- 07 Avril 09 -หน้าที่ใหม่ที่เต็มใจยิ่ง : ตากล้องประจำงานศพย่า

หน้าที่ใหม่ที่เต็มใจยิ่ง : ตากล้องประจำงานศพย่า

Les funerailles de ma grand-mère


สองสามวันนี้โปรแกรมชีวิตแน่นเอี้ยดจากที่คาดการณ์เอาไว้แบบแน่นอยู่แล้ว เพราะต้องเร่งปั่นต้นฉบับแปลให้เสร็จก่อนกลับอินเดีย ด้วยมีเหตุที่เหนือความคาดหมายแทรกเข้ามาดึงเวลาและแรงกายแรงใจออกจากเรื่องงานส่วนตัวเพียงอย่างเดียว คือ ย่าของฉันเสียเมื่อคืนวันเสาร์ที่ผ่านมา

ฉันจึงต้องไปงานศพย่า ซึ่งตั้งสวดเพียงสามวัน เรื่องจากติดขัดไม่สามารถตั้งเจ็ดวันได้ ตามความเชื่อที่ฉันไม่เข้าใจนัก คือติดวันพระใหญ่วันเสาร์ และย่าเกิดวันอาทิตย์ อะไรสักอย่าง สรุปว่างานศพกระทำอย่างรวบรัด แต่ทางลูกๆ ของย่า ก็พยายามจัดอย่างสุดความสามารถ มีวงดนตรีไทยที่บรรเลงโดยเด็กๆ มาเล่น

ฉันกับย่าไม่เคยสนิทสนมกันเป็นการส่วนตัว เพราะย่าแยกกับก๋งไปมีครอบครัวใหม่ ส่วนพ่อ ในฐานะลูกคนโต ก็ช่วยเหลือจุนเจือกันเป็นระยะๆ มาโดยตลอด ฉันถึงกับเคยพูดกับพ่อครั้งหนึ่งว่า พ่อจะหวังให้มิวรักย่า เพียงเพราะย่าเป็นแม่ของพ่อ คงจะไม่ได้ มิวมีให้เพียงความนับถือห่างๆ เพราะถ้าไม่มีย่า ก็ไม่มีพ่อ และไม่มีมิว ถ้าจะให้มิวรักญาติ ต้องเป็นญาติที่รู้จักกันจริง อย่างพี่มีน มิวรักพี่มีน ไม่เพียงเพราะพี่มีนเป็นพี่สาวของมิว แต่เป็นเพราะพี่มีนรักที่มิวเป็นมิว พี่มีนรู้จักและหวังดีกับกับมิว ไม่เพียงเพราะมิวเป็นน้องสาวคลานตามกันมา


กดลูกศรหรือไม่ก็คลิกที่มุมพับเขียวๆ ด้านบนซ้าย เพื่อรับชมสไลด์ เห็นภาพได้ถ้วนทั่วค่ะ


สิ่งที่น่าเสียดาย และอาจจะสายเกินไปแล้ว คือ การเสียชีวิตของย่าครั้งนี้ จึงอาจจะเป็นการตัดด้ายเส้นสุดท้ายที่เชื่อมฉันกับญาติฝ่ายแม่ของพ่อ ญาติฝ่าย "ภู่ระหงษ์" ที่สืบเชื้อสายสุนทรภู่กวีเอกของโลก เพราะต่อจากพ่อผู้ให้ความสำคัญกับญาติโกโหติกาเอามากๆ รุ่นของพี่มีนกับฉัน คงไม่ได้ไปมาหาสู่ญาติก๊กนั้นอีกต่อไป เหลือก็แต่ญาติฝ่ายก๋ง จากตระกูล "โหงว" ที่อยู่ในอำเภอเดียวกัน และช่วยเหลือเกื้อกูลกันเป็นอย่างดีมาตลอดตั้งแต่ฉันจำความได้

นอกจากรับหน้าที่สารถีขับรถไปส่งพ่อแม่ที่งานซึ่งจัดที่บ้านย่าที่ห่างจากบ้านฉันประมาณ ๓๐ กิโลเมตรแล้ว ในงานฉันรับหน้าที่ตากล้องประจำงาน เริ่มถ่ายตั้งแต่วันรดน้ำศพเมื่อวันอาทิตย์ ส่วนอีกสองวันที่เหลือก่อนวันปลงศพ เราออกจากบ้านกันตอนสี่โมงเย็น

