O พินทุแห่งกุสุมา .. O
Ernesto Cortazar - Leaves in the windO จะลืมฤๅได้สิ้นนะกลิ่นเจ้าเมื่อคอยเฝ้าถวิลอยู่แต่ตรู่สางในค่ำดึกหม่นมืด .. หากจืดจาง-ก็แต่ความหมองหมางที่ร้างลาO ด้วยอาวรณ์ถวิลอยู่ .. ความรู้สึก-ในส่วนลึกเฝ้าแต่คอยละห้อยหากอปรความหมายอบอุ่นเจ้าหนุนมาก่อคุณค่าขึ้นขจ่างที่กลางใจO สื่ออาลัยใจคนฝ่าหนหาวฝากแสงเดือนหมู่ดาว .. วับวาวให้-เชื่อมส่งผ่านเสน่หาจากฟ้าไกลสัมผัสนัย .. ร่วมสดับร่วมรับรองO สืบส่งความมุ่งหมายรำบายออกเพื่อบ่งบอกอาลัยแห่งใจสองหวานอบอุ่นหอมล้ำ .. เป็นทำนอง-การพร่ำพร้องพิสมัยเป็นนัยเดียวO ระลอกอุ่นแทรกย้ำอยู่ค่ำเช้าจนใฝ่เฝ้าคอยแต่ชะแง้เหลียวกลางเหน็บหนาวรอบฤดูลมกรูเกรียวก็โน้มเหนี่ยวอบอุ่นเข้าหนุนทรวงO พร้อมความหมายผ่านบอก .. หอมดอกไม้-ก็หอมให้เสพรับลำดับช่วงพร้อมหัวใจหอมล้ำ .. ถ้อยบำบวง-พาย้อนช่วงความหลังอีกครั้งคราวO วานนั้นลมร่ำไหล .. หัวใจตื่นอ้อยอิ่งอย่างแช่มชื่นกับคลื่นหนาวโคมบนสรวงช่วงระยับแสงวับวาวเมื่อเรื่องราวบางตอนวกย้อนเยือนO จากหนาวเป็นรุมร้อนสุดผ่อนผันพร้อมรำพันเชิงชู้ .. ที่ดูเหมือน-แฝงความนัยซ่อนวางอยู่รางเลือนเพื่อเกลี่ยเกลื่อนกลบหมายให้คลายลงO เช่นมาลย์หอมผึ้งภู่ก็รู้เคล้าคำกรองเย้ายั่วอยู่ .. ก็รู้สง-สัยคารมคมคำ .. และจำนงจึงเลยหลงสนเท่ห์ตอบเล่ห์การณ์O เอ็นดูมากนักแล้ว .. นะ แก้วเจ้าแต่คอยเฝ้ารายล้อมด้วยหอมหวานมธุรสโคลงกลอนออดอ้อนปาน-จะถักสานเป็นบ่วงคล้องดวงใจO จนค่อยเผยความหมายรำบายบอกผ่านกรองกานท์ยั่วหยอก .. ล่อหลอกให้-ผู้ลอบเร้นอ่านอยู่พึงรู้นัย-แฝงความไว้กล่อมขวัญด้วยพรรณนาO ใครหนอ .. แก้มเนียนอิ่ม .. ซ่อนยิ้มอยู่รอเชิงชู้คำชายรำบายหาหมายเสกสั่งใจคนด้วยมนตราเต็มอยู่ด้วยเสน่หา .. ทุกท่าทีO สุมาลย์สอดกลีบสวย .. อำนวยให้-ภู่ผึ้งไหวล้อมกลิ่นก่อนบินปรี่จะเคล้ารสหอมหวานสุมาลย์มีเมื่อใจนี้ร่ำขอแต่รอคอยO วิหคเหินถลาลม .. เสียงขรมอยู่แว่ว .. รับรู้ .. เมื่อโศลกอันโศกสร้อย-ได้ล่มลาญจากทรวงจนล่วงรอยเหลืองดงามพร่างพร้อยขึ้นคอยเคียงO ปีกเบาบางภู่ภมร .. ไหวว่อนถิ่นเมื่อถวิลอาลัยเริ่มให้เสียงสดับเถิดความถ้อย .. พี่ร้อยเรียงก็เพื่อเพียงผ่านมนต์ .. ล้อมลนใครO เพื่อใคร .. ต่อแต่นี้หากลี้หน้าจงท่วมทัณฑ์ทรมา .. จนกว่าได้-มอบอาวรณ์ยินยอมอย่างพร้อมใจวางลงไว้กลางมือ .. ให้ถือครอง !