Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
พระพุทธเจ้า
พระพุทธวจนะ
ธรรมบรรยาย
ตรรกะวิภาษ ..
Innovation
Value Investor ..
DiscountedCashFlow
Transportation
NewGenDevice
History
Science
Home & Garden ..
Food & Sweet
DIY
SlowRock ..
Classic
RockMusic
SweetMusic
Ernesto Cortazar
Giovanni Marradi
Secret Garden
Omar Akram
Mix
CountrySong
SweetSong
OldSweetSongs ..
MLTR
ENYA
EAGLES
เพลงร็อคไทย
เพลงไทยเดิมประยุกต์
เพลงย้อนอดีต
เพลงบรรเลง
เพลงลูกกรุง
เพลงลูกทุ่ง
เพลงเพื่อชีวิต
นิราศนรินทร์ - คำแปล
นิราศภูเขาทอง - คำแปล
นิราศลำปาง .. โคลง
นิราศเพรงกาล .. โคลง
ชั่วฟ้าดินดับ .. โคลง
มหาภารตะยุทธ .. ฉันท์
ศรีอยุธยา .. ฉันท์
สายธารกาลเวลา .. กลอน
สองฝั่งฟ้า .. กลอน
หอมกลิ่นร่ำ .. กลอน
รัตนโกสินทร์ .. กลอน
ชั่วฟ้าดินสลาย .. กลอน
บรรณภพ
วรรณศิลป์
วรรณกรรมไทย
อวิภัชวาท
ปริภาษวาจก
นรกวาที
นารีปราโมช
ฉันท์
โคลง
<<
พฤศจิกายน 2557
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
30 พฤศจิกายน 2557
O ลมร่ำในค่ำหนาว .. O
All Blogs
O ใช่แน่หรือ ? .. O
O จากบัดนั้น .. O
O สิ้นสวาดิ .. O
O แววในดวงตา .. O
O เช้านี้ .. O
O อาวรณ์ .. O
O มธุรสลีลา .. O
O ยิ้มแรก .. O
O หนาวแรก .. O
O ปลายฝน .. O
O ซ่อนเร้น .. O
O งามรูปนั้น .. O
O เจ้าเอย .. O
O ฟ้าคร่ำลมครวญ .. O
O ยอมเถิด เจ้า .. O
O เมื่อลมเช้าโชยแผ่ว .. O
O ปรารมภ์ .. O
O ลมรำเพย .. O
O เหมันตะกาล .. O
O ดวงตาคู่นั้น .. O
O รูปเอย .. O
O ในค่ำหนาว .. O
O คำนึง .. O
O สิ้นเยื่อใย .. O
O ค่ำนี้ .. O
O เพียงเจ้า .. O
O กรรตุวาท .. O
O รูปธรรมในค่ำฝน .. O
O ฉันทาสมัย .. O
O จันทร์ .. O
O ห้วงเสน่หา .. O
O ยามเช้า .. O
O หอม .. O
O อีกไม่นาน .. O
O นาทีนั้น .. O
O วิสาขะสมัย .. O
O กลางริ้วลม .. O
O หวง .. O
O .. เช้านั้น .. O
O แรงอาลัย .. O
O แสงสรวงในทรวงนี่ .. O
O อุปาทานรูป .. O
O ยอมเถิด .. ดวงใจ ! O
O คิมหันตะสมัย .. O
O เพียงคำเดียว .. O
O ขาบเขียวแห่งเรียวขน .. O
O เมื่ออุษาสาง .. O
O ครวญคร่ำแห่งคำวอน .. O
O เมื่อลมหนาวล่อง .. O
O รูปนามแห่งความคะนึง .. O
O น้องสาว .. ที่แสนดี O
O รูปนามเจ้าเอย .. O
O ใต้ปีกนกฟ้า .. O
