บนความน้อยใจ.. ฉันนั่งเล่นเนทในช่วงเช้าวันอาทิตย์ ขณะที่พิมพ์อยู่ มีน้องที่สนิทกันโทรศัพท์เข้ามา..ฉันยังจำได้ถึงวันแรก ที่รู้จักกันผ่านทางโทรศัพท์ เธอแนะนำตัวว่าหนูเป็นเพื่อน ของหน่อยค่ะ.. จากวันที่แนะนำตัวจนวันนี้..ฉันรู้สึกว่าตัวเองเป็นเหมือนพี่สาวของเธอไปซะแล้ว..จากที่เธอคุยแต่สิ่งดีๆที่เธอมี..จนไว้ใจที่จะปรับทุกข์ถึงความรู้สึกของเธอต่อครอบครัวอย่าง ไม่อายที่เล่าให้ฉันฟัง..เธอเคยบอกฉันครั้งนึงว่า.. พี่รู้มั๊ย..พี่เป็นคนเดียวที่หนูรู้สึกว่า..พี่ไม่เคยหวังอะไร ในการคบหากับหนู ในขณะที่คนอื่นๆมีแต่หวังว่าจะได้ อะไรจากการคบหากัน วันนี้..เธอหงุดหงิดใจกับแม่ของเธอที่ไม่เข้าใจว่าเงินที่ เธอหาส่งให้แม่นั้นคือความยากลำบากที่เธอพยายาม ทำให้แม่และน้องมีความสุข เงินสามหมื่นที่เธอให้แม่เธอทุกเดือน แทบไม่ได้กระเด็นไปหาลูกของเธอเพราะพ่อของเด็กเป็นเจ้าของร้านทอง สิ่งที่สะท้อนใจในความรู้สึก ของฉันคงเป็นตอนที่เธอเล่าว่า..หนูไม่เคยมีชีวิตวัยรุ่น กับเขาเลย แต่งงานก็ตอนอายุ 21 แล้วไม่ได้แต่งเพราะ ความรัก แต่แต่งเพราะเขามีเงินที่จะจุนเจือครอบครัวหนู กี่ปีแล้วที่หนูรอคอยที่จะได้อยู่กับลูก ถ้ามองจากภายนอก..เธอดูจะมีชีวิตที่ดีกว่าฉันมากมาย แต่ถ้าดูภายในแล้วล่ะก็ ฉันรวยกว่าเธอหลายเท่านัก รวยที่ว่าก็คือรวยความสุข..ที่พอจะเข้าใจและแบ่งปัน ให้น้องเขาได้ ฉันนับถือในความกตัญญูรู้คุณของเธอ ที่ไม่ว่าจะเหนื่อยยากแค่ไหน เธอก็ไม่เคยทิ้งแม่ทิ้งน้อง ที่ต่างก็โตกันไปหมด แต่ทว่าไม่เคยเห็นว่าลูกและพี่นั้น ทุกข์ยาก ฉันบอกเธอไปว่า..สิ่งที่เธอทำเพื่อครอบครัวตรงนี้มั๊ง ที่ทำให้เธอมีชีวิตที่ดีกว่าพี่น้องคนอื่นๆ..ฉันบอกให้เธอ อดทน..เพราะถึงอย่างไรแม่ก็เป็นแม่..ชีวิตทุกคนมีช่วง อายุไข ในบางครั้งที่เราคิดว่า..ทำไมเราจะต้องให้ อยู่ ฝ่ายเดียว มันก็จะเกิดเป็นความน้อยใจขึ้นมาทันที บางครั้ง..เราไม่จำเป็นต้องหาเหตุผลอะไรมารองรับ เพียงแค่คิดว่า..เมื่อแรกเกิด..แม่ก็เหนื่อยกับเราแล้ว เท่านั้นก็พอเพียงที่เราจะทำลืมๆกับสิ่งที่เราคิดว่า.. ทำไมแม่เราไม่เหมือนแม่คนอื่น..มันคงเหมือน ไม้แก่ที่ดัดยาก.. ปรับทุกข์กันไปจนครบกระบวนความ..ฉันมองออกว่า เธอรักแม่และน้อง..แต่บนความน้อยใจที่แม่ไม่เคย เข้าใจถึงจิตใจเธอ ทำให้เธอเหนื่อยและท้อ ไหนจะ สามีที่แสนดี..ที่ไม่ปริปากว่าอะไร ทำให้เธอเกรงใจที่จะ พูดเรื่องเงินซ้ำแล้วซ้ำเล่า เลยต้องมาปรับทุกข์กับฉันนี่แหละ   Create Date : 30 เมษายน 2550 12 comments Last Update : 2 พฤษภาคม 2550 5:38:26 น. Counter : 690 Pageviews. Share Tweet

