Group Blog
 
<<
กันยายน 2557
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
16 กันยายน 2557
 
All Blogs
 

O สุดรอคอย O








Ernesto Cortazar - Foolish Heart (Concerto)



O สุดรอคอยค่อยเห็นว่าเป็นเจ้า
กี่ภพกาลผ่านเล่าที่เฝ้าหา
เหมือนพิมพ์ภาคฝากมั่นลงสัญญา
ให้ตรึงตราแต่ในน้ำใจเดียว
O เกิดแต่เมื่อ .. กาพย์กลอนสุนทรถ้อย
เผยนัยร้อยความตอบให้ลอบเหลียว
สายใย-อย่างแฝงเร้น .. ฟั่นเป็นเกลียว
เข้ารั้งเหนี่ยวตอบตื่น .. รับชื่นบาน
O จนเร้ารุมสุมซ่อน..ความวอนว่า-
ผ่านพรรณนารูปกลอน .. แสนอ่อนหวาน
เพื่อจะเผยความปวงแห่งดวงมาน
อันสุมซ้อนทรมาน .. นับนานมา
O สืบผ่านความสุจริตในจิตที่-
อ่อนหวานอ่อนโยนมีในทีท่า
วางความสัตย์ในจิตเป็นฤทธา
แลกคุณค่างามพร้อม .. ห่มห้อมใจ
O สืบผ่านการรอคอย .. ละห้อยเห็น
อย่างแฝงเร้นรูปศัพท์ .. ยามขับไข
ก่อนลำดับงดงามของความนัย
คือซาบซึ้งอาลัย .. เริ่มไหวตัว
O จากอ่อนหวาน .. อ่อนละมุน .. แปรคุณค่า
เป็นเหมือนแสงแจ่มจ้า .. กลางฟ้าหลัว
เมื่อ .. อกนั้นแฝงเร้นการเต้นรัว
ก็เมื่อหัวใจคน .. วกวนคิด
O ท่ามกลางช่วงวรรษา .. ท่ามห่าฝน-
ไฟคำรนบนสรวง .. กลางดวงจิต-
ก็แจ่มจ้ารูปรอย .. ให้พลอยพิศ
ก็ตรึงฤทธิ์ตราอยู่ .. ให้รู้นัย
O สุดวิสัยแห่งการจะต้านหน่วง
คลี่คลายบ่วงอาวรณ์ .. จนผ่อนได้
ก็เมื่อในห้วงคิด .. มีจิตใจ
ขณะใดย่อมคำนึง .. เพียงหนึ่งเดียว
O ขณะเมื่อฝุ่นฝน .. หลั่งหล่นนอง
ขณะนั้นพร่ำพร้อง .. การข้องเกี่ยว
ใจเอย .. ราวปลิดปลิว .. ด้วยนิ้วเรียว-
เจ้า-เอื้อมเหนี่ยวเด็ดวางไว้กลางมือ
O ร้างรูปน้ำค้างใสเกาะใบหญ้า
ลมลูบฟ้าล่องริ้ว .. เสียงหวิวหวือ
เมื่อแว่วทรวงเลื่อนลั่น .. เสียงบันลือ
ก็เมื่อใจถูกยื้อ .. อย่างดื้อดึง
O ด้วยแววเนตรลึกล้ำ .. สบสัมผัส
เผยจำรัสอ่อนหวาน .. ส่งผ่านถึง
แฝงร่องรอยปรารถนา .. ลงตราตรึง-
แนบคำนึงบีบเค้นไม่เว้นวาย
O ด้วยแววเนตรอ่อนหวาน .. ส่งผ่านนัย
เพียงจะให้ความพิสุทธิ์เป็นจุดหมาย
มอบ .. อบอุ่นโผนผกในอกชาย
สรวงก็คล้าย .. ชะลอเทียบให้เหยียบยืน
O แต่ละครั้งคราวสมัย .. วาบไหวระส่ำ
คือไฟคร่ำครวญเสียง .. แล่นเคียงคลื่น
ก่อนสุ้มเสียงหนึ่งตระหลบเข้ากลบกลืน
คือเสียงใจเต้นตื่น .. ระรื่นรับ
O จึงครั้งคราวคาบสมัย .. หัวใจระส่ำ
คืออ่อนหวานแทรกซ้ำเป็นลำดับ
มีอ่อนโยน .. เอ็นดู .. เกินรู้นับ
เข้าจู่จับคำนึง .. ใครหนึ่งนี้
O ย่อมเกินการณ์บ่ายบี่ยง หรือเลี่ยงพ้น
เมื่อใจคน .. ครวญคะนึงอยู่อึงมี่
เสน่หา, อาลัย, ความใยดี-
จึงโหมลีลาตื่น .. ครึกครื้นขบวน
O สุดรอคอย .. จึงเห็นว่าเป็นเจ้า
ผ่านวัฏฏะแล้วเล่า .. รอเฝ้า-หวน
จิตวิญญาณ-รูปภพ .. เมื่อพบ-จวน
ความคร่ำครวญ .. ละห้อยเห็น ย่อมเร้น-เลือน !




 

Create Date : 16 กันยายน 2557
0 comments
Last Update : 30 เมษายน 2566 5:24:35 น.
Counter : 3479 Pageviews.

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.