O มีเจ้า .. O
O น้ำปลายฝน .. O
O เรื่อรุ้ง..บนคุ้งฟ้า O
O ก่อนอุษาสาง .. O
O น้ำค้างเดือนเจ็ด .. O
O เดือนลอยดวง .. O
O สาวเอย .. O
O ฟองคลื่นแห่งรมยา .. O
O ฝากจันทร์ .. O
O แก้วตาพี่ .. O
O ก่อน .. วิสาขะมาส .. ! O
O หอมนี้ .. O
O รูปธรรมในคำนึง .. O
O รูปนามเอย .. O
O จันทร์เพ็ญรูป .. O
O รูปพรรณในบรรจถรณ์ .. O
O คันธา .. แห่งวรรษาสมัย O
O นางใจ ... O
O ถวิละรูป .. O
O บวงทิพที่ลิบโพ้น .. O
O รูปในคำนึง .. O
O ลมร่ำ .. เมื่อย่ำรุ่ง .. O
O น้ำค้างยามรุ่ง .. O
O คอยเจ้า .. O
O เพรงวาสน์ เมื่อพาดช่วง .. O
O เหมันตะกาล .. O
O บุหลันลอยเลื่อน .. O
O รื่นลมหนาว .. O
O ลมร่ำในค่ำหนาว .. O
O เสน่หา .. O
O คือ .. เจ้า .. O
O รูปนามแห่งความรัก .. O
O อาลัย ที่ไหววน .. O
O งามละมุน .. กับกรุ่นข้าวหอม .. O
O ปีกนก กับ อกคน .. O
O หอม .. เสน่หา .. O
O ซ่อนเร้น และ เอ็นดู .. O
O น้ำค้างเดือนสิบ .. O
O ลมหนาวและดาวเดือน .. O
O ปริศนาแห่งท่าที .. O
O จันทร์เอย .. O
O คนดี .. O
O แรงถวิลหา .. O
O สุดหัวใจ .. O
O ขวัญเอย .. O
O ปีกนก และ อกคน .. O
O จันทร์เจ้า .. O
O วานนั้น .. จนวันนี้ .. O
O สุดรอคอย O
O ลมร่ำและฝนโรย .. O
O คอยเถิดเจ้า .. O
O ปลายฝน .. ต้นหนาว .. O
O รูปอาวรณ์ .. O
O กลางฝุ่นฝน .. O
O ตราบชั่วนิรันดร .. O
O สร้อยดอกโศก .. O
O สู่กลางใจเธอ .. O
O เพียงคำเดียว .. O
O หอมดอกลำดวน .. O
O ฟ้าคร่ำฝนครวญ .. O
O ชั่วฟ้าดินสลาย .. O
O ข้าวร่วมขัน .. O
O พิรุณพิลาปร่ำ .. O
O ห้วงแห่งคำนึง .. O
O วันคอย .. O
O แค่เสี้ยวธุลีความ .. O
O แสงช่วงแห่งดวงมณี .. O
O บ่วงอาวรณ์ .. O
O หอมหัวใจ .. O
O คอยเจ้า .. O
O อาลัย ที่ไหวรับ .. ! O
O คำข้าว .. และใจคน .. O
O พวงผกา .. แห่งป่าฝน .. O
O กล่อมขวัญ .. O
O พินทุกล แห่ง สุคนธรส .. O
O คำมั่นคำสัญญา .. O
O รูปนามแห่งยามสาง .. O
O รื่นวรรษา .. O
O โสมกลางสรวง .. O
O ท่ามกลางละอองรื่น .. O
O รูปธรรมเพื่อจำนน .. O
O เมื่อลมร่ำ .. O
O หอมกลิ่นแก้ว .. O
O คิดถึง .. O
O ฝนห่มลมเห่ .. O
O ฤดูลม .. O
O บ่วงปฏิพัทธ์ .. O
O นิรมิตะรูป .. ? O
O แววตาผู้อาวรณ์ .. O
O รูปในคำนึง .. O
O กลาง - ลม .. ฝน .. O
O บุพสัญญา .. O
O ลมทะเล .. O
