"เล่าเรื่องหลวงปู่ชอบ"
.
" .. พูดถึงเรื่องท่านอาจารย์ชอบก็เป็นคติได้เป็นอย่างดีใช่ไหม

 เวลาจนตรอก ก็อย่างที่เคยพูดพวกเดียวกันภาวนาด้วยกัน

อยู่ทางแถวสกลฯ แต่ก่อนท่านขี้ขลาด

ไม่มีใครเกินท่านว่าอย่างนั้นนะ กลัวมาก

ครั้นเวลาถูกดัดแล้วนี้ จิตมันลงเต็มที่

ได้ความอัศจรรย์กับเวลาจนตรอก
.
เพราะฉะนั้นเวลาทำภาวนานี่ ท่านจะไม่ค่อยเดินจงกรม

ตามสถานที่ต่าง ๆ คือจิตมันดื้อ ท่านว่าอย่างนั้น

ท่านจะไปหาที่ไหนที่มีเสือ ไปเจอเสือปั๊บจิตมันจะลงทันที

ท่านว่าอย่างนั้น เรียกว่าท่านเรียนลัด

กลางคืนท่านไปหาเรียนลัดข้างบนภูเขา
.
ตรงไหนที่สำคัญว่าเสือจะมา ท่านจะไปนั่งที่นั่นแหละ

 คือจิตของท่านจะลง ถ้าลงแล้วนี้เรียกว่าทำอะไรไม่ได้

อย่างที่ท่านอาจารย์ชอบว่า เสือทำอันตรายไม่ได้ไม่ต้องกลัว

 พอว่าอย่างนั้นพึบเป็นครั้งที่สอง หายเงียบ ลบหมดเลย

 อันนี้ของท่านก็ลงแบบนั้น ลงแบบลบหมดเลย จนโผล่ขึ้นมา
.
อันนี้ที่ท่านเล่าให้ฟังชัดเจนก็คือว่า

 วันนั้นนั่งอยู่ประมาณสักตีสาม จิตมันก็ไม่ลง

มันหากเป็นของมันมันไม่ลง เอ๊ มันเป็นยังไงนา

 เสือไม่เห็นมานา ท่านว่าอย่างนี้นะ

ทางถ้ำเสืออยู่ข้างบน มันลงมานี้ไปทางโน้นบ้าง

ลงมาทางนี้บ้าง แคร่ท่านอยู่ที่นี่ เสือไปได้สองทาง

 ทางนี้ก็ไปได้ลงไปทางโน้น ทางนี้ก็ไปได้ลงทางนี้ขึ้นทางนี้ได้
.
ถ้ำของเขาอยู่ข้างบน เขาไปหากินมาตอนตีสามตีสี่

เขากลับมานอน ทีนี้เวลาตีสี่ท่านนั่งภาวนา

ฟัดกันอยู่กับความวุ่นวายมันไม่ลง เอ๊ ทำไมเสือไม่เห็นมา

มาช่วยสักหน่อย ทีนี้ไม่นานนะ

สักเดี๋ยวได้ยินเสียงสวบ ๆ ออกมา เอ้า มาแล้วที่นี่คงเสือ
.
พอเสือมาแล้วท่านกำหนดเอาเสือนั้นโดดมางับคอท่าน

 ท่านกำหนดเอานะ กำหนดเสือ พอเสืองับคอปั๊บ

ที่นี่ก็ผึงลงเลย หายเงียบเลย จนกระทั่ง ๑๐ โมงเช้า

 ฟังซิ รวมตั้งแต่ตีสี่ถึง ๑๐ โมงเช้านานขนาดไหน

 นั่นละเวลาลงสนิทอย่างนั้น .. "
.

.................

หลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโน








ขอบคุณที่มา fb.วัดป่า
ขอบคุณเจ้าของภาพค่ะ