11 Octobre 08 - รออองตวน

รออองตวน

En attendant Antoine,j'ai le trac...

     เอาอีกแล้ว อาการนี้กลับมาอีกแล้ว

     อาหารตื่นเต้นใจสั่น ปวดมวนท้อง ทำอะไรไม่ถูก

     เป็นอาการที่มาพร้อมกับการมาของเรือพ่วงน้อยๆ ของหวานใจหรืออีกนัยหนึ่งคือ ลูกเลี้ยงของฉันเอง ... ตอนนี้หวานใจอยู่ที่สนามบินสุวรรณภูมิกับอองตวน รอขึ้นเครื่องคืนนี้ ทั้งสองหนุ่มน้อยและใหญ่จะมาถึงอินเดียประมาณห้าทุ่มกว่าๆ ฉันนัดหมายกับนายวิกรม มันจู สารถีของเราเรียบร้อยแล้ว คืนนี้จะบึ่งรถไปรับที่สนามบินเบ็นการูลู

     ปกติแล้ว ฉันเป็นคนเฉยชาไม่เคยมีอาการประหม่า ไม่ว่าจะต้องออกไปทำอะไรที่คนอื่นๆ เขาจะประหม่ากัน ไม่ว่าต้องออกไปร้องเพลงหน้าชั้นสมัยเด็กๆ หรือขึ้นเวทีเล่นละคร หรือให้สัมภาษณ์อะไรก็ตาม เป็นเพราะฉันมั่นใจตัวเอง รู้ว่าจะต้องทำอะไรต่างๆ อย่างไร แต่พอมาเจอสิ่งที่ฉันไม่คุ้นเคยเลยสักนิดเดียว คือ การเลี้ยงเด็ก การต้องดูแลเด็กทั้งวันเป็นสิ่งที่ทำฉันขวัญผวาเอามากๆ

     แน่ล่ะ ใช่ว่าฉันจะไม่เคยมีประสบการณ์ ฉันผ่านพ้นช่วงแม่เลี้ยงมือใหม่ไปแล้ว ฉันกับเด็กทั้งสองพอจะรู้จักรู้นิสัยกัน ฉันทำใจยอมรับสถานะ "แฟนป่ะป๊า" คนที่พวกแกจะสลับมาเจอปีละสองครั้งในช่วงปิดเทอม ฉันรู้ว่าเคล็ดลับหนึ่งเดียวในการเอาชนะใจเด็กคือ ต้องให้ความรัก ความจริงใจกับพวกแกมากๆ เพราะเด็กเป็นสิ่งมีชีวิตที่ละเอียดอ่อนสามารถจับรังสีความเสแสร้งได้ ซึ่งก็เข้าทางดีทีเดียว เพราะฉันเป็นคนที่เสแสร้งแกล้งทำไม่เป็นกับใครเขา

     ฉันพยายามนึกเค้นเฟ้นหาเหตุผลที่ทำให้ฉันมีอาการเช่นนี้ นอกจากความไม่เคยชินกับการต้องดูแลใครตลอดเวลาแล้ว มันมีสาเหตุอะไรอีกหนอ


     จะว่าฉันไม่รักเด็กก็ไม่ใช่ จะว่าเด็กไม่รักฉันก็ไม่ใช่ หรือจะเพราะฉันรู้สึกท้อแท้เหนื่อยใจที่ดูเหมือนการพบเจอกันทุกครั้งจะถอยหลังกลับไปเริ่มต้นแถวๆ หนึ่งใหม่ หรือเป็นเพราะความรักความเอาใจใส่ที่ต้องให้กับเด็กมันหนักหนาสาหัสเกินไปสำหรับฉัน หรือฉันจะเป็นแค่ผู้ใหญ่ที่เห็นแก่ตัวเห็นงานสำคัญกว่าการเอาใจใส่เล่นกับเด็ก ฉันเลยไม่เคยจะอยู่กับเด็กนานๆ อย่างเต็มที่ตลอดวันเลยสักครั้ง เพราะใจมักจะพวักพะวนกับงานการที่คั่งค้างอยู่ มักจะอดใจไม่ได้ เข้านั่งหน้าจอทำงานปล่อยทีวีเลี้ยงเด็ก

     แต่คนเรามันต้องรู้จักปรับปรุงตัวเอง เมื่อรู้จุดโหว่ที่ผิดพลาดในอดีตแล้ว ก็ต้องรู้จักปรับปรุงตัวเองสิ ครั้งนี้ฉันจึงตั้งใจมั่น (อีกครั้ง)ซื้ออุปกรณ์ข้าวของ หนังสือระบายสี หนังสือสติกเกอร์ หนังสือต่อโมเดล ของเล่นยิงตอปิโดในน้ำ ตั้งใจว่าจะหยุดทำงานใช้เวลากับแกจริงๆ จังๆ ไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ฉันจริงจังถึงขนาดลงมือวางแผนลงตารางเวลาว่าเราจะทำอะไรกันบ้าง ตามประสาคนที่ไม่ชอบให้อะไรๆ ไหลไปเปะปะควบคุมบังคับไม่ได้

     (ใจนึงฉันว่า ไอ้อาการประสาทกิน ชอบให้อะไรๆ อยู่ในร่องในรอยนี่แหละที่เป็นส่วนหนึ่งทำให้ฉันต้องมานั่งปวดหัวปวดท้องเพราะความประหม่าว่ามันจะไม่ได้ดังใจ)


     เมื่อกี้หวานใจโทรมา ฉันขอพูดกับอองตวน เสียงเด็กชายอ่อยกร่อย ปรากฎว่าแกร้องไห้น้ำตาไหลพร่างพรู (ฉันนึกภาพออกเลย)เพราะคุณแม่กับพี่สาวเพิ่งแยกจากไป ได้รู้แล้วทำเอาใจหายเข้าไปใหญ่


เฮ่อ...





ฝากข้อความ เชิญคลิกที่นี่






Create Date : 11 ตุลาคม 2551
Last Update : 11 ตุลาคม 2551 16:29:48 น. 1 comments
Counter : 745 Pageviews.
Share

 
อองตวน


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 11 ตุลาคม 2551 เวลา:18:24:46 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.