- 27 Aril 10 กับดัก

กับดัก


in the miror
เช้าวันนี้ตื่นมาอย่างสดชื่น เต็ม เต็มทั้งร่างกายและจิตใจ ได้นอนพักผ่อนเต็มที่ ได้ปลดปล่อย “ห่วง” ในใจ มีบทสรุปที่ค่อนข้างแน่ชัด ถึงแม้จะยังเอ่ยออกมาเป็นถ้อยคำไม่ได้แจ่มชัดนัก แต่ฉันรู้สึกได้เลาๆ

เลาๆ คร่าวๆ แต่ทำให้รู้สึกเต็มและโล่งในเวลาเดียวกัน ประมาณ ชีวิตคนเรา เปรียบไปแล้วเหมือนเดินบนเส้นทางที่มีจุดจบเส้นหนึ่ง มีกฎอยู่สองข้อที่พึงระลึก ข้อแรกเป็นกฎใหญ่ คือ ระยะเวลาในการเดินของแต่ละคนได้ถูกกำหนดไว้แล้ว บ้างสั้น บ้างยาว ตามกรรมและการกระทำของตนเอง กฎข้อสองเป็นกฎเล็ก คือ ระหว่างทางจะมีหลุมบ่อดักรอเราอยู่เป็นระยะ

กติกาของการเดินทางที่เรียกว่าชีวิต คือ ขณะที่ตกลงไปในหลุมแต่ละหลุม การเคลื่อนไหวของเราชะงักงัน แต่เวลาไม่ได้หยุดตามไปด้วย ยังนับคืบต่อไปตามกฎใหญ่ที่อยู่เหนือทุกสิ่ง เราต้องเป็นผู้เลือกเองว่าจะฝังตัวมุดอยู่ในหลุมนั้นจนกว่าเวลาจะหมด หรือจะตั้งสติเพียรพยายามหาทางขึ้นมาสูดอากาศสดชื่นข้างบน และเมื่อขึ้นได้แล้ว ก็ให้รู้ว่ามันยังไม่หมด เส้นทางข้างหน้ายังมีหลุมเล็กใหญ่รออยู่อีก ให้รู้ว่าปัญหาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เราไม่มีวันหลุดพ้นได้ โชคดีที่กฎนี้ก็ยังเป็นแค่กฎเล็กที่อยู่ได้กฎใหญ่ที่กำหนดให้เวลาของเราผ่านไปพร้อมกับเข็มวินาทีที่วันหนึ่งจะหยุดลง ดังนั้นเราทุกคนมีจุดจบตามกฎใหญ่ ไม่ต้องจมปลักชั่วนิรันดร

สรุปมาถึงตรงนี้ แล้วก็เกิดประเด็นถามขึ้นมาว่า คนที่ตกลงหลุมและมีสติปัญญาพอที่จะรู้สาเหตุของการตกนั่นอยู่ที่จังหวะไหนของการก้าวเดิน ควรจะทำอย่างไร ถ้าเกิดเราตกหลุมเพราะเราใช้ชีวิตเต็มที่ กระโดดโลดเต้น วิ่งเร็วร่าเริงชมนกชมไม้ เราควรหยุดการใช้ชีิวิตแบบนั้น แล้วค่อยๆ เดินคืบสั้นๆระมัดระวังมองซ้ายมองขวาทุกย่างก้าวหรือหยุดเดินไปเลยหรือไม่

คำถามที่ยังต้องขบคิดต่อ คือ สมดุลของ การทำแล้วพลาด กับ การไม่พลาดเพราะไม่ได้ทำอะไรเลย สมดุลของ การทุ่มเทแรงกายเรงใจดิ้นรนเต็มที่เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ต้องการ กับ การวางเฉย ปลง ปล่อยวาง เพื่อเข้าสู่เส้นทางความสงบ สมดุลของ การทำงานใหญ่ให้เหนื่อยยากเพื่อผลงานใหญ่เพื่อความภาคภูมิใจใหญ่ๆ กับ ทำงานเล็กๆ สบายๆ ผลงานเล็กที่ออกมาก็เล็กตาม ความภูมิใจก็เล็กตาม ... ต่างๆ เหล่านี้อยู่ตรงจุดไหน


เอ้อ... กำกวมอีกแล้วค่ะ ขออภัย ถึงตรงนี้จะเป็นพื้นที่ส่วนตัว แต่เปิดให้คนมาเยี่ยมเยียน ทั้งคนรู้จัก คนรักกัน คนชังกัน และคนแปลกหน้า บางครั้งการเขียนความคิดอ่านชั่วเล่น (และชั่วเล่น) ทำให้มันกลายสภาพเป็นสิ่งจับต้อง อ่านทวนย้อนได้ ส่งผลกระทบกลับมาได้ แทนที่จะระเหิดหายไปในอากาศไม่มีใครรู้ใครเห็นอย่างที่มันควรจะเป็น

เมื่อเป็นอย่างนี้ บันทึกฉันควรจะกลับมาเป็นบันทึกลักปิดลักเปิดอีกครั้ง เล่าแต่แง่มุมบวก เล่าแต่เรื่องนิ่งๆ เรื่องดีๆ หรือเปล่า หรือไม่ควร เพราะในชีวิตคนเรา สัจธรรมหลัก คือ สิ่งที่ไม่เปลี่ยนแปลงคือการเปลี่ยนแปลง ชีวิตใครมันจะปูด้วยกลีบกุหลาบตลอดเวลา อยู่บนพรมแดงตลอดเวลา

กระนั้นก็เถอะ การเปลี่ยนแปลงใช่ว่าจะต้องกลายเป็นเรื่องร้ายเสมอไป ยังมีแง่บวกให้เราได้มอง ได้ซาบซึ้งถึงคนที่พร้อมจะประคองเราลงมาตั้งหลัก ตรงนี้ต่างหากที่วัดคุณค่าของชีวิตของเรา คนที่ยืนหยัดพร้อมสู้กับเราต่อ การรวบรวมพลักกายพลังใจลุกขึ้นมาแก้ปัญหาให้ลุล่วงต่างหากทีวัดความสามารถของคน วัดพลังอึดของคน

ฮั่นแน่ คนที่นึกว่าฉันกำลังลื่นไถลลงหลุม คุณตกกับที่ฉันวางดักในบล็อกลักปิดลักเปิดนี้แล้วค่ะ เพราะช่วงเวลาห่อเหี่ยวไร้พลังของฉันได้ผ่านไปแล้ว ไม่อย่างนั้น ฉันจะเอาแรงที่ไหนมาเรียบเรียงความคิด เขียนออกมาได้เป็นวรรคเป็นเวรอย่างนี้เล่า

วันนี้ ฉันจะเริ่มทำงานต่อแล้วล่ะ



>> ฝากข้อความเชิญคลิกที่นี่






Create Date : 27 เมษายน 2553
Last Update : 27 เมษายน 2553 14:06:07 น. 1 comments
Counter : 875 Pageviews.
Share

 
เลียนเสียงชวาร์ตเซเน็กเกอร์

I aam buck!


โดย: นพดล IP: 180.183.224.110 วันที่: 27 เมษายน 2553 เวลา:15:30:25 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.