O เตรียมเถิด .. ใจ ! O
O เมื่อดาวลอยดวง .. O
O กลางลมร่ำ .. O
O หอม-อุ่น .. กลางฝุ่นฝน .. O
O อัปสระรูป .. O
O ขวัญพี่ .. O
O .. หัวใจที่ร่ำรอ .. O
O เพลงพยาน .. O
O พรรณาแห่งอารมณ์ .. O
O รื่น..ลมร่ำ .. O
O แก้วเอย .. O
O คอย .. O
O ดาวดื่นในคืนแรม ... O
O เภรีและคีตา .. O
O รูปนฤมิต .. O
O ก่อน .. มาฆะมาส .. O
O เพรงภพบรรจบล้อม .. O
O กลางวสันตะสมัย .. O
O ดั่งลมร่ำ .. O
O ปริศนาแห่งนารี .. ? O
O จินตะภพ .. แห่งพลบสมัย O
O คือ ความรัก .. O
O คันธาแห่งมาลี .. O
O เหมันตะสมัย .. O
O หอมดอกแก้ว .. O
O หอมกลิ่นโมก .. O
O พินทุแห่งกุสุมา .. O
O สัญญาใจ .. O
O รูปนามนั้น .. O
O ลมหนาวร่ำ .. O
O ฟ้าหลังฝน .. O
O วรรษาสมัย .. O
O คันธบท .. แห่งรสสุมาลย์ .. O
O คอยเถิดนะ .. O
O กรุ่นกลิ่นประทิ่นมาลย์ .. O
O อาวรณะสมัย .. O
O รูปแพงเอย .. O
O คอยเถิด .. รูปแพงเจ้า .. O
O มณีเดียว .. O
O ภิรมย์สมัย .. O
O ร่ำรสเกสรา .. O
O เจ้าอ่อนเอย .. O
O ลมเอย .. O
O กลางฝนโปรยปราย .. O
O อหังการ .. แห่งน้ำค้าง .. O
O กลางพระลบ .. บรรจบล้อม .. O
O หนาวลมร่ำ .. O
O จากเดือนเร้น .. จนเพ็ญรูป .. O
O แต่บัดนั้น .. จนบัดนี้ .. O
O เสภา .. กลางราตรี O
O โสมส่องแสง .. O
O ฝุ่นน้ำฟ้า .. O
O ศรัทธาสองภพ .. O
O ด้วยแรงอธิษฐาน .. O
O เม็ดฝน ใต้ม่านฟ้า .. O
O พันธนาการแห่งรูป .. O
O น้ำผึ้งเดือนเจ็ด .. O
O ฝนเดือนเก้า .. O
O อาลัยที่ใฝ่เฝ้า .. O
O ลีลาและท่าที .. O
O เดียงสาเจ้า .. O
O มณฑาทิพ .. O
O ห้วงอาวรณ์ .. O
O คือ .. เจ้า .. O
O รักเอย .. O
O ชายฟ้าเลื่อน .. O
O เพียงหนึ่งคำ .. O
O ละห้อยหา .. O
O ในห้วงคำนึง .. O
O หยาดเพชรเมื่อเพ็ญรูป .. O
O ใจเอย .. ! O
O ลมรัก .. O
O ผืนทรายและปลายฟ้า .. O
O รูปนามแห่งความคะนึง .. O
O รักสุดใจ .. O
O เชิญขวัญ .. O
O แต่ปางใด ..? O
O ฝากลมร่ำ .. O
O ห้วงเหมันตะสมัย O
O หลังเหมันต์ .. O
O บุหรง .. รำแพน .. O
O ใจเจ้าเอย .. ! O
O งามนั้น .. O
O ร่ำร้อย .. พจีเรียง .. O
O แรกอรุโณทัย .. O
O หนาวลมฝน .. O
O หลัง .. อัสดงคต .. O
O รอ .. O
O ดวงเด่นกลางนภา .. O
O จันทร์ขจ่างฟ้า .. O
O กรุ่นแก้วกำจาย .. O
O ฟ้าสองฝั่ง .. O
O ก่อน .. นางครวญ...O
