นิทานเซนเรื่อง ปลูกฝังคุณธรรมอันดีงาม

ณ.ที่วัดแห่งหนึ่งบรรดาลูกศิษย์พากันนั่งห้อมล้อม

อาจารย์เซน เพื่อขอให้อาจารย์บอกเล่า

ถึงความลี้ลับของธรรมชาติ

อาจารย์เซนไม่เอ่ยวาจา หลับตานิ่ง

 จากนั้นสักพักจึงโพล่งถามเหล่าสานุศิษย์ว่า

 "ทำอย่างไรจึงจะกำจัดวัชพืชออกจากพื้นที่โล่งนี้ได้?"

บรรดาลูกศิษย์ต่างรู้สึกงง เพราะคิดไม่ถึงว่า

อาจารย์จะถามคำถามพื้นๆ เช่นนี้ออกมาได้

ศิษย์ผู้หนึ่งเอ่ยตอบว่า

 "ใช้จอบเสียมแซะขุดทำลายวัชพืชทิ้งไปให้หมด"

 เมื่ออาจารย์เซนได้ฟัง เพียงอมยิ้มไม่กล่าวกระไร


ศิษย์อีกผู้หนึ่งตอบว่า

"ใช้ไฟเผา วัชพืชทั้งหมดย่อมถูกทำลายไป"

อาจารย์เซนได้ฟังแล้ว ยังคงไว้ซึ่งรอยยิ้ม

พร้อมกับผงกหัวเล็กน้อย

ศิษย์คนที่สามตอบว่า

"ใช้ปูนขาวโรยบนวัชพืชให้ทั่ว

เท่านี้บรรดาวัชพืชก็จะตายหมด"

อาจารย์เซนยังคงยิ้มเช่นเดิม

ศิษย์คนที่สี่เห็นดังนั้นจึงกล่าวว่า

"วิธีการของพวกเขาล้วนไม่ถูกต้อง

เพราะล้วนไม่ได้กำจัดถึงรากวัชพืช

การกำจัดวัชพืชที่ถูกต้องต้องถอนรากถอนโคน"

เมื่อเหล่าศิษย์ต่างหมดคำตอบแล้ว

อาจารย์เซนจึงเอ่ยว่า "พวก เจ้าล้วนตอบได้ดี

ตั้งแต่วันพรุ่งนี้เป็นต้นไป พวกเจ้าจงแบ่งที่ดินผืนนี้

ออกเป็นส่วนๆ แล้วใช้วิธีการที่แต่ละคนได้เสนอมา

ในการกำจัดวัชพืซส่วนของใครของมัน

แล้ววันนี้ของปีหน้าพวกเจ้าจงมารวมตัวกันที่นี่อีกครั้ง"

หนึ่งปีผ่านไป เหล่าลูกศิษย์ต่างมารวมตัวกันอีกครั้ง

 แต่พื้นที่ซึ่งเดิมเต็มไปด้วยวัชพืชนั้นไม่มีแล้ว

กลับกลายเป็นพืชพันธุ์ธัญญาหารเหลืองอร่ามไปทั่วผืนดิน

เนื่องจากในช่วง 1 ปีที่ผ่านมา

บรรดาลูกศิษย์ใช้วิธีการต่างๆ นานา

 ล้วนไม่สามารถกำจัดวัชพืชได้อย่างหมดจด

 สุดท้ายจึงได้แต่ปลูกพืชพันธุ์ที่เป็นผลิตผล

ทางการเกษตรลงไปแทนที่เพื่อ

ป้องกันไม่ให้วัชพืชเติบโตขึ้นมาอีก

ยามที่เหล่าศิษย์มารายล้อมอยู่นั้น

พืชพันธุ์ทั้งหลายต่างกำลังสุกงอมเต็มที่

ทว่าตัวอาจารย์เซนได้ล่วงลับดับขันธ์ไปก่อนหน้านั้นนานแล้ว

 คำสอนสุดท้ายที่อาจารย์ได้ทิ้งไว้ให้เหล่าศิษย์ก็คือ

 วิธี กำจัดวัชพืชที่ได้ผลที่สุด มีเพียงวิธีเดียว

คือปลูกพืชพันธุ์ที่ใช้ทำประโยชน์ได้ทับลงไปแทนที่

ส่วนวิธีเดียวที่จะทำให้จิตวิญญาณของตนเองไม่ว่างเปล่า

 คือปลูกฝังด้วยคุณธรรมอันดีงามเท่านั้น


ขอบคุณที่มา....fb...วัดป่าสุคะโต ธรรมชาติที่พักใจ