Group Blog
 
<<
กรกฏาคม 2558
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
21 กรกฏาคม 2558
 
All Blogs
 
O สาวเอย .. O








Ernesto Cortazar - Muñequita Linda



O ยอมรับแล้วใช่ไหม .. หัวใจนั้น-
ว่าผูกพัน, อาวรณ์ .. เกินซ่อนไหว
ทุกการเต้นสั่นรัว .. ของหัวใจ
เหมือนมือใครบางคนคอยด้นดึง
O โลกไม่ได้ล่มลง .. ที่ตรงหน้า
กับเพียงว่าหัวใจ-แอบใฝ่ถึง
เก็บไว้เถิด .. เงื่อนงำ-ไว้คำนึง-
ในอกซึ่งอาลัย .. เริ่มไหวตัว
O แว่วยินไหมนัยคำ .. กรอง-ร่ำร้อย
หมายผ่านความล่องลอยเฝ้าคอยยั่ว
เพียงเพื่อ”บางคน”นั้นจะสั่นรัว-
หลังรับความ, ถ้วนทั่ว-ทั้งหัวใจ
O เพลงสังคีตหวีดแว่ว .. จะแล้วหรือ-
เมื่อคอยยื้อยุดขวัญ .. เฝ้าสั่นไหว
โอ-หนอดาวกระพริบ .. ที่ลิบไกล-
เหมือนร่วมล้ออาลัยที่ใจคน
O สายลมค่ำพรมแล้ว .. เพียงแผ่ว-ผ่าน
แผ่ว-เพียงหวานหอมปวง .. คล้ายร่วงหล่น-
ลงเกลือกกลั้วอาลัย .. พาไหววน
กับดิ้นรนแฝงเร้น .. ความเป็น – มี
O ฤๅ – ลมค่ำพรมผ่านอยู่นานเนิ่น
เพื่อหยอกเอินรูปลักษณ์แห่งศักดิ์ศรี
ฤๅ – จังหวะหัวใจ .. อาจไหววี
ฝากเรื่อยรี้ลมร่ำ .. รู้-คร่ำครวญ
O สังคีตออดอ้อนเสียง .. นั้นเพียงเพื่อ-
คอยอุ่นเอื้ออาวรณ์ให้ย้อนหวน
ความ .. คำ .. หมายรุมเร้าคอยเย้ายวน-
ความซ่อนเร้นทุกส่วนให้ปรวนแปร
O หวังโดยแรงนิรมิต, ดวงจิตนั้น-
รู้-รำพันร้อยเรียง .. ใช่เพียงแค่-
คารม-อันสั่นพลิ้วเช่นริ้วแพร
เพื่อเย้าแหย่ยั่วความเอาตามใจ
O หมายว่าความละห้อยเห็น .. ที่เป็นอยู่
จากแรงชู้อาวรณ์ .. แสนอ่อนไหว
จักเผยออกให้รู้ .. ว่าผู้ใด
แฝงเร้นไว้แนบกาล .. นับนานมา
O สดับเถิด - คีตะกานท์ .. เสียงหวานแว่ว-
แทนเสียงแผ่วจากใจผู้ใฝ่หา
ยิ่งกว่าขลุ่ยครวญเสียง .. นั้น-เสียงอา-
รมณ์ – ผู้ยังปรารถนาในอาวรณ์
O ใช่ไหมว่า .. สังคีตประณีตรส-
ราวเบิกบทอารมณ์ .. เคยข่ม-ซ่อน
ขลุ่ยโหยเสียงโลมรุกไปทุกตอน
หวังช่วยถอนถ่ายรื้อความถือตัว
O ใช่ไหมว่าลมร่ำ .. แห่งค่ำนี้-
คล้ายวาดวี .. วก-วน .. กลางหม่นหลัว
โลมลูบความแฝงเร้นให้เต้นรัว
โดยหยอกยั่วอกคนอยู่อลเวง
O คล้ายว่าบางงดงาม .. เฝ้าลาม .. รุก
โดยสอดซุก-รูปจริต .. ให้พิศเพ่ง
ผ่านรูปเงาเร้ารัว .. ไม่กลัวเกรง-
การรุดเร่งอกใจ .. คอยไขว่คว้า
O เหน็ดเหนื่อยสักเพียงไหน .. ดวงใจนั่น
กับผูกพันเฝ้าคอยละห้อยหา
อาวรณ์ใครหนอช่วงในดวงตา
พร้อมเหว่ว้าเหมือนช่วง .. ที่ดวงใจ
O ยอมรับเถิด-อาวรณ์ .. หากซ่อนเร้น-
จัก-บีบเค้นลุกลามเกินห้ามไหว
ความคิดถึง, เสน่หา .. แสนอาลัย-
จักเหมือนไฟสุมอก .. เกินยกพ้น !
O ยอมเถิด-วางใจมอบ .. เพื่อตอบรับ-
แสงประดับพู้นสรวงจักร่วงหล่น-
ลงแทรกช่วงปริศนาในตาคน
ให้เอ่่อล้นหอมหวาน .. ณ กาลนี้ !



Create Date : 21 กรกฎาคม 2558
Last Update : 18 เมษายน 2566 17:59:16 น. 0 comments
Counter : 3479 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.