O หงส์ร่อน .. มังกรรำ .. O
O อาวรณ์ .. ที่ซ่อนเร้น ..? O
O สิ้น .. วาสนา .. O
O บุพเพสันนิวาส .. O
O เลื่อมลายรุ้ง...O
O สิ้น - ดวงวิเชียรฉาย...O
O นางครวญ O
O ลมร่ำในค่ำหนาว .. O
Ernesto Cortazar - Dancing Waves
O สายลมทั้งแสงแดดที่แวดล้อม
เหมือนอยู่รอหวานหอม..ละม่อมหน้า
เพียงลมรื่นโรยสายรำบายมา
ก็รู้ว่าหอมหวาน..เผยผ่าน..รอ
O เชิดดอกช้อยคอยภมรเวียนว่อนสู่-
เสพรสหวานเรณู..ที่ชูล่อ
หวานหอมแห่งรูปเงาก็เคล้าคลอ-
ยั่ว..หยอกล้อ..เสน่หาในอารมณ์
O ร่ำรอ-รสหอมหวาน..ใคร-ผ่านสู่
สื่อ-รับรู้..หลอมหลั่งคอยสั่งสม
ร่ำรอ-แฝงเร้นหมายฝากสายลม
ใคร-อาจข่มเอียงอาย..รำบายคำ
O รับรู้-ความอ่อนไหว..ของไม้พุ่ม
ต้องเร้ารุมห้อมห่ม..จากลมร่ำ
รับรู้-ความหอมกรุ่น-ใครหนุนนำ-
ผ่านร่วมบำรุงชู้..และอยู่คอย
O เช้านี้..ลมอ่อยเอื่อยพัดเฉื่อยโชย
รื่นก็โรยตัวเคล้าความเหงาหงอย
พร้อมดวงวันสาดส่อง, บางร่องรอย-
ก็เคลื่อนคล้อยรูปนามลงล่ามคา
O ตรึงรูปลงแววตาแต่ครานั้น-
เพียงสบ, พลัน-หวานหอมก็น้อมหา
ในเช้าแสนแช่มชื่นแต่ตื่นตา
เสน่หาแห่งชู้..เหมือนอยู่คอย
O หมอกหม่นมัวบังพรางเอาสางตรู่-
ตื่นรับรู้..เย็นเยียบ, ความเงียบหงอย
ดารดาษน้ำค้างก็วางรอย-
หยาดรูปย้อยล้อผกายกลางสายลม
O พร้อมภาพท่านผู้ขอ..เคลื่อนต่อแถว
รูปผ่องแผ้วก็ระยับเกินขับข่ม
กรรทบล้อแววตาและอารมณ์
ค่อยค่อยถมทับถวิลให้ยินยอม
O อยู่ยั่วล้อต่อตา..เหมือนว่าเนตร-
เหลือบชายเลศปลาบปลั่งหมายหลั่งหลอม-
เอาหัวใจอุ่นล้ำให้ด่ำดอม-
รสหวานพร้อมยอมใจ..คอยไขว่คว้า
O อยู่ยั่วล้อต่อตา..แววตานั่น-
ราวว่าสั่นไหวยิ่ง..เสียยิ่งกว่า-
การแกว่งสั่นหัวใจผู้ไกลตา
ดูเถิด..ข่มสีหน้า..หลบตาชาย
O อยู่ร่วมฟ้า..หากเหมือนความเอื้อนเอ่ย-
จะยากเผยรูปนามแห่งความหมาย
ก็ยังคงซ่อนแอบอย่างแยบคาย
ขัดเขินอายนัยชู้..ที่จู่โจม
O รูปแห่งธรรมลับรอย..ทุกรอยแล้ว
เหลือเพียงแววตาปลั่ง..เข้าถั่งโถม
ระลอกความรมย์รื่น..เสียงครื้นโครม-
ก็คอยโหมระลอกชู้ให้รู้รส
O หมอกจางรอยถอยรูป..ลมวูบผ่าน
ความอ่อนหวานเบื้องหน้าก็ปรากฏ-
ในแววตาตื่นชู้..ที่รู้ลด-
เลี้ยวเลศกดข่มห้าม..วาบหวามทรวง
O ขันข้าวว่างเปล่าแล้ว..ลมแผ้วผ่าน
หาก-รูปคราญผ่านแล้วยากแล้วล่วง
ข้าวพรากขัน..นัยคำเมื่อบำบวง-
ขอเป็นบ่วงบาศคล้อง..ทุกห้องใจ
