- 17 MARS 08

งุ่นง่าน


-- Je m'énerve !...---


     สองสามวันมานี่ งุ่นง่านหงุดหงิด เห็นแต่รอยรั่วรอยโหว่ของตัวเอง ไม่รู้เป็นไร

     ขนาดเมื่อคืนวันเสาร์ หวานใจพาไปดูคอนเสิร์ตแจ๊ซอย่างดี ฉันยังแอบหลับไปเป็นช่วงๆ ตื่นมาตบมือ ถ่างตาถ่างหูฟังนักดนตรีมีระดับเล่นพริ้วพรายได้เป็นช่วงๆ เท่านั้น สมาธิมันแตกกระจาย จับให้อยู่นิ่งๆ ไม่ไหว เลยหลับเสียเลย

     จะว่าเป็นเรื่องงาน ก็ไม่เชิง งานตรวจแก้ "แม่พระริต้า"คืบหน้า เสร็จครึ่งเล่มแล้ว ตอนนี้ฉันเลิกใช้วิธีตรวจแก้บนกระดาษ หันมาร่ายสดเช็คคำหน้าจอ ตรวจกันไปทีเดียวเลย ทุ่นเวลาไปได้โขอยู่แต่ก็ยังส่งช้ากว่ากำหนดอยู่ดี เฮ่อ ... ที่จริง เรื่องนี้ยังไม่เท่าไหร่หรอก ฉันรู้อยู่แก่ใจว่ายังมีขั้นตอนอื่นๆ ที่สามารถทยอยทำทยอยส่งไปได้ ไม่ต้องส่งรวดเดียวทั้งปึกก็ได้


     "เด็กหญิงมุกประดับ" เข้าโรงพิมพ์แล้ว ไม่น่ามีปัญหาอะไรตามมา รอเคลียร์เงินจ่ายผู้ร่วมงานตามกำหนดก็พอ


     ถ้าอย่างนั้น มีเรื่องอะไรล่ะ

     เรื่องที่ว่าอ่านหนังสือเล่มใหม่ของกาวาลดา แล้วไม่ค่อยปิ๊งเหรอ เฮ่ย... อะไรกัน ยังอ่านไม่จบเลย อย่าติเรือทั้งโกลนสิยะ อือ.. ก็ได้ แต่อ่านมาตั้งครึ่งเล่มแล้วยังไม่รู้สึกดีขึ้นเลยนะ ... เฮ่ย ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่อ่านครั้งแรกแล้วไม่ชอบ บางทีมันต้องรอย่อยก่อน หรือไม่ก็ค่อยกลับมาอ่านอีกรอบนึง ใจเย็นๆ คนเรารักและชื่นชมใครมากก็ต้องคาดหวังมากเป็นธรรมดา เจ๊กาวาลดา เธอก็เป็นมนุษย์นะยะ มีขึ้นมีลง มีเขียนถูกใจบ้างไม่ถูกใจบ้างเป็นธรรมดา อย่างเพิ่งตีโพยตีพายสิ

     เรื่องที่ว่าช่วงนี้หน้าที่ศรีภรรยาชักถดถอย ไม่ค่อยลงครัวทำอาหารให้สามีกิน ต้องตะลอนไปกินนอกบ้าน พาลเบื่ออาหารตามร้าน และขี้เกียจขนาดสั่งอาหารมาส่งที่อพาร์ทเมนต์เหรอ

     ก็มีส่วนนิดๆนะ ... ฉันรู้สึกว่าตัวเองหย่อนยานเรื่องนี้ไปไม่น้อยเลย เหมือนแบ่งเวลาไม่เป็น ทำแต่งานๆๆๆ เวลาวันๆ นึงหมดไปกับเรื่องงาน เมื่อวานฉันบอกกับหวานใจว่า ฉันประมาณตัวเองผิดไป ฉันเคยนึกว่าฉันจะสามารถบริหารจัดการชีวิตแม่บ้านนักแปลได้อย่างสมดุล แต่เอาเข้าจริงๆ แล้ว ฉันก็ทำได้ไม่ถึงไหน ถึงแม้สามีแสนดีจะเพียรบอกว่า ไม่เป็นไร หน้าที่ทำอาหารไม่ได้เป็นหน้าที่บังคับของเธอเสียหน่อย เธอทำงานหนักพอๆกับฉัน ได้ฟังแล้วซึ้งแต่ฉันก็ยังไม่รู้สึกดีกับตัวเองขึ้นสักเท่าไหร่

