O ร่ำร้อย .. พจีเรียง .. O
Giovanni Marradi - Voices
๑๔ O ผองภุมรินผัสะพะบู นิระรู้ประจาคบิน สมเสพวิเลปนะถวิล ตฤปะพินทุเกสร . . ๘ O รุ่งสางที่ .. เย็นฉ่ำหยาดน้ำค้าง ภาพปีกลายบอบบางลอยร่างร่อน แสงแรกวันจากสรวงเผยช่วงตอน- โอบโลกให้รู้ร้อนอย่างอ่อนโยน O เช่นรูปโอบสายตา .. เพ-ลานั้น เหงา-เงียบงัน อีกครั้ง-ที่พังโค่น ความอ่อนหวานในทรวงย่อมช่วงโชน- เช่นน้ำโตนตบฝั่ง .. ล้อวังเวง O ฤๅ-เผยรูป .. เผยร่างในทางเที่ยว เพื่อก้อยเกี่ยวก้อยฉุดกันรุดเร่ง ? ให้ลมร่ำโอบขวัญ .. ล้อมบรรเลง รำพันเพลงรักซึ้งติดตรึงใจ ? O หลัง-แววตา .. โอบกอด-รูป .. ออดอ้อน อีกแววตาเร้น-ซ่อนความอ่อนไหว ความหมายที่ผ่านย้ำ .. ย่อมร่ำไร- รอโอบรัดอาลัยแนบใจแล้ว ! O เจ้าอ่อนเอย .. เมื่อรำเพยลมริ้วโรย .. พลิ้ว .. แผ่ว รู้เถิดว่า .. ตาชายย่อมฉายแวว- โดยรูปพักตร์ผ่องแผ้ว - ตรึงแววตา O เอ็นดู-ความขัดเขิน .. เมียงเมิน .. สบ ทั้ง-เหลือบ, หลบ, ชำเลือง-อยู่เบื้องหน้า รื่นรมย์ย่อมลามรุก .. อยู่ทุกครา- ที่-ทีท่าสะทกสะเทิ้นจำเริญรอย O แดดยามสายส่องระยับ .. ตาพรับพริ้ม- คล้ายผ่านยิ้มหวานล้ำ .. แทน-คำ .. ถ้อย เรณูฟุ้งฟายละออง, ปีกล่องลอย- โบกแผ่วค่อยรายรอบ .. รอ-มอบตัว O งาม-ครั้นเผยงามขึ้นลามล้อม- รัดใจพร้อม-กลีบดอกที่หยอกยั่ว- ผึ้ง, ภู่ .. รู้หวานหอมแล้วยอมตัว- เข้าเกลือกกลั้วด้วยหวานที่หวานนัก ! O ลมยังพลิ้วอ่อยเอื่อยอย่างเหนื่อยอ่อน เมื่อแววตาเหลือบค้อน .. คล้ายศรปัก- หัวใจ, เต็มอยู่พร้อมละม่อมพักตร์ คอยล้อมกักคำนึง .. ตอกตรึงไว้ ! O รับรู้เมื่อ-ลมรินอวลกลิ่นผ่าน ว่า-หอมหวานโกสุม .. เร้ารุมใส่ รับรู้เมื่อ-แก้มเนียน .. สี เปลี่ยนไป- ว่า-ความในห้วงอก .. สะทกสะท้อน ! O เจ้าอ่อนเอย .. แต่ผุดเผยรูปล้อม .. ไม่ยอมผ่อน เหลือทางเลือกทางเดียว .. คือเหนี่ยวกร- จับจูง .. ฟังคำวอน .. ออดอ้อนนั้น O เมื่อเผยรูปแทรกตา .. อีกคราครั้ง แววปลาบปลั่งในตา .. คล้าย-พร่าสั่น- พร่ำเพรียกจินตนาการแห่งวานวัน ว่า-ไหวหวั่นลามทั่วทั้งหัวใจ O งาม-เมื่อเผยรูปรอยขึ้นคอยตา แรงฉันทาเร่งรุด .. ฤๅหยุดไหว ? ที่พริ้มพรับอยู่นั้น .. ต้องฉันใด- จึงอาจลบเลือนได้จากนัยน์ตา O โอ หนอ .. รอบรมยาล้วนปรากฎ- เพียงเพื่อจดจ่อคอยละห้อยหา ยิ่งหอมหวานโกสุม .. เย้ยภุมรา แต่รูปหน้าเนียนตรูเจ้า จู่โจม ! O แววตา, พักตร์ผุดผาด .. ดลชาติภพ- รับรู้หวานหอมครบ แต่สบโฉม ดวงตา, อกอึกทึก .. แสนครึกโครม หลังรูปโหมเข้าใส่ ท่วมใจคน O ผีเสื้อปีกบอบบาง .. ลอยร่างร่อน กลางอัมพรแดดอุ่น .. ใช่ฝุ่นฝน รูปหน้างาม, ห้วงอกเฝ้าวก-วน หวานก็ล้นเอ่อแล้ว .. ทั่วแววตา O ผีเสื้อปีกลวดลายยามบ่ายคล้อย- บินล่องลอยเย้ยแดดที่แผดจ้า รูปงามในคำนึง .. แทรกตรึงตรา ให้แต่อาวรณ์อยู่ไม่รู้วัน O เย็นย่ำที่ .. โคมสรวงใกล้ล่วงลับ พระลบล้อมสำทับลงรับขวัญ สายใยจากรูปนามก็ล่ามพัน ก่อนแปรผันคุณค่า .. เป็นอาลัย ! . . ๑๔ O แสงอัสดงคตะอะเคื้อ วรรณะเนื้อก็งามใน- คำนึง .. เพราะตรึงกะพิสมัย อุปมัย ฤ อาจเหมือน ?
Create Date : 15 สิงหาคม 2555 |
|
18 comments |
Last Update : 4 เมษายน 2566 13:53:14 น. |
Counter : 5228 Pageviews. |
|
|
|
อืมๆ
ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ
ขอบคุณค่ะ