O แว่ว..เมื่อเสียงสาธุ..บรรลุโสต
ธรรมอุโฆษณาการ หรือต้านไหว
เมื่อนามธรรมอ่อนหวานบรรสารนัย
จนอาลัยวาบแล้วทุกแววตา
O แว่วนั้น..เพื่อข่มขับความรับรู้-
อารมณ์ชู้..รุมเร้าโถมเข้าหา
โซ่ห่วงแห่งรูปนามที่ล่ามคา-
ก็เหมือนว่าเกินจิตจะคิดคลาย
O เข้าสาย..ลมอ่อยเอื่อยยังเฉื่อยโชย
งามก็โรยตัวล่วง..ออกช่วงฉาย
รูปนามเอย-แว่วเสียง..ความเอียงอาย-
แผ่วรำบายอาวรณ์..ออดอ้อนลม
O เข้าสาย..หอมสายหยุด ก็สุดสิ้น
แต่หอมกลิ่นรื่นชู้ยากรู้ข่ม
ถ้วนรูปรสเสน่หาในอารมณ์
เจ้าล้อมห่มสิ้นแล้ว..นะแก้วเอย
Create Date : 30 พฤศจิกายน 2557
Last Update : 5 มิถุนายน 2566 7:57:55 น.
7 comments
Counter : 3381 Pageviews.
Share
Tweet
ดายุ..
"O พร้อมภาพท่านผู้ขอ..เคลื่อนต่อแถว
รูปผ่องแผ้วก็ระยับเกินขับข่ม
กรรทบล้อแววตาและอารมณ์
ค่อยค่อยถมทับถวิลให้ยินยอม"
และ
"O ขันข้าวว่างเปล่าแล้ว..ลมแผ้วผ่าน
หาก-รูปคราญผ่านแล้วยากแล้วล่วง
ข้าวพรากขัน..นัยคำเมื่อบำบวง-
ขอเป็นบ่วงบาศคล้อง..ทุกห้องใจ"
เป็นภาพ พระออกบิณฑบาตร...
จะถามหลายครั้งแล้ว ว่า ดายุ ต้องการสื่ออะไรเอ่ย..
เสมือนพระไป ติดตาต้องใจผู้มาทำบุญงั้นแหละ...
ความแตกต่างในสองสภาวะ
โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 วันที่: 1 ธันวาคม 2557 เวลา:13:03:31 น.
มินตรา ..
ผมเขียนบทเสน่หาของรูปคราญกับชายหนุ่มริมทางที่มีแถวพระคั่นกลางมาหลายบท และบทนี้เป็นบทที่ 2 ที่เขียนแล้วคนอ่านเข้าใจว่าพระมีจิตปฎิพัทธ์ต่อรูปงามผู้ยืนรอตักบาตร ..
บทแรกคือบทนี้ ..
๐ ฟ้าเดียวกัน....๐
บทนั้น มีคนถามเหมือนมินตราถามในบทนี้เลยทีเดียว .. คงต้องพิจารณาตัวเองว่าเขียนสื่อได้ไม่ชัดเจนพอ .. 55
เพียงแต่บทนี้ มันเขียนชัดเจนนะผมว่า ..
O รูปแห่งธรรมลับรอย..ทุกรอยแล้ว
เหลือเพียงแววตาปลั่ง..เข้าถั่งโถม
ระลอกความรมย์รื่น..เสียงครื้นโครม-
ก็คอยโหมระลอกชู้ให้รู้รส
รูปแห่งธรรม .. หมายถึงพระสงฆ์
ลับรอย .. ลับไปจากสายตา
ทุกรอย .. ทุกรูป
แปลว่า .. เมื่อพระจาริกไปจนพ้นสายตาแล้ว .. ยังเหลือเพียงแววตาตรงหน้าที่มีประกายวับวามรายล้อมอยู่ .. ทำให้ความรมย์รื่นก่อระลอกในจิตใจไม่จบสิ้น .. ประมาณว่ามองตา แล้วหลบ แล้วมองอีก กันไปมา ..ไม่จบไม่สิ้น
ตกลงนี่อ่านละเอียดพอแล้วคิดตามไปกับเนื้อหาหรือเปล่านะ .. ชักไม่แน่ใจ ?