     จริงแหล่ะ...ฉันทำงานหนักเท่าเธอ แต่งานของฉันทำเงินได้น้อยกว่าของเธอเป็นร้อยๆ เท่านะ ... อันนี้ได้แต่นึกในใจ เพราะรู้ว่าเดี๋ยวสามีก็จะตอบกลับมาว่า เรื่องเงินไม่ใช่เรื่องสำคัญ เงินไม่ได้เป็นตัววัดค่าของงาน ขอให้เธอมีความสุข รักงานที่เธอทำ รู้สึกดีกับตัวเองก็พอแล้ว ... ถ้าเขาพูดอย่างนี้มา ฉันจะตอบว่ายังไงได้เล่า เพราะมันเป็นความจริง


     คิดไปคิดมาแล้วก็นึกได้ มีอีกเรื่องนึงที่คิดว่าน่าจะเป็นสาเหตุสำคัญมีส่วนเป็นอย่างมากกับอาการจิตหย่อนคล้อยในครั้งนี้ คือ เรื่องสุขภาพกาย เพราะเขาว่ากันว่าสุขภาพจิตที่ดีมาจากสุขภาพกายที่ดี ช่วงหลังนี่ สุขภาพของฉันเสื่อมโทรมเนื่องจากดื่มเหล้าไม่รู้จักบันยะบันยัง เมาสลบคาโซฟาจนสามีต้องปลุกให้ไปนอนในห้องนอนอยู่เป็นกิจวัตร ทั้งยังไม่ได้ออกจากบ้านไปสูดอากาศข้างนอก ไม่ได้ออกกำลังกาย ปล่อยเนื้อตัวอ้วนฉุ ผิวพรรณร่วงโรย เห็นแล้วอเน็จอนาจใจ


     อืมม คงจะเป็นเรื่องนี้แหละ ต้นตอของเรื่องมาจากการใช้ชีวิตแบบแย่ๆของตัวเอง ไม่ได้เกิดจากเหตุปัจจัยภายนอกเสียเท่าไหร่หรอก อย่าเที่ยวพาลไปทั่ว ทำไมฉันถึงได้ลืมเรื่องนี้ไปได้นะ


     ทั้งๆ ที่ "เริ่มต้นจากตัวเองก่อน" เป็นคำขวัญประจำใจของฉันแท้ๆ


>> ฝากข้อความ เชิญคลิกที่นี่






Create Date : 17 มีนาคม 2551
Last Update : 17 มีนาคม 2551 20:07:30 น. 4 comments
Counter : 814 Pageviews.
Share

 
ดื่มเหล้ามากๆก็โทรมจริงๆนะคะ พี่มิว อากาศที่โน่นคงจะใกล้เข้าสปริงเต็มที่ น่าจะออกไปเดินเล่นสบายๆได้ทุกวัน น่าอิจฉาออกค่ะ อยากออกไปเดินเล่นสบายๆได้บ้างจัง


โดย: Thai Wahine วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:21:32:06 น.  

 
เอาอย่างดิฉันสิคะ ถือศีล 5 55555555


โดย: natpatcha IP: 125.24.68.55 วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:22:23:46 น.  

 
ตอนนี้หนูเลิกแล้ว
เหะๆ ...รู้สึกชีวิตแจ่มใสขึ้นเยอะจริงๆ นะพี่


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 17 มีนาคม 2551 เวลา:22:55:36 น.  

 
สุขภาพไม่ดีก็ขอให้หายไวไว
เพราะมาอ่านบล็อกนี้ทีไร
คนอ่านสบายใจเหลือเกิน
อยากให้คนเขียนสบายกาย-สบายใจ ด้วยค่ะ

ตามอ่านอยู่ตลอด


โดย: ม่วนน้อย วันที่: 18 มีนาคม 2551 เวลา:22:38:25 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.