- 22 MARS 09 - กลับบ้าน

กลับบ้าน

Le retour de home (presque) sweet home

ฉัน เมื่อสองปีก่อน
กลับถึงบ้านระยองแล้วเมื่อตอนสิบโมงเช้านิดๆ

ลงจากเครื่องตอนตีห้ากว่าๆ แวะซื้อของของร้านดิวตี้ฟรี ผ่านด่านตรวจศุลกากรในยามเช้า เจ้าหน้าที่ท่าทางเหนื่อยแรงตาใกล้ปิด รับพาสปอร์ตที่ลงตราประทับกลับคืนมา รอกระเป๋าที่รางเลื่อน ยกใส่รถเข็น เข็นผ่านประตูทางออกไปที่ซุ้มร้านบริษัทให้บริการมือถือ ยื่นมือถือให้เจ้าหน้าที่ตวจดูว่าซิมเดิมที่อยู่ในเครื่องยังใช้ได้หรือเปล่า ถ้าใช้ได้ก็ให้เติมเงิน ถ้าใช้ไม่ได้หมดอายุแล้วจะได้ซื้อซิมใหม่

ปรากฎว่าซิมยังใช้ได้ เติมเงินไปสามร้อยบาท โทร.หาคุณนายแม่ที่นั่งรถให้พี่เปี๊ยก คนขับรถเจ้าประจำเวลาพ่อแม่เข้ากรุง ขับมาส่งเพื่อมารอรับฉัน ออกจากบ้านกันตั้งแต่ตีสี่

โทร.ติดแล้ว แจ้งว่าอยู่หน้าซุ้มบริษัทมือถือ ยืนรออยู่สักพัก ได้ยินเสียงเรียกชื่อข้างบนถัดขึ้นไปอีกชั้น อ้าว ทำไมถึงอยู่ชั้นนั้น ไม่มารอที่ชั้นผู้โดยสารขาเข้าหว่า ฉันเลื่อนรถเข็นขึ้นบันไดเลื่อนยาวเหยียด เลี้ยวกลับไปที่จุดนั้น ปรากฎว่าไม่มีใครอยู่ อ้าว ทำไมไม่รออยู่ที่นี่เล่า

โทรศัพท์อีกครั้ง คุณนายแม่เดินลงไปรอที่ชั้นล่างแล้ว โทร.บอกย้ำให้หยุดอยู่ตรงนั้นไม่ต้องขยับไปไหน เดี๋ยวฉันกลับลงไปหาเอง

ตอนกำลังจะขยับตัวเพื่อลงบันไดไปหาแม่ พี่เปี๊ยกเข้ามาช่วยเข็นรถเข็น ระหว่างเดินลงไป สวนกับคุณนายแม่ที่ขึ้นบันไดเลื่อนขึ้นมาพอดี ... ให้มันได้อย่างนี้สิ คุณนายมณฑา บันไดสำหรับขึ้นลงชั้นต่างๆ ในสนามบินมันใกล้ๆ กันเสียที่ไหน ถ้ามัวเดินหากันไปมาอย่างนี้ เมื่อไหร่จะได้เจอกันเล่า

ฉันมีอารมณ์ฉุนเฉียวขึ้นมาแว่บนึงช่วงที่ต้องรอไปรอมาวนตามกันอยู่นั่น แถมเมื่อรู้ต้นตอของปัญหายังไม่ยอมหยุดอยู่กับที่ แต่มานึกดูอีกที ฉันจะโมโหแม่ไปทำไมให้เสียอารมณ์ตัวเอง เสียบรรยากาศ เสียเวลา แม่อุตส่าห์ตื่นแต่ตีสามมารับด้วยความรักความห่วงใย ไอ้เรื่องแม่เป็นคนดื้อไม่เคยฟังคำกันเนี่ยไม่ใช่เรื่องใหม่ ฉันเองต่างหากที่พูดไม่ชัดเจน ควรจะแจ้งแม่ตั้งแต่แรกว่าให้หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ ห้ามขยับเด็ดขาด เดี๋ยวฉันจะขึ้นไปหาเอง

แม่คงอยากเจอฉันเร็วๆ ก็เลยเดินลิ่วลงไปหาข้างล่าง โดยไม่ได้คิดว่าฉันก็จะขึ้นมาหาแม่ข้างบนเหมือนกัน


ป.ล. รูปฉันเมื่อสองปีที่แล้วแป๊ะๆ ที่งานอำลาตึก ๔ อักษร ตอนนี้ฉันยึดชมพู่ โน้ตบุคที่ให้พ่อเอาไว้ใช้มาทำงานเกลาหนังสือ เพราะในเครื่องปอมปอม แม็คบุค ไม่มีโปรแกรมพจนานุกรมคับคั่ง ทั้ง ฝรั่งเศส-ฝรั่งเศส, ฝรั่งเศส-อังกฤษ-ฝรั่งเศส, ไทย-อังกฤษ-ไทย ในหลายเวอร์ชั่นอย่างในเครื่องนี้ พอใช้เครื่องเก่า ก็เลยได้เห็นรูปเก่าๆ ดูแล้วครื้มใจไปอีกแบบ


ฝากข้อความ เชิญคลิกที่นี่






Create Date : 22 มีนาคม 2552
Last Update : 22 มีนาคม 2552 22:37:14 น. 1 comments
Counter : 845 Pageviews.
Share

 
ว่าจะทักพอดีเลย ทำไมผมยาวเร็วจัง แล้วเจอกันค่ะ


โดย: natpatcha IP: 125.24.125.67 วันที่: 23 มีนาคม 2552 เวลา:2:17:49 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.