Though I can't type in Thai today but I would like to be the first to comment here on the blog kha. he he.

Well, being called 'duck' myself in my younger years (by my dad) added so much pressure on me. But I suppose he was right. As of many things I can do (singing, drawing, painting, sports, cooking, writing etc) I never got the guts to do it good up to the certain point that one can call 'great'. So, all I could be is 'duck' never anything else.

But then again, I think this 'duck' still can do many things that other people cannot do. So, better be a duck than nothing, right?

^
^

It was me kha.

เพิ่งมาตามอ่านบล็กพี่มิวหลังจากกลับจากเที่ยว ดีใจมากๆที่อ่านภาษาฝรั่งเศสตอนขึ้นบล็อกของพี่มิวออก อย่างน้อยยังไม่คืนครูไปหมด

ปล. พี่มิวหวานนนนนนนนนนนนนนนอีกแล้วค่ะ อ้อมว่าการใช้เวลาอยู่กับคนที่เรารักไม่จำเป็นต้องใช้เวลาทั้งหมดด้วยกันก็ได้ค่ะ แค่ได้รับรู้ว่าเขาอยู่ใกล้ๆเวลาเราทำอะไรของเราเองก็อบอุ่นพอแล้ว แต่นี่พูดจากสถานะคนแต่งงานแล้วและตอนนี้ทำทุกอย่างแบบตัวติดกัน 24/7 มาปีกว่าจะสองปีแล้วนะคะ (คือมันชักอบอุ่นเกินไปหน่อยแล้ว)

ทำงานแปลถ้า "รัก" ซะอย่าง ก็สบายไปสิบแปดอย่าง / สมัยเป็นวัยซารุ่น เคยมีคนเอางานแปลเกี่ยวกับการสร้าง "รถไฟฟ้า" (ตอนนั้นกทม. เตรียมจะสร้างอยู่) มาให้แปล พลิกอ่านผ่านๆ ไป ครึ่งเล่ม ก็ขอเปิดหมวกอำลา เพราะศัพท์เทคนิคล้วนๆ ได้หน้าละ 500 ถ้าเจอแบบนี้มีหวังหัวแตกตายแน่ๆ (แถมเสียเวลาดื่มด้วย) เลยส่งคืนเจ้าของกลับไปโดยพลัน ฮ่าๆ

ถึงคุณมิวครับผม
เกริ่นก่อนว่า...จากที่เคยเล่าให้ฟังที่หัวหินว่าพี่เปิ้ลนั้น มีสำนักพิมพ์เล็กๆ (อนาคตจะใหญ่) และได้จัดพิมพ์หนังสือออกมาอยู่เนืองๆ
โดยชุดปัจจุบัน เป็นหนังสือสาระเกี่ยวกับเด็กเก่งในด้านต่างๆ...จัดพิมพ์เข้าห้องสมุดไปแล้ว 2 เล่ม ซึ่งเล่มต่อไปที่จะออกมาเกี่ยวกับ "คนเก่งภาษา" ซึ่งได้ทำการสัมภาษณ์ไปแล้ว 2 ท่าน คืออาจารย์ภาษารัสเซีย และ คุณ โจอี้ ตงฟาง นักแปลนิยายจีน .
...และจากการเดินทางร่วมกันมาของพวกเรา แก๊งนาโช่ จึงมีมติเป็นเอกฉันท์ที่จะขอสัมภาษณ์ คุณมิว โดยจะขอส่งคำถามให้ทางเมล์...เนื้อหาจะถามเกี่ยวกับที่มาที่ไปของความรู้ภาษาฝรั่งเศสอย่างเดียว
จึงเขียนมาขออนุญาตก่อน เพราะรู้ว่าคุณมิวงานยุ่งมาก ไม่ได้ตอนนี้ไม่เป็นไร โอกาสหน้าก็ได้ครับ
อีเมล์ผมนะ ปอล นาโช่
saksakulk@yahoo.com
ขอให้มีความสุข
สวัสดี

