O หนาวลมฝน .. O
Giovanni Marradi - DreamersO ล่มสิ้นแล้วทุกเสี้ยว .. ความเปลี่ยวเปล่าด้วยรูปเงาบรรเจิด .. แสนเฉิดฉายผ่านกรองร้อยถ้อยคำ .. โบกรำบายงามก็ผายรูปทองให้มองเมียงO เมื่อเยื่อใยถักบ่วง .. คล้องดวงขวัญจึงเมื่อนั้นแรงถวิล .. เคยสิ้นเสียง-ก็เริ่มเร้ารัวย้ำส่งสำเนียง-ผ่านร้อยเรียงปรารถนาแทนมาลัย-O -สวมสอดเร่งมารยาให้อาวรณ์หอมหวานก็ปรุงป้อน.เพื่ออ่อนไหว-แฝงแววตาหวั่นสะทกแทรกอกใครสืบผ่านให้เจตจินต์ .. ต้องยินยอมO แอบซ่อนเถิดแฝงเร้น .. อยู่เช่นนั้นจะเสกสรรค์กรองกานท์ .. ที่หวานหอม-ด้วยความในอกพร่ำ .. ให้ด่ำดอมเพื่อเหนี่ยวน้อมใจคน .. ให้อลเวงO เสพเถิด .. ความหมายที่หมายว่า-จะพรรณนาห้วงจิตให้พิศเพ่งให้ความนั้นเร้ารัวใจตัวเอง-เพื่อคร่ำเคร่งติดตามทุกยามไปO ใช่ไหมว่า .. บนแผ่นกระดานเดียวมีน้ำใจข้องเกี่ยว .. กรากเชี่ยว-ไหลความหมายมุ่งปรุง-ปอง .. จากห้องใจพร้องความนัยยอกย้อน .. สุมซ้อนกันO พลิ้วไหวรอบปฏิพัทธ์ .. สะบัดผืนโลมอกใจหวานชื่นในคืนฝันลมร่ำริ้วอ่อนแรงใต้แสงจันทร์เมื่อร่องรอยภาพฝัน .. เริ่มบรรเลงO แว่วโดยคลื่นสังคีตประณีตหวานค่อยแผ่ซ่านเร้ารุมเข้ากุมเหงงดงามเอยหยัดหยั่ง .. ในวังเวงให้อกหนึ่งคร่ำเคร่ง .. ฟังเพลงครวญO สายลมฝนพลิ้วผ่าน .. อยู่นานเนิ่นเข้าหยอกเอินอาวรณ์ให้ย้อนหวนใจเจ้าเอย .. ลมเห่ก็เรรวนทั้งอบอวลหอมอยู่ .. ไม่รู้จางO ลมฝน .. ระลอกน้ำไหลลามฝั่งเหมือนใครหลั่งหวานหอม .. เข้าล้อม-ขวางอักษรกรองความวอน .. ออดอ้อนวางเพื่อ-รอ .. ย่างเหยียบรอย .. นัย-ร้อยเรียงO ใช่ไหมว่า .. บนแผ่นกระดานนั้นมีใฝ่ฝันจำนง .. คอยส่งเสียงอ้อยสร้อยพะเน้าพะนอ .. นั้นรอเคียงเผยสำเนียงผ่านนัย .. มอบให้ตรองO ใช่ไหมว่า .. กลางห้วงใจดวงขวัญอ่อนหวานนั้นรุมเร้าเป็นเจ้าของผ่านมาเถิดเลศแฝง .. เจ้าแต่ง-กรองจะเผยเลศทั้งผอง .. ให้พ้องกันO เมื่อแฝงเร้นอ่านอยู่ .. พึงรู้ว่า-ถ้อยพรรณนา .. รอพร้อมเข้ากล่อมขวัญเพื่อว่าต่อแต่นี้ .. อย่ามีวัน-หยุดเสพถ้อยรำพัน .. ตราบวันวายO จาก-แฝงเร้นอ่านอยู่ .. จนรู้ว่า-เสน่หาในทรวง .. เริ่มช่วงฉายหลังเสพรับสื่อรู้ .. เชิงชู้ชาย-แววขัดเขินเอียงอาย .. ย่อมหมายชมO แล้วทุกเสี้ยวส่วนแก้ม .. ย่อมแซมซับ-ด้วยเลือดฝาดเรื่อจับ .. เกินขับข่มเพื่อสัมผัส-แววตา .. ให้อารมณ์-หล่นลิ่วลงจ่อมจม ด้วย รมยา !..เพื่อสัมผัส-เสน่หาแห่งอารมณ์-ที่ยากข่มขับล้าง .. ให้จางแล้ว !
ระรินแผ่วแว่วหวานซ่านดวงจิต
ห้วงความคิดติดตามยามกรายผ่าน
ฉากความหลังฉากหนึ่งซึ้งดวงมาน
พลุ่งพล่านจารจดบทเพลงนั้น
นางคลอพอเบาคราก้าวผ่าน
ก็ซึมช่านผ่านเพลงบรรเลงสรร
ที่นางคลอมิใช่เพลงบรรเลงกัน
แต่คือฝันอันผู้คนมิลืมลง
งามครับท่าน
ก้าวแรกฯ...