นึกว่าพี่แมวน้อยใจอะไรเสียอีกแน่ะค่ะ อ่านแล้วก็ต้องย้อนกลับมามองดูตัวเองเหมือนกันค่ะ แม่ปุ๊มีพี่ชายกับน้องชายอย่างละคน ตัวเองอยู่ตรงกลาง ตอนเด็ก ๆ ชอบแอบไปน้อยใจคุณพ่อคุณแม่อยู่คนเดียวเงียบ ๆ เป็นประจำ คิดแต่ว่าทำไมเราไม่ได้บ้าง ทำไมเราโดนอยู่คนเดียว ฯลฯ เหนื่อยใจค่ะโตมาเลยเลิกดีกว่านิสัยนี้ ฮ่าฮ่าฮ่า เปลี่ยนมาเป็นฝ่ายให้คุณพ่อคุณแม่บ้าง สบายใจกว่ากันเยอะ แต่ก็ไม่วายบางทีจะรู้สึกเกี่ยงอยู่ในใจว่าทำไมพี่กับน้องไม่ให้บ้าง บางทีก็ขุ่นใจเพราะอยากปกป้องผลประโยชน์ของคุณพ่อคุณแม่ ทุกครั้งที่แม่ปุ๊มีความรู้สึกแบบนี้จะพยายามเตือนตัวเองว่าแล้วเราล่ะให้พ่อกับแม่มากพอหรือยัง ก็ได้คำตอบในใจกลับมาทุกทีว่าไม่พอ และ ไม่เคยพอ เพราะโตจนป่านนี้แล้วถึงจะพยายามจะให้ยังไงก็ยังต้องเป็นฝ่ายรับจากพ่อกับแม่อยู่จนได้   โดย: Lauderdale By The Sea 30 เมษายน 2550 7:00:28 น.

ความกตัญญูเป็นเกราะคุ้มภัยค่ะ บอกน้องเขานะคะ ว่าอย่าท้อ ทำให้แม่เรานี่ดีกว่าทำให้ใครคนอื่นไม่รู้กี่เท่าต่อกี่เท่า เมื่อคราวที่ต้องจากกันจะได้ไม่มีเรื่องราวใดๆ ให้เสียใจ   โดย: นางสาวอาร์ต 30 เมษายน 2550 7:19:26 น.

แม่ปุ๊ ขอเพียงคิดได้อย่างนี้ก็มากค่าแล้วจ๊ะ เมื่อก่อนพี่ก็เคยคิดอย่างนี้แหละว่า.. ทำไมคนอื่นไม่ให้..ทำไมต้องเป็นเราฝ่ายเดียว แต่ถึงวันนี้พี่เลิกคิด ทำดีก็ดีกับตัวเรา บุญพ่อแม่คุ้มครองปกปักรักษา ครั้งนึงพี่เคยด่าพี่ชายคนโตนะว่า ไม่แปลกใจหรอกว่าทำไมชีวิตพี่ไม่รุ่งเรือง เพราะทำอย่างนี้กับพ่อแม่ไง บาปบุญมั๊ง พี่ชายพี่เลยสำนึก อาร์ต... ท้อเขาคงไม่ท้อหรอกจ่ะ อย่างน้อยๆเขาก็ มีพี่คอยรับฟังคอยเป็นที่ปรึกษาเสมอ บางทีเธอก็มาหาที่บ้าน ตอนนี้เธอว้าวุ่นใจที่จะช่วยสามีหาเงิน แล้วพี่นี่แหละที่จะต้องดูแลลูกน้อยให้เธอ.. ก็น่าเห็นใจเหมือนกัน แม่เธอใช้เงินมือเติบ เธอบอกว่า พูดไปหนูก็บาปปาก   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.141.185 30 เมษายน 2550 9:11:30 น.

