Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2559
1234567
891011121314
15161718192021
22232425262728
293031 
 
30 พฤษภาคม 2559
 
All Blogs
 
O อีกไม่นาน .. O








Giovanni Marradi - Tears of Gideon



O เหมือนมือที่แฝงเร้นบีบเค้นลง
ให้รับรู้จำนง .. คอยส่งเสริม
พาอารมณ์เคลื่อนคล้อยจากรอยเดิม
ด้วยการเติมรูปเงา .. รุมเร้าใจ
O เกิดขึ้นเมื่อดวงวันในชั้นสรวง-
ค่อยโชนช่วงงามระยับขึ้นขับไข
หรือแต่เลือดอุ่นเนื้อ, สายเยื่อใย-
ค่อยแผ่ซ่านวนไหวอยู่ในทรวง ?
O นัยคำผู้ออดอ้อน-แสนอ่อนโยน
ค่อยถ่ายโอนผ่านให้ .. อาลัยหวง
ตรึงรูปรอยสุมสั่งใจทั้งดวง
ก่อนลามล่วงบีบคั้น .. คอยบัญชา
O เกิดขึ้นแต่เมื่อใด .. เยื่อใยนั้น ?
จนผูกพันเฝ้าคอยละห้อยหา
รับหอมหวานซาบซึ้งลงตรึงตรา-
ลงหัวใจเหว่ว้า .. แต่ครานั้น
O อยู่ท่ามกลางปริศนา .. นัยน์ตาซ่อน-
แววอาวรณ์อาลัยที่ไหวสั่น
ในคาบกาลห้อมเห่ .. ลมเหมันต์
แววไหวหวั่นซ่อนเร้นก็เห็นรอย
O กลางแสงแดดอบอุ่น .. หอมกรุ่นนั้น-
คล้ายสุดกั้นกีดแล้ว, จากแผ่วค่อย-
ตราตรึงลงสั่งทรวง .. ให้ห่วงคอย
ผ่านคำถ้อยพรรณนา .. เผยอารมณ์
O กลางแดดใสแวดล้อม .. พรั่งพร้อมนั้น-
คือช่วงฉันทากาล, กลิ่นมาลย์ฉม
เผยบทขึ้นยอขวัญ .. จากรันทม
ผูกเงื่อนปมอาลัย .. รัดใจนี้
O จากวงรอบใฝ่ฝันแห่งวันผ่าน
จนถึงกาลสมสั่ง .. อีกครั้งที่-
วงรอบความฝันใฝ่และใยดี
ค่อยค่อยคลี่คลุมขวัญ .. เช่นวันวาน
O เคลื่อนวงรอบใฝ่ฝันแห่งวันพรุ่ง
พรากโค้งรุ้งรอบฝันแห่งวันผ่าน
อันจะเคลื่อนรูปคล้อยจากรอยกาล
เหลือหอมหวานโลมไล้หัวใจนี้
O หมายว่ารูปรอยฝันแห่งวันพรุ่ง-
จะเช่นรุ้งงามลออ .. ทอดทอสี
ตอบรับรอบอาลัย .. ด้วยใยดี
จากใจที่แฝงเร้น .. อันเต้นรัว
O คล้ายว่าความในทรวง .. ใคร-ร่วงหล่น
พลิ้วพลิกกลางลมวน .. กลางหม่น-หลัว
ขณะเย็นลมรื่นเหมือนตื่นตัว
โหมเข้ายั่วเย้ยอยู่ .. เหมือนรู้ที
O ว่า-จงเต้นเถิดใจ .. ผู้ไหวหวั่น
หากว่านั่นคือหลัก .. แห่งศักดิ์ศรี
ว่า-จงเต้นเรื่อยไปคอยไหววี-
เอาชาติภพเลือนลี้ไปจากกัน
O อย่ายอมรับว่าใจ .. นั้น-ไหวหวาด
จงยอมคลาดแคล้วไป .. อย่าได้หัน-
มามองความเปลี่ยวเหงาใต้เงาวัน
ที่ย่ำฝันทางเที่ยวอย่างเดียวดาย
O ผ่านแล้ว .. ผ่านเล่า-กี่เงาร่าง-
ผ่านก้าวย่างลำดับ .. ก่อนลับหาย
ยังคงเร้ารุมอยู่ไม่รู้วาย
กับภาพฝันโชนฉายที่ปลายจร
O คล้ายว่าความในทรวง .. ใคร-ร่วงหล่น
พลิ้วพลิกบนแววเต้น .. นัยเร้น-ซ่อน
ใช่ไหม .. เสน่หา .. ความอาวรณ์
เกินสุมซ้อนหลบหลีกได้อีกแล้ว !
O ปล่อยเถิด .. ความในทรวงให้ร่วงหล่น
ร่วงลงบนเปลี่ยวเหงาอย่างเบา .. แผ่ว
ปล่อยนัยน์ตาอ่อนโยนได้โชนแวว-
ความผ่องแผ้วขับไขจากใจนั้น
O เมื่อสุดกีดกันความที่ลามล่วง
จะเพียงให้โชนช่วงในทรวงนั่น
หรือจะส่งก้อยเรียวมาเกี่ยวกัน
แล้วล่มฝันแฝงเร้น - ให้เป็นจริง ?



Create Date : 30 พฤษภาคม 2559
Last Update : 4 มีนาคม 2566 11:27:34 น. 1 comments
Counter : 4616 Pageviews.

 
อ่านไปเรื่อยๆ ก็เพลิดเพลินดีเหมือนกันค่ะ


โดย: เอื้อย IP: 61.19.86.2 วันที่: 1 สิงหาคม 2559 เวลา:13:16:10 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.