Group Blog
 
<<
มกราคม 2557
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
7 มกราคม 2557
 
All Blogs
 

O ดั่งลมร่ำ .. O








อัศวลีลา - ลาวดวงดอกไม้



-1-
O จำ-หยุดยืนเคว้งคว้างในทางน้อย
เมื่อม่านหมอกล่องลอยอยู่คอยท่า
ทางทอดรอเร่งรุด .. ไกลสุดตา
รอหัวใจแกร่งกล้า .. ก้าวท้าทาย
O ไร้ดื่นดาวแสงระยิบจากลิบโพ้น
เพียงแสงวันอ่อนโยนเริ่มโชนฉาย
ลมเช้าโชยพรมพรำ .. ช่วยรำบาย-
ความมืดหม่นให้สลายคลี่คลายตัว
O หล่นร่วงรูปใบบางในทางเที่ยว
ความเปล่าเปลี่ยวเย็นเยือกก็เกลือกกลั้ว
ลมโชยผ่านใบนั้น .. ย่อมสั่นรัว-
จนหลุดขั้วร่วงคว้างลงกลางแดน
O ลมแผ่วผ่านโลมลูบ .. ใบวูบหล่น
ให้แดดบนฟ้าห้อมดุจอ้อมแขน
เพื่อหน่ออ่อนเขียวสด .. งอกทดแทน-
ความขาดแคลนชุ่มชื้น .. บนพื้นดิน

-2-
O เจ้า-ดั่งลมหนาวร่ำพรมพรำโลก
มาลบโศกถ้วนสรรพให้ดับสิ้น
เพื่อเห่กล่อมปถวี .. ปวงชีวิน-
และยอดตฤณที่ใต้ร่มใบบัง
O เห่เสียงกล่อมเหนื่อยล้าให้ลาลับ
แลร่วมขับขานถ้อยให้คอยหวัง
วาดวีบทวังเวงเป็นเพลงดัง
ต่อกำลังก้าวย่างสู่ทางจร
O โบกบ่ายความสดชื่นความรื่นรมย์
ผ่านสายลมพลอดพร่ำ .. แทนคำอ้อน
เผย"ความนัย"อ่อนเจ้า .. ช่างเว้าวอน-
ทั้งแสนอ่อนโยนเหลือทุกเนื้อความ
O วัลย์เลื้อยเถารัดล้อมราวอ้อมกอด-
สองแขนสอดรัดทรวง .. ว่าหวงห้าม
ลมแผ่วพลิ้วโลมลูบ, หวัง-รูปงาม-
จักวาบหวามในอก .. สะทกสะท้อน
O ลมแรกเช้าเฉื่อยโชย .. ค่อยโรยล้อม-
ดอกแก้วบานพรั่งพร้อมกลิ่นหอมอ่อน
ใบไม้ร่วงพลิ้ววางในต่างตอน
เมื่อทางจรทอดยาว .. รอก้าวไป
O โอ .. นั่นรูปเรียวก้อยเจ้าคอยยื่น-
มาร่วมขืนขัดร้อยเกี่ยวก้อยให้-
ความเปล่าเปลี่ยวอ้างว้าง .. ต้องร้างไกล
เหลือสดใสทอดช่วง .. ที่ดวงตา
O ยิ้มรับสายลมอ่อน, ความอ่อนโยน-
ก็ถ่ายโอนรุมล้อมอยู่พร้อมหน้า
เจ้าเอยที่ตรึงมั่นในสัญญา
รู้เถิดว่าเกินถอน .. แล้วอ่อนน้อย
O ลมผ่านวูบ .. ใบบางก็คว้างหล่น
ทิ้งรูปกล่นเกลื่อนแล้วอย่างแผ่วค่อย
เห็นเพียงความกรอบเกรียม .. นั้นเปี่ยมรอย
ที่จักคล้อยเคลื่อนลับ .. ไปกับกาล
O เห็นรูปเรียวเสียดยอดขึ้นพลอดแสง
แทรกทิ่มแทงโลกธาตุอย่างอาจหาญ
ใจที่คอยพิศเพ่งก็เบ่งบาน-
บนรูปคราญอ่อนน้อย .. ทุกรอยใจ
O ริ้วแห่งลมโลมภู่ให้รู้หอม
จนรายล้อมรู้หวานทุกหวานได้
แววอ่อนหวานวาบสู่ .. ถึงผู้ใด
จึงสั่นไหวทุกหอมเคยหอมล้ำ
O ก้อยเรียวพร้อมแววประหวั่นเจ้า
ย่อมรุมเร้าใจเต้นไม่เป็นส่ำ
ร่วมเกี่ยวร้อยก้อยเรียวร่วมเหนี่ยวกรรม
ให้โลกร่ำลือนาม .. เช่นยามเพรง
O ที่เคยหยุดเคว้งคว้างในทางน้อย
กลับมีก้อยเกี่ยวฉุดให้รุดเร่ง
เคยอ่อนล้าสิ้นหวัง .. กลางวังเวง
กลับมีเพ่งพิศอยู่ .. คอยคู่เคียง

