Group Blog
 
<<
พฤษภาคม 2563
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
13 พฤษภาคม 2563
 
All Blogs
 

O ฝนตกขี้หมูไหล O







O กรวยคว่ำหัวครอบลงเป็นมงกุฏ
ตามสมมุติท้องเรื่องกลางเมืองหลวง
มีความเหี้ยมความโหดของโฉดปวง-
ที่ก้าวล่วงล้ำหมดทุกกฎเกณฑ์
O กรรมบทถ่อยยิ่งเมื่อดิ่งลึก
ปอกสำนึกปมด้อยของถ่อยเถร
มีนายทัพนายกองเหมือนกลองเพล-
ย่ำบอกเวร .. บอกวัตร อลัชชี
O คน .. ถือปืนทัพไหน .. เหมือนไร้ชาติ
อภิวาทโล้นวิบัติน่าบัดสี
ไม่รู้เท็จรู้แท้ .. รู้แค่มี-
ปัญญาที่เหมือนบัวเกลือกกลั้วโคลน
O เพียงโล้นห่มผ้าเหลืองที่เขื่องโข
ตัวกูโผล่ .. ทำถ่อยเที่ยวห้อยโหน-
เหนี่ยวอำนาจโอบอุ้ม .. ด้วยกลุ่มโจร
ร่วมหักโค่นกฎระเบียบแล้วเหยียบซ้ำ
O เพียงโล้นห่มผ้าเหลืองกลางเมืองหลวง
ทั้งหลอกลวง, วิปริต ทั้งจิตต่ำ
มือจับจูงฝูงควาย .. เดินบ่ายนำ
ลงกีบย่ำเหยียบเมือง โขเขื่องล้น
O มือประนมก้มกราบ .. ล้วนคราบไคล-
ฝนตกขี้หมูไหล .. น้ำไหลหล่น
คนจัญไรพบกัน .. ผูกพันธ์จน-
ความเป็นสัตว์เป็นคน .. มั่ว - อลเวง !




 

Create Date : 13 พฤษภาคม 2563
0 comments
Last Update : 13 พฤษภาคม 2563 18:05:52 น.
Counter : 2253 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.