ตัวฉันเองมีโควต้างานประจำที่ต้องแปลอยู่วันละ ๒๐ หน้า ก็หนักหนาอยู่ เนื่องจากกว่าจะตื่นได้ก็ใกล้เที่ยง ทำงานสองสามชั่วโมง แล้วก็ต้องไปบ้านงาน ฉันติดน้องปอมปอม เครื่องแม็คบุคไปนั่งทำงานรอแขกเหรื่อที่เริ่มทะยอยมาตอนหนึ่งทุ่ม พอถึงเวลา ฉันถึงจะได้ปิดเครื่องคอมพ์ใส่กระเป๋า เปิดเป้กล้องแคนดี้ออกมาทำหน้าที่ของตัวเอง

เมื่อเลิกงาน แขกเหรื่อกลับประมาณสามทุ่ม ขับรถพาพ่อแม่กลับบ้าน เปิดคอมพ์อีกรอบ ทำงานที่เหลือต่อให้เสร็จ

แปลกแต่จริง หรือเป็นเพราะฉันโตขึ้น นิ่งขึ้น เลิกเอาแต่ใจบ้าบอ ฉันไม่รู้สึกเหนื่อยกายหรือหนักใจในการทำตัวเป็นประโยชน์กับญาติพี่น้องอย่างนี้ อย่างที่คนที่รู้ว่าฉันไม่ค่อยเอาญาติ ไม่รับรู้ไม่สนใจ ไม่เคยไปร่วมงานเลี้ยง งานบุญ งานรวมญาติทั้งหลาย จะคิดกัน

ฉันแค่รู้สึกว่า ถึงฉันจะไม่สนิทสนมหรือมีความหลังฝังใจรักใคร่ย่าแท้ๆ ของฉันเป็นพิเศษ แต่อย่างน้อย ในฐานะเพื่อนมนุษย์ ฉันช่วยอะไรได้ ฉันก็จะช่วย ส่วนหนึ่งเป็นเพราะพ่อด้วยล่ะ นานๆ จะได้ทำอะไรให้พ่อชื่นใจต่อหน้าญาติที่พ่อรักหนักหนาเสียที ส่วนหนึ่งเป็นเพราะฉันอยากฝึกถ่ายรูป อยากลองดูว่าถ่ายรูปงานศพยังไงไม่ให้แห้งๆ นิ่งๆ เหมือนที่เคยๆ เห็น



ส่วนเรื่องงานถ้ามันล่าช้าเดี๋ยวฉันทำ "โอที" เอาที่บ้านก็ได้




ฝากข้อความ เชิญคลิกที่นี่





Create Date : 07 เมษายน 2552
Last Update : 9 เมษายน 2552 2:12:51 น. 5 comments
Counter : 833 Pageviews.

 


โดย: CrackyDong วันที่: 7 เมษายน 2552 เวลา:1:55:10 น.  

 
เราเองก็เป็นคนไม่เอาญาติเหมือนกัน
...โดยเฉพาะกับญาติที่นำมาซึ่งความเดือดร้อนรำคาญใจ

เคยคิดเหมือนกันนะว่า คงโดนญาติประเภทนั้นเอาไปเมาท์กันไฟลุก
เพราะเวลาอยู่ต่อหน้า เห็นหลบตากันวูบวาบๆ


แต่อิฉันก็เชิดใส่ 55 Who cares


โดย: แพนด้ามหาภัย วันที่: 7 เมษายน 2552 เวลา:2:38:23 น.  

 
เสียใจด้วยครับ


โดย: นพดล IP: 58.8.206.40 วันที่: 7 เมษายน 2552 เวลา:12:28:11 น.  

