สวัสดี ดากานดา...
...
สวัสดี ดากานดา...
...ตอนแรกฉันเดาว่าแกคงไม่อยากจะอ่านมัน... แต่ตอนนี้ ฉันไม่สนอะไรแล้ว...
ฉันเรียนรู้ว่า... ส่วนที่ดีที่สุดของการเขียนจดหมาย...
ไม่ได้อยู่ที่ตอนมานั่งนึกว่า... เขาจะอ่านจดหมายของเรารึเปล่า...
แต่เป็นตอนที่เราคิดจะเขียนถึงเขาซะมากกว่า...
ที่ผ่านมาฉันได้แต่จินตนาการว่า ได้เล่าอะไรต่อมิอะไรให้แกฟัง
ในฐานะเพื่อนเก่าคนนึง มันทำให้ฉันรู้สึกเป็นสุข...
แต่อย่างไรก็แล้วแต่ดากานดา... ฉันดีใจที่สุดท้าย สิ่งที่เหมือนจะอยู่ได้นาน
และ ไม่มีวันเลิกกันได้ง่ายๆ ก็คือการได้เป็นเพื่อนกับแก...
ดากานดา... ตอนนี้ฉันถอดเฝือกออกแล้วนะ ถึงจะยังไม่ค่อยหายดีเท่าไหร่
แต่มะวานนี้ฉันก็ยัดของลงเป้ แล้วพร้อมที่จะออกเดินทางอีกครั้ง
จะไปไหนเหรอ? คงเป็นซักที่มั๊ง... ที่เวลาเลิกเดินถอยหลัง
แล้ววันใหม่ของฉันจะเริ่มต้น...
จดหมายถึงแกฉบับนี้คงเป็นฉบับสุดท้ายแล้ว...
พรุ่งนี้พอพระอาทิตย์ขึ้น ฉันก็คงจะยืนชมวิวอยู่บนดาดฟ้าเรือซักลำ
และไม่เขียนอะไรอีก...
จะมีกี่ครั้งกันเชียว ที่คนเราจะตกดาดฟ้าเรือซ้ำสอง...
และถึงจะตกลงมาอีก ฉันก็เจ็บจนชินแล้วล่ะ...
ดากานดา... หวังว่าแกคงอวยพรให้ฉันด้วย แล้วฉันคงต้องจบจดหมายฉบับนี้ซะที
ว่าแต่ฉันจะจบยังไงนะ ไม่ให้มันเชยและเศร้า... รักและคิดถึงดีมั๊ยดากานดา...
รักและคิดถึงแกเสมอ
ไข่ย้อย
...
| Create Date : 22 พฤศจิกายน 2549 |
| Last Update : 22 พฤศจิกายน 2549 8:54:47 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 1047 Pageviews. |
 |
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
