08 JUIN 11 บันทึกแม่เลี้ยง : อยากให้เป็นเหมือนกัน แต่ไม่อยากให้เจอเหมือนกัน

บันทึกแม่เลี้ยง : อยากให้เป็นเหมือนกัน แต่ไม่อยากให้เจอเหมือนกัน

….
สองสามวันที่ผ่านมา เจอภาวะกลืนไม่เข้า คายไม่ออก สภาพตรงตามสำนวน

จะฝืนกลืนลงก็ยังไม่เต็มใจ จะคายออกไปก็ทำไม่ได้

เรื่องเด็กหญิง ย่่างสิบเอ็ดขวบ พรากจากอ้อมอกคุณแม่ และภาวะที่คุ้นเคย มาอยู่ในความดูแลอารักขาของฉันและหวานใจ ส่วนใหญ่จะเป็นฉันมากกว่า และตอนนี้ส่วนใหญ่จะเป็นคนของฉัน - คุณ ก. แม่บ้าน ที่คอยดูแล เพราะช่วงเดือนนี้ ฉันมีงานมากมายล้นหลามที่รอให้จัดการเคลียร์ส่งต่อยู่

เด็กพูดได้แต่ภาษาไทย จะเข้าโรงเรียนไหน ทั้งนานาชาติพูดอังกฤษ หรือโรงเรียนท้องถิ่นพูดกว้างตุ้งก็ยังไม่ได้ ตอนนี้อาศัยจ้างครููอังกฤษมาสอนที่บ้านไปก่อน แต่ฉันรู้ว่าต้องดูแลให้ความรู้มากกว่านั้น ฉันต้อง "ลง" ไปดูแลสอนเพิ่มเติม และคิดว่าเป็นสิ่งที่เด็กหญิงต้องการ คือ ให้ฉันดูแลสอนวิชาความรู้ต่างๆ ให้ และให้ความใส่ใจดูแล ในฐานะ เอ่อ… แม่อีกคนนึงมั๊ง

ตอนกลางวัน ฉันไปกินกลางวันกับหวานใจ เขาเปรยว่าอาจจะไม่ใช่ความคิดที่ดีที่พาเด็กหญิงมาอยู่กับเราตอนนี้ เพราะไม่รู้ว่าต่อไปจะต้องย้ายไปไหน อาจะต้องกลับไปฝรั่งเศส เด็กอาจจะลืมการเขียนการอ่านภาษาไทย จะดีกว่าไหมถ้าส่งกลับไปอยู่กับคุณแม่ที่เมืองไทย และเขาควรจะเลิกพูดฝรั่งเศสกับลูก หันไปพูดอังกฤษแทนดีไหม

ฉันตอบได้แค่ ถ้ากลับเมืองไทย เด็กจะลืมหมดทั้งภาษาอังกฤษและฝรั่งเศส เด็กจะไม่ลืมภาษาไทยถ้าอยู่กับฉัน เพราะฉันตั้งใจว่าพอภาษาอังกฤษเข้าฝักแล้ว จะสอนอ่านและเขียนภาษาไทยเสริมลงไป ถ้าอยู่กับเราต่อ ถึงกลับฝรั่งเศสยังมีโรงเรียนนานาชาติที่พูดอังกฤษ ถึงเด็กหญิงไม่ใช่เด็กอัจฉริยะที่สามารถเรียนรู้ได้เร็วรี่ แต่แกมีคุณสมบัติในเรื่องสมาธิยาว สามารถเรียนรู้สิ่งต่างๆ ได้ในระยะเวลานานๆ หรือไม่ก็ให้คิดถึงเด็กๆ ลูกของคนอพยพแขกขาวหรือคนดำที่เข้าฝรั่งเศส มันต้องมีวิธีการสอนให้ปรับตัวเข้ากับภาษาฝรั่งเศสสิ อย่างไรไม่ว่าจะย้ายไปที่ไหน ในอนาคตภาษาอังกฤษย่อมสำคัญ ในช่วงแรกๆ ตอนปรับตัว อาจจะยากหน่อย แต่ถ้าเราให้เวลาเด็ก เด็กจะค่อยๆ เรียนรู้ไปเรื่อยๆ แม้ว่าจะเข้าสู่ระบบหลังเกณฑ์อายุ ก็ไม่ใช่ปัญหา

ที่ฉันมั่นใจเช่นนั้น ส่วนหนึ่งเป็นประสบการณ์ส่วนตัว ฉันครุ่นคิดบ่อยๆ ถึงเรื่อง ระบบการศึกษา และเวลาการค้นพบตัวเอง ฉันเอง เคยเป็นเด็กเรียนก่อนเกณฑ์ แถมสอบเทียบ แล้วเข้ามหาวิทยาลัยได้

การขึ้นสู่ชั้นขณะมีอายุน้อยกว่าเกณฑ์มีประโยชน์อันใดหรือ เรียนจบ ฉันหลงทาง หาวิถีของตัวเองอยู่นาน อาจจะนานกว่าตอนที่เด็กหญิงเสียเวลาเรียนภาษาใหม่อยู่ในตอนนี้ก็ได้ นานพอจะบอกได้ว่า ฉันพอใจจะเสียเวลาเพื่อจะรู้ว่าตัวเองอยากทำอะไรระหว่างการเรียน แล้วมุ่งไปในทางนั้น มากกว่าหลับหูหลับตาเรียนไปโดยไม่รู้ว่าตัวเองคือใคร แล้วจะเรียนวิชาต่างๆ ในหลักสูตรเพื่ออะไร

