- 16 OCTOBRE 08 - คนสำคัญของฉัน

คนสำคัญของฉัน

Une semaine par an, je lui donne (presque) 100 pour cent de mon temps...

     สัปดาห์นี้เป็นการเริ่มต้นการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่อีกครั้งหนึ่งในชีวิตของฉัน

     การเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ก่อนหน้านี้ คือ การรู้จัก "วินัย" คุณวินัยที่เป็นแรงสำคัญในการสร้างตัวสร้างตน สร้างผลงานและชื่อเสียงในการทำงาน ส่วนในครั้งนี้ สิ่งที่ฉันรู้จักคือ "สำคัญ" คุณสำคัญที่จะเป็นคนช่วยเตือนกระตุ้นให้ฉันรู้จักเรียงลำดับความสำคัญของสิ่งต่างๆ ในชีวิต

     สิ่งที่สำคัญที่สุดในช่วงเวลาหนึ่งสัปดาห์เต็มๆ นี้ คือ เด็กน้อยอองตวน ลูกเลี้ยงของฉัน งานการอื่นใดก็ไม่หลงเหลือความสำคัญ ต้นฉบับรอได้ กิจการกำมะหยี่ สัญญาลิขสิทธิ์งานแปลเล่มอื่นรอได้ งานเสนอเล่มต่อๆ ไปกับสนพ.อื่น รอได้

     ฉันตั้งใจมั่นถึงขนาดไม่เปิดเครื่องคอมฯ ตั้งแต่วันอาทิตย์ ยกเว้นนิดนึงเมื่อเช้า เพราะต้องเข้าไปจัดทำโพลลงคะแนนที่เวบกำมะหยี่ มีแอบตรวจเมลคร้งแรกเมื่อเช้านี้ทางไอโฟน โชคดีไม่มีอะไรเร่งด่วน แล้วคืนนี้ รอให้แกขึ้นนอนก่อนจึงแว่บมาอัพบล้อก

     อองตวนกับฉันจะกลับมาเจอกันปีละหน หนละประมาณหนึ่งสัปดาห์ เจอกันครั้งนี้ ในตอนแรกๆ นั้นอองตวนออกแนวขวัญเสีย เอะอะก็ร้องไห้ ฉันคิดว่าแกไม่รู้และไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าทำไมต้องมาอยู่ที่นี่ เพราะแกมีโลกของแกดีๆ อยู่ที่เมืองไทย มีแม่ มีพี่สาาว มีเพื่อนๆ ให้เล่นด้วย ฉันต้องค่อยๆ "ป้อนข้อมูล" ไปว่า อย่างไรอองตวนก็มีป่ะป๊า และป่ะป๊าของอองตวนชื่อฟิลิปป์ ไม่ใช่ ป่ะป๊าเต้ -- สงสัยจะเป็นแฟนใหม่ของคุณแม่ --- และป่ะป๊าฟิลิปป์รักอองตวนเท่ากับที่รักหลุยส์ -- สงสัยแม่สาวหลุยส์จะพูดกรอกหูว่าป่ะป๊าฟิลิปป์เป็นพ่อตัวเองคนเดียว --- เฮ่อ---

     กิจกรรมยามเช้าของฉันกับอองตวนคือ การแปรงฟันด้วยกันหน้ากระจก ฉันแปรงฟันเป็นต้นแบบให้อองตวนเลียนแบบตาม เป็นกิจกรรมที่เวิร์กมากเพราะหลังจากนั้นทุกเช้าอองตวนจะอยากแปรงฟันไม่ต้องเคี่ยวเข็ญให้เหนื่อยใจ แต่อาจจะเหนื่อยกายต้องลุกจากเตียงไปแปรงด้วย