อลีนาจะเข้าเรียนแล้วเหรอ อิจฉาคนเรียนฟรีจริงหนอ.... อีกหน่อยสบายตัวแล้วสิ ช่วงลูกไปโรงเรียน ค่อยหายใจหายคอสะดวกหน่อย ได้พักปาก ได้ลดรอยย่นบนหน้าผาก จากนางร้ายก็กลายเป็นนางแจ๋ว... รักษาตัวนะจ๊ะ.. อยู่ที่ไหนก็ขอให้มีความสุขเสมอ   โดย: ตะเบบูญ่า IP: 58.8.62.23 30 เมษายน 2550 9:48:54 น.

ใช่ความกตัญญูเป็นเกราะคุ้มครองเรานะ เออ....แม่น้องนิก เมื่อวันอาทิตย์ แม่เรามาแอ่วหาในกรมทาง ก็มาคุย นอนเล่น เย็นๆเราก็พาไปตลาด แล้วก็ส่งขึ้นรถกลับ ก็คุยกันไปหลายเรื่อง ได้ยินว่าปุ๋ย วันก่อนปุ๋ยทะเลาะกับท๊อป ไม่รู้เรื่องอะไรกัน เราว่าสงสัยเมามากกว่า เมื่อก่อนปิดอบไม่มีหมู่กินเหล้า ตอนนี้เปิดแล้วเลยกินบ่อย จนท้อปต้องไปอยู่บ้านปู่ ไม่รู้ทะเลาะอีท่าไหน แกลองโทรถามมันซิ่ ถึงขั้นรุนแรงรึไง มันต้องไปอยู่บ้านโน้น มันคงรำคาญพ่อมัน แม่น้องนิก คราวที่แล้วเราส่งคำขวัญห้องสมุดแต่ไม่ได้รับรางวัล แต่เราส่งแสตมป์เข้าประกวด ประเภทประวัติศาสตร์ ได้รางวัลที่ 3 เชียวนะ มีเงินรางวัลด้วย แต่ยังไม่ได้รับ เขาไม่ว่างแจก ไม่รู้ได้เท่าไหร่ เขาไม่บอก มีอีกเรื่อง พี่ไก่พาแม่เขาไปหาหมอตาที่เชียงใหม่ เขาคงคุยกันในรถเรื่องจะส่งกุ๊กเรียน ดีที่เอาเรื่องที่เราอยากให้กุ๊กไปเรียนซัมเมอร์แค้มป์ที่ระยอง มาปัดฝุ่นอีกที พี่ไก่เห็นด้วยที่จะส่งกุ๊กไป สงสัยทางบ้านนั้นอนุมัติ ปีหน้าคงเจอแน่ มันไม่ค่อยอยากไป แต่นับจากนี้ไป ต้องพูดกรอกหูทุกวัน ปิดเทอมใหญ่ปีหน้า จะต้องให้เรียนแล้ว มีครูที่แม่เขารู้จัก ได้เคยสอนหลานสองคนมาแล้ว และปีนี้เขาปลดแล้ว ก็ไม่ได้สอนแต่เขาเป็นคนแนะนำให้ไปเรียนที่หลานจบนั่นแหละ บังเอิญตรงกับที่เราตั้งใจไว้ และเราดูเวบทางเน็ทของมหาลัยปริ้นท์ไปให้พี่ไก่อ่านแล้ว เขากำหนดวันที่เข้าแค้มป์ไว้แล้วด้วยดูว่าเราจะไปได้หรือเปล่า กลัวโรงเรียนปิดไม่ทัน อีกอย่างหลานผู้ชายจะไปเรียนต่อเมืองนอกด้วย ไม่รู้ว่าจะเอากุ๊กไปด้วยได้หรือเปล่า คือพี่ไก่และพี่ชายเขาสนับสนุนให้กุ๊กเรียนซัมมอร์แล้วล่ะ เชิงบังคับซะด้วย เราต้องพยายามพูดให้กุ๊กมันดูดีกับการไปห่างจากพ่อแม่ เราอยากให้กุ๊กทดลองไปอยู่ระยองก่อนว่ะ ถ้าผ่านถึงจะไปเมืองนอก แกว่าจริงไหม วันที่ 7-8 เราลาพักผ่อนนะ เราจะไปเที่ยวเอารถไปด้วย พี่ไก่ขับ จันทบุรีนะ ช่วงนี้ผลไม้ถูกนะ จะไปเที่ยวจุดไหนยังไม่รู้ไปมันเรื่อยๆ อาทิตย์นี้เราต้องเช็ครถก่อน วันนี้แอร์เสียซะด้วย ต้องเปลี่ยน เราเอารถไปร้านตั้งแต่เช้า เขาบอกเสร็จตอนเย็น เสร็จจากแอร์ เราก็เอาเข้าศูนย์ เช็คเครื่องยนต์ เปลี่ยนอะไหล่อีก หมดหลายกะตังแน่ เอาล่ะแค่นี้ก่อน   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 203.146.201.1 30 เมษายน 2550 11:04:52 น.

