อ ยู่ เ ป็ น สุ ข จ า ก ไ ป ไ ม่ ก่ อ ทุ ก ข์
.

พระอาจารย์มั่น ภูริทตฺโต เป็นวิปัสสนาจารย์

ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดรูปหนึ่งของเมืองไทยยุคปัจจุบัน

 ท่านเป็นคนต้นรัชกาลที่ ๕(เกิด พ.ศ. ๒๔๑๓)

แต่กิตติศัพท์และแบบอย่างชีวิตของท่าน

ยังมีอิทธิพลอย่างยิ่งในทุกวันนี้
.
ชีวิตของท่านนับแต่เข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์

เป็นชีวิตที่แนบเนื่องกับการหลีกเร้นบำเพ็ญธรรมในป่าเขา

สมัยที่ยังเต็มไปด้วยสิงสาราสัตว์นานาชนิด

ท่านเป็นแบบอย่างของผู้สูงส่งด้วยภูมิปัญญา

หากเป็นอยู่อย่างเรียบง่าย ไม่เบียดเบียน

 เต็มเปี่ยมด้วยเมตตาต่อสรรพชีวิต

แม้ในยามที่ท่านใกล้จะมรณภาพ

ก็ยังคำนึงถึงสัตว์น้อยใหญ่ที่อาจเดือดร้อน

เพราะการดับขันธ์ของท่าน

ท่านจึงเร่งรัดให้ลูกศิษย์พาท่านออกจากหมู่บ้านหนองผือ

ซึ่งเป็นหมู่บ้านเล็กๆ แห่งหนึ่งในจังหวัดสกลนคร

 จุดมุ่งหมายปลายทางคือตัวเมืองสกลนคร

อันเป็นสถานที่ที่สามารถรับการหลั่งไหลของผู้คน

ที่จะมาเคารพศพท่านได้
.
ในการกล่าวเตือนศิษย์หาของท่าน ท่านได้พูดตอนหนึ่งว่า
.
“ผมน่ะต้องตายแน่นอนในคราวนี้

ดังที่เคยพูดไว้แล้วหลายครั้ง

แต่การตายของผมเป็นเรื่องใหญ่

ของสัตว์และประชาชนทั่วๆ ไปอยู่มาก

 ด้วยเหตุนี้ผมจึงเผดียงให้ท่านทั้งหลาย

ให้ทราบว่าผมไม่อยากตายอยู่ที่นี่

ถ้าตายที่นี่จะเป็นการกระเทือน

และทำลายชีวิตสัตว์ไม่น้อยเลย

 สำหรับผมตายเพียงคนเดียว

 แต่สัตว์ที่พลอยตายเพราะผมเป็นเหตุนั้นมีจำนวนมากมาย

 เพราะคนจะมามากทั้งที่นี่ไม่มีตลาดแลกเปลี่ยนซื้อขายกัน
.
นับแต่บวชมา ไม่เคยคิดให้สัตว์ได้รับความลำบาก

 โดยไม่ต้องพูดถึงการฆ่าเขาเลย มีแต่ความสงสาร

เป็นพื้นฐานของใจตลอดมา ทุกเวลาได้แผ่เมตตาจิต

อุทิศส่วนกุศลแก่สัตว์ไม่เลือกหน้า

โดยไม่มีประมาณตลอดมา

เวลาตายแล้วจะเป็นศัตรูคู่เวรแก่สัตว์ให้เขาล้มตายลง

จากชีวิตที่แสนรักสงวนของแต่ละตัว

 เพราะผมเป็นเหตุเพียงคนเดียวนั้น ผมทำไม่ลง

 อย่างไรขอให้นำผมออกไปตายที่สกลนคร

 เพราะที่นั้นเขามีตลาดอยู่แล้ว

คงไม่กระเทือนชีวิตของสัตว์มากเหมือนที่นี่
.

หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

........................

จากหนังสือลำธารริมลานธรรม

เรียบเรียงโดย พระไพศาล วิสาโล










ขอบคุณที่มา fb. วัดป่า
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