"ทุกข์คือไฟ"



ทุกข์นี้มันเหมือนไฟที่เผาร่างกาย

 ทุกข์ใจของเรานี้ มันทารุณรุนแรงกว่าไฟ

ที่เผาร่างกายมากมายหลายร้อยเท่า

 แต่เรากลับมองไม่เห็นว่ามันเป็นภัยสำหรับเรา

เรากลับสร้างความทุกข์ให้กับเราอยู่เรื่อยๆ

 ทุกข์กินไม่ได้ นอนไม่หลับ ร้องห่มร้องไห้

เศร้าโศกเสียใจ มีใครมาบอกให้หยุดก็ไม่หยุด

จะเอาแต่ใจของตนเอง

 อยากจะให้ได้สิ่งที่ตัวเองอยากได้

ถ้าไม่ได้ก็ทุกข์อย่างนี้ไปเรื่อยๆ

 นี่แหละคือ ความโง่เขลา เบาปัญญา อวิชา โมหะ

 ที่หลอกให้ใจผลิตความทุกข์

เผาใจตนเองอยู่ตลอดเวลา เพราะไม่เจริญปัญญา

 ไม่พิจารณาอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

 ไม่เห็นอริยสัจ ๔ เพราะไม่บำเพ็ญ ไม่เจริญสติ

ไม่นั่งสมาธิ ไม่ทำทาน ไม่รักษาศีล

อยากจะได้สิ่งต่างๆ ตามความอยากของตน

 ความอยากในกามตัณหา วิภวตัณหา วภตัณหาเท่านั้น

 แล้วก็ไปสร้างทุกข์ให้กับตนไม่พอ

ยังไปสร้างทุกข์ให้กับคนอื่นด้วย

 ไปเบียดเบียนคนอื่น ไปรังแกคนอื่น

อันนี้ก็เป็นเพราะว่า ไม่สนใจเรื่องบุญ

 เรื่องกุศล เรื่องของการทำทาน รักษาศีล ภาวนา

สนใจเเต่เรื่องลาภ ยศ สรรเสริญ

 สนใจความสุขทางตาหูตาลิ้นจมูกกาย

 ใจก็เลยผลิตแต่ไฟนรกมาเผาตัวเองอยู่โดยไม่รู้สึกตัว

 จะเผาไปเรื่อยๆ ไม่ใช่แต่ชาตินี้ชาติเดียว

 เผาแล้วนับไม่ถ้วน พระพุทธเจ้าที่มาตรัสรู้ไม่รู้กี่พระองค์

 ก็ผ่านมาแล้วไม่ได้รับประโยชน์จากพระพุทธเจ้า

องค์ใดองค์หนึ่งเลย ก็ยังผลิตกามตัณหา

 วิภวตัณหา ภวตัณหา มาคอยเผาใจตนเอง

และเผาอย่างนี้ไปเรื่อยๆ ตราบใดที่ไม่ปฏิบัติ

 ไม่เร่งความเพียร ไม่ทำทาน ไม่รักษาศีล ไม่ภาวนา

และให้ทำตามขั้นตามลำดับไม่ให้ติดอยู่ขั้นใดขั้นหนึ่ง

 ทำทานแล้วก็ต้องก้าวเข้าสู่ขั้นศีล

 ขั้นศีลแล้วก็ต้องก้าวเข้าสู่ขั้นภาวนา

อย่าไปคิดว่า ทำทานแล้วพอแล้วได้ทำบุญแล้ว

 อันนี้เป็นเสี้ยวหนึ่งของบุญ เสี้ยวใหญ่ยังไม่ได้ทำกัน

 เสี้ยวใหญ่ก็คือการภาวนา ต้องภาวนา

ต้องปฏิบัติอย่างต่อเนื่อง จนกว่าจะหลุดพ้น

 จนกว่าจะทำลายกิเลสตัณหาอุปทาน

 ความยึดมั่นถือมั่นทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้เท่านั้น

 ถึงเรียกได้ว่า ได้ทำบุญเต็มที่ในโลกนี้แล้ว.

พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต

.................................

ส่วนหนึ่งจากเทศนาธรรมะบนเขา

วันที่ ๑๐ ธันวาคม ๒๕๕๖








ขอบคุณที่มา fb. พระอาจารย์สุชาติ อภิชาโต
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