...คำ...
...คำ...
คำว่า "คำ" นี้สำคัญ...
ไม่ใช่ "คลำ" นะ... อันนั้นคนละความหมายกัน... ^_^...
เริ่มจากแรงบันดาลใจ ที่คิดจะใส่บาตรพระเป็นคำๆ
จึงทำให้อยากเขียนเรื่องนี้ขึ้นมา
เรื่องนี้จึงเริ่มที่.. เรื่องการกิน...
คนเราต้องกินกี่คำ ถึงจะอิ่ม?
ทุกวันที่เรานั่งกินข้าวกัน เคยนับกันบ้างไหม?...
สถาบันอิลิด้าจากปารีสไม่ได้นับไว้ให้...
แต่ที่เคยอ่านมาก็ประมาณ 12, 15, 20 คำ
ไม่นับพวกแข่งขันการกินในรายการต่างๆนะ...
พวกนั้นเป็นประเภทยัดสู้ฟัด...
ยัดเพื่อชัยชนะ โล่ห์ เหรียญตรา สายสะพาย...
เงินรางวัล... หรืออะไรก็ว่ากันไป...
กลับมาเรื่องใส่บาตรพระ...
ที่นึกอยากใส่ให้ทีละคำ เป็นคำๆ...
เพราะคิดว่า มีหลายคนมาถวายทาน
ทำกับข้าวมา หุงข้าวมา ผัด ต้ม แกง ทอด
สารพัดอาหารมา
อยากให้พระได้ฉัน(ได้กิน)...ฉันจะได้ ได้บุญ....
ทีนี้...ชาวบ้านก็แตกต่างฐานะ แต่ความศรัทธาเท่ากัน...
บางคนก็หุงข้าวหอมมะลิ ข้าวเสาไห้ ข้าวปทุมฯ
ข้าวทนน้ำท่วม ฝนตกเยอะก็ร้องไห้...ไม่ทนจริงนี่หว่า...
บางคนมีแต่ปลายข้าว... งั้นกูต้มเป็นโจ๊กถวายละกัน.... ^_^...
บางคนทอดปลาทู ทอดปลาสลิด...
บางคนขายกับข้าว ก็ปันต้มพะโล้ แกง นู่นนี่
ใส่บาตร ถวายพระก่อนไปขาย...
หมูปิ้ง ข้าวเหนียว ไก่ย่าง ไก่ทอด...น้ำพริกผักลวก ก็มี
บางคนก็ซีฟู้ด กรรเชียงปู กุ้งนึ่ง(มาพร้อมน้ำจิ้มอีก)...
บ้างก็สปาเก็ตตี้...พิซซ่าฮัท ปาท่องโก๋ ซาลาเปา...
มีสารพัด สารพัน...
แล้วอาตมาจะฉันอย่างไรจึงจะทั่วละนี่?....
ก็ตักทีละช้อน ใส่บาตรสิอาตมา...
สมัยที่บวชอยู่ ก็ตักอย่างละช้อนใส่บาตร...
ข้าวก็สวย คนให้ก็สวย...อุ่ยย...ลืมตัว... กลับมาๆๆๆ...
ข้าวสวยก็มี ข้าวเหนียวก็มี หมูปิ้ง แตงโม
ขนมชั้น ขนมหม้อแกง...
สับปะรด... แกงเขียวหวาน...
ปลาทู....อืมม... ปลาทู(กินไม่เป็นจริงๆ อาตมาขอบาย)...
น้ำพริก...ผักลวก...แอ้ป..แอปเปิ้ล...อืมม...
ขนม...ชั้น อีกละ..อ่ะ ได้ๆ เจริญพรโยม.....
พอถึงวลาฉันจริงๆ กินได้สิบคำก็อิ่มแล้ว....
ดื่มน้ำตาม...จบ...
ที่เหลือเอาไปฝากลูกน้อง(ลูกหมา)ที่กุฎิ...
ที่มาของคำว่า "หมาไม่แดก" จึงเกิดขึ้น...
อาตมากินไม่เลือก กินเพื่อให้อยู่รอด...
แต่บางอย่างลูกน้องเราไม่กินจริงๆ...
อย่าไปบอกเลยนะอะไรบ้าง... เดี๋ยวคนให้เขาเสียใจ...
เขามีใจที่จะแบ่งปัน ถวายทานก็ได้มีความสุขใจไปแล้ว...
จึงเกิดความคิดที่ถวายทานพระคราวนี้
ควรจะถวายเป็นคำๆ...พอดีคำ...
แล้วอาหารสมัยนี้ก็ฟิวชั่นสมัย... ต้องจานใหญ่ๆ...
วางไว้เป็นก้อนๆ เป็นกองๆ...เหมือน...
มีซอสมาเขียนเป็นลายเซ็นต์ มีหยดๆ ขีดๆ เป็นลวดลาย...
ให้จานมันเลอะเล่น...
ไม่สงสารคนล้างจานเล๊ยยยย...ไอ้กุ๊กเอ๊ยยย...
ต้องตักใส่เข้าปาก... เคี้ยวๆ....
ลิ้มรสเปรี้ยวของไอ้นั่นมาปนกับรสหวานของไอ้นี่...
มีกลิ่นของไอ้นู่นมาเป็นมือที่สาม...
มีกลิ่นของไอ้นั่นมาสอดแทรก...
ก่อนจะกลืนลงท้องแต่ละคำด้วยความอิ่มเอม...
สุขใจในการบริโภค....
รูป รส กลิ่น เสียง กาย ใจ... อ่ะ ว่ากันไป...
แค่เรื่อง พอดีคำ ก็ยาวแล้วเนอะ....
เรื่องคำพูด คำจา คำหวานมั๊ย ไม่หวานเนอะ...
ไปเขียนต่อกันเองเด้อออ...
อาตมา ราตรีสวัสดี...^_^
21/06/2555
| Create Date : 21 มิถุนายน 2555 |
| Last Update : 21 มิถุนายน 2555 2:28:28 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 1091 Pageviews. |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [
