- 19 Janvier 11 ลูกหมาสอนแม่

ลูกหมาสอนแม่

เสียงวิทยุฮ่องกงดังอยู่ในบรรยากาศ เปิดเพื่อฝึกการฟัง จับคำและประโยคที่ได้เรียนมา จับได้บ้างไม่ได้บ้าง ไม่สำคัญเท่าไหร่ สิ่งที่ฉันอยากจับคือ โทนเสียงที่ฉันหาไม่เจอ จับมาเทียบกับโทนเสียงทั้งห้า กา ก่า ก้า ก๊า ก๋า ในภาษาไทยไม่ได้ ไม่รู้ว่าหล่นหายไปตรงไหน

เมื่อวานผลการสอบไล่ภาษากวางตุ้งปิดท้ายเล่มออกมาน่าพอใจมาก ได้ตั้ง 33 จาก 36 แน่ะ ดีใจ ภูมิใจ มีกำลังใจเรียนต่อ ในวันนี้ชั้นเรียนเล่ม 2 เริ่มขึ้น เพื่อนร่วมห้องส่วนใหญ่ลงเรียนกันต่อเลย แต่ฉันขอพักสักหน่อยเพื่อจะได้ชาร์จแบ็ตร่างกายไม่ให้ตรากตรำตื่นเช้าติดต่อกันนานเกินไป ทั้งยังจะได้ปันเวลามาดูแลกิจการสำนักพิมพ์และงานแปลของตัวเองตุนเอาไว้ให้ช่วงที่ต้องไปเรียนไม่หนักมาก เดิมทีอยากจะพักแค่สองอาทิตย์ แต่ช่วงอาทิตย์แรกของเดือนกุมภาลงช่วงตรุษจีนพอดี เริ่มเปิดสอนอีกทีกลางเดือน ช่วงเวลาพักก็เลยลากยาวไปหนึ่งเดือน ไม่เป็นไร ลงจังหวะพอดี ช่วงตรุษจีนหวานใจจะพาไปเที่ยวบาหลีหนึ่งอาทิตย์

จบจากชั้นเรียนภาษา โดดชั้นเรียนโยคะไปหาลูกหมาที่ศูนย์กักกันโรค มีนัดกับสัตวแพทย์ให้ไปดูขาหน้าที่อยู่ๆ หนังหว่างนิ้วปูดขึ้นมาและเกิดอาการอักเสบเป็นหนอง หมอให้ยาแก้อักเสบกับแก้คันไว้กับเจ้าหน้าที่ของศูนย์ใส่ปนกับอาหาร

ฉันนั่งมองไอ้ลูกหมานอนกัดของเล่นอย่างเมามันแล้วก็ตระหนักว่า การที่ลูกหมาต้องมาอยู่ศูนย์กักกันโรคตั้งสี่เดือน ทำให้ฉันต้องนั่งยานพาหนะสาธารณะไปหารวมไปกลับสามชั่วโมงกว่าเป็นบทพิสูจน์ศักยภาพของฉันในเรื่องของความสม่ำเสมอและความอึด อันเป็นคุณสมบัติที่ฉันยกย่องว่าสำคัญที่สุดในการทำสิ่งใดก็ตาม เป็นหนึ่งในคุณสมบัติที่ฉันไม่เคยมั่นใจเลยว่าฉันมีอยู่ในตัว

นอกจากเรื่องความสม่ำเสมอแล้ว การต้องฝืนนิสัยสันดานของตัวเองเพื่อใครสักคน (หรือสักตัว) สอนให้ฉันรู้จักคำว่าความรักอย่างเป็นรูปธรรม ฉันเชื่อว่าดุจเดียวกับเพชรจะงามต้องผ่านการเจียรนัย ดาบจะคมต้องผ่านการลับ ความรักในสถานการณ์ง่ายๆ สบายๆ ไม่อาจจะงดงามเท่าความรักที่ต้องผ่าฟันความทุกข์ยาก และเป็นที่รู้กันว่าศัตรูที่แข็งแกร่งที่สุดของเราคือตัวเราเอง ในขณะเดียวกันแนวร่วมที่ทรงประสิทธิภาพที่สุดก็คือตัวเราเองเช่นกัน

