ความรักสองประเภท


พุทธศาสนามองว่าความรักมีสองประเภท

 ประเภทหนึ่งเป็นความรักที่มีความยึดติดถือมั่น

 เป็นเจ้าข้าวเจ้าของ เพื่อตอบสนองตัวตน

หรือหวังความสุขเพื่อปรนเปรอตัวตน

เราเรียกว่า สิเนหะ หรือเสน่หา

เป็นความรักที่ภาษาสมัยใหม่เรียกว่ารักแบบมีเงื่อนไข

เช่น ต้องถูกใจฉัน ต้องพะเน้าพะนอฉัน

ความรักอีกประเภทหนึ่งเป็นความรักที่เป็นความปรารถนาดี

ไม่มุ่งหรือคาดหวังให้เขามาปรนเปรอตัวตน

เป็นความปรารถนาดีโดยปราศจากความเห็นแก่ตัว

 อันนี้เรียกว่าเมตตา

พุทธศาสนามองว่าสิเนหะเป็นสาเหตุแห่งความทุกข์

เพราะว่าถ้าคาดหวังให้เป็นไปตามใจตัวแล้ว

เมื่อไม่เป็นอย่างที่หวังก็ทุกข์

เกิดความพลัดพรากสูญเสียไปก็ทุกข์

แต่เมตตานั้น เนื่องจากไม่มีความยึดติด

ถือมั่นเป็นเจ้าข้าวเจ้าของ

ดังนั้นเขาจะทำอย่างไรกับเรา เราก็ไม่ทุกข์

 เพราะว่ามีแต่ความปรารถนาดีอย่างเดียว

ไม่มีเงื่อนไขว่าเขาต้องทำดีกับฉัน เขาต้องเทิดทูนบูชาฉัน

 หรือว่าเขาต้องเป็นลูกของฉัน เป็นสามีของฉัน

เป็นคนรักของฉัน

พระพุทธเจ้าตรัสว่า พระองค์มีความเมตตาต่อพระเทวทัต

เท่ากับพระราหุล เมตตาคือความรักโดยไม่แบ่งแยก

 คนส่วนใหญ่มองว่าถ้าเป็นลูกฉันก็รัก ถ้าเป็นศัตรูฉันไม่รัก

อันนี้เป็นสิเนหะ แต่เมตตาไม่มีเลือก ไม่มีแบ่งแยก

เป็นความรักที่ไม่มีประมาณ ไม่มีเงื่อนไข

 ขณะเดียวกันเมื่อเกิดอะไรขึ้นกับเขา เราก็ไม่ทุกข์

เพราะไม่ได้ยึดติดถือมั่นว่าเป็นเราเป็นของเรา

 หรือต้องอยู่กับเราชั่วนิจนิรันดร์

พระไพศาล วิสาโล


.......................






ขอบคุณที่มา fb.พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล