- 05 JUIN 10 ชีวิตวันเสาร์

ชีวิตวันเสาร์

Photobucket
วันนี้วันเกิดพี่มีน พี่สาวแสนสวยแสนดีของฉัน ช่วงเช้าโทรศัพท์ไปอวยพร ได้คุยกับพี่นกเพื่อนพี่มีนด้วย พี่นกเล่าให้ฟังว่ามีเพื่อนที่เป็นหนอนหนังสือรู้จักสำนักพิมพ์ของเรา และฝากชมมาว่าสำนักพิมพ์กำมะหยี่ทำหนังสือดี ฟังแล้วมีกำลังใจว่าสิ่งที่เราตั้งใจทำมีคนเห็นคุณค่า ทั้งจากคนที่เราไม่รู้จัก จากปากต่อปาก จากคนที่มาเขียนที่เว็บไซต์ จากเพื่อนๆ ที่บอกว่าอยากให้ความเชื่อมั่นใน “ความมหัศจรรย์ของมนุษย์” คงอยู่สืบไป

บันทึกเรื่องราวประจำวันกันสักนิด

บ่ายวันนี้ กลับเข้าบ้านจากมื้ออาหารกลางวันแบบล่าช้า กินเสร็จปาเข้าเกือบสามโมงครึ่ง ต่อด้วยร้าน Anokhi ร้านเสื้อผ้าฝ้ายพิมพ์มือ ทำโดยชาวบ้าน คัตติ้งโอเค งานเรียบร้อย แบบและลายเข้าท่าใส่เดินท้องถนนได้เก๋ๆ ไม่ธรรมดาแต่ไม่สะดุดตามากเกินไป ตรงกับสไตล์การแต่งตัวของฉันพอดี ช้อปคราวนี้ คาดว่าเป็นครั้งสุดท้าย เพราะหวานใจจะไม่อยู่ไปช้อปด้วยกัน เพราะสองอาทิตย์หลังจากนี้มีเดินทางตลอด ครั้นให้ไปช้อปคนเดียวมันไม่ค่อยสนุกแล้ว แต่ไม่กังวลใจเท่าไหร่ว่าเสื้อผ้าที่ระลึกจากอินเดียจะมีไม่พอ เพราะตอนนี้ก็เต็มล้นตู้แล้ว

วันนี้ได้ชุดกระโปรงยาวมาชุดนึง เสื้อหนึ่งตัว ให้ตัวเอง เสื้อให้พี่นวลหนึ่งตัว เสื้อให้ฝนสองตัว ผ้าม่านลายสวยให้ร้านก็องดิดเป็นของขวัญเปิดร้านหนึ่งผืน ผ้าม่านอีกผืนเก็บไว้เผื่อเอาไปใช้ที่ฮ่องกง ผ้าปูโต๊ะแบบกลมให้พ่อของหวานใจหนึ่งผืน

อยู่อินเดียมาสองปี ร้านเสื้อผ้าอินเดียแบบปรับเอกลักษณ์ประจำชาติบนผืนผ้ามาเป็นเสื้อผ้าสำเร็จรูปที่เรียบง่ายดูดี ใส่สบายสมราคา มีแค่ร้านนี้ร้านเดียวที่ฉันยกให้ผ่าน ร้านอื่นๆ ส่วนใหญ่จะ “เยอะ” ไป หรือแบบไม่ถูกใจ หรือไม่ก็สวยเมื่อมองไกลๆ เข้าใกล้ๆ แล้วดูไม่ได้ หรือไม่ก็ดีไซเนอร์ล้ำหน้าหลุดโลก ราคาหลุดแพงลิบลิ่วตามไปด้วย แบบนั้น ฉันไม่นิยมสักเท่าไหร่

สำหรับ “ส่าหรี” ตอนแรกก็ลังเลว่าจะซื้อมาเก็บเอาไว้สักชุดสองชุดดีมั้ย แต่คิดไปคิดว่า โอกาสจะได้ใช้ก็ไม่มี ให้ใส่เองก็ใส่ไม่เป็น อย่าดีกว่า ซื้อแต่เสื้อผ้าที่แน่ใจว่าจะได้ใส่แน่ๆ ดีที่สุด

