Group Blog
 
<<
มกราคม 2557
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
21 มกราคม 2557
 
All Blogs
 

O กลางวสันตะสมัย .. O








Johann Sebastian Bach - Air



O แต่เมื่อความอาวรณ์ที่ซ่อนเร้น
ค่อยบีบเค้นให้คอยละห้อยหา
แต่รูปพักตร์ผ่องแผ้วสบแววตา
หอมหวานก็ปานว่า .. ยั่ว-ท้าทาย
O แต่เผยรูปเผยลักษณ์มากักล้อม
เหงาเคยพร้อมเพียบพูนก็สูญหาย
ระดับหนาวเย็นเยียบอยู่เทียบกาย
ก็ผ่อนคลายล้อมรัดในบัดนั้น !
O หอมกลิ่นแก้ว-เมื่อนกปีกโบกคว้าง-
ในท่ามกลางแรกเช้าอันหนาวสั่น
ที่อกคนครวญคร่ำถ้อยจำนรรจ์
และในขวัญครวญคะนึง .. เพียงหนึ่งคน
O โอภาสดวงศศินลับสิ้นแล้ว
รอพร่างแพร้วรพีช่วงกลางห้วงหน
แววในตาวับวามเมื่อยามยล-
ยังวกวนตรึงมั่นในสัญญา
O ถวิลถึงก็วิตกสะทกสะท้อน
ทิฆัมพรเฝ้าแต่ชะแง้หา
หรือ .. ตักบาตรร่วมขันด้วยกันมา ?
จึงเกินฝ่าผ่านพ้น .. ด้วยจนใจ
O เช้าจดเย็น .. ในทางที่ขวางอยู่-
คือรูปผู้เพ็ญลักษณ์จำหลักให้-
แรงถวิลห่วงหาด้วยอาลัย-
ตรึงอกไว้บีบเค้นทุกเส้นทาง
O เยี่ยงดาว .. แสงกระพริบอยู่ลิบพู้น
เรื้องจำรูญรุมเร้าจนเข้าสาง
เผยช่วงแสนงดงามในท่ามกลาง-
เวิ้งฟ้ากว้างรองรับ .. ความวับวาว
O รุ่งเรื้องเริงผกาย .. รำบายสู่
ให้โลกรู้รอบพิมลกลางหนหาว
เช่นน้ำใจหนุนเนื่องต่อเรื่องราว
ย่อมคู่ควรคำกล่าวทุกคราวไป
O งามผกายดาวเรื่อ .. อยู่เหนือฟ้า
ฤๅเท่างามเบื้องหน้า .. เมื่อปราศัย
เพียงจะหลอมโลกต่ำด้วยน้ำใจ
หนุนส่งให้คุณค่า .. แนบปรารมภ์
O ระยิบเอย .. แววตาใต้ฟ้าต่ำ
คอยแต่น้ำใจหลั่ง .. เข้าสั่งสม
เพื่อเสพแสงเรื้องสล้างที่พร่างพรม-
ลงห้อมห่มจิตไว้ .. ด้วยไมตรี
O ค่ำคืนฝันยาวนาน .. แห่งกาลก่อน
เหมือนกลับย้อนแจ่มจ้า .. ด้วยราศี-
รูปนามผู้-เร้าถวิลให้ยินดี-
ต่อความ .. มี .. เป็น .. อยู่ .. อันคู่ควร
O เปล่งผกาย .. สำหรับให้นับเนื่อง
ก่อนรุ่งเรื้องดวงตะวันจะทันหวน
แว่วคล้ายเสียงนกค่ำ .. นั้นคร่ำครวญ
เมื่อคล้ายส่วนเสี้ยวใจ .. เริ่มไหวตัว
O ในคาบยามรัตติภพ .. พระลบล้อม
คล้ายเพียบพร้อมแสงระยับ .. พริ้มพรับ-ยั่ว
เมื่องดงามปลาบปน .. ด้วยหม่นมัว
งามถ้วนทั่ว .. ก็ผุดเผยให้เงยมอง
O สู่คาบยามรัตติภพ .. คำรบนี้
เช่นลมวีวาดโบก .. โลมโลกผอง
อำรุงรื่นรมย์สรรพ .. ให้จับจอง-
ความผุดผ่องเบื้องหน้า .. ต่อตาชาย
O จนดาว .. ลอยดวงในทรวงหนึ่ง
เนตรหวานซึ้งวับวามด้วยความหมาย
แผ่วผ่านด้วยศัพท์เสียงความเอียงอาย-
ค่อย-รำบายให้สดับ .. รู้-รับรอง
O ดูเถิด .. ดาวโรจน์เรื้อง ที่เบื้องหน้า-
งาม, แจ่มจ้า .. สำทับให้จับจ้อง
ชั่วพริ้มพรับรับตอบ .. ก็ครอบครอง-
ใจทุกห้อง ก็สุดสิ้นการดิ้นรน !




 

Create Date : 21 มกราคม 2557
2 comments
Last Update : 1 มิถุนายน 2566 18:22:43 น.
Counter : 2962 Pageviews.

 


ดายุ..

"O ดูเถิด .. ดาวโรจน์เรื้อง ที่เบื้องหน้า-
งาม, แจ่มจ้า .. สำทับให้จับจ้อง
ชั่วพริ้มพรับรับตอบ .. ก็ครอบครอง-
ใจทุกห้อง ก็สุดสิ้นการดิ้นรน !"