-3-
O แดดเช้า .. ลมชื่น .. ใจตื่นช่วง
แว่วยินท่วงทำนองพร่ำพร้องเสียง
จากแมกไม้พุ่มกอ หรือพอเพียง-
แทนสำเนียงอาวรณ์ถึงอ่อนน้อย
O ลมผ่านสายใบบางยังคว้างร่วง
ผ่านทุกช่วงยามโลกอย่างโศกสร้อย
ก้อยยังเกี่ยวก้อยย่ำ .. ซ้ำซ้ำรอย
ใดจะลอยหลุดร่วงไม่ห่วงเลย
O ลมเห่กล่อม, ดอกแดดทอแวดล้อม
คืออุ่นอ้อมแขน-อ้อนเถิด .. อ่อนเอ๋ย
โลมดอกแดดอบอุ่นให้คุ้นเคย-
ก่อนชิดเชยอกอุ่น .. ที่หมุนรอ !




 

Create Date : 07 มกราคม 2557
13 comments
Last Update : 3 เมษายน 2566 13:38:57 น.
Counter : 3051 Pageviews.

 


ดายุ...

"O จำ-หยุดยืนเคว้งคว้างในทางน้อย
เมื่อม่านหมอกล่องลอยอยู่คอยท่า"

ตรงนี้ อ่านแล้วรู้สึกเปล่าเปลี่ยวเสมือนชีวิตของ"เซียวจับอิดนึ้ง"ผู้ชีวิตก็มิมีอันใด มีเพียงความว่างเปล่าเดียวดาย

และ“ซิมเปียะกุน"
"O เจ้า-ดั่งลมหนาวร่ำพรมพรำโลก
มาลบโศกถ้วนสรรพให้ดับสิ้น"

"O เห่เสียงกล่อมเหนื่อยล้าให้ลาลับ
แลร่วมขับขานถ้อยให้คอยหวัง
วาดวีบทวังเวงเป็นเพลงดัง
ต่อกำลังก้าวย่างสู่ทางจร"
O" ที่เคยหยุดเคว้งคว้างในทางน้อย
กลับมีก้อยเกี่ยวฉุดให้รุดเร่ง
เคยอ่อนล้าสิ้นหวัง .. กลางวังเวง
กลับมีเพ่งพิศอยู่ .. คอยคู่เคียง"

จอมยุทธ ผู้ที่ยังติดตาติดใจ มินตรา...
.ต้องอ่านนะ มิใช่ ที่ทำเป็นภาพยนตร์ เพราะ คำ ความ จะ กินใจกว่ากัน


 

โดย: บุษบามินตรา IP: 82.82.191.185 7 มกราคม 2557 16:51:06 น.  

 

มินตรา ..
ซิมเปี๊ยะกุน .. โฉมสคราญอันดับ 1 แห่งแผ่นดิน
เซียวจับอิดนึ๊ง .. จอมยุทธเดียวดายผู้ทรนง

ต้องยอมรับว่า .. หายากมากที่ผู้หญิงจะชอบอ่านกำลังภายใน .. ไม่แน่ใจว่าเพราะสายเลือดหรือเพราะสังคมเยอรมัน จึงสร้างนักอ่านแบบนี้ได้ 55

โฉมสคราญ มักเป็นที่ต้องตาต้องใจของบุรุษทั้งแผ่นดิน .. หากมีเพียงบุรุษผู้มีบุคคลิกภาพโดดเด่นคนเดียวเท่านั้นจึงเป็นที่พึงใจของโฉมสคราญ