แฮ่ม... เปิดมาเห็น ข้อความที่ 5 แล้วสำลักน้ำชาพรวด
(วันนี้จิบน้ำชาเพื่อล้างพิษที่สะสมมาหลายวันแล้วค่ะ)

ตอบคำถามไล่จากข้อความแรกก่อนะคะ (มาก่อน บริการก่อนค่ะ)

My Duckie sister : Well..I think that hmmm .... (พูดภาษาไทยดีกว่านะ) เอ่อ... พี่คิดว่า คนเราควรจะเป็น "อะไร" สักอย่างนึง แล้วจะไปเป็นเป็ดในสิ่งอื่นๆ ก็ไม่เป็นไร

... อย่าลืมว่าถึงพี่จะเป็นนักแปลเป็ด แต่ก่อนอื่นใด พี่เป็นนักแปล (และกว่าจะถึงวันที่สามารถพูดว่า "ฉันเป็นนักแปล" ได้เต็มปากเต็มคำอย่างนี้ มันต้องใช้เวลาพิสูจน์ด้วยผลงานไม่น้อยนะคะ)รู้มั้ย พี่ไม่ได้น้อยเนื้อต่ำใจที่เป็นนักแปลเป็ดนะ การเป็นนักแปลเป็ดนี่ดีออก รับงานได้หลากหลาย ปรับตัวได้มากกว่านักแปลที่กำหนดตัวเองไว้แล้วว่าจะเป็น นักแปลด้านนี้ด้านนั้น

สำหรับน้องจูน พี่คิด (อีกแล้ว) ว่าเท่าที่ผ่านมาเราอาจจะมีความสนใจที่กระจายหลากหลาย และมี "โอกาส" มากพอที่จะทดลองทำเสียทุกอย่าง แต่จนแล้วจนรอดเราก็ไม่ยอมตัดสินใจ "ลงมือทุ่มเท" กับตรงไหนสักอย่าง อาจจะถึงเวลาที่จูนต้องตัดสินใจแล้วว่า เท่าที่ทดลองทำมาทั้งหลาย จูนจะ "เป็น" อะไร

เพราะไม่เหมือนกับที่น้องคิด การเป็นเป็ด คือ การไม่เป็นอะไรเลยค่ะ ... น้องสาวคนสวย

---------------------------

น้องอ้อม สาว Thai Wahine : น้องอ้อมคะ ก่อนอื่นใด อาจจะต้องสะกิดบอกนิดนึงค่ะ ว่า

-พี่มิว...ไม่ใช่....น้องอ้อม
-หวานใจพี่มิว...ไม่ใช่....คริสหวานใจหนู
-ชีวิตคู่ของพี่....ไม่ใช่....ชีวิตคู่ของหนู
-ตารางชีวิตของคู่พี่....ย่อมไม่เหมือนตารางชีวิตของชีวิตคู่ของหนู


-แต่มันจะดีกว่าหรือแย่กว่า.... คงต้องรอพิสูจน์กันต่อไปค่ะ

---------------------------

วันเสาร์ : งานแปล นอกจากมีใจรักแล้ว ต้องมีใจแข็งด้วยค่ะ การปฏิเสธงานที่เสนอมา ทั้งๆ ที่รู้ตัวว่าจะต้องเจอความยุ่งยากในการแปล บางครั้งทำยากกว่าการไล่อ่านหาข้อมูลหลายต่อหลายหน้าเพื่อทำความเข้าใจกับคำๆ เดียวเสียอีก

---------------------------

แก็งนาโช่ : ลองส่งคำถามมาก่อนสิคะ หรือ add Msn มาคุยกันก็ได้ a_munchunakorn ณ hotmail.com

แต่ขอเตือนให้หา "ผู้มีความรู้ภาษาฝรั่งเศส" คนอื่นที่น่าเชื่อถือเป็นครูบาอาจารย์ไว้ด้วยนะคะ เพราะวิธีเรียนรู้ภาษาฝรั่งเศสของมิวไม่ค่อยดำเนินตามแบบแผนอยู่ในระบบการศีกษาเสียเท่าไหร่

