- 07 OCTOBRE 09 โชคดี โชคร้าย เรื่องเล็ก เรื่องใหญ่

โชคดี โชคร้าย เรื่องเล็ก เรื่องใหญ่

     ฉันว่าฉันเป็นคนโชคดี แต่โชคดีบางครั้งก็ทำให้ดูเหมือนโชคร้าย เพราะไม่ค่อยมีแรงต้านเรื่องร้าย เนื่องจากไม่ค่อยชิน ไม่ค่อยได้เจอ

     ฉันว่าโชคร้ายคลับคล้ายกับยาพิษ ถ้าได้รับบ่อยๆ เป็นเวลานานๆ ร่างกายจะเริ่มปรับตัวไม่ค่อยรู้สึกรู้สา แต่ถ้าคนที่ไม่เคยเจอเรื่องร้ายเลย พิษครั้งแรกแม้เพียงน้อยนิดฤทธิ์เดชไม่เท่าไหร่ ก็อาจจะทำให้ทุรนทุรายเกินกว่าปกติ จนเรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่

     ฉันโชคดีที่ไม่ค่อยมีเรื่องวุ่นวายปวดหัวในชีวิตมากนัก ปัญหาน่ะวนมาเรื่อยๆ เหมือนคนอื่นๆ แหละ แต่ฉันไม่ยอมปล่อยให้เรื่องกวนใจมาแผ้วพานได้นานๆ ฉันทำเรื่องผิดพลาดมาเยอะ ฉันรับอดีตเป็นบทเรียน อยู่กับปัจจุบันและอนาคตอันใกล้ พยายามไม่วิตกกังวลถึงอนาคตอันยาวไกลมากนัก ด้วยรู้ว่าคนเราก็เท่านี้จะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้ ถ้าฉันทำวันนี้ให้ดี อนาคตย่อมดีด้วยตามกฎแห่งกรรม มองเผินๆ เลยดูเหมือนฉันจะเป็นคนสบายๆ มีสามีแสนดี (เพราะว่าฉันเป็นภรรยาที่ดี) มีงานการที่ชอบให้ทำ (เพราะฉันเลือกทำงานที่ชอบมากกว่าทำงานเพื่อเงิน) ชีวิตและความคิดค่อนข้างนิ่งแล้ว (คนเราก็เท่านี้ งานการไปได้ คนข้างกายใช่แล้ว จะให้ทุรนทุรายไปไหน)

     แต่ทุกอย่างมีข้อดีและข้อเสีย การมีชีวิตอยู่ในโลกสีเดียว... เอาเป็นว่า สีชมพูละกัน การมีชีวิตอยู่ในโลกสีชมพูล้วนๆ ทำให้เวลาที่มีรอยเปื้อนสีดำโผล่เข้ามา แม้เพียงน้อยนิด สีดำนั้นจะโดดเด้งแทงตา รบกวนใจ จิตวกวนเหลือบไปมองเหลือบไปแตะอยู่นั่นล่ะ

     อุปมาอุปมัยเยอะแล้ว ชักจะวนๆ เล่าเรื่องจริงเลยดีกว่า


     รอยดำด่างๆ ในใจฉันในช่วง 18 ชั่วโมงที่ผ่านมา เกิดขึ้นเมื่อฉันเพิ่งจะรู้ว่างานหนังสือจะเริ่มกลางอาทิตย์หน้า (ฉันนึกมาตลอดว่าจะเริ่มสักสิ้นเดือน เหมือนงานหนังสือเดือนมีนา) ซึ่งหมายถึง "เกร็ดความคิดบนก้าววิ่ง" ที่เพิ่งจะเข้าโรงพิมพ์จะออกวางแผงไม่ทัน รอยด่างดำนี้ไม่เท่าไหร่ ก็จ่ายค่าเบอะบ๊ะเป็นการเสียโอกาสขายหนังสือ เสียคำพุดกับคนหลายคน ถือเป็นบทเรียนว่าต่อไปต้องทำเครื่องหมายบนปฏิทินเอาไว้เลยจะได้ไม่พลาดอีก ทำใจเสียว่าหนังสือไม่ใช่ทุเรียน ไม่ต้องกลัวว่าจะห่ามไปสุกไป ออกตอนไหนก็ขายได้ ไม่จำเป็นต้องเข้างานหนังสือคราวนี้ สามารถกระจายวางขายตามร้านหรือรองานหนังสือคราวหน้าต่อไปก็ได้