โก้วเล้ง อัจริยะปีศาจแห่งไต้หวัน เป็นนักเขียนเพียงไม่กี่คนที่สามารถสร้างเรื่องราวและตัวละคอนติดตรึงใจคน

และ ซาเซียวเอี้ย .. คุณชายที่สามแห่งหมู่บ้านกระบี่เทวดา คือหนึ่งในนั้น .. เจี่ยวเฮียวฮง ที่มีเพลงกระบี่ไร้เทียมทาน

ผมเคยเช่าอ่าน แต่ไม่มีครอบครอง .. อาจต้องซื้อหามาไว้เหมือนกัน

ส่วนพวก serie อย่าง ชอลิ่วเฮียง เล็กเซี่ยวหงส์ นี่ผมอ่านได้แต่ไม่ถึงกับตรึงใจ

บทนี้เขียนตอนที่อารมณ์คิดถึงใครคนหนึ่งมันรุนแรงก่อนจะเข้าสู่นิทรารมย์ .. กับวัยที่อารมณ์อาจแปรปรวนเข้าใจได้ยากอยู่บ้าง .. แต่โลกนี้ขาดไม่ได้แม้วินาทีเดียว !

 

โดย: สดายุ... 8 มกราคม 2557 4:55:23 น.  

 


ดายุ...

"เซียวจับอิดนึ๊ง .. จอมยุทธเดียวดายผู้ทรนง"..ผู้มี พลังแห่งความยุติธรรมในหัวใจ...

เมื่อเริ่มอ่านออกเขียนได้ ก็รับจ้างอ่านหนังสือให้แม่ฟัง ไงคะ อ่านนิยายจนตนเองติด ต้องอ่านต่อเองจนจบเพราะใจร้อน รออ่านพร้อมแม่ก็ไม่ทันใจ...

เป็นขนบธรรมเนียมนะคะ ที่ต้อง"เช่าหนังสืออ่าน"
และนักศึกษา...สมัยจอมพลสฤษดิ์ผู้ที่ตั้งนโยบายให้รังเกียจคนจีน เพราะเป็นคอมมิวนิสต์กำลังแพร่หลาย..ต้องอ่าน..อ่านอะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับจีน..555
นี่เป็นจุดเริ่มที่คนไทยรังเกียจคนจีน ทั้งทั้งที่ทั้งแม่ร.๑ และ แม่พระเจ้าตาก เป็นสตรีชาวจีน..

มินตราอ่านหนังสือบู๊ลิ้ม โดยที่ไม่เคยจำชื่อใครได้เลย มาสะดุดตาและจำได้ติดใจคือ จอมยุทธผู้โดดเดี่ยวเดียวดายนี้คนเดียว

เมื่ออ่านกลอนที่เขียนเริ่มด้วยภาษาลักษณะเดียวกัน ก็เลยนึกถึง...

"บทนี้เขียนตอนที่อารมณ์คิดถึงใครคนหนึ่งมันรุนแรงก่อนจะเข้าสู่นิทรารมย์ .."
ทั้งทั้งที่..
"ก้อยยังเกี่ยวก้อยย่ำ .. ซ้ำซ้ำรอย
ใดจะลอยหลุดร่วงไม่ห่วงเลย" งั้นหรือคะ


 

โดย: บุษบามินตรา IP: 178.5.236.22 8 มกราคม 2557 11:14:16 น.  

 

มินตรา..

ในความเป็นไทยที่อ่านน้อยรู้น้อย .. รู้เฉพาะที่สนใจไม่กี่เรื่อง .. สิ่งนี้เป็นปัญหาในกระบวนทัศนะต่อเรื่องราวที่รับรู้รับฟังในชีวิตประจำวันด้วยนะ

ความไม่ชอบอ่าน จึงต้องฟัง และกลายเป็นความเชื่อในความเห็นผู้อื่น ที่ไม่ใช่ความรู้ .. จึงเป็นที่มาของ "เมืองไทยวันนี้" .. 555

หาได้น้อยมากในหมู่คนไทยที่จะคุยกันได้ในหลากหลายเรื่องราว .. แต่กับฝรั่งกลับพบเจอได้ทั่วไป ขนาดพวกนักท่องเที่ยวทีเป็นชนชั้นกลาง-ล่างที่เคยพบเจอนะ

มินตราโชคดีที่ได้มีโอกาสอาศัยอยู่ในดินแดนแห่งความรู้และเหตุผล .. น่าอิจฉามากสำหรับชั่วโมงนี้

เพราะไม่คิดว่าที่เยอรมัน พวกตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ(หากมี) จะเที่ยวเสล่อออกความเห็นเรื่องควรมีรถไฟฟ้าความเร็วสูงหรือไม่ .. จริงไหม ?