มาแล้วๆ อลีน่าต้องเข้าเรียนแล้วได้เรียนฟรีด้วยดีจัง รร.น้องอินเทอมแรกตั้ง30,000คะ แพงมากสงสารสามีเพราะหาเงินคนเดียว แต่อยากให้เรียนที่รร.นี้คะ ไม่ใช่รร.ดังมากมายอะไรคะ เป็นรร.เล็กๆแต่ว่าครูดูแลเด็กดีคะ สัดส่วนครูกับเด็กกำลังดี ขวัญเลยกล้าให้ลูกไปอยู่ในความดูแลคะ นี่ก็คิดอยู่ว่าวันแรกท่าทางแม่มันจะน้ำตาท่วมมากกว่าลูกแน่นอนเลย อ่านเรื่องพี่แมวข้างบน ตรงที่เพื่อนรุ่นน้องพี่แมวพูดว่า "พี่รู้มั๊ย..พี่เป็นคนเดียวที่หนูรู้สึกว่า..พี่ไม่เคยหวังอะไร ในการคบหากับหนู ในขณะที่คนอื่นๆมีแต่หวังว่าจะได้ อะไรจากการคบหากัน" แล้วรู้สึกเศร้าจัง แต่เดี๋ยวนี้คนที่คบหากันเพราะเรื่องแบบหวังอะไรๆมากกว่ามิตรภาพมีเยอะจริงๆคะ ขวัญยังไม่เจอกับตัวเอง ก็คิดว่าตัวเองโชคดีไป แต่เคยมีคนแบบนั้นเข้ามาเกี๋ยวพันกับเพื่อนขวัญ และทำให้เพื่อนขวัญผิดหวังมากๆจ๊ะ ส่วนเรื่องเพื่อนรุ่นน้องพี่แมว ปรับทุกข์กับพี่แมวนั้น ขวัญว่าเค้าทำเพื่อแม่เค้าได้ดีแล้วคะ อย่างขวัญนะมีแต่พ่อแม่ที่ยังคอยถามไถ่ว่าขวัญมีใช้มั้ย ลำบากมั้ยลูก มีอะไรขาดเหลือบอกพ่อบอกแม่นะ จนขวัญเคยนึกเสียใจเหมือนกันว่าเรานี่ไม่เคยได้ให้อะไรพ่อแม่เลยนะ มีแต่รับฝ่ายเดียว เคยคุยกับแม่ แม่บอกว่าเค้าไม่ต้องการอะไรจากลูก เค้าขอแค่ลูกมีความสุขก็พอ แค่เค้าเห็นชีวิตครอบครัวขวัญอบอุ่นมีความสุขเค้าก็พอใจแล้ว   โดย: miz u so much 30 เมษายน 2550 12:37:38 น.

โอ้โห ทำไมทุกคนเมนต์ยาวกันขนาดนี้ล่ะคะเนี่ย แม่น้องนิกใจดีมากค่ะที่รับฟังเรื่องราวของเพื่อนๆ น้องเค๊าก็จะได้สบายใจขึ้นด้วย อ่านแล้วแอบละอายใจเล็กน้อยที่เรายังไม่ค่อยได้ทำอะไรให้พ่อแม่เท่าที่ควรเลยค่ะ มาแจ้งด้วยว่าส่งโปสการ์ดไปเมื่อวันเสาร์นะคะ น้องนิกคงได้รับภายใน 10 วันล่ะค่ะ   โดย: the Vicky 30 เมษายน 2550 14:27:00 น.

เพื่อพ่อแม่อะไรที่ทำได้ก็ต้องทำน่ะค่ะ ฝนซะอีกที่ยังไม่ได้ทำอะไรดีๆให้ท่านภูมิใจ เฮ้ออ .. แต่ก็ว่าเนอะแม่กับลูก บางทีอาจจะมีอะไรที่กั้นอยู่ก็ได้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ   โดย: fonejank 30 เมษายน 2550 15:42:18 น.

พี่ตะเบบูญ่าขา สบายที่ไหนกันล่ะคะพี่..หากอลีนาเข้าเรียน เธอเรียนวันละสี่ชั่วโมงเองค่ะ แล้วแม่ก็จะต้อง ไปช่วยคุณครูทำกิจกรรมให้เด็กๆในห้องเรียนด้วยเดือนละสองครั้ง.. อาจจะได้พักหู ได้คลายรอยย่น แต่เชื่อขนมกินได้เลยว่า น้ำหนัก ต้องลดเพราะเดินไปรับไปส่งลูกวันๆ ไม่รู้กี่เที่ยว..เผลอๆหน้าดำเพราะแดดเผา โรงเรียนมันอยู่ใกล้บ้านซะจน ถ้าไม่จำเป็น ก็ประหยัดค่าน้ำมันเนอะพี่เนอะ น้ำมันแพง เหลือใจ เดินไปยังได้ออกกำลังกายไปด้วย แต่เดินหลายครั้งหน่อยเท่านั้นเอง ของพี่เรียนทั้งวัน..ของแมว..เรียนน้อยเดียว +++++++++++ แม่น้องกุ๊ก ขอบคุณว่ะที่คอยบอกความคืบหน้า เราโทรหาพ่อเราแล้วล่ะ เขาบอกไม่มีอะไร ท๊อปมันรำคาญพ่อมันพูดมากเลยหนี มานอนกับพ่อเรา ตอนนี้มันกลับไปแล้ว เด็กไทยเรียนหนักเหมือนกันเนาะแก เรียนพิเศษอันโน้นอันนี้ เรียนหลายอย่างว่ะ นิกเรียนพิเศษฟรี..ติวเตอร์มาติวให้ที่บ้าน มันเป็นโปรแกรมของรัฐ เราเลือกคณิตศาสตร์ ให้นิก แต่เรียนอยู่แค่ 24 ชั่วโมงเอง อาทิตย์ละสามวันๆละหนึ่งชั่วโมง ก็เท่านั้น..ที่เหลือเป็นเราที่สอนหลังเลิกเรียน ให้ลูก เราไปยืมหนังสือของครูมา เราไปถาม วัตถุประสงค์และเป้าหมายของเด็กเกรดนี้ แล้วเราก็เอามาฝึกลูกทุกวัน เท่านี้ก็ถือว่า มากแล้วว่ะ ++++++++++++ แม่ขวัญเอ๊ยยยย พี่คงทำใจยากจริงๆนะถ้าเด็กเล็กเรียน แล้วพี่ต้องจ่ายสามหมื่น พี่เลยตัดสินใจ ไปเมืองนอกรู้แล้วรู้รอดไง แต่พอมาจริงๆ กลายเป็นว่าพี่ต้องทำงานหนักกว่าเดิม หลายเท่านัก เรียนฟรีก็จริงอยู่แต่สังคม แวดล้อมลูกนี่สิ ที่อันตรายในความรู้สึก ของพี่ ความไว้ใจได้เป็นสิ่งสำคัญนะแม่ขวัญนะ น้องคนที่เขาคุยกับพี่เนี่ย เขาบอกพี่ว่า ถ้าเขาคิดจะไปเรียนอะไร เขาก็สามารถ เอาลูกไปฝากสถานรับเลี้ยงเด็กได้ แต่เขาไม่ไว้ใจ เพราะเขาห่วงลูก ก็เลยตกมาที่พี่..ที่เขาขอร้องให้ช่วยดูแล ลูกให้ระหว่างที่เขาจะไปเรียน ใจนั้นไม่คิด จะดูแลเด็กหรอก แต่ก็อดสงสารไม่ได้ ในความรู้สึก และคำพูดของเขาที่ว่า หนูไม่ไว้ใจใครให้ดูแลลูกให้ ลูกเขาสี่เดือนเอง +++++++++++ คุณวิกกี้ เมื่อคืนน้องเขานัดว่าจะโทรมาหาตอนค่ำ แม่น้องนิกมัวใช้เนทเพลินไป ชาวบ้านโทรเข้าไม่ได้เลย ขอบคุณสำหรับโปสการ์ดให้นิกค่ะ +++++++++++++ คุณFonejank ขอบคุณที่แวะมาทักทาย   โดย: แม่น้องนิก IP: 4.232.144.24 1 พฤษภาคม 2550 2:24:12 น.

