Bloggang.com : สดายุ... : O เมื่อปีกผีเสื้อกระหยับ .. O

O เมื่อปีกผีเสื้อกระหยับ .. O

เพลง .. นกเขาไฟ
ศิลปิน .. พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ

O ปีกผีเสื้อกระหยับลายเมื่อบ่ายคล้อย
ข่าวแสร้งปล่อยบิดเบือนก็เลื่อนไหล
ขณะลมแผ่วพลิ้ว, ลายริ้วไกว
ถ้อยสาไถยก็ประดัง .. ขรม-ทั้งเมือง
O เพียงใบไม้ลับล่ม .. กับลมอุ่น
ทั้งอำนาจเงินทุนก็หนุนเนื่อง
ริษยาคุกรุ่นพาขุ่นเคือง-
ร่วมปลดเปลื้องปลงหวังลงทั้งเป็น
O กระเพื่อมพลิกพลิ้วใบกลางไอแดด
ร้อนที่แผดเผาต้องก็มองเห็น
ร่มเงาแผ่-รื่นล้ำ, ร้อนลำเค็ญ-
ระริกภาพไหวเต้นอยู่ตำตา
O ผลจากเหตุ .. เวทนาความสามารถ-
ที่การวาดเรียวลิ้น .. นั้น-สิ้นท่า
ความยากจน, ทุกข์เข็ญที่เป็นมา
ยังอยู่คาค้ำเมือง-ฟ้องเรื่องราว
O วิสัยทัศน์ชั้นหาง .. กั้นขวางอยู่
บอกทุกผู้รู้ทางก่อนย่างก้าว
เส้นคดเคี้ยวเลี้ยวลอดที่ทอดยาว-
ต้องว่าตรงทุกคราวที่ก้าวเดิน
O โอ .. โวหารภาพพจน์กำหนดรูป-
กลางกลิ่นธูปม่านควัน, ความ-สรรเสริญ-
ก็แว่ว-เสียง, บทกรรม .. ขึ้นก้ำเกิน-
ความตื้นเขินตรรกพิสัยที่ในตน
O วิสัยทัศน์ชั้นหางกั้นขวางเมือง
ก่อความเชื่อความเชื่องเป็นเบื้องต้น
จับจูงความคิดเห็นความเป็นคน
ให้วกวนเวียนฝ่าศรัทธาเดียว
O จึงเห็นปีกผีเสื้อกระหยับกระพือ
เพื่อบรรลือปฏิพากย์ให้กรากเชี่ยว
ท่ามกลางลมแผ่วพลิ้ว-เห็นนิ้วเรียว-
กุมกอดเปลี่ยวเปล่าอยู่ไม่รู้วาง
O ใต้แสงวันผ่านพลอด .. ลงทอดทับ
ปีกกระหยับกระพือโบกอวดโลกกว้าง
ยังบินวกเวียนวนในหนทาง
และปีกบางยังกระพืออย่างถือดี !
O โอ .. โวหารภาพพจน์กำหนดรูป-
ควันเทียนธูปพรางตา, ม่านราศี-
ก็แผ่ผ่านมารยาเป็นวาที-
ขึ้นชูชี้อติพจน์กำหนดตน
O ความชำนิชำนาญบรรสารสร้าง
อวด, แอบอ้างคุณค่าโกลาหล
ปิดปากที่ปลอบปลุกความทุกข์ทน-
อันลุกโหมลวกลนอยู่บนใจ
O เรียวลิ้นแลบปลายตวัดฉวัดเฉวียน
เพรียกทาสเธียรรับค่าคำปราศรัย
เพื่อโลกรู้สืบสาวความยาวไกล-
ของพิสัยกระบวนทัศน์การจัดทำ
O มองจากผล-โลกดู .. ก็รู้เหตุ
ทั้งรู้เลศนัยของความพร้องพร่ำ
สามารถแห่งปากคอหรือพอนำ-
ชาติให้ล้ำเลยเขา .. หรือเท่าเทียม ?
O มองจากผล – ปัญญาความสามารถ-
ไม่เก่งกาจเหมือนถ้อยที่คอยเสี้ยม
การเร้นแฝงวาระที่ตระเตรียม-
ก็ห่ามเหี้ยมให้เห็นทุกเส้นทาง
O ปีกผีเสื้อกระหยับลายที่ปลายช่วง
ความเขาบวงแว่วปลุกไปทุกย่าง
เดือนพรากพลบมืดดำก็อำพราง-
การยกวางรอยก้าว – ทุกก้าวเดิน
O แว่วความคำเนรมิตนั้นติดปาก
ร่วมแบกลากสาธกกันงกเงิ่น
ในความเห็น, โมหะกรรมก็จำเริญ-
ความตื้นเขินในรสแห่งพจนา
O ใต้แสงเดือนแสงดาวพร่างพราวอยู่
ความสื่อสู่, รสลิ้นเหมือนสิ้นท่า
หม่นทั่วยังว่าแสงย้อนแยงตา
ปีกลวดลายจะโบกฝ่า .. ทั้งราตรี ?

Create Date : 20 กันยายน 2559

Last Update : 10 ตุลาคม 2563 18:06:17 น.

0 comments

Counter : 1596 Pageviews.