การดูแลลูกหมามาได้ตลอดรอดฝั่ง ทุ่มเทให้เวลาเจ้าสิ่งมีชีวิตหนัก 27 กิโลกรัมที่เรียกว่าหมาตัวนี้อย่างสม่ำเสมอ ทำให้ฉันมีความมั่นใจในตัวเองยิ่งขึ้นว่าฉันจะสามารถรับผิดชอบในหน้าที่ต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามได้เป็นอย่างดีเยี่ยม และที่สำคัญคือสามารถทำได้อย่างสม่ำเสมอ ไม่วูบวาบเห่อเหิมตอนแรกๆ แล้วเหี่ยวเฉาละทิ้งเพิกเฉยในเวลาไม่นาน

ระหว่างทางที่เดินผ่านมาในชั่วสามเดือนที่พลิกตารางชีวิตที่คุ้นเคยของฉันไปจากหน้ามือเป็นหลังมือ จากการขลุกอยู่ในบ้านเป็นการเร่ออกไปนอกบ้านนี้ ฉันได้เรียนรู้ที่จะประนีประนอม รู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา ไม่บีบคั้นตัวเองให้ทำในสิ่งที่ไม่เคยทำให้ได้ดีในทันที ฉันรู้จักรอให้ตัวเองค่อยๆ ปรับตัวในจังหวะของตัวเอง

ความรู้สึกว่า "ฉันทำได้ ทำได้ดีและทำได้สม่ำเสมอด้วย" นี้ทำให้ฉันสงบศึกอัันยื้ดเยื้อมากนานกับตัวเองได้ในที่สุด ฉันรู้สึกสงบ พอใจในตัวเอง และอยากจะเรียนรู้สิ่งต่างๆ ส่งให้มีความตั้งใจมุ่งมั่นเรียนภาษากวางตุ้งให้ได้ดี ที่ทำได้ส่วนหนึ่งอาจเป็นความเคยชินในการเรียนรู้และใช้ภาษาต่างประเทศที่นอกเหนือจากภาษาไทย แต่อีกส่วนหนึ่งคือความเต็มอกเต็มใจที่จะทำ

สิบวันที่มีเรียนไม่เคยเลยที่ตัวฉันภาคขี้เกียจจะงอแงอยากจะโดดเรียน ฉันสามารถตกลงกับตัวเองในทุกภาค สามารถงัดตัวเองออกจากเตียงอุ่นๆ สบายๆ (ผละจากสวรรค์บนดินของฉัน) ไปแออัดในรถไฟใต้ดินฮ่องกงช่วงเวลาเร่งรัด (ดัดนิสัยกลัวฝูงชนของฉัน) เดินฝ่าอากาศหนาวๆ (ที่ฉันเกลียดที่สุด) ตอนเช้าจนถึงโรงเรียนได้ครบทุกวัน







>> ฝากข้อความเชิญคลิกที่นี่







Create Date : 19 มกราคม 2554
Last Update : 19 มกราคม 2554 12:00:14 น. 2 comments
Counter : 1056 Pageviews.
Share

 
เห็นด้วยเรื่องความสม่ำเสมอและความอึดค่ะ
เอาใจช่วยปรับตัวเข้ากับ"บ้าน"ใหม่นะคะ


โดย: bumu_chan IP: 68.173.96.113 วันที่: 20 มกราคม 2554 เวลา:4:57:41 น.  

 
เก่งจังเลยค่ะ ที่ทำได้ อยากทำได้บ้าง
อยู่นี่มาห้าปี ไม่เคยไปเรียนภาษา เพราะขี้เกียจ อย่างเดียวเลย

เคยบอกสามีครั้งหนึ่งว่าจะไปเรียน เธอตอบมาแบบให้อึ้งว่า
เธอไม่เรียนไม่ได้หรอก เธอตื่นสาย

แทนที่จะฮึกเหิม อยากลบคำสบประมาท
กลับคิดว่า จริงด้วย

เอิ๊ก


โดย: rin IP: 90.179.0.171 วันที่: 20 มกราคม 2554 เวลา:6:02:22 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.