Group Blog
 
<<
พฤศจิกายน 2557
 1
2345678
9101112131415
16171819202122
23242526272829
30 
 
10 พฤศจิกายน 2557
 
All Blogs
 
O อาลัย ที่ไหววน .. O








Ernesto Cortazar -
Contigo a La Distancia - La Gloria Eres Tu



O คล้ายภาพความซ่อนเร้น .. เผยเห็นรอย
เมื่อใจคอยเหนี่ยวรั้ง .. มาพลั้งเผลอ-
เผยท่วงทีอ่อนหวาน .. ให้ผ่านเจอ-
ร่วมบำเรอภาพหวัง .. อันฝังใจ
O ยิ้มให้ความอ่อนโยนที่โชนแวว-
ของเนตรแผ้วผ่องนั้น .. เมื่อ-สั่นไหว
รับรู้-รอบอุ่นอายที่ภายใน-
ทรวงผู้ซึ่งอาลัย-เริ่มไหววน
O แว่วเหมือนรอบอารมณ์ .. แฝงลมร่ำ
รำพันความออกย้ำ .. ซ้ำซ้ำหน
ว่าหัวใจ, แรงถวิล .. ผู้ดิ้นรน-
ยังไม่ยอมจำนน .. แต่โดยดี
O คล้าย-ยังคงดื้อแพ่ง .. ยังแข็งขืน
ด้วยแววตื่นในตา, รูปหน้าที่-
ซับเลือดฝาดปลั่งรอย .. เหมือนคอยที-
เบี่ยงราศีรูปลักษณ์ .. พ้น-กักกุม
O ตอบตื่นแววตาเต้น .. ราว-เร้นแฝง-
อารมณ์แปลงลงเปลี่ยน .. แก้มเนียนนุ่ม-
เรื่อสีรับรูปเงา .. ผู้เร้ารุม-
เอารอบสุมนัสช่วงโชนห้วงใจ
O ฤๅ-หมายตรึงติดมั่นลงสัญญา
แล้วค้างคาชาติภพ-เกินลบไหว
ก่อนรัดพันสองปลายแห่งสายใย-
ผูกมั่นด้วยอาลัยแนบในทรวง ?
O ยิ้มรับความออดอ้อน .. แววซ่อนเร้น-
ที่บัดนี้ตอบเต้น .. ไม่เว้นช่วง
งามนั้นราวคลุมครองทั้งสองดวง-
ของเนตรโชนความหวง .. ทุกช่วงแวว
O ตอบรับความซ่อนเร้น .. ที่เป็นไป
หลังจากใจดวงนั้น .. เริ่มสั่น-แว่ว-
ตอบอาวรณ์โลมรุกไปทุกแนว-
จนผ่องแผ้วในอก .. สุดยกย้าย
O มองเห็นบางเลศนัย .. เริ่มไหวสั่น
จากบีบคั้นสาหัสจนปัดป่าย
แววออดอ้อนอบอุ่น .. ก็วุ่นวาย-
อยู่กับเนตรรำบาย .. นัย-ฉายทอ
O ต้องอีกนานเพียงไหน .. หัวใจนั่น-
จึงอาจสั่นวาบหวามขึ้นตามขอ
เกิดดับกี่ภพชาติจึงอาจพอ-
ช่วยสุมก่อเสน่หา .. แรงอาวรณ์
O ต้องอีกนานเพียงไหน .. อาลัยนั่น-
อาจบีบคั้นเผยเห็น .. จากเร้น-ซ่อน-
แล้วโหมรุมเร้าใจ .. ดั่งไฟฟอน-
สุมเอาร้อนแรงชู้ .. ให้รู้ชม
O เมื่อภาพความซ่อนเร้น .. เผยเห็นรอย
เช่น-มาลย์ช้อยช่อชู .. ให้รู้ฉม
แฝงหอมหวานรำบาย .. ฝากสายลม
งามย่อมห่มห้อมแล้ว .. ทุกแววตา
O รับรองแววตอบตื่น .. รมย์รื่นนั้น-
ด้วยรำพันร้อยเรียง .. ผูกเดียงสา
หมายรู้แจ้ง-นัยความ .. ที่ตามมา-
เพียงเพื่อกล้าเผยความออกตามใจ
O เมื่อเลศนัยอาวรณ์ .. เกินซ่อนแล้ว
จึงทุกแววตานั้น .. เมื่อสั่นไหว-
ย่อมแฝงซึ้งซ่อนฝังทุกครั้งไป
ทุกรอบตอนอาลัย ..ซึ่งไหวตัว
O เมื่อภาพความซ่อนเร้น .. เผยเห็นรอย
การณ์ย่อมมีคำถ้อย .. ไว้คอยยั่ว-
เพื่อ-บีบเค้นโลมขวัญ .. ให้สั่นรัว-
จนมอบตัว .. หัวใจ .. ลงให้คว้า !



Create Date : 10 พฤศจิกายน 2557
Last Update : 11 เมษายน 2566 20:53:13 น. 3 comments
Counter : 3129 Pageviews.

 

ดายุ..

"O ต้องอีกนานเพียงไหน .. หัวใจนั่น-
จึงอาจสั่นวาบหวามขึ้นตามขอ
เกิดดับกี่ภพชาติจึงอาจพอ-
ช่วยสุมก่อเสน่หา .. แรงอาวรณ์
O ต้องอีกนานเพียงไหน .. อาลัยนั่น-
อาจบีบคั้นเผยเห็น .. จากเร้น-ซ่อน-
แล้วโหมรุมเร้าใจ .. ดั่งไฟฟอน-
สุมเอาร้อนแรงชู้ .. ให้รู้ชม"

จากวันที่ Create Date : 10 พฤศจิกายน 2557 จนถึงวันนี้ที่มินตราโพส..ใช้เวลา นาน 5 วัน...
(ตอบคำ.."ต้องอีกนานเพียงไหน .." )
แต่ในเยอรมัน เวลาสั่งสินค้า หรือติดต่ออะไรนี่..คนเยอรมันจะตอบว่า."อีกสองอาทิตย์.."หรือ "อีกสิบสี่วัน.."
สูตรเยอรมันที่ล้อล้อกัน...

มินตราใจร้อน เลยห่างหายไปเพียง ห้าวัน..555
มีคุณค่าพอเพียงแก่การคิดถึง...





โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 วันที่: 15 พฤศจิกายน 2557 เวลา:18:11:58 น.  

 
ดายุ...

มินตราหายไปตั้งอาทิตย์ นึกว่าจะคิดถึง...
ทำไมจึงไม่คิดถึงกันนะ...
แกล้งแกล้งคิดถึงหน่อยซิ!


โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 วันที่: 16 พฤศจิกายน 2557 เวลา:16:31:50 น.  

 
มินตรา ..

พอดีว่า การฝึกความเป็นไทยยังทำได้ไม่ดีนัก .. จึงแกล้งไม่เป็น .. ขอเวลาฝึกอีกสักพัก อาจทำได้เนียนกว่านี้ 55



โดย: สดายุ... วันที่: 16 พฤศจิกายน 2557 เวลา:17:18:43 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.