โดย:
สดายุ...
วันที่: 1 ธันวาคม 2557 เวลา:20:53:35 น.
หากจะหมายถึงบทนี้ ยิ่งไม่ใช่
O ขันข้าวว่างเปล่าแล้ว..ลมแผ้วผ่าน
หาก-รูปคราญผ่านแล้วยากแล้วล่วง
ข้าวพรากขัน..นัยคำเมื่อบำบวง-
ขอเป็นบ่วงบาศคล้อง..ทุกห้องใจ
ขันข้าว คือ ภาชนะที่ผู้มาตักบาตรใส่ข้าวมารอคดใส่บาตรพระรูปละช้อนทัพพี
บาตรพระ คือ ภาชนะที่พระอุ้มมาเพื่อขออาหารจากศาสนิก
มินตราคงเข้าใจว่าขันข้าว คือ ภาชนะที่พระอุ้มมา .. ใช่ไหม ?
โดย:
สดายุ...
วันที่: 1 ธันวาคม 2557 เวลา:20:58:19 น.
ดายุ..
"ขันข้าว" นี้ เข้าใจค่ะ เพราะที่บ้านก็เรียกขันข้าว...
ส่วนภาชนะใส่อาหารของพระนั้น เราจะเรียกว่า "บาตร"
จำได้ว่า ตอนเด็กเด็ก ไปดูหนังกับแม่ ...
ก็จะมีโฆษณาเยอะก่อนจะมีภาพยนตร์ฉาย..
มินตราจะไม่ทราบว่า ตอนไหนเป็นหนังตอนไหนเป็นโฆษณา ..ต้องถามแม่อยู่เรื่อยว่า หนังมาแล้วยัง..
แยกหนังเรื่อง กับหนังโฆษณา ไม่ออก
อย่าไปเล่าใครนะ อายเค้า.. ..
มากลอนนี่อีกแล้ว..
อายจริง..
โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 วันที่: 1 ธันวาคม 2557 เวลา:22:19:16 น.
มินตรา ..
มิใช่เรื่องน่าอายอะไร .. การตีความข้อเขียนของผู้อื่นอาจแตกต่างกันไปได้เป็นธรรมดา เพราะฐานคิดมันต่างกันในจุดเริ่มต้น ..
ดังนั้นในการอ่านข้อเขียนทั้งทางศาสนา และ การเมือง คนเราจึงตีความต่างกันอยู่เสมอ .. เป็นต้นว่า ..
https://www.facebook.com/somsakjeam?fref=ts
ผมชอบบริบทแบบที่บรรยายข้างบน .. แต่ยังหาภาพที่ถูกใจไม่เคยได้ ..
สาวงามแนวลูกครึ่ง
แต่งตัวสมัยใหม่
แถวพระเดินมา
ชายหนุ่มที่ยืนอยู่เยื้องกันฝั่งตรงข้าม
โดย:
สดายุ...
วันที่: 2 ธันวาคม 2557 เวลา:18:16:27 น.
สดายุ...
ทำไมจะไม่น่าละอายล่ะ...
ในเมื่อ สดายุเองยังบอกว่ามินตราความรู้แค่คำว่า"ขันข้าว" กับ "บาตรพระ" ยังสับสน..
เมื่อไม่มีความรู้ระดับพื้นฐาน ยังอาจหาญมาอ่านกลอน อ่านฉันท์..
อย่างนี้ ภาษาไทยเค้าเรียกว่า"ไม่เจียมตน"
ไม่รู้แล้วยังจะอวดรู้... เห็นทีจะต้องเลิกอ่าน โคลงฉันท์ กาพย์กลอน แล้วล่ะ...
เพราะขนาด majorวรรณคดีอังกฤษ minor ภาษาไทย..ยังแยก "ขันข้าว"กับ"บาตร "อย่างที่สดายุ คิด ไม่ได้.. ! 555
เรื่องศาสนา ก็เช่นกัน ไม่มีความรู้ลึกซึ้ง ...
