Group Blog
 
<<
กันยายน 2557
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
10 กันยายน 2557
 
All Blogs
 
O คอยเถิดเจ้า .. O








ชัยภัค ภัทรจินดา - จระเข้หางยาว (ทางสักวา)



O น้ำใจผู้แฝงเร้น .. คอยเป็นห่วง
ก็เหมือนบ่วงบาศก์รัดเกินตัดบั่น
ลอบเร้นแอบแฝงรอย .. เฝ้าคอยวัน
ก้าวฝ่าฝันแฝงเร้น .. ให้เห็นตัว
O เฝ้ารอคอยรูปคราญมานานนัก
รอวงพักตร์เนียนแก้ม .. มาแย้มยั่ว
รอแววตาคู่นั้น .. จะสั่นรัว
และรอหัวใจคน .. เต้นอลเวง
O เอ็นดูรูปคราญน้อยจะหงอยเหงา
หวังว่า-เงียบเปลี่ยวเปล่า .. จะเร้าเร่ง-
ข่มข้ามความหมองมัว .. ใจตัวเอง
ว่าคร่ำเคร่งถวิลอยู่ .. ด้วยผู้ใด
O แม้นยังไม่ปรากฎ .. เผยบทบาท
ฤๅ-อาจคลาดแคล้วความ .. ทุกความได้ ?
ย่อมรับรู้ความ .. คำ ทั้ง-น้ำใจ
ที่เฝ้าคอยพิรี้พิไร .. อยู่ไม่วาง
O แม้นยังไม่ฝ่าฝัน .. มาวันนี้
ก็คงมีสักวันจะผันร่าง-
มายื่นก้อยออกเกี่ยว .. ย่ำเที่ยวทาง
ก้าวเคียงข้างสู่หมายที่ปลายจร
O กลอนจักคอยตอกย้ำ .. เย็น ค่ำ เช้า
ทั้งคอยเร้าแรงชู้ ไม่รู้ถอน
ความจักคอยกล่อมเกล้า .. อยู่เว้าวอน-
แทนอ้อมอกออดอ้อนทุกตอนความ
O เพื่อยามดาวลอยดวงบนสรวงโพ้น
ใจอ่อนโยนจักทราบรสวาบหวาม-
ของอาวรณ์ตอบรับที่วับวาม
ต่อ .. รูปนามผ่องแผ้ว .. กลางแววตา
O เจ้าอ่อนเอยอย่าคิดจนจิตหมอง
หากไตร่ตรองความสู่ .. จักรู้ว่า-
ยอมรับ-หอมหวานซึ้งที่ตรึงตรา
เจ้าผ่านมาโอบรับอยู่กับใจ
O คิดถึงมากใช่ไหมหัวใจนั้น
หาก .. ผูกพันอาวรณ์เกินผ่อนไหว
เผยออกเถิด .. มีอยู่ต่อผู้ใด
อย่าเก็บไว้ .. รับรู้แต่ผู้เดียว
O เชื่อเถิดนะ .. ความวอนเจ้าอ่อนน้อย
ทุกคำถ้อยกอปรกรอง .. โปรดลองเหลียว-
มารับรู้ปรารมภ์ .. รอกลมเกลียว-
กับทุกเสี้ยวส่วนใจ .. ของใครนี้
O เชื่อเถิดนะอาวรณ์..เจ้าอ่อนน้อย
เกินกว่าคล้อยเคลื่อนห่าง หรือย่างหนี
ในแววตารุมเร้าตัวเจ้ามี
เพียงภาพพี่กล่อมขวัญ .. เท่านั้นเอง
O ยอมเถิดนะอาลัยที่ใฝ่เฝ้า
ยอม-รูปเงาเร้ารุม .. ลงกุมเหง
ปลดปลงเถิดหม่นมัว .. อย่ามัวเกรง
ปล่อยแววเปล่งปลาบซึ้งส่งถึงกัน !
O ในท่ามกลางแวดล้อมของอ้อมแขน
รูปพักตร์แหงนเงยพร้อมรอกล่อมขวัญ
อาจแว่วเสียงหัวใจแกว่งไกวพลัน
พร้อมเรียวร่างอุ่นนั้นเจ้าสั่นสะท้าน
O ในท่ามกลางอกแขน .. หนุนแทนหมอน
จะแว่วเสียงออดอ้อนแสนอ่อนหวาน
และในเสียงตอบตื่นของชื่นบาน
เสียงจบแก้มเนิ่นนาน .. ย่อมผ่านคอย
O น้ำใจผู้แฝงรอยจะค่อยเผย
ออกชิดเชยงดงาม .. ในความ, ถ้อย
แววตาเอยคงจะเต้นไม่เว้นรอย
ยามร่างน้อยแนบหนุน .. ไออุ่นทรวง !
O ยอมเถิด .. ให้อาวรณ์สุมซ่อนอยู่
เผย-รับรู้ .. ทุกรอยละห้อยหวง
ยอม-ให้ทุกความคำเมื่อบำบวง-
ตั้งจิตหน่วงเหนี่ยวกัน .. นิรันดร์ไป !



Create Date : 10 กันยายน 2557
Last Update : 14 เมษายน 2566 7:45:00 น. 3 comments
Counter : 2810 Pageviews.

 
สดายุ..

"O น้ำใจผู้แฝงเร้น .. คอยเป็นห่วง
ก็เหมือนบ่วงบาศก์รัดเกินตัดบั่น
ลอบเร้นแอบแฝงรอย .. เฝ้าคอยวัน
ก้าวฝ่าฝันแฝงเร้น .. ให้เห็นตัว"

นอกจากจะมีน้องเล็กให้ภาคภูมิใจ ยังจะมี ...
"น้ำใจผู้แฝงเร้น .. คอยเป็นห่วง" ด้วยนะ..
ร่ำรวยซะจริงจริง !


โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 วันที่: 10 กันยายน 2557 เวลา:13:17:08 น.  

 
สดายุ...

"O แม้นยังไม่ปรากฎ .. เผยบทบาท
ฤๅ-อาจคลาดแคล้วความ .. ทุกความได้ ?
ย่อมรับรู้ความ .. คำ ทั้ง-น้ำใจ
ที่เฝ้าคอยพิรี้พิไร .. อยู่ไม่วาง"

ตัวเองนั่นแหละ เผยออกมาให้ใครใครรู้...
ระวังน้า ....น้องเล็ก 555


โดย: บุษบามินตรา IP: 94.23.252.21 วันที่: 10 กันยายน 2557 เวลา:14:36:58 น.  

 
มินตรา ..

มิใช่น้องเล็ก อย่าไปพูดเดี๋ยวเขาเสียหาย ..
ผมยังไม่มีใคร


โดย: สดายุ... วันที่: 25 กันยายน 2557 เวลา:18:50:18 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.