ยกเอาประเด็นจอมพลผ้าขะม้าแดงมาล่อเหมือนจะชงลูกให้ตบหน้าเนตนะนี่ 55

จัดให้ จัดเต็ม

เมื่อ 50 ปีที่แล้ว หมอนี่ตาย 2505 สมัยนั้น ความคิดแบบนั้น ซีเรียสจริงจังมาก .. ผ่านมา 40-50 ปี พวกเจ้าบินไปจีนแดงเป็นว่าเล่นทั้ง ..

ถามว่า จีนยังปกครองด้วยระบอบเดิมเหมือนยุค สฤษดิ์ หรือไม่

ตอบว่า ใช่

แล้วไทยล่ะ

ตอบว่าเหมือนเดิม .. ยังอวยเจ้าเหมือนเดิม แต่ทำท่าจะหนักข้อกว่าเดิม อย่างน้อยนายปรีดี ก็ดึงลงมาจะให้เหมือน"สีหมุนี ของกัมพูชา"แล้วนา .. แต่ผ้าขะม้าแดงยกขึ้นไปไว้บนหัวใหม่

แล้วอะไรที่เปลี่ยนไป ?

ตอบว่า ความเข้าใจเรื่องราวของพวกขวาจัด ที่ค่อยๆตามหลังโลกประมาณนี้แหละ 50 ปี ครึ่งศตวรรษเป็นอย่างน้อย ..

เฮ้อ มันน่าเหนื่อยใจนะ ว่ามั๊ย .. 55

คือ กุหลาบ สายประดิษฐ์ หรือ ศรีบูรพา ไปเมืองจีนสมัยสฤษดิ์แล้วมีปัญหากับทางฝ่ายมั่นคง แล้วลี้ภัยการเมืองไปตายอยู่เมืองจีน ..

แต่หากบอกว่าไปเมืองจีนนี่ผิดกฎหมายไทยในสมัยนี้ คนหนุ่มสาวคงมึน หัวร่อกันกรามค้าง

นี่คือปัญหาของความเป็นกลุ่ม อนุรักษ์นิยม หรือ ขวาจัดขวาตกขอบ คลั่งเจ้า คลั่งศักดินา ที่ไม่รู้ว่ากินสารอะไรมากไป หรือน้อยไปตั้งแต่เด็กหรือเปล่าถึงอยากกลับไปขี่ช้างขี่ม้าซื้อหาของกันตามริมแม่น้ำที่มีเรือพายมาขายของกันปานนั้น .. !

ที่หากมีสัดส่วนมากเกินไปจะเป็นตุ้มถ่วงสังคมเอามากมายทีเดียว ..

รถไฟความเร็วสูง ไม่อยากได้
อยากกลับไปนั่ง รถจักรไอน้ำพ่นควันปู๊ดๆ ..

เฮ้อ


ส่วนกลอน
ก้อยยังเกี่ยวก้อยย่ำ .. ซ้ำซ้ำรอย
ใดจะลอยหลุดร่วงไม่ห่วงเลย

คือหากมีนิ้วเรียวๆมาเกี่ยวก้อยไว้ไม่ยอมปล่อยแล้วล่ะก็ .. โลกทั้งใบนี้ก็ลืมไปก่อนได้เลย

มันไม่มีอะไรจะสำคัญอีกแล้ว

ไว้ค่อยมาจัดการใหม่ทีหลัง .. 55

 

โดย: สดายุ... 8 มกราคม 2557 20:16:34 น.  

 



ดายุ...

"หากมีนิ้วเรียวๆมาเกี่ยวก้อยไว้ไม่ยอมปล่อยแล้วล่ะก็ .."

