สำหรับหนู
ถ้าหนู "เขียน" ถึงมันได้แบบไม่รู้สึกอะไร
อนุมานเอาว่า ความผิดพลาดหรือรอยแผลบางอย่างนั้น---มันหายสนิทแล้ว

แต่เดี๋ยวนี้ เรื่องบางเรื่องก็พูดถึงลำบาก
คนบางคน แค่ชื่อยังไม่อยากได้ยิน
เดินผ่านก็เผลอกลั้นหายใจก็มี

*ไม่เกี่ยวกับความเจ็บปวด แต่นึกขึ้นมาได้ ::
เคยดูหนังจีนพวกผีกัดอย่ากัดตอบป่าวพี่ 55 เขาว่าเจอผีให้กลั้นหายใจ มันจะไม่เห็นเรา เอิ๊กๆ

สวัสดีน้องชุน

ที่เขียนออกมานี่ ใช่ว่าจะไม่รู้สึกอะไรหรอกนะน้องนะ
พี่ยังไม่บรรลุถึงขั้นนั้น
ออกแนวเขียนเตือนใจตัวเองมากกว่า
บาดแผลบางอย่างมันต้องใช้เวลาสมานนานหน่อย

"คนบางคน แค่ชื่อยังไม่อยากได้ยิน"

พี่ก็มีเหมือนกันนะ ได้ยินแล้วมันยอกแสยง รบกวนจิตใจเหมือนผี ไม่ต้องเจอตัวจริงๆหรอก แค่เห็นอะไรที่ชวนประหวัดไปถึง ก็อยากจะกลั้นใจแล้ว

พยายามเป็นแบบนั้นบ้าง
อย่าอารายกันมันนักชีวิต

วันนี้อยากแบ่งปันคำที่ผู้ใหญ่ท่านนึงสั่งสอน

"อย่าตอกย้ำเรื่องไม่ดีในชีวิต"

ตัวเราเองค่ะ ที่ทำร้ายตัวเองซ้ำซากอยู่นั่น

ดูกาย ดูจิต แค่ดูเฉย ๆ แล้วรับรู้ถึงความไม่เที่ยงแท้ จีรังของทุกสิ่งรอบตัว

อีกคำถามที่ผู้ใหญ่ท่านที่ว่าให้ไปคิดทุกเช้า 7 วันแล้วให้โทรไปบอกคำตอบ "อะไรทำให้ทุกข์น้อยที่สุด"

สาธุค่ะคุณแอน

นี่ขนาดลืมไป ไม่หวนนึกถึงเยอะแยะแล้วนะคะ

ของเราเหตุการณ์รุนแรงประมาณว่าชื่อยังไม่อยาก
ได้ยินหรือว่านึกถึงนี่มันยังไม่มีอะค่ะ แต่ว่า
แค่เรื่องกวนใจเล็กๆ ให้ขุ่นๆ น่ะพอมี แต่ว่าก็เล็กๆ ค่ะ
เพราะบางทีต้องทำใจ ... เพราะเหมือนที่คุณมิวว่า
เราเองบังคับได้แต่ตัวเราเอง ไม่สามารถบังคับ
คนอื่นๆ ได้ ก็ต้องจัดการตัวเรานี่ล่ะคะ ให้ดีที่ซู๊ดดดด
ตอนนี้มีบางเรืองทีมันต้องพยายามเช่นกัน ...


ช่วยเหลือตัวเอง ปรับเปลี่ยนตัวเอง ก็เป็น
ทางเลือกที่ดีจริงๆ ล่ะค่ะ

สวัสดีครับ

เมื่อวันก่อนหลงเข้ามาบล็อกคุณจากช่องทางบ้านแพนด้ามหาภัย


พอรู้ว่าเจ้าของวบล็อกเป็นคนแปลเรื่อง "ฉันเคยรัก" ที่ผมซื้อซุกไว้นานแล้ว ยังไม่ได้อ่านเสียที เพราะมัวทำโน่นทำนี่จนจะกลายเป็นหนังสือเก่าไปแล้ว

เมื่อได้อ่านเรื่องที่คุณเขียนในบล็อกเลยทำให้อยากอ่านเรื่องที่คุณแปล

และขอยอมรับว่าเพิ่งเคยอ่านงานของแอนนา กาวาลดา เป็นครั้งแรก

ผมยังไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหนที่ขับเคลื่อนด้วยบทสนทนาทั้งเรื่องอย่างนี้มาก่อน ประการสำคัญคือบทสนทนาแต่ละประโยคสุดยอดด้วยน่ะซี

ทั้งที่เนื้อหาแบบนี้เป็นเรื่องที่สามารถเกิดขึ้นกับใครก็ได้
ต้องบอกว่าคนเขียนเก่งและคนแปลก็เก่ง

ผมคงต้องหางานของคนเขียนและคนแปลคนเดียวกันนี้มาอ่านอีกแน่นอน

ขอบคุณค่ะ

โอ้ดีจังค่ะที่ได้อ่านบล็อกวันนี้ ตอนนี้กำลังคิดตัดสินใจอะไรบางอย่างอย่างลำบากใจ เพราะคำว่ากลัวที่จะต้องก้มหน้ารับกับสิ่งที่คิดแล้วมันพลาด แต่อย่างที่พี่บอกแหละเนอะว่า "และถ้าต้องตัดสินใจอะไร ก็ตัดสินใจให้เด็ดขาด ตัดสินใจแล้วต้องรับผิดชอบในส่วนของตนให้ดีที่สุด อย่าให้ใครเขาว่าได้ ... คนเราต้องมีหลักการในชีวิตให้ยึดถือ "