     ต่อด้วยลงมากินอาหารเช้ากับป่ะป๊า พอป่ะป๊าไปทำงาน เราสองคนช่วยกันรดน้ำต้นไม้ในกระถางที่ตั้งอยู่ตามระเบียงต่างๆ รอบบ้านจำนวนห้าระเบียง เสร็จแล้วปล่อยเด็กน้อยเล่นเกม Wii แป๊บนึง ก่อนจะเปิดชั้นเรียน ทำแบบฝึกหัดคัดตัวอักษรไทย แบบฝึกหัดสะกดคำกับสระ ปิดท้ายด้วยแบบฝึกหัดคิดเลข ในจังหวะอื่นๆ ที่อยู่ด้วยกัน ฉันก็จะนำแกท่องสูตรคูณ และก็ได้ผลเป็นอย่างดี ท่องกันอยู่สองวัน แกจำแม่สองได้เกือบหมดแล้ว

     ครั้นเริ่มเที่ยง ฉันเข้าครัวทำกับข้าว หรือไม่ก็พาออกไปกินนอกบ้าน วันจันทร์พาไปช้อปปิ้งซื้อเสื้อผ้าใหม่ (ไม่ไหวฮ่ะ แกมีแต่เสื้อยืดยอดมนุษย์ต่างๆ ทำจากผ้าใยสังเคราะห์กับเสื้อยืดขาวโดเรมอนตัวใหญ่โคร่ง ใส่แล้วหมดราศีเหมือนเด็กกะโปโล)วันอังคารเล่นเกมด้วยกัน วันนี้พาไปพิพิธภัณฑ์เครื่องบิน กลับบ้านต่อด้วยสระว่ายน้ำ ก่อนจะกลับขึ้นบ้านอาบน้ำสระผม แต่งตัว รอป่ะป๊ากลับมากินอาหารค่ำด้วยกัน


     กลับมาเจอกันเที่ยวนี้ อองตวนตัวสูงใหญ่และลงพุง หน้ากลมดิกเชียว สิ่งที่ชวนชื่นอกชื่นใจอยู่อย่างหนึ่งก็คือแกกินอาหารง่ายขึ้น ทำอะไรให้กินก็กินเอากินเอา อาจจะเป็นเพราะฉันไม่จัดอาหารว่างจุกจิกระหว่างมื้อให้กินเลยแม้แต่นิดเดียว (ควรหรือไม่ควรไม่รู้ รู้แต่ไม่มีปัญญาหรือเวลามาคิดมาทำ) พอถึงมื้อหลักแกก็เลยกินอาหารได้ คนทำเห็นแล้วก็ชื่นใจ

     ในกิจกรรมประจำวันของเรานั้นมีตัวล่อ ชนิดที่สามารถนำมาต่อรองกับทุกอย่างได้อยู่สองอย่าง นั่นคือ การลงสระน้ำกับการเล่นเกม ก่อนกิจกรรมทั้งสอง อองตวนยอมเปิดแบบฝึกหัดคิดเลขด้วยตัวเองเชียวนะ หลังๆ นี่กิจกรรมลงสระชักจะลดเสน่ห์ลง แกบ่นว่าเบื่อที่ต้องสระผมอาบน้ำ โดยไม่คิดเลยว่า ผมสั้นขนาดนั้น โชคดีแค่ไหนแล้ว คนผมยาวๆ แถมขี้เกียจอาบน้ำอย่างฉันล่ะ ชีวิตแทบจะเปลี่ยนเป็นขาวกับดำ เนื้อตัวสะอาดสะอ้านรอสามีกลับบ้านตอนค่ำทุกวัน จากที่เคยตอนเช้าสภาพไหน ตอนเย็นสภาพนั้น

     หลังจากกินอาหารค่ำเสร็จแล้ว อองตวนจะเล่นเเกมกับป่ะป๊าหรือไม่ก็ "นิชา" (ฉันเอง - ชื่อของฉันเปลี่ยนไปอีกแล้วตามระยะเวลาและจำนวนครั้งที่เจอกัน คราวนี้เป็นชื่อเหมือนสาวอินเดีย เข้าบรรยากาศมากๆ) ด้วยความเหน็ดเหนื่อยกับกิจกรรมยามกลางวัน สองคืนที่ผ่านมาแกนอนฟุบหลับที่โซฟา(ฉันด้วย)ส่วนคืนแรก ฉันฟิตจัดขนาดเข้าไปอ่านหนังสือนิทานให้ฟังก่อนนอน ซึ่งก็ทำได้แค่คืนเดียวแหละ --- จะเอาอะไรกับฉันนักหนา ... อยู่กับเด็กทั้งวัน ... เหนื่อยนะจะบอกให้... ไม่เชื่อลองดูสิ