"ย่อมรุมเร้าใจเต้นไม่เป็นส่ำ
ร่วมเกี่ยวร้อยก้อยเรียวร่วมเหนี่ยวกรรม
ให้โลกร่ำลือนาม .. เช่นยามเพรง" เนอะ

"เมื่อ 50 ปีที่แล้ว หมอนี่ตาย 2505 สมัยนั้น ความคิดแบบนั้น ซีเรียสจริงจังมาก .."
...มากตามจำนวนเงินที่อเมริกาส่งมาปราบปรามคอมมิวนิสต์ ตามสัดส่วนของจำนวนคอมมิวนิสต์ที่เกิดขึ้น..ใช่ไหมเอ่ย..


"เพราะไม่คิดว่าที่เยอรมัน พวกตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ(หากมี) จะเที่ยวเสล่อออกความเห็นเรื่องควรมีรถไฟฟ้าความเร็วสูงหรือไม่ .. จริงไหม ?"

จริงค่ะ เพราะศาลรัฐธรรมนูญที่มีต้นกำเนิดมาจากเยอรมันในปี1919ที่แคว้นบาวาเรียนั้น มีไว้เพื่อ แปลรัฐธรรมนูญ เพียงอย่างเดียว เพื่อรักษาสิทธิของประชาชน อันจะเกิดความเดือดร้อนได้จากรัฐธรรมนูญที่รัฐสภา สร้างไว้..
คือประชาชนมีสิทธิที่จะฟ้องร้องได้ หากรัฐธรรมนูญนั้นไปลดสิทธิในความเป็น"คน" มากไป..จนประชาชนต้องเดือดร้อนใจ
ตุลาการศาลรัฐธรรมนูญเยอรมันนี่ มีเกียรติยศสูงมาก แต่ความสามารถที่ต้องมีคือ แปล รัฐธรรมนูญ"เท่านั้น" ไม่มีสิทธิลงโทษ หรือสั่งการใดใดได้..เพราะมิใช่ "ศาล"!

เยอรมันคิดคำว่า... การร้องทุกข์เรื่องรัฐธรรมนูญ(die Verfassungsbeschwerde)ขึ้นมา.. แล้วให้ตุลาการศาลรัฐธรรมนูญมีหน้าที่"แปลรัฐธรรมนูญ ให้" เท่านั้นเอง นะคะ

เพราะฉะนั้น ศาลรัฐธรรมนูญ(Verfassungsgericht)มีหน้าที่แปลรัฐธรรมนูญ เท่านั้น!

 

โดย: บุษบามินตรา IP: 178.5.236.22 9 มกราคม 2557 3:27:49 น.  

 

มินตรา ..

เมืองไทยไม่มีประเด็นอะไรมากไปกว่าความ"กลัว"เรื่องการเปลี่ยนผ่านครั้งใหญ่ในอีกไม่นาน

ความรู้สึกผูกพันแบบสับสนในตนเอง จากการถูกกล่อมหัวมายาวนาน 24 ชั่วโมงต่อวัน 365วันต่อปี จึงแยกแยะไม่ออกนี้ น่าจะเป็นภาวะของศรัทธาจริตในสันดานของบุคคลิกภาพแบบเชื่องเชื่อ

การพูด ความคิดต่างๆในสังคมช่วงนี้จึงออกมาแบบ "ไม่ต้องควบคุม" กันอีกต่อไป เป็นต้นว่า

.. คนไม่ควรเท่ากัน เพราะจำนวนปีที่ใช้ในสถานศึกษาไม่เท่ากัน
.. คนไม่ควรเท่ากันเพราะการเสียภาษีเข้าส่วนกลางไม่เท่ากัน
.. คนไม่ควรเท่ากันเพราะความเข้าใจ จิตสำนึก ต่อพัฒนาการทางสังคมมีอยู่ไม่เท่ากัน

การแสดงออกนี้เกิดขึ้นในหลากหลายวงการทั้งปัญญาชน กระทั่งดาราที่เข้าใจกระบวนการทางอำนาจในบ้านเมืองแค่กระผีกริ้น

ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ การแสดงความเห็นออกสู่สาธารณะแบบนี้ต้องถูกประณามจนผู้เสียคนแน่

ฝรั่งรับรู้เข้า คงต้องส่ายหัวอย่างสมเพท สังเวช กับแนวคิดแบบนี้

ศึกครั้งนี้ .. อาจมี TKO กันยก 10

อ้อ .. มินตรารู้ไหม .. ความเป็นกลางที่แท้จริงในเมืองไทยไม่มี

เพราะคนที่เป็นกลางอย่างแท้จริงต้องกล้าวิพากย์ทั้งสองฝ่ายคู่ขัดแย้งกันกันได้อย่างตรงไปตรงมา

แต่ในความเป็นจริงแล้ว วิพากย์ได้ฝ่ายเดียวเท่านั้น .. อีก

ฝ่ายห้ามแตะ ไม่งั้นโดน 112 !