นี่เล่นประกาศพรก.ฉุกเฉิน..ให้มอบตัวซะดีดี ใช่ไหมนี่...
มีผลบังคับใช้ตั้งแต่วันที่22 ซิ.
(บอกแล้วไงคะว่า อ่านอะไรที่ไหนก็ตาม จะตั้งตนเป็นนางเอก ประจำ..อินมาก )555

 

โดย: บุษบามินตรา IP: 178.12.206.8 22 มกราคม 2557 2:07:13 น.  

 

มินตรา ..

ปกติความงามของหญิงวัยเยาว์มีหลายรูปแบบแล้วแต่จริตแต่ละคนจะชอบแบบไหน ..

นั่นว่าเฉพาะเรื่อง "รูป" ที่จะลบเลือนไปในเวลาไม่นานเมื่อย่างเข้าวัย 30 กลางขึ้นไป

ส่วนเรื่อง "นาม" นั้นค่อนข้างละเอียดอ่อนและลึกซึ้งกว่ามากนัก .. ยากเย็นเข็ญใจที่จะได้อย่างใจไปทุกเรื่อง
.. จริต
.. กิริยา
.. นิสัยใจคอ
.. รสนิยม
.. สติปัญญา
บางเรื่องเหมือนเรื่องเล็กๆ .. แต่เอาเข้าจริงแล้วมักเป็นจุดเริ่มของการไปกันไม่ได้ เช่นเรื่องรสนิยม เรื่องความหยาบละเอียดในชีวิตประจำวัน

บางคนอุ่นอาหารในไมโครเวฟแล้วไม่ปิดฝา ก็จะกระเด็นเลอะเทอะทั้งตู้ แล้วไม่ยอมเช็ด จนแห้งกรัง น่าเกลียดมาก .. อันนี้เหมือนเรื่องเล็ก แต่หากอยู่ด้วยกันแล้วเจอทุกวัน ก็หมดอารมณ์กลับบ้านแน่นอน 55

ฝรั่งถึงทดลองอยู่กันก่อน เพื่อดูว่าคนสองคนจะเข้ากันได้ไหมในชีวิตประจำวัน จึงเป็นเรื่องถูกต้อง แล้วค่อยไปประกาศชีวิตคู่ให้สังคมรับรู้ (แต่งงาน)

แต่งตัวเชย ไร้รสนิยมนี่ก็ไปด้วยไม่ไหวเหมือนกันนะมินตรา ..55

จริงไหม

 

โดย: สดายุ... 22 มกราคม 2557 6:08:42 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


สดายุ...
Location :
France

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 151 คน [?]









O ใช่แน่หรือ ? .. O






O หรือธรรมชาติผ่านเวียน .. คอยเปลี่ยนโลก ?
ทั้งสุขโศกเร่งรุดยากหยุดไหว
หรือกำหนดยุดยื้อจากมือใด
จัดการให้แปลกแยกได้แทรกตัว
O หรือพบกันครั้งแรก, ความแตกต่าง
ถูกบ่มสร้างเหมาะควรอย่างถ้วนทั่ว
แต่ตา-รูป .. สบกัน, ที่สั่นรัว-
แรกที่หัวใจคน .. เริ่มอลเวง
O ละห้อยเห็นในยามห่างนามรูป
แต่ละวูบเนรมิตคอยพิศเพ่ง
งามทุกงามจารจรดเยี่ยงบทเพลง
พร้องบรรเลงด้วยมือช่วยยื้อยุด
O ย่อมเป็นมือสร้างเหตุแทรกเจตนา
ผ่านรูปหน้าอำนวยเข้าฉวยฉุด
ร้างไร้ความกริ่งเกรง, หากเร่งรุด
แทรกลงสุดหัวใจเพื่อไขว่คว้า
O แน่นอนว่ายากเว้น .. อยากเห็นรูป
และชั่ววูบวาบเดียวที่เหลียวหา
หวังทุกหอมรินไหลผ่านไปมา
ทั้งหางตาที่ชม้อยเหลือบคอยปราย
O โลกย่อมงามพร่างแพร้วเมื่อแผ้วผ่าน
ด้วยอ่อนหวานอ่อนโยนที่โชนฉาย
แม้นมิอาจโยกคลอนให้ผ่อนคลาย
ก็อย่าหมายโยกคลอนให้ผ่อนลง
O จะกี่ครั้งกี่ครา, ความอาวรณ์
เวียนรอบตอนจับจูงจนสูงส่ง
ด้วยรูปนามเทียบถวัลย์อย่างบรรจง
แตะแต้มลงผ่านจริตจนติดตรึง
O ความรู้สึกในอกย่อมยกตัว
หวานถ้วนทั่ว, รสประทิ่น, ถวิลถึง
เหมือนรุมล้อมหยอดย้ำลงคำนึง
ให้เสพซึ้งรสงามของ .. ความรัก
O วัฏฏจักรแห่งธรรม .. ย่อมย่ำผ่าน
เข้าขัด-คาน จับจูงความสูงศักดิ์
ของอาวรณ์หลบเร้น เพื่อเว้นวรรค
ที่เข้าทักทายทั่วทั้งหัวใจ
O หรือแท้จริงตัวตนถูกค้นพบ
การบรรจบ .. รูป-จริต แล้วพิสมัย
ปรารมภ์ของฝั่งฝ่าย .. นั้น-ฝ่ายใด
เพิ่งยอมให้เรื่องเฉลย .. ยอมเผยความ ?



Friends' blogs
[Add สดายุ...'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.