      แต่คืนนี้ ฉันตั้งใจมั่น ชวนอองตวนมาดูที่นาฬิกา บอกว่าพอเข็มยาวถึงเลข 6 (สามทุ่มครึ่ง) หนูต้องเข้านอนนะลูก แววตาเด็กน้อยสลดไปนิดนึง แต่ก็พยักหน้ายอมรับ พอถึงเวลาแกก็ยอมขึ้นบันไดไปโดยดี ป่ะป๊าทำหน้าที่พ่อที่ดีขึ้นไปแปรงฟันเป็นแบบอย่างหน้ากระจกเป็นเพื่อนลูกชาย

     ความรู้สึกหนึ่งที่เห็นได้ชัด เด็กชายอองตวนเปลี่ยนไป แกไม่ใช่เด็กน้อยบอบบางที่ไม่มีหลักยึดอีกแล้ว แกมีโลกที่ของตัวเองที่แกพอใจ รายล้อมด้วยแม่ พี่สาวและเด็กๆ ที่อยู่ในบ้านเดียวกัน ขณะเดียวกันฉันรู้สึกว่าแกสูญเสียความพิเศษ กลายเป็นเด็กบ้านๆ คนหนึ่งที่ไม่ได้รับการกล่อมเกลา อองตวนพูดจาห้วนๆ ไม่มีหางเสียงเหมือนไม่ได้รับการอบรม ความน่ารักหดหายไปไม่น้อยเลย ฉันต้องคอยย้ำให้พูด "ครับ" ลงท้ายตลอดเวลา วันหลังๆ มานี่ดีหน่อย ดูแกจะพอเข้าใจแล้วว่ามาบ้านนี้ ต้องพูดอย่างนี้ ... จะว่าน่าเสียดายนั้นก็จริงอยู่ แต่ฉันว่าแกมีความสุขกว่าเมื่อก่อน ซึ่งจริงๆ แล้วก็ช่วยกลบความน่าเสียดายทั้งหลายทั้งปวงลงได้


     เพราะฉันเอง ถึงจะเห็นอย่างนั้น จะอย่างไรก็คงดูแลให้แกมีความสุขมากมายยาวนานไปกว่าหนึ่งอาทิตย์ต่อปีไม่ได้ ... พูดไปจึงสองไพเบี้ย แต่จะให้นิ่งเสียก็อึดอัดใจ





ฝากข้อความ เชิญคลิกที่นี่






Create Date : 16 ตุลาคม 2551
Last Update : 16 ตุลาคม 2551 0:51:41 น. 3 comments
Counter : 836 Pageviews.
Share

 
มาดามมิว
ประโยชน์ของไอโฟนที่ใช้ได้ผล (ผ่านการทดลองมาแล้ว) คือให้คุณนาฬิกาเป็นผู้กำกับเวลา อยากให้เขาเล่นเกมถึงเวลาไหน ตั้งเวลาไว้เลย

ที่สำคัญ ให้เขาเป็นคนลากตัวเลขเอง แล้วเป็นคนกดปุ่มสตาร์ตเอง

เสียงดังขึ้นมาเมื่อไหร่ "คุณนาฬิกามาเตือนแล้วจ้า" ให้เขามารูดปิดเสียงเอง

ทุกวันนี้ ผมรอวันที่ 3 พฤศจิกายน วันเปิดเทอมของหลาน จะได้ทำงานทำการเสียที ต้องถ่างตาตื่นตลอดวัน เหนื่อยฉิบเลย


โดย: นพดล IP: 58.8.107.233 วันที่: 16 ตุลาคม 2551 เวลา:6:45:31 น.  

 
เจ้าชายน้อยโตแย้ว....


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 16 ตุลาคม 2551 เวลา:12:42:53 น.  

 
อองตวนแก้มป่องเลยอ่ะคะคุณมิว
แต่ก็ยังความน่ารักเหมือนเดิมน๊า


โดย: JewNid วันที่: 16 ตุลาคม 2551 เวลา:20:42:08 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.