น้ำมนต์ของหลวงพ่อเทียน

เขียนเล่าเรื่องพระไพศาล วิสาโล

ในช่วงเจ็ดปีสุดท้ายของหลวงพ่อเทียน จิตตสุโภ

 ท่านต้องเข้าโรงพยาบาลอยู่หลายครั้งเนื่องจากมีมะเร็งในลำไส้

 เป็นโอกาสให้นายแพทย์วัฒนา สุพรหมจักร

ได้รู้จักท่านอย่างใกล้ชิด

 ในขณะที่หมอวัฒนารักษากายของหลวงพ่อด้วยการให้ยา

หลวงพ่อก็ได้รักษาใจของหมอวัฒนาด้วยการให้ธรรม


หมอวัฒนาเล่าว่าตอนที่รู้จักหลวงพ่อเทียนใหม่ ๆ

กำลังสนใจพระเครื่องมาก

วันหนึ่งได้เอาพระนางพญาพิษณุโลกมาให้ท่านดู

พร้อมกับอวดว่าพระเครื่ององค์นี้เก่าแก่มาก

สร้างมาตั้ง 700 ปีแล้ว

“พระองค์นี้ทำจากอะไร” ท่านถาม

หมอวัฒนาอธิบายว่า “ทำจากเนื้อดินเผา

แกร่งสีเนื้อมะขามเปียกมีแร่ต่าง ๆ ปรากฏอยู่เต็ม”

ได้ยินเช่นนั้น ท่านก็พูดเรียบ ๆ ว่า

“ดินนั้นเกิดมาพร้อมกันตั้งแต่สร้างโลก

 พระองค์นี้ไม่ได้เก่าแก่ไปกว่าดินที่เราเหยียบ

ก่อนเข้ามาในบ้านนี้หรอก”

เพียงประโยคนี้ประโยคเดียว หมอวัฒนาก็ “ตาสว่าง”

 ตัดสินใจถอดพระเครื่องออกจากคออย่างไม่ลังเล

เคยมีคนถามท่านว่าแขวนพระดีหรือไม่

ท่านตอบว่า “ดี แต่มีสิ่งที่ดีกว่าแขวนพระจะเอาไหม”

อีกคราวหนึ่งมีคนถามท่านด้วยความสงสัยว่า

 เครื่องรางของขลังของเขามีอานุภาพตามที่เล่าลือหรือไม่

 ท่านไม่ตอบ แต่ถามกลับว่า “คนทำตายหรือยัง”

เมื่อได้คำตอบว่าคนที่ทำได้ตายแล้ว

เพราะเป็นของมรดกตกทอดกันมา

ท่านจึงตอบว่า “คนที่ทำยังตายเลย

แล้วเราจะหวังสิ่งนี้ ช่วยไม่ให้เราตายได้อย่างไร”

แม้หลวงพ่อเทียนเป็นหลวงตาที่พูดน้อย น้ำเสียงเบา

 แต่ถ้าพูดถึงการสอนธรรมแล้ว ท่านมั่นคง พูดตรง

 ไม่อ้อมค้อม และไม่ยอมประนีประนอมเลย

โดยเฉพาะเมื่อต้องเกี่ยวข้องกับพิธีกรรมที่คนเชื่อว่าศักดิ์สิทธิ์

ท่านเห็นว่านั้นกลับทำให้คนมีความหลงงมงายมากขึ้น

 และเป็นอุปสรรคต่อการเข้าถึงธรรม

ท่านเคยได้รับนิมนต์ไปสวดในงานบุญแห่งหนึ่ง

 เจ้าภาพอยากให้ท่านพรมน้ำมนต์ให้

 ท่านจึงขอให้เจ้าภาพเตรียมกาละมังขนาดใหญ่ใส่น้ำให้เต็ม

เพื่อทำน้ำมนต์แทนที่จะทำจากน้ำในในบาตร

เมื่อทำเสร็จแล้ว แทนที่จะประพรมน้ำมนต์

ท่านกลับเอาน้ำมนต์ในกาละมังสาดไปทั่วบ้านแล้วบอกว่า

“ช่วยกันเก็บช่วยกันถู อันนี้แหละเป็นมงคล

การที่เราใช้น้ำมนต์ประพรมตัวเรา อาจจะแพ้ลูกไม้ใบหญ้า

ที่ใส่ไว้ในน้ำมนต์ มีอาการผื่นคันขึ้นมา

ต้องเปลืองเงินทองซื้อหยูกยารักษาอีก

แล้วมันจะเป็นมงคลได้อย่างไร”



ขอบคุณข้อมูลจาก...fb. วัดป่าสุคะโตเพื่อธรรมะและธรรมชาติ