เพราะมองศาสนาเป็นเพียง "ปรัชญาในการดำรงค์ชีวิต "ของแต่ละยุคสมัย..
เริ่มจาก ความคิดเรื่อง ดิน น้ำ ลม ไฟ ธาตุพื้นฐานทั้ง๔
ซึ่ง อารยัน เริ่มคิดมาว่า พระอาทิตย์ คือไฟ ดวงใหญ่ เป็นแรกกำเนิดของสรรพสิ่งในจักรวาล....
แล้ว มีพวกท่องคัมภีร์ ที่เรียกว่า"พราหมณ์"สอนสั่งความรู้ที่สะสมกันต่อต่อมา...
และเมื่อมีการปฎิวัติทางความคิดครั้งใหญ่ จึงเกิด พุทธ เชน และ ศาสนาของลูกลูกของ "อพราหมณ์"
เห็นไหมว่า "พื้นฐานความรู้ที่ไม่เท่ากัน" เยี่ยงนี้ จะมาเสนอหน้าอ่าน โคลงฉันท์ กาพย์ กลอน ได้ อย่างไร..
เห็นทีจะต้องอำลา ก่อนที่พ่อแม่ ครูบาอาจารย์ จะขายหน้าไปมากกว่านี้ 555
โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 วันที่: 2 ธันวาคม 2557 เวลา:20:47:17 น.
สดายุ..
https://www.facebook.com/somsakjeam?fref=ts
อ่านแล้วค่ะ..ลองโทรไปถามคณบดีคณะนิติศาสตร์ ขอนแก่น และ อธิการบดี ดูว่า โครงการร่วมมือทางวิชาการ ด้านนิติศาสตร์ กับมหาวิทยาลัยในเยอรมันนั้น.. ใครเป็นตัวแทนผู้ประสานงานทางวิชาการ
คงมิใช่ อาจารย์ สมศักดิ์ หรอกนะคะ...555
ทำงานใกล้ชิดกันขนาดนี้ มิรึ จะไม่รู้นอก รู้ใน...
หากจะไม่รู้..
ก็น่าจะมาจาก"ความไม่แตกฉานทางภาษา"น่ะเอง...อ่านแล้วไม่รู้เรื่อง...
โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 วันที่: 2 ธันวาคม 2557 เวลา:21:52:45 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
สดายุ...
Location :
France
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [
?
]
O ใช่แน่หรือ ? .. O
O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?
Friends' blogs
เป็นแฟนกับกวางน้อย
Webmaster - BlogGang
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
Budha Truth
กรุงเทพธุรกิจ
ข่าวสด
ประชาชาติธุรกิจ
isra-news
ศิลปะวัฒนธรรม
พจนานุกรม
TNN16
series west 2
series west 3
Ch3
Thai PBS
Ch7
One-31
กกต.
series thai
Dict Longdo
บ้านซีรีย์
iQIYI
NationTV
ไทยรัฐ TV
คมชัดลึก
SpringNews
ฐานเศรษฐกิจ
Kseries
pinterest
youtube 2 mp4
settrade
investing
123-hd
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.
"O พร้อมภาพท่านผู้ขอ..เคลื่อนต่อแถว
รูปผ่องแผ้วก็ระยับเกินขับข่ม
กรรทบล้อแววตาและอารมณ์
ค่อยค่อยถมทับถวิลให้ยินยอม"
และ
"O ขันข้าวว่างเปล่าแล้ว..ลมแผ้วผ่าน
หาก-รูปคราญผ่านแล้วยากแล้วล่วง
ข้าวพรากขัน..นัยคำเมื่อบำบวง-
ขอเป็นบ่วงบาศคล้อง..ทุกห้องใจ"
เป็นภาพ พระออกบิณฑบาตร...
จะถามหลายครั้งแล้ว ว่า ดายุ ต้องการสื่ออะไรเอ่ย..
เสมือนพระไป ติดตาต้องใจผู้มาทำบุญงั้นแหละ...
ความแตกต่างในสองสภาวะ