหนานเชื่อก่เรื่องนี้ เรื่องของสมองครูเปิ้นว่า เป๋นเรื่องที่บ่ สามารถบอกได้ แต่ถ้าพ่อแม่มีความรัก ความอดทน ความเข้าใจ๋หื้อกับลุกแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมเปลี่ยนได้และพลิกผันได้ ป้อหนานฯ ต้องเซาะหาว่า..ล่ะอ่อนมันชอบ ยะอะหยังในเวลาเฮียน..ก่ดึงเอาความสามารถ ของล่ะอ่อนออกมาใช้หื้อมันภูมิใจ๋ในตั๋วเอง ความมั่นใจ๋เป๋นสิ่งสำคัญนะใย้ว่า บ่ะนิกก่ขี้ไห้ อิเลาะเคาะแคะสุดในห้อง ครูนี่..ต้องคอยเอาใจ๋ใส่มันหนาป้อหนานฯ คนอื่นเขาตั้งใจเฮียน..แต่ลูกใย้นี่ ครูว่า.. ในหัวมันกึ้ดหยังหลายอย่าง มันบ่สามารถ จัดก๋านเรื่องแต่ละเรื่องหื้อเสร็จ เพราะมัน อยากทำหลายเรื่องรวมกั๋น แต่เปิ้นก่ว่า ที่สุดแล้ว..แม้ว่านิกมันจะบ่สามารถทำหยัง ได้เสร็จทันเวลา แต่มันก่เป๋นละอ่อนเฮียนดี ที่ครูละเลยบ่ได้ไง เฮาก่ปันสอนมันแต้เน้อ..แต่ใย้ก่แคะสมองมัน ออกมาผ่บ่ได้อ่ะป้อหนานฯ บอกมันกึ้ดทีละ เรื่องก่ะลูก บ่ดีกึ้ดหลายอย่าง มันก่ว่า นิก คิดทำหลายอย่างอ่ะแม่ เลยไม่รู้จะทำอะไร ก่อนหลังดี..ปวดหัวก่อิป้อฯ ลุกข้า   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.11 27 ตุลาคม 2550 1:03:31 น.

หวัดดีคะ แม่น้องนิก แวะมาทักทายก่อนใครเลยนะเนียะ อือม์ เลยได้อ่านแม่น้องนิกคุยกะเพื่อนๆ (แหะ แหะ เหมือนแอบฟังชาวบ้านคุยกันไงไม่รุคะ) อ่านแล้วกุ้มนะ ห่วงนู๋มรรค นี่ขนาดยังไม่สามขวบนะเนียะ...ก็ได้แต่หวังว่า เราจะสนิทกันขนาด ลูกบอกทุกสิ่งทุกอย่างกะเราเน๊อะ เรื่อง พ่อแม่เป็นไง ลูกเป็นงั้น นี่ เห็นจะจริงแท้แน่นอนคะ ... ตั้งแต่ดิฉันมาพรีสกูลของนู๋มรรค ได้สัมผัสเด็กเยอะๆ เรียกว่า พอประชุมผู้ปกครองปุ๊บ ดิฉันบอกได้เลยว่า คนนี้แม่ลูกกันแน่นอน...55 ไม่ใช่แค่ดูหน้าตาเหมือนนะคะ แต่อากับกิริยาเด็กนี่ มีบางอย่างที่สอดคล้องกะพ่อแม่ ยิ่งกะนู๋มรรคนี่ ถอดดิฉันมาทั้งตัว...นี่กำลังพยายามส่งๆ ให้ไปขลุกกะพ่อเค้าเยอะๆ จะได้ดูดพลังหยางมาซะม่าง เอิ้กกก ปล. อ่านภาษาเหนือแล้วรู้สึกน๊องแน๊ง น่ารักดีคะ   โดย: null (มรรคณิชา ) 27 ตุลาคม 2550 14:21:41 น.

แม่หนูมรรค เผอิญ..แม่น้องนิกกับพ่อเด็กๆ ไม่ได้เป็น พลังหยางทั้งคู่..ถ้าเดินไปด้วยกันกับลูก ก็จะรู้เลยว่า..คนก็คงรู้แหละว่าลูกดูดพลัง ฉลาดช่างพูดมาจากใคร   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.138.203 27 ตุลาคม 2550 22:05:32 น.

คนเมืองแป้ .. เฮาจะไปกิ๋นนอนที่เมืองจระเข้(พิจิตร) สิบวัน บ่ฮู้ว่าบ้านเมืองมันเป๋นอย่างใด มีอินเตอร์เน็ตก่อ..บ่ฮู้ ดูสีท่าจะง่อมหาอี่ไย้หลายเพลา ขาปิ๊กจะเซาะหากุ้มหางจะเข้มาฝากอี่วอก น้อยซักกุ้มสองกุ้มสีท่ามันจะมักของหมู่นี้ อิ อิ อิ   โดย: ป้อหนานพ่วง ง่วงเหล้า IP: 125.25.19.44 28 ตุลาคม 2550 10:16:02 น.

อิป้อหนานฯ ต๋ายแล้ว..ต๋ายข้าต๋าย..สิบวันก่อนก่ะ ถ้าบ่มีเนทใช้นี่..เป๋นอันว่าข้าต้องตัดขาด จากอิป้อหนานฯเลยแม่นก่ ตกน้ำตาท่าไป ต๋ายขึ้นอืด ไปจะไปฮู้ไปหัน ยิ่งน้ำท่วมเหียโตยอ่ะป้อฯ เดินดีๆเน่อ จะไปทะเล่อทะล่าเดินบ่ผ่ ผะเลิดตกน้ำต๋ายห้าไปเหียก่เอ่อนั่น อิใย้ก่ตึงง่อมหาป้อหนานฯหนาถ้าบ่ปะ เมืองชาละวันนี่ มันบ้านนอกขนาดนั้นเลยก่ะ แล้วกุ้มหางจะเข้ นี่มันอ่ะหยังหาป้อ คนเมืองแป้บ่ฮู้จักเว้ย กำเดียวจะหาว่าง่าว เฮาก่ตึงบ่ฮู้จักแต้นะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.138.252 28 ตุลาคม 2550 10:31:22 น.