 
เสียใจด้วยนะคะ อ่านบล้อกคุณมิวแล้วคิดถึงย่าตัวเองขึ้นมาเหมือนกัน อาจจะโชคดีกว่าตรงที่เคยใช้ชีวิตร่วมบ้านร่วมห้องกับคุณย่า คุณย่าโกรธคุณปู่ที่ไปมีภรรยาใหม่ หนีไปอยู่ทางใต้ ปล่อยให้คุณปู่เป็นผู้ดูแลพ่อและพี่น้องของพ่อ เข้าใจว่าเมื่อโตขึ้นมาแล้ว ก็มีการติดต่อกันอีก พ่อรับคุณย่ามาดูแลอุปถัมภ์ พร้อมกับพี่สาวของพ่อและลูกของคุณป้า จริงๆ แล้วคนที่ดูแลคือคุณแม่ต่างหาก ไม่ค่อยเอาญาติเท่าไหร่เหมือนกันค่ะ รู้สึกผิด (อีกแล้ว) แต่ที่บ้านญาติเยอะมากเท่าที่ไม่ค่อยเอาญาติก็เอาประมาณสิบคนแล้ว ที่เหลืออีกสัก 20-30 ไม่ได้เอาเลย แปลกดีนะคะ ความไม่เอาญาติของแต่ละคน อาจเรียกว่าความเอาญาติของอีกคนได้ ทุกอย่างต้องลงรายละเอียดหมดเลย วันนี้รู้สึกว่าได้อ่านบล้อกที่พูดถึงครอบครัวของคุณมิว ได้ความรู้สึกที่แปลกออกไป ปกติเห็นพูดถึงสามีกับงาน :)


โดย: natpatcha IP: 125.24.152.13 วันที่: 7 เมษายน 2552 เวลา:17:36:53 น.  

 
สวัสดีค่ะคุณมิว

ก่อนอื่นขอแสดงความเสียใจกับการสูญเสียคุณย่าด้วยนะคะ
เราเองก็เสียย่าไปหลายปีแล้วอ่ะคะ ไม่รู้สึกอะไรเหมือนกัน
เพราะว่ากับย่าและญาติๆ ฝ่ายพ่อนั้นเราเองไม่ได้สนิทด้วยเพราะว่า
อยู่ทางฝ่ายแม่เยอะก็เลยสนิทกับเค้ามากกว่า แต่ว่ามา ณ ตอนนี้เราเอง
ก็เริ่มห่างๆ ล่ะคะ เพราะว่าญาติๆ ไม่ถูกจริตอย่างแรง
เพราะว่ามีแต่เรื่องนินทา ยิ่งตอนนี้มีเรื่องกับพี่ชายที่เป็นลูกพี่ลูกน้อง
เราถูกเค้าโกงและก็เบี้ยวงานสร้างบ้านน่ะคะ เอาเข้าจริง
ไปต่อว่าเค้ามาก็มองว่าเราไม่เอาพี่เอาน้อง ถามหน่อยว่าแล้วที่เค้ามา
ทำกับเราอย่างนี้ล่ะ มันยังไง บ้านให้เค้าสร้างแล้วเรามาเช่าบ้านอยู่รอบ้านจริงๆ
เกือบ 2 ปีแล้วนะคะ เราด่าเค้าว่าเค้าก็เพราะมันมีเหตุก็มาว่าเรา
หาว่าเราไม่ไว้หน้า ถามหน่อยว่าถ้าไว้หน้าเราจะมีอะไรกว่านี้อ่ะคะ
พูดแล้วของขึ้นเลย แง่วๆ


โดย: JewNid วันที่: 7 เมษายน 2552 เวลา:21:55:35 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

Mutation
Location :
somewhere in Hong Kong SAR

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]




ฉั น คื อ ใ ค ร

     สาวพฤษภชาวแกลงแห่งเมืองระยอง ลอยละล่องเรื่อยไปจนปาเข้าสามสิบ กว่าจะได้พบอาชีพที่ต้องจริตจนคิดตั้งตัวเป็นนักแปลรับจ้างเร่ร่อนไร้สังกัด ปัจจุบันเปิดสำนักพิมพ์เล็กๆ ชื่อ "กำมะหยี่"

     จุดหมายในชีวิต หลังจากผันผ่านคืนวันมาหลายปีดีดัก ขอพักไม่หวังทำอะไรใหญ่โต ขอเพียงมีชีวิตสุขสงบ ได้ทำสิ่งที่ดีๆ ทำตามหน้าที่ของตนในทุกด้านอย่างดีที่สุด แค่นั้นพอ

      ฉันมีหวานใจ- สามี - สุดที่รักแสนดีชาวฝรั่งเศส แถมเรือพ่วงสองลำเล็กๆ ตอนนี้มาใช้ชีวิตกันอยู่ที่ฮ่องกง



Group Blog
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add Mutation's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.