- 25 Mai 08 - หัวอกแม่เลี้ยง

หัวอกแม่เลี้ยง

Qui va comprendre une belle-mère.




     เพิ่งตรวจต้นฉบับแปล Persepolis เสร็จรอบแรก ยังเหลือให้เกลาอีกรอบสองรอบ แต่อย่างน้อยก็ทำงานไปได้กว่าแปดสิบเปอร์เซ็นแล้ว เหลือแค่รายละเอียดเล็กๆน้อยๆไม่กี่จุดที่ต้องแก้ไขเพิ่มเติม

     ตอนนี้ก็เลยว่างๆ สั่งหนังสือที่หมายปองเอาไว้กับอเมซอน โทร.ไปเช็คเรื่องโรงแรมที่พักที่กรุงเทพฯ สำหรับใช้เป็นที่ซุกหัวนอนช่วงต้นเดือนหน้าสามคืน ติดต่อจองไปเมื่อวานนี้ ชื่อ "บ้านดินสอ" ได้ที่อยู่มาโดยบังเอิญ เป็นบ้านเก่าที่นำมาปรับปรุงใหม่ ดูจากรูปในเวบแล้วน่าพักดี พักจริงๆจะดีหรือไม่ดียังไง จะมาเล่าสู่กันฟัง

     เมื่อวานนี้ ฉันโทร.ทางไกลไปทาบทามฝน เพื่อนที่คณะอักษรให้มาช่วยทำงานกับกำมะหยี่ในเรื่องของการคัดสรรหนังสือ ตรวจแก้ บรรณาธิการต้นฉบับ พิสูจน์อักษร... โชคดี เพื่อนมีใจให้กับการทำหนังสือทำสนพ.อยู่แล้ว ประกอบกับตอนนี้ลาออกจากงานประจำมาเลี้ยงหลาน+แปลหนังสืออยู่ที่บ้าน ทุกอย่างเลยลงตัวเข้าทาง

     ที่เหลือก็คือปรับตัวในการทำงานกับทีมงานเดิม จับมือกันพากำมะหยี่มุ่งสู่ความเจริญรุ่งเรืองด้วยกัน (เพี้ยง)




     ตอนนี้หวานใจอยู่ที่กรุงเทพฯ กับลูกสาวคนโต "หลุยส์" พรุ่งนี้เช้าสองคนพ่อลูกก็จะมาถึงฝรั่งเศส

     ฉันไม่เคยเจอเด็กหญิงหลุยส์มาก่อน เคยได้ยินแต่หวานใจเล่าให้ฟังว่าร่างกายอ่อนแอ เป็นโรคไขข้ออักเสบเลยเดินวิ่งไม่ค่อยคล่องเหมือนเด็กๆทั่วไป และรู้สึกว่าจะติดป่ะป๊ามาก ... ลึกๆ ..เอ่อ..ไม่ลึกล่ะ ฉันแสดงออกเลยล่ะว่าฉันรู้สึกหวั่นใจที่จะเจอกับ "ลูกเลี้ยง" คนนี้ เพราะโดนฟรอยด์ยัดเยียดความคิดไว้ว่า ปกติ ลูกสาวจะรักและหวงพ่อ แม้แต่กับแม่แท้ๆ ยังมีหึงหวง แล้วแม่เลี้ยงอย่างฉันล่ะ จะไปเหลืออะไร

     กับเด็กชายอองตวน ฉันไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่ เพราะเราคุ้นเคยสนิมสนมกันพอสมควร จากที่เคยเห็นหน้าค่าตา อยู่บ้านเดียวกันตอนอยู่ฮ่องกง ... ถึงจะพูดไม่ได้เต็มปากเต็มคำว่าฉันเลี้ยงแกมากับมือ เพราะมีพี่เลี้ยงดูแลให้ตลอด ส่วนฉันเองช่วงนั้นไปๆมาไม่ได้อยู่ตลอด แต่เราก็รู้จักนิสัยใจคอ เข้ากันได้พอสมควร แต่ก็อย่างว่า เด็กผู้ชาย โดยเฉพาะเด็กใจดีอย่างอองตวนอยู่ด้วยไม่ยากเลยสักนิด