สรุปก็คือ ฉันอยากให้เวลาเด็กหญิง ไม่กังวลว่าจะเข้าเรียนไม่ทันเพื่อนอายุเดียวกัน ไม่เร่งให้ก้าวข้ามชั้นเรียนตามระบบ ไหลไปตามกระแสส่วนใหญ่ แต่ค่อยๆ ดู ค่อยๆ รู้ว่าความชอบของตัวเองคืออะไรกันแน่ เมื่อแน่ใจแล้ว เรามุ่งไปสู่จุดนั้นอย่างเต็มที่ ฉันอยากให้เด็กหญิงเติบโตเป็นผู้หญิงที่มีแนวคิดอิสระ ไม่ต้องขึ้นอยู่กับระบบและสังคม … เหมือนฉัน อยากให้ทำงานอิสระ ไม่ขึ้นอยู่กับองค์กร ไม่ต้องยอมน้อมตัวให้กับข้อบังคับ แต่ด้วยวิธีการที่ตรงมากกว่า ประหยัดเวลากว่า ไม่ต้องอ้อมเรียนรู้ข้อผิดพลาดของตัวเองก่อน

ในขณะเดียวกันก็แปลกดี ฉันไม่อยากให้เด็กหญิงต้องเจอสภาพหลงทาง เสียเวลาลองผิดลองถูกอยู่นานเหมือนกับฉัน แต่ฉันยังอดรับวิิธีการสอนแบบดั้งเดิม เคร่งครัด เป็นเวลา ต้องเรียนเก่งๆ อย่างที่เคยถูกอบรมบ่มสอนเข้ามาใช้ อาจจะเป็นเพราะถูกฝังหัวมาว่าเป็นวิธีที่ดี อาจจะเป็นเพราะไม่เคยเห็นวิธีเลี้ยงดูแบบอื่นๆ

ไม่รู้สิ เป็นเพราะฉันได้รับการเลี้ยงดูมาอย่างนั้นมั้ง ฉันยังหยั่งใจอยู่ว่า ฉันควรเลี้ยงเด็กคนนี้อย่างไรดี เลี้ยงแบบปล่อยๆ หรือเลี้ยงแบบเคร่งครัด คงต้องใช้เวลาอีกนิด ใส่ความตั้งใจลงไปอีกหน่อย

ทำไปเรื่อยๆ ลองผิดลองถูก เดี๋ยวก็คงรู้เอง




>> ฝากข้อความเชิญคลิกที่นี่







Create Date : 08 มิถุนายน 2554
Last Update : 8 มิถุนายน 2554 1:12:55 น. 2 comments
Counter : 1006 Pageviews.
Share

 
มาให้กำลังใจคนฐานะเดียวกันค่ะ ดิฉันมีแม่เลี้ยง ในเวลาเดียวกันก็เป็นแม่เลี้ยงด้วยค่ะ สามีดิฉันมีเรือพ่วงจากแฟนเก่ามา 1 คนค่ะ เป็นเด็กหญิงเช่นกันค่ะ ตอนนี้เธออายุ 7 ปีแล้วค่ะ อยู่กับแม่เป็นส่วนใหญ่ค่ะ จะมาอยู่ด้วยกันทุกๆ 2 อาทิตย์สุดสัปดาห์ค่ะ เราเข้ากันได้ดีไม่มีปัญหาค่ะเพราะดิฉันเจอลูกเลี้ยงมาตั้งแต่เธอ 2 ขวบ คือตั้งอต่จำความได้เลยค่ะ

เรื่องเด็กหญิงของคุณ ดิฉันว่าพาไปอยู่ฝรั่งเศสด้วยน่าจะดีนะคะ ถ้าคุณกับสามีไม่ติดเรื่องค่าใช้จ่ายที่จะตามมาเพิ่มแน่ๆ อย่างน้อยเด็กหญิงจะได้ภาษาเพิ่มอีกหนึ่งค่ะ คิดถึงอนาคตคงจะดีกว่าการส่งกลับไปอยู่เมืองไทยแน่ๆค่ะ


โดย: sunisaogkim IP: 87.72.241.38 วันที่: 8 มิถุนายน 2554 เวลา:3:37:51 น.  

 
สวัสดีค่า แวะมาขอความช่วยเหลือค่ะ
ช่วยเข้าไปตามลิงค์นี้

//www.my3space.com/activity/writestory/read-story.php?id=36

แล้วกดปุ่ม vote ให้หน่อยนะคะ
เห็นแก่นัก(หัด)เขียน ตัวน้อยๆ (ไปหมด) คนนี้ด้วยนะคะ
ขอบคุณมากๆเลยค่า^__^


โดย: dayydream_m วันที่: 8 มิถุนายน 2554 เวลา:19:01:13 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.