แม่น้องนิก เราไปตักบาตรเรียบร้อยแล้ว วันนี้เขางดเรียน เสาร์อาทิตย์เลย เนื่องจาก วันอาทิตย์มีงานเผาศพ นายก อบจ.แพร่นะ ที่มีข่าวถูกยิงตายไง แกได้ข่าวไหม นายกอบจ.คนนี้แหละ ที่มีโครงการดีๆที่เราได้เรียนปั้นดอกไม้ไง เขาไปเผาศพกัน ที่เรียนก็ต้องหยุด อาทิตย์หน้าค่อยเริ่มใหม่.... วันนี้เราว่างก็เลยขึ้นมาสำนักฯ จะต้องทำ 5 ส แฟ้มของเรา ยังไม่เรียบร้อย เมื่อวานเขาทำล่วงเวลา 5 ส กัน แต่เราไม่ได้ขอทำ แต่เรามาทำของเราเอง อยากให้งานมันเรียบร้อยเร็วๆน่ะ ก็มาทำ วันนี้ไม่มีคนทำ เรามาอยู่คนเดียวว่ะ เพราะว่างไง ก็จะเปิดเครื่อง ถ้าแกเห็น ก็ m มาได้นะ   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 203.146.201.10 28 ตุลาคม 2550 10:32:36 น.

เปิดทิ้งไว้แล้วไม่อยู่ แล้วแกจะบอกเราไป ทำไมว้า..ไอ้แม่น้องกุ๊ก   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.138.252 28 ตุลาคม 2550 11:03:14 น.

มันเปลี่ยนไปแล้วค่ะ สมัยนี้มันไม่เหมือนกับสมัยที่เรายังเป็นเด็กหรอกค่ะ เอ้ว่าเราต้องตามให้ทัน ไม่ใช่มัวแต่คิดว่าสมัยเราอายุเท่านี้เรายังไม่เป็นแบบนี้เลย ยุคสมัยมันไม่เหมือนกัน เดี๋ยวนี้การสื่อสารมันทำให้ทั่วโลกแคบลงค่ะ ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน สามารถรับรู้ข่าวสารได้เหมือนกันหมด เราไม่มีทางปิดกั้นเด็ก ๆ จากสิ่งต่าง ๆ ได้เลยค่ะ เอ้ว่าความรักและความเข้าใจในครอบครัว จะเป็นเกราะป้องกันให้กับเด็ก และเป็นสิ่งที่ช่วยดึงให้เด็กเดินไปในทางที่ถูกต้องค่ะ พี่แมวไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ พี่แมวรักและเอาใจใส่ลูก ๆ ขนาดนี้ เขาคงไม่ออกนอกลู่นอกทางหรอกค่ะ แต่อาจจะต้องเหนื่อยหน่อยเท่านั้นเอง   โดย: น้องเอ้ IP: 125.25.198.15 29 ตุลาคม 2550 8:35:47 น.

ขอบคุณมากค่ะที่แนะนำ จะพยายามควบคุมตัวเองให้ดีค่ะ หวังว่ามันคงไม่สายเกินไป เพราะตอนนี้ลูกสาวเพิ่ม 4 ขวบ ไม้อ่อนดัดง่ายไม้แก่ดัดยาก ขอบคุณมากนะคะแม่น้องนิก   โดย: เพื่อนใหม่ IP: 203.146.85.150 29 ตุลาคม 2550 12:45:32 น.

วันนี้ ฮาโลวีน แม่น้องนิกยังไม่ได้อั๊พบล๊อก ใหม่เลยค่ะ วิ่งไปวิ่งมาแจกทรีท ให้บรรดาผีน้อยทั้งหลายที่มาเคาะประตูบ้าน สนุกกันไป   โดย: แม่น้องนิก (Mommy and me ) 1 พฤศจิกายน 2550 9:08:51 น.

ไม่มีว่างเขียนเรื่องหรือไง.... เราไม่ว่างเหมือนกัน อาทิตย์นี้คงได้ไปเรียนซะที ..... ทำ 5 ส ยังไม่เสร็จเลย บอร์ดเรายังไม่ได้ติดเลย .....   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 125.25.152.146 2 พฤศจิกายน 2550 13:05:42 น.

เราจะเปิด M ช่วงเวลาเดิมนะ ของแกประมาณ ทุ่มไง .....เพราะช่วงเช้าพรุ่งพี่ไก่ไปส่งหัวหน้าที่เพชรบูรณ์ เหลือเรากับกุ๊กอยู่บ้าน เราจะเล่น m ก่อนจะไปเรียนบ้านจวนผู้ว่า ตอนบ่ายกุ๊กมีเรียนพิเศษ   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 125.25.152.146 2 พฤศจิกายน 2550 13:40:26 น.

โทษทีว่ะแม่น้องกุ๊ก วันศุกร์อลีนา ไม่มีเรียน เราถือเป็นวันหยุดเรา ได้นอนพักสบายใจหน่อย พอดีเพื่อนรุ่นพี่เขาเอาหนังสือ มาให้ยืมอ่านหลายเล่ม เราเลยนอนอ่าน ทั้งวันทั้งคืนซะดึก เลยไม่ได้เข้าเนทเลยล่ะ   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.144.34 4 พฤศจิกายน 2550 0:12:37 น.