     ฉันไม่ใช่คนรักเด็ก ... เฮ่อ พูดงั้นก็ดูร้าย(หรือจริง)ไป เอาเป็นว่า ฉันไม่ชินกับการอยู่กับเด็กละกัน กะอีแค่หลานแท้ๆ ที่เด็กถูกฝังหัวจากอีพ่ออีแม่ว่าต้องรักน้ามิวนะลูก ฉันยังไม่สามารถเล่นด้วยได้นานๆ นับประสาอะไรกับ "ลูกเลี้ยง" ที่ไม่จำเป็นต้องรักแม่เลี้ยงอย่างฉัน ถ้าแกทำท่าฮึดฮัด ปั้นปึ่งไม่น่ารัก ฉันกลัวจะเผลอฟาดใส่สักเปรี้ยง

     หรืออาจจะเป็นฉันเองที่ถูก "โปรแกรม" จากบทบาท "แม่เลี้ยง-ลูกเลี้ยง" ที่เคยได้ยินตามนิทานและตามละครทีวี (นี่ขนาดไม่ค่อยได้ดูนะ) เด็กอาจจะน่ารัก ใสแจ๋ว ไม่ได้คิดอะไรก็ได้ เราอาจจะเข้ากันได้เป็นอย่างดี ...หรืออาจจะมีเปิดศึกแย่งป่ะป๊า



     เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็รู้




ฝากข้อความ เชิญคลิกที่นี่






Create Date : 25 พฤษภาคม 2551
Last Update : 25 พฤษภาคม 2551 22:30:35 น. 4 comments
Counter : 1130 Pageviews.

 
จงเผชิญชะตากรรมด้วยความกล้าหาญ อย่างน้อยๆ ผู้หญิงด้วยกัน อย่างไรเราแก่กว่า ก็น่าจะรู้ทันกว่านะ อิอิ โชคดีค่ะ


โดย: rin IP: 88.100.132.225 วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:29:44 น.  

 
ได้ยินมาเหมื่อนกันว่า บ้านดินสอน่ารักดี ก็ขอให้เป็นอย่างนั้นนะคะ
ถ้าว่างก็โทรหาด้วยนะ จะได้คุยกัน
take care ka.

arm


โดย: อาร์มเองค่ะ IP: 202.228.229.73 วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:45:55 น.  

 
เพราะไม่เคยเจอกัน .... ก็เลยทำให้เราต้องมา
คิดล่วงหน้าและลุ้นๆ กันว่าเจอกับสาวน้อย
แล้วเค้าจะเป็นยังไงอ่ะค่ะคุณมิว ...


ของเรามี ปสก.เช่นกัน เพราะคนข้างๆ ก็มี
ลูกสาวติดพ่อ แรกๆ ก็เข้ากันยากหน่อย
แต่ว่าใช้เวลาสักพัก ปรับตัวเข้าหากันได้หน่อย
มันก็ไม่มีอะไรแล้วอ่ะคะ ... แต่ว่าไปแล้ว
จะว่าไปไม่มีอะไรก็ไม่ได้ เพราะตอนนี้
เราเจอแบบว่า แม่เด็กยัดใส่หมองของเด็ก
หมดแล้วว่าเราไม่ดี ดีหน่อยว่าตอนนี้อยู่เมืองไทย
ไม่ต้องเสวนาด้วยแล้ว ก็เลยห่างกันโดยปริยาย
เสียดายค่ะ เพราะว่ากับเด็กเราไม่มีปัญหา
แต่ว่ากับแม่เด็กที่เอาแต่ใส่สมองลูกกับการพูด
เรื่องไม่จริงนี่สิค่ะ เด็กเค้าอยู่กับทางโน้น
มีหรือว่าจะไม่เชื่อ ... นิยายน้ำเน่า เรียกว่าเด็กๆ
เลยด้วยซ้ำนะคุณมิว


โดย: JewNid IP: 202.149.25.233 วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:00:57 น.  

 
โอ้ การใช้ชีวิต
มันยากแท้น่อ

(แค่เรียนมหาลัยก็ปวดหัวจะแย่)


โดย: ม่วนน้อย วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:21:00 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]




ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.