Group Blog
 
<<
เมษายน 2556
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
7 เมษายน 2556
 
All Blogs
 
O เดียงสาเจ้า .. O








Secret Garden - Beyond The Blue



O คิดถึงมากเพียงไหนหนอใจเจ้า-
กับยั่วเย้าความสู่ - เคยรู้ไหม
แล้วที่คอยสั่นรัวทั้งหัวใจ-
เพราะความใครออดอ้อน .. นะ-อ่อนน้อย ?
O รู้หรือไม่รอบคะนึง .. หวานซึ้งเจ้า
นั้น - คอยเร้ารุมบท .. เกินปลดปล่อย
จากอารมณ์แห่งชู้ .. ที่รู้คอย-
ห่วงละห้อยถวิลหา .. ด้วยอาวรณ์
O ไม่ต้องข่มเอียงอาย .. ทำส่ายหน้า
เมื่อหวานซึ้งในตา .. เกินกว่าซ่อน
เมื่อ-ทุกความคำเย้า .. ยั่ว, เว้าวอน
แววเหลือบค้อนส่งมา .. แววตาใคร ?
O โอนั่น - รูปแก้มเผย .. ไยเฉยอยู่
หรือเลือดเรื่อซ่านสู่ .. ข่ม-สู้ .. ไหว
กระนั้นแล้วรอบชู้ .. เมื่อจู่ใจ-
แววตาเผยความนัย .. ข่มได้ฤๅ ?
O อารมณ์กอปรท่าที เหมือนมีนัย-
พลั้งเผลอให้ความถ้อย .. นั้น-คอยสื่อ
จน-รับรู้มองเห็น .. แฝงเร้น-คือ-
ท่วงทีดื้อดึงดัน .. ปิดกั้นไว้
O แต่เมื่อเรี่ยวแรงชู้ยังจู่โจม
เอาหวานโซมซาบอยู่, ย่อมรู้ได้-
ว่ามีเกลือเป็นหนอนคอยบ่อนไช
เปิดช่องให้หวานซึ้งเข้าตรึงทรวง
O โอ นั่น .. ภาพงดงามแห่งยามเช้า
เหมือนเร่งเร้าอ่อนหวาน .. ให้ผ่านช่วง
เผยอ่อนโยนท่วมแล้ว .. ที่แวว-ดวง-
ตาคู่เฝ้าแหนหวง .. ด้วยห่วงใย
O นั่น แววตาซ่อนยิ้ม .. เนตรพริ้มหลบ-
คล้ายรอสบ .. ออดอ้อน .. เว้าวอนให้-
อย่าเบือนหลบรอคอย .. ทำน้อยใจ
หากควรไล้โลมต้อง .. ด้วยสองตา
O เพลงสังคีตหวีดแว่ว .. เจื้อยแจ้วเสียง
ก็ผ่านความร้อยเรียงแต่เพียงว่า-
ชั่วยามที่หอมหวานนั้นผ่านมา
คือมารยาแห่งชู้ .. ล้อมจู่ใจ
O เรื่อยรี้อารมณ์เยาว์ .. กับเว้าวอน-
ความออดอ้อนส่งเสียงอยู่เพียงไหน
ภาพสัญญาเก่าก่อน .. คิดย้อนไป
รอยยิ้มก็โลมไล้ทั่วนัยน์ตา
O ใครหนอ แนบภาพไว้ .. เหนี่ยวใจเจ้า-
จนคอยเฝ้าฝากใจอาลัยหา
ใครหนอ ผ่านหอมหวานแห่งมารยา-
แนบสัญญาเจ้านั้น .. ผูกพันไว้
O รู้หรือไม่ใครนั้น .. ในวันนี้-
คล้ายรับรู้ท่าทีเจ้ามีให้
อ่อนโยนนั้นเต็มที .. ก็ที่ใจ-
เอ็นดูใครท่วมแล้วทั้งแววตา
O ภาพนั้น - แววซ่อนยิ้ม .. แก้มอิ่มเยาว์-
คงซ่านเลือดอุ่นเร้า .. ยั่วเย้าหา
เฝ้าคำนึงถึงอยู่ไม่รู้ลา
ทั้งหวังว่าถวิลอยู่ไม่รู้เลือน
O ภาพนั้น - แววขวยเขินสะเทิ้นอยู่
ด้วยเชิงชู้คำชายที่ป่ายเปื้อน-
ลงบนจิตอ่อนเยาว์ คอยเร้าเตือน
จะขยับหรือเขยื้อน .. สุดเคลื่อนพ้น
O สบภาพ - ความสดใสแห่งวัยเยาว์
ความเงียบเหงาในทรวงก็ร่วงป่น
ในภาพ - แก้มอิ่มเนียนนั้นเวียนวน-
ล้อหัวใจอับจนทุรนทุราย
O เอ็นดูความออดอ้อน .. เจ้าอ่อนน้อย
แววชม้อยชายเมียง หรือเพียงหมาย-
ฝากเลศนัยเจ้ามี .. ให้พี่ชาย-
รับรู้แววเขินอายในสายตา
O เอ็นดูความอ่อนไหว..ดวงใจนั้น
เฝ้าผูกพันรูปรอยเฝ้าคอยท่า
ดูเถิดแววปริบปรอยที่ปล่อยมา-
คล้ายรอมือเอื้อมคว้า .. เอามาครอง !
O คิดถึงน้อยหรือมาก .. แม้นยากรู้
คงยากสู้ .. ใฝ่เฝ้าเป็นเจ้าของ
ที่จำต้องฝ่าฟัน ..สู่ครรลอง-
ตามแววตาบ่งฟ้อง .. บอกช่องทาง !



