Group Blog
 
<<
ตุลาคม 2556
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
3 ตุลาคม 2556
 
All Blogs
 
O วรรษาสมัย .. O








กอไผ่ - จระเข้หางยาว



O เจ้าพระยา .. วันนี้ยังรี่ไหล
เมื่อหัวใจบางดวง .. แสนห่วงหา
เอ็นดูความอาวรณ์แฝงซ่อนมา-
ร่ำรอการไขว่คว้า .. ด้วยอาลัย
O คลื่นน้ำ .. เคลื่อนระลอก .. ยั่วหยอกฝั่ง
เมื่อคล้ายดั่งอาวรณ์ .. เกินซ่อนไหว
ค่อยเคลื่อนความละห้อยห่วง .. ทุกห้วงใจ
ติดตรึงให้ปฎิพัทธ .. แนบทัดทรวง
O ปาริชาติหอมรื่น .. ในคืนค่ำ
คลายกลิ่นร่ำรมแถน .. ทั้งแดนสรวง
โอนเถิดกลิ่นหอมล้ำ .. ขอ-บำบวง-
ด้วยแหนหวง .. แนบไว้ข้างใจนั้น
O อินทร์ .. พรหม .. ปวงทิพแถนถ้วนแดนฟ้า
โปรดบัญชาชี้ให้ .. ความไหวหวั่น-
ที่เบิกบทแสนประณีต .. เกินกีดกัน
ช่วยแบ่งปันบริบท .. คืน-ทดแทน
O ถ้วนทั้งสิ้นทั้งปวง .. ความห่วงหา
ปรารถนา, ยินยอม .. และอ้อมแขน
แรงอาวรณ์, รอบถวิล .. ทั้งดินแดน
ฤๅ-อาจแม้นอาลัย .. หัวใจมี ?
O สร้อยเกสรพวงบุหงา คันธารส
ราวเริ่มบท .. แยกแย้มเติมแต้มสี
ให้โลกผู้ห่วงละห้อย .. เฝ้าคอยที-
คอยท่ารับใยดี .. แนบที่ใจ
O คืนความหมายหวานหอม .. ให้พร้อมสรรพ
ยามเนตรพรับพริ้มรอ .. พึงรอให้-
จุมพิตจบอ้อยอิ่ง .. เหนือสิ่งใด
แม้-นานสักปานไหน .. ยอมให้แล้ว
O อ้อยอิ่งการพร่ำพลอด ..แสนออดอ้อน
จนเว้าวอนด้วยเสียง .. แต่เพียงแผ่ว
เนตรครั้นโรยเหลือบชม้าย .. ย่อมฉายแวว-
ความผ่องแผ้วอาวรณ์ .. ทุกตอนตน
O ใชไหม .. จากนี่ .. ถึงที่นั่น
มีหัวใจจดกันนับพันหน
เป็นเช่นนี้ .. ใช่ไหมหัวใจคน
ที่จะขวนขวายไปตามไขว่คว้า
O ใช่ไหม .. จากนี่ถึงที่นั่น
เมื่อรับรู้ใจกัน .. ร่วมฟันฝ่า
ร่วมจับจูงก้าวผ่าน .. บ่วงมารยา
ด้วยทีท่าก้าวล่วง .. สู่บ่วงนั้น
O ใช่ไหม .. แผ่นดิน, น้ำ, ถิ่นฟ้า
ย่อมเกินกว่า .. เที่ยวทางจะขวางกั้น
สองใจที่จดจ่อ .. เฝ้ารอกัน
คือผูกพันถ้วนสิ้น .. จิตวิญญาณ
O เจ้าพระยา .. วันนี้ยังรี่ไหล
เมื่อหัวใจ .. อาวรณ์แสนอ่อนหวาน
ที่-กรุ่นหอมพร้อมสรรพ อยู่นับนาน-
จน-เกินต้านทานหอม .. คือ-ยอมแล้ว !



Create Date : 03 ตุลาคม 2556
Last Update : 1 มิถุนายน 2566 18:38:30 น. 0 comments
Counter : 3192 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.