Group Blog
 
<<
มกราคม 2556
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
5 มกราคม 2556
 
All Blogs
 
O คือ .. เจ้า .. O








Eldar Mansurov - Give me life



O สุดรอคอย .. ค่อยเห็นว่าเป็นเจ้า
กี่ภพกาลผ่านเล่าที่เฝ้าหา
เหมือนพิมพ์ภาคฝากมั่นลงสัญญา
ให้ตรึงตราแต่ในน้ำใจเดียว
O เกิดแต่เมื่อ .. ออดอ้อนเจ้าอ่อนน้อย
ที่เฝ้าคอยโต้ตอบให้ลอบเหลียว
สายใย-อย่างแฝงเร้น .. ฟั่นเป็นเกลียว
เข้ารั้งเหนี่ยวใจตื่น .. รับชื่นบาน
O จนเร้ารุมสุมซ่อน .. ความวอนว่า-
ผ่านพรรณนาเว้าวอน .. แสนอ่อนหวาน
เพื่อผ่านเผยความปวงแห่งดวงมาน
ที่เฝ้าแต่ทรมาน .. นับนานมา
O สืบผ่านความสุจริตในจิตที่-
อ่อนหวานอ่อนโยนมีในทีท่า
วางความสัตย์ในจิตเป็นฤทธา
แลกคุณค่างามพร้อม .. ห่มห้อมใจ
O สืบผ่านการรอคอย .. ละห้อยเห็น
รุมเร้าเป็นรูปประทับ .. ยามหลับใหล
จนลำดับงดงามของความนัย
คือซาบซึ้งอาลัย .. เริ่มไหวตัว
O จากอ่อนหวาน .. อ่อนละมุน .. แปรคุณค่า
เป็นดวงแสงแจ่มจ้า .. กลางฟ้าหลัว
เมื่อ .. ในอกแฝงเร้นการเต้นรัว
ย่อม - เมื่อหัวใจคน .. วก-วนคิด
O หลังผ่านช่วงวรรษา .. สิ้นห่าฝน,-
ไฟคำรนบนสรวง, กลางดวงจิต-
ก็แจ่มจ้ารูปน้อย .. ให้พลอยพิศ
ก็ตรึงฤทธิ์ตราอยู่ .. ให้รู้นัย
O สุดวิสัยแห่งการจะต้านหน่วง
คลี่คลายบ่วงอาวรณ์จนผ่อนไหว
ก็เมื่อในนิรมิตแห่งจิตใจ-
จะยามใด .. ถวิลอยู่แต่ผู้เดียว
O ท่ามกลางสายลมหนาว .. เมฆขาวฟ่อง
ก็เฝ้าคอยพร่ำพร้อง .. การข้องเกี่ยว
ใจเอย .. ราวปลิดปลิว .. ด้วยนิ้วเรียว-
เจ้าเอื้อมเหนี่ยวเด็ดวางลงกลางมือ
O ร้างรูปน้ำค้างใสเกาะใบหญ้า
ลมลูบฟ้าโรยริ้ว .. เสียงหวิวหวือ
คล้ายแว่วทรวงเลื่อนลั่น .. เสียงบรรลือ
เมื่อใจถูกยุดยื้อ .. อย่างดื้อดึง
O ด้วยแววเนตรลึกล้ำ .. สบ .. สัมผัส
เผยจำรัสอ่อนหวาน .. ส่งผ่านถึง
เสียงออดอ้อนเสน่หา .. ย่อมตราตรึง-
ล้อมคำนึงบีบเค้นไม่เว้นวาย
O ด้วยแววเนตรวาบหวาน .. สืบผ่านนัย
เพียงจะให้ความพิสุทธิ์เป็นจุดหมาย
มอบ .. อบอุ่นวาบ-วกในอกชาย
สรวงก็คล้าย .. ชะลอเทียบให้เหยียบยืน
O แต่ละครั้ง .. แต่ละคราว .. ลมหนาวล้อม
หัวใจคน, กลิ่นพะยอม .. ก็หอมรื่น
แววนัยน์ตาออดอ้อน .. ก็ย้อนคืน-
กลบเสียงใจเต้นตื่น .. ระรื่นรับ
O จึงครั้งคราวคาบสมัย .. หัวใจระส่ำ
คืออ่อนหวานแทรกซ้ำเป็นลำดับ
มีอ่อนโยน .. เอ็นดู .. เกินรู้นับ
เข้าจู่จับคำนึง .. ใครหนึ่งนี้
O ย่อมเกินการณ์บ่ายบี่ยง .. เกินเลี่ยงพ้น
กับอึงอล .. สั่นไหวหัวใจนี่
เสน่หา, อาลัย, ห่วง, ใยดี-
ก็โหมลีลาตื่น .. ครึกครื้นนัก
O สุดรอคอย .. ค่อยเห็นว่าเป็นเจ้า
ที่รุมเร้ารูปละม่อม .. เข้าล้อมกัก
สดับเถิด-อ่อนน้อย .. ทุก .. ถ้อย .. วรรค-
ล้วนแต่รัก .. ถวิลอยู่ .. แต่ผู้เดียว !



Create Date : 05 มกราคม 2556
Last Update : 30 เมษายน 2566 10:23:57 น. 0 comments
Counter : 3657 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.