ดังนั้นหากใครอวดอ้างว่าตนเองเป็นกลางก็ลองให้วิพากย์อย่างเท่าเทียมกันดู ... เฉพาะในเมืองไทยนะ

555

 

โดย: สดายุ... 9 มกราคม 2557 5:28:18 น.  

 

รึว่า เมืองไทยยังไม่พร้อมสำหรับการมีศาลรัฐธรรมนูญ ?

 

โดย: สดายุ... 9 มกราคม 2557 5:49:00 น.  

 

 

โดย: สดายุ... 9 มกราคม 2557 21:02:32 น.  

 


ดายุ...


ล้อแม็กซ์ (max wheel)ที่เทียมวัว เทียมควายนี่
เห็นว่ากันว่า เข้ามาอยู่ในกรุงสุเทพแล้ว และจะออกโชว์ให้ทั่วโลกชมกลางกรุงในวันที่๑๒นี้

ทรงพระเจริญ !

 

โดย: บุษบามินตรา IP: 94.223.148.136 10 มกราคม 2557 2:30:02 น.  

 

มินตรา

555 ..
ผมขำใน issue พวงหรีดมาก !
ถึงพูดว่าหากปล่อยให้สตรีผู้ฝักใฝ่อำนาจและเกียรติมากเกินเข้ามา concern เรื่องราวแล้ว มักจะเสียการณ์ ..

ทั้งมารี อังตัว
ทั้งอเลกซานดราของโรมานอฟ
ทั้งซูสีไทเฮา
ล้วนแต่ช่วยเรียกแขกกันขยันขันแข็งยิ่งทั้งนั้น

กลยุทธซุนหวู่มีว่า
"รู้เขารู้เรา ร้อยรบ ร้อยชนะ"
การเผยตัวออกมาจากเงามืด มันเป็นการทำให้ "เขารู้" หาใช่ "รู้เขา" ไม่

หากมองในฐานะคนกลาง ต้องพูดว่า
เมื่อถึงจุดหนึ่งอารมณ์แห่งหญิงจะขึ้นหน้าจนมีพฤติกรรมออกทาง "ฉันไม่แคร์" ที่หากเป็นมวยก็ต้องพูดว่าเริ่ม "ออกทะเล"

ซึ่งความลึกซึ้งเลือดเย็นอยู่ระดับมือเท้า จริงๆ
เทียบกับ "หัวหน้าขันที" ไม่ได้เลย นั่นต้องยอมรับว่าระดับเกจิ

ส่วนหวานใจมินตราที่ดูไบ ผมให้เกรดความลึกซึ้งหลักแหลมทางการวางหมากเกมทางการเมืองแค่ ชั้นคิง เท่านั้นเพราะพลาดซ้ำพลาดซ้อนถอยกรูดไม่เป็นกระบวนมาตลอด

นึกว่ากลุ่มคนตุลาเก่าจะมีทีเด็ดอะไรเบื้องหลังบ้าง ก็เหลว .. เฮ้อ

 

โดย: สดายุ... 10 มกราคม 2557 4:52:50 น.  

 

ตกลงอยู่ .. Brandenburg
หรือ .. Berlin ?

 

โดย: สดายุ... 10 มกราคม 2557 5:00:39 น.  

 



ดายุ..

แม่บอกว่าเป็นสาวแล้ว อย่าบอกใครว่าอยู่ที่ไหน เดี๋ยวจะมีคนตามมาวอแว..ค่ะ..

 

โดย: บุษบามินตรา IP: 88.74.71.189 10 มกราคม 2557 20:02:59 น.  

 

มินตรา

ตามไม่ไหว ค่าเครื่องบินแพงมาก
555

 

โดย: สดายุ... 11 มกราคม 2557 5:26:53 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.