อ่านแล้วอุ่นตามไปด้วยนะค่ะคุณมิว ...

เพื่อนร่วมอาชีพ เคารพนับถือ เตือนกันได้แบบนี้
เสมือนว่าพี่ชายห่วงน้องสาวเลยเชียว บางช่วง บางเวลา
เราก็ละเลยบางอย่างไป บางคนก็เตือนเรา บางคนก็
ไม่ได้เตือน .. ซึ่งคนที่เตือน ก็แน่นอนว่าจะต้องมีคนที่
เป็นห่วงเป็นใยและหวังดีกับเรา พอได้ฟังแบบนี้แล้ว
ก็ทำให้เราอบอุ่นใจได้ว่า .. เราเองได้รับความห่วงใย
และเอาใจใส่จากบางคนขนาดนี้เลยเหรอ ...

อ่านไปแล้วน่ารัก จนอดเม้นท์ไม่ได้ค่ะ ^^

คุยกันสารพัด แล้วก็วกกลับมาราดทิงเจอร์บนแผล
ผมชอบนะ
ก็แค่พักหกเดือนเอง
อีกสองไตรมาส จะแบะแผลแล้วเอาเหลือโรยอีกรอบ
นะ

ชอบบล็อกนี้ที่คุณมิวเอามาฝาก อ่านแล้วได้คิดเยอะเชียวค่ะ
ีรู้สึกดีเหมือนอย่างคุณนิดเขียน (ขอลอกหน่อยนะคะึคุณนิด)

คิดว่าในสายตาคนไกล คุณมิวบ่นน้อยแล้ว
อ่านไดคุณมิวบ่อยๆ ยังไม่ค่อยรู้สึกว่าคุณมิวกำลังมีปัญหาเลย
หรือความรู้สึกช้าก็ไม่รู้นะคะ

แต่เห็นหมือนกันว่า
พักหลังๆไม่เห็นคุณมิวเขียนถึงเรื่องงานแปล
ถ้าได้กลับบ้านคราวนี้
จะไปตามเก็บหนังสือของคุณมิวเสียหน่อยค่ะ

จริงค่ะที่ว่านักแปลไม่ได้เกิดง่ายๆ ตัวดิฉันเองแปลได้เล่มเดียวเมื่อปีที่แล้วก็มีเหตุให้หยุดนาน ด้วยเหตุผลเรื่องย้ายประเทศ ย้ายบ้านนี่แหล่ะค่ะ พอเริ่มมีไฟอีกครั้งก็ต้องรอเรื่องลิขสิทธิ์ ที่ผ่านมาตะลุยอ่านหนังสือหลายเล่ม แตก็ยังไม่เจอหนังสือโดนใจ จนบางทีก็คิดว่าตัวเองขยันไม่พอ
วันนี้คุณมิวเดินมาไกลแล้ว อยากให้อยู่บนถนนสายนี้นานๆค่ะ อย่างที่เคยบอกคุณมิวเป็นไอดอลส่วนตัว เลยอยากให้เดินต่อค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณมิวค่ะ