วันนี้พูดไทยได้แล้ว เย้

แง พี่มิวพูดเหมือนพ่อเลย หาว่าเค้าเป็นเป็ด พ่อบอกว่าทำไรก็ได้เป็นอย่างเดียวก็พอ แต่ให้เป็นแบบดีเลิศเลยนะ แต่จูนไม่งั้นอ่ะ ทำได้ทุกอย่างเลย แต่พ่อก็พูดเกินไปจูนไม่ได้แย่อย่างเป็ดเสียหน่อย แต่ก็ไม่ได้เริ่ดระดับแชมเปี้ยนเท่านั้นเอง แหม ก็พ่อเล่นวางแผนไว้ในใจแล้วว่าอยากให้จูนเป็นอะไร พอจูนไปจับอย่างอื่นพ่อก็สะกัดดาวรุ่งซะงั้น ไม่งั้นป่านนี้เมืองไทยได้มีนักร้องโอเปร่าเพิ่มขึ้นอีกคนแล้วนะ คิคิ

พี่มิว จูนรู้มาตั้งนานแล้วว่าอยากเป็นอะไร แต่ว่าที่ผ่านมามันจำใจอยู่ในอาชีพที่ต้องเก็บตังค์สร้างเนื้อสร้างตัวแหละ มาตอนนี้ก็อีกแหละ จังหวะไม่ดียังไม่มีตังค์ แฮ่ แต่ว่าอีกปีสองปีนี้อาจจะได้ทำอะไรที่อยากทำจริง ๆ ก็ได้นะคะ

ตอนนี้ก็ขอเบียดเบียดเล้าเป็ดอยู่อาศัยไปก่อนแล้วกันน้า ฮี่ๆ

ปล. แอบเห็นรูปหนังรือ ปกรณัมปรัมปรา แล้วแอบกรี๊ด ที่บ้านมีอยู่เล่มนึงเวอร์ชั่นปะกิตของแฮมิลตันเหมือนกัน เก่าแบบว่าเยินมากกก แต่ชอบอ่านที่สุดเลยสนุกดีก้ะ

พี่มิว ๆ บอกให้ก็ได้ ว่าหนูรู้ตัวว่าหนูเกิดมาเพื่อเป็น..."สไตลิสต์" เว่อร์ไปป่ะ

แต่ถ้าพูดแบบนี้สมัยก่อนโดนพ่อฆ่าตายไปเลยนะ เพราะในพจนานุกรมฉบับพ่อ ไม่เป็นทนายความ ผู้พิพากษา ก็ต้องเป็นอะไรหย่าย ๆ โต ๆ วิชาก๊าน วิชาการอ่ะค่ะ หนูไม่ใช่อ่ะ หนูมันผีเข้าผีออก ทำอะไรตามใจตัวเอง ติสต์แตก

เนื่องด้วยภาวะเศรษฐกิจรัดตัว รุกเร้า ให้ต้องไปจับอะไรที่มันไม่ใกล้เคียงอาชีพในฝันของหนูเลยอีกแล้วในช่วงนี้ จึงขอผัดวันประกันพรุ่งไปก่อนนะคะ ไว้ฟ้าใส ๆ ค่อยเจอกัน

ปล. คนที่มีอาการเพอร์เฟ็คท์ชั่้นนิสต์เข้าสิงเนี่ย ท่าทางจะเป็นนักอะไรยากเหมือนกันอยู่นะคะพี่มิว เพราะคิดว่าตัวเองทำได้ไม่มีพอจึงไม่คิดจะหันไปจับทำอ่ะค่ะ เพราะคิดว่าทำอะไรแล้วต้องทำให้เลิศเลอเพอร์เฟ็คท์ มันจึงมีอาการดังคล้ายเป็ดเช่นนี้และ แต่มันก็ไม่แฟร์นะ 8 เต็ม 10 พ่อยังจะให้เค้าเป็นเป็ดน่ะ ใจร้ายยยย

โถๆๆๆ มีอะไรไปสะกิดใจจำลึกๆ หรือไงจ๊ะน้อง

เป็นสไตลิสต์ก็ดีนะ เหมาะกับหนูออก