วันนี้พาไอ้ลุกหมานั่งรถไปด้วย ช่วงนี้ฉันให้มันติดรถไปด้วยบ่อยๆ เมื่อคืนตอนไปรับหวานใจที่สนามบินก็เอาไป ทีแรกว่าจะไม่ ว่าจะปล่อยให้รออยู่ที่บ้าน แต่มองสายตาเว้าวอนของลูกหมาที่ยืนนิ่งอยู่บนขั้นบันได แล้วก็ใจอ่อน กรอกน้ำใส่กระติก หยิบถุงใส่ข้าวของประจำตัวลูกหมาน้อย ข้างในมีม้วนทิชชูขนาดใหญ่กับกระดาษหนังสือพิมพ์ คว้าผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ไปด้วย เผื่อทำเลอะเทอะจะได้เช็ดให้เรียบร้อย

ทุกครั้งที่เห็นฉันเตรียมตัวจะออกไปข้างนอก ไอ้ลูกหมาจะหน้าเศร้าสลด พอเห็นฉันหยิบสายจูง รู้ว่าพาออกไปด้วย ดวงตาเปล่งประกายวิบวับ ขยับตัวสั่นตัวไหวดีใจสุดๆ นั่งนิ่งให้เกี่ยวปลายกับสายรัดคอเป็นอย่างดี ก่อนจะกระวีกระวาดลากฉันลงไปชั้นใต้ดินที่จอดรถแล้วกระโจนขึ้นรถเสียงดังตุบตับ

Photobucket
ระหว่างที่อยู่ในรถ ลูกหมาขยับตัวไปมาหาจุดลง จุดโปรดที่หนึ่งคือที่วางขาหน้าที่นั่งของฉัน รองลงมาคือเบาะหลังให้ตะกายดุวิวจากกระจกหลัง ตั้งแต่ฝึกให้นั่งรถบ่อยๆ เข้า ตอนนี้มันเริ่มนิ่งเริ่มชินขึ้นแล้ว ที่ดีอย่างหนึ่งก็คือ รู้จักอดทน ไม่ฉี่ไม่อึในรถ สามารถรอลงรถก่อนแล้วค่อยปล่อย หากยังตดอย่างสม่ำเสมอ แต่ยังไม่ชินถึงขนาดหลับในรถได้ พอกลับถึงบ้านที ก็นอนสลบ บ้านสงบอยู่พักใหญ่

เดี๋ยวตื่นมา คงได้เวลากินพอดี มื้อค่ำคืนนี้เป็นตับไก่ต้มผสมข้าวใส่ผักบุ้ง ไอ้หนูยังไม่เคยได้ลิ้มลองตับไก่มาก่อน แต่ฉันมั่นใจว่ามันต้องชอบอย่างแน่นอน ต้มเนื้อที่เพิ่งซื้อมาตุ๋นไปอ่อนอยู่บนเตา รอให้ยุ่ยก่อนสักพรุ่งนี้เย็นๆ น่าจะได้กิน ส่วนอาหารเม็ดตอนนี้ฉันผสมสองยี่ห้อ สองเกรด คือ เพดดีกรีกับรอยัลกาแน็ง

นอกเรื่องหมาๆ บ้าง เมื่อวานตอนนั่งรถไปรับหวานใจที่สนามบิน ฉันคิดว่าฉันจะต้องกลับมาทำโยคะอย่างสม่ำเสมออีกครั้ง คราวนี้ทำด้วยตัวเอง วางเอาไว้ว่าจะทำวันละหนึ่งชั่วโมงทุกวัน แต่ยังไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นวันไหนดี เล่าให้หวานใจฟัง หวานใจบอกว่าเริ่มพรุ่งนี้เลยละกัน

ฉันมองเอาไว้ว่า การทำโยคะทุกวัน ทำจนกลายเป็นกิจวัตรประจำวันเหมือนการแปรงฟัน กินกาแฟ หรือกินอาหาร นอกจากจะดีต่อสุขภาพ หุ่นกลับมาเรียวสวย (สามารถซื้อเสื้อผ้าได้อีกหลากหลายแบบ ฮ่า) ยังจะเป็นจุดเริ่มต้นให้วินัยด้านอื่นๆ ทั้งงานบ้านและงานการกลับคืนมา นำความภาคภูมิใจในตัวเองกลับคืนมา มีกำลังกายที่แข็งแรง เพื่อที่กำลังใจจะได้แข็งแรง ชีวิตของฉันจะลงตัวเข้าที่เข้าทาง

แรงบันดาลใจเยอะขนาดนี้ ฉันน่าจะทำได้

ไม่สิ


ฉันต้องทำได้



>>ฝากข้อความ เชิญคลิกที่นี่






Create Date : 05 มิถุนายน 2553
Last Update : 5 มิถุนายน 2553 21:46:54 น. 0 comments
Counter : 1016 Pageviews.
Share

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.