Create Date : 07 เมษายน 2556
Last Update : 3 เมษายน 2566 13:45:01 น. 4 comments
Counter : 3053 Pageviews.

 
สวัสดีค่ะคุณสดายุ
นางแบบสวยมากค่ะ เหมาะกับกลอนที่ไพเราะอ่อนหวาน


โดย: วลีลักษณา วันที่: 7 เมษายน 2556 เวลา:19:23:46 น.  

 
สวัสดีครับคุณวลี ..

นางเอกของคุณชายปวรรุจน์ .. ที่ผมมองว่าสวยที่สุดในบรรดา คู่ของ 5 สิงห์จุฑาเทพ .. แม้จะไม่สูงมากนัก

เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกครับ


โดย: สดายุ... วันที่: 8 เมษายน 2556 เวลา:22:48:26 น.  

 

สวัสดีค่ะ...

O คิดถึงน้อยหรือมาก .. แม้นยากรู้
คงยากสู้ .. ใฝ่เฝ้าเป็นเจ้าของ
ที่จำต้องฝ่าฟัน ..สู่ครรลอง-
ตามแววตาบ่งฟ้อง .. บอกช่องทาง !

นั่นสิคะ...

งานราบรื่นนะคะ


โดย: น้องเล็ก IP: 118.172.104.16 วันที่: 9 เมษายน 2556 เวลา:9:09:05 น.  

 
ตัวน้อย

งานราบรื่นค่ะ ..
สัปดาห์นี้เป็นสัปดาห์ที่ดีมาก สวยงามมากค่ะ .. เป็นความราบรื่นทั้งชีวิตและจิตใจ ..

พี่อยากให้เป็นอย่างนี้ตลอดไปเจ้าค่ะ

O ภาพนั้น - แววซ่อนยิ้ม .. แก้มอิ่มเยาว์-
คงซ่านเลือดอุ่นเร้า .. ยั่วเย้าหา
เฝ้าคำนึงถึงอยู่ไม่รู้ลา
ทั้งหวังว่าถวิลอยู่ไม่รู้เลือน

ดูแลสุขภาพนะคะ อากาศร้อนมากช่วงนี้


โดย: สดายุ... วันที่: 9 เมษายน 2556 เวลา:19:15:51 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.