พอนึกถึงเรื่องเรียนฟรีทีไรแม่ปุ๊ก็อยากพาเคนเนธกลับไปอยู่เมกาทู๊กที แต่ก็อย่างว่านะคะอย่างอื่นแพงหมด ได้อย่างก็เสียอย่างเนอะพี่แมว   โดย: Lauderdale By The Sea 1 พฤษภาคม 2550 9:16:36 น.

ขอบคุณพี่แม่ฯมากนะขอรับ...กับคำแนะนำที่ดี.....ขอบคุณก๊าบบบบบ...   โดย: มันก็แค่ ตากล้อง IP: 125.24.216.125 1 พฤษภาคม 2550 9:21:04 น.

โทรหาแล้วก็ OK ไม่มีอะไรแล้ว แกเข้าไปดูของเรารึยังอัพแล้วนะ พี่ไก่เต้นสุดสวิงเลยล่ะ สนุกมาก ตอนเย็นแกเดินเข้าบ้านอย่างอ่อนแรง เราเข้าไปอาบน้ำแล้วเดินออกมาดูอีกว่าเขาเลิกกันหรือยัง ยังเหลืออีก นิดหน่อย แต่เจ้านายยังไม่เลิก เราก็เลยต้องคอยเสิพและเต้นที่โต๊ะอีก รับจ้างเต้นนะแก นายแจกตังด้วยสำหรับคนที่เต้น วันนั้นเข้าบ้านก็เกือบหกโมงแน่ะ กับข้าวกับปลามีแล้ว เพราะตอนกินเลี้ยงกับข้าวเหลือ ก็เอาใส่ถุงเข้าบ้านไว้มื้อเย็นแล้ว กุ๊กก็กินกับข้าวเก่า พี่ไก่ลุกมากินข้าวมื้อเย็นพอดี ไม่ต้องเรียก ( แกปวดหัวก็นอนเอาแรงไปหนึ่งงีบสองชั่วโมง)   โดย: แม่น้องกุ๊ก IP: 203.146.201.1 1 พฤษภาคม 2550 9:42:14 น.