     รอยดำนี้เลือนหายไป รอยดำใหม่โผล่เข้ามา

     ตอนนี้คุณแอนไม่อยู่ ต้องไปจัดประกวดนางสาวไทย น้องออมที่ดูแล "หลังบ้าน" อยู่ก็ป่วย แล้วใครจะเป็นคนจัดการดูแลการขนส่งหนังสือไปฝากบูธเพื่อนๆ พี่ๆ ล่ะ หนังสือตั้ง 14 ปก ฝากบุธนึงก็ 20 เล่ม ถึงเราจะพยายามปรับแนวทางการวางขายวางเฉพาะบูธที่เหมาะกับหนังสือเราจริงๆ ไม่วางกระจัดกระจาย เพราะขาดคนประสานงานติดต่อบูธอื่นๆ แต่หนังสือเป็นร้อยๆ เล่มอย่างนี้ จะขนไปยังไงเนี่ย ฉันตื่นตระหนกจนฝน หัวหน้ากองบ.ก.เวทนา ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ วางแผนลงตารางงาน คิดงบประมาณ รับประสานงานจัดการให้เสร็จสรรพ

     กระนั้น ตามประสาคนไม่ค่อยมีเรื่องเดือดร้อนใจ ฉันก็ยังตั้งปัญหารุมไฟในใจ มองหาทางออกซ้าย ขวา หน้า หลัง คิดข้ามช็อตข้ามตอน อยากยิงนกทีเดียวได้หลายๆ ตัว จนถึงกับเก็บไปฝันร้ายสะดุ้งดื่นมากลางดึกแล้วนอนต่อไม่ได้ ถามตัวเองว่าเป็นบ้าอะไร เรื่องเล็กๆ แค่นี้ทำไมทำเป็นเรื่องใหญ่ อย่าโลภมากเดี๋ยวลาภหาย เสียน้อยเสียยากเสียมากเสียง่าย วิธีการแก้ปัญหาก็เหมือนกับการขจัดทุกข์ ต้องดูที่ต้นตอ ไม่มีรถก็เช่ารถ ไม่มีแรงงานก็จ้างแรงงาน ไม่มีคนติดต่อบูธก็ติดต่อเท่าที่ทำได้ตามประสิทธิภาพ หรือถ้ามันยุ่งยากไม่คุ้มค่าการลงทุน ก็ไม่ต้องเอาไปขาย เป็นอันจบเรื่อง ...


     ได้ยินเสียงเล็กๆ กระซิบมาจากก้นบึ้งในใจว่า ก็รู้อยู่หรอกว่าสุดท้ายแล้วมันต้องเป็นอย่างนั้น แค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศว่ายวนในอ่างน้ำร้อนๆ สักแป๊บนึงเท่านั้นเอง


     เช้านี้ตื่นมา จิตใจเย็นลงเพราะน้ำในอ่างคลายความร้อนแล้ว เลยได้รู้ว่า นอกจากเป็นคนโชคดีและโชคร้ายแล้ว ฉันยังเป็นคนมาโซคิสต์ ชอบความเจ็บปวดด้วย


>> ฝากข้อความเชิญคลิกที่นี่






Create Date : 07 ตุลาคม 2552
Last Update : 29 ตุลาคม 2552 21:27:23 น. 2 comments
Counter : 790 Pageviews.
Share

 
ดีใจด้วยนะเพื่อนที่ขึ้นจากบ่อน้ำร้อนได้แล้ว ... สู้ๆ จ้า ...

บางทีชั้นก็เป็นแบบนี้นะ แต่ชีวิตชั้นคงมีเรื่องเดือดๆ มากกว่าแกเยอะ เลยตัดได้เร็เป็นพิเศษ คือพยายามเคลียร์ แก้ให้ตกภสยในบัดเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นชั้นจะจิตตกมากมาย แต่ขนาดเชี่ยวๆ แล้วก็ยังมีบางเรื่องที่เกาะ - กัด - กินหัวใจและกำลังใจไปหลายวัน ... ตัวเองเท่านั้นล้ะเนอะ ที่จะช่วยเหลือหัวใจตัวเองได้

ยินดีกะโลกที่กลับมาสีชมพูของเพื่อนจ้า ...


โดย: เจ้าเบ็น...เด็กไฟของแก IP: 203.154.215.43 วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:14:49:35 น.  

 
ผมบังเอิญชอบสีดำ
ทุกคราวที่เจอ ได้แต่อมยิ้มขำๆ

แต่เมื่อไหร่ที่เห็นสีชมพูพาดผ่าน
ยิ้มกว้างฉีกถึงใบหูได้บ่อย ๆ

ทำงานใหญ่ ไม่ต้องทุกข์ไม่ต้องกังวลครับ
เล่นโยคะ ทำอาหาร ถ่ายรูป
ใช้ชีวิตให้คนอื่น ๆ ตาถลน...สนุกดีออก


โดย: นพดล IP: 110.164.121.210 วันที่: 7 ตุลาคม 2552